Storm in een glas water ?

Hij gaat fluitend door het leven

weet van toeten en blazen

houdt van madeliefjes en kanarie pietjes

ziet altijd halfvolle glazen

iedereen denkt wat een jolige vent

en wil wel wat met hem drinken

als hij binnenwandelt door de deur van de kroeg

staan ze klaar om met hem te klinken

maar heel diep van binnen

is hij toch alleen met zijn gedachten

zelfs met al die mensen om hem heen

voelt hij, zoals zovelen met hem

dat hij op die ene zielsverwant staat te wachten

op een dag wandelt ze zomaar in zijn leven

en als dat gebeurt

heeft hij heel veel liefde te vergeven

Goeiemorgen lieve mensen.

Ik zit hier nu al te zweten en het is nog niet eens negen uur dus dat belooft weer wat voor vandaag. Sinds een paar dagen is het heet – midden dertig – en heel benauwd met af en toe een verfrissende bui met dat duurt niet lang want die frisheid maakt weer snel plaats voor het sauna gevoel wat niet echt in dank wordt afgenomen door mijn lijf.

Zondag na weer bekomen te zijn van het bruilofts weekend heb ik een genoegelijke tijd doorgebracht met Susan en Todd, haar zoon. We hebben samen een horror film – ja, dat zie je goed – gekeken onder het genot van een flesje koud bier en een paar glaasjes Fireball. Het was hilarisch, de film – Annabelle – over een pop waarin de geest van een moordenaar zat die achter een baby aan zat, was lala en niet echt akelig maar de humor van Todd over het geheel was hilarisch.

Maandag morgen vertrok Todd weer richting Nashville Tennessee en in de middag gingen Raini en ik naar Darian waar ook Misty en Kelly met de kids inclusief Ravyn zich bij ons voegden. Het was heerlijk in het zwembad en baby Josh had zoveel plezier. Met zijn zwemvest aan dobberde hij in het water, als hij probeerde vooruit te komen was het net zo'n klein hondje. Er waren ribs en hotdogs op de grill en allerlei lekkers en ik had zowaar weer wat meer kleur erbij toen we huiswaarts reden, deze keer natuurlijk Ravyn bij ons want April zou haar die avond weer ophalen.

Dinsdag begon mijn werkweek weer maar 's middags moest ik er toch vroeger mee kappen, de drukverschillen de lucht maakten me ziek, hoesten, niezen en gewoon miserabel, ik heb dat elk jaar als het weer flink heter wordt, mijn lijf moet daar altijd weer eventjes aan wennen.

Woensdag had ik vrij en ik moest naar de cardioloog om de stress test te doen. Ik mocht niks eten of drinken na middernacht maar dat viel deze keer reuze mee, op de lopende band met allemaal electroden mijn borst maar na 5 en een halve minuut was het over en uit, mijn enkel die zich de laatste tijd goed gedroeg, vond dit niks en zei stop en aangezien ik goed luister naar mijn lichaam was dat een stop voor mij. Ze had gelukkig genoeg info kunnen verzamelen over mijn hart en voor woensdag heb ik een afspraak met doker Leon, mijn cardioloog over de uitslag. Dinsdag eerst ook naar de lever specialist voor de uitslag van de bloedtest en de ultra sound, het wordt spannend.

Na de stress test wilde ik eerst naa de film, Alice through the looking glass, maar hij is net uit en de zomervakantie is al begonnen dus ik wacht even, heb geen zin om in een zaal vol kids te zitten. Dus in plaats daarvan huurde ik Pride and Prejudice and Zombies van Redbox en ging Susan gezelschap houden. Deze film, mhaww, entertaining maar als je een Jane Austin fan bent zoals ik ga je vergelijken en het was allemaal een beetje flauw.

Susan had vanalles te vertellen, ze hadden een advokaten bureau gebeld en die hadden hun zaak aangenomen wat op zich al heel goed is want die nemen niks aan als ze maar enigszins twijfelen aan de goede – lees veel geld mee te verdienen – afloop.

De man die Susan aangereden had, heeft bij Susan's verzekering een claim ingediend voor schadevergoeding te krijgen voor de verwondingen die hij opliep doordat hij, vluchtend van een ander ongeluk dat hij veroorzaakte, tegen haar auto opbotste. Voelen jullie hem, hij zal dus moeten bewijzen dat hij die verwondingen opliep bij het tweede ongeluk, niet het eerste, waar hij de schuldige partij was en aangezien het een hit en run (doorrijden na ongeluk) was, kan dat nooit bewezen worden. Susan zat even in een dip door dit alles maar toen ze in de gaten kreeg wat er te gebeuren stond, was ze weer zo de oude.

Ze heeft ondertussen de steun voor haar arm af mogen doen en alles heelt goed, de gordel voor haar ribben moet nog 4 weken blijven zitten maar ze is al veel meer mobiel. Ik ga vandaag ook naar haar toe, Gil moet werken en aangezien er slecht weer op komst is blijven we waarsschijnlijk gewoon binnen.

Ik moet zo meteen eerst snel mijn was buiten hangen, de buien zijn pas vanmiddag dus die was wordt nog wel droog.

Colin is onderweg, een tropische storm die nu de golf van Mexico binnentrekt, nog niet echt veel storm potentie maar ondat het water in de golf al heel warm is wordt er binnen een dag of twee verwacht dat dit een tropische cycloon wordt, hij zal een draai naar het oosten maken en wij liggen in het verwachte pad. Dit is al heel vroeg, officieel is het hurricane seizoen 1 juni begonnen. De laatste storm die we zo hadden was Debbie in 2012, dat veroorzaakte overstromingen in onze straat, de garage en de achtertuin blank, water tot mijn knieen op straat en de buren die met hun kano tegen onze garagedeur voeren. Ik hoop dat het deze keer niet zo erg wordt want ik moet die twee dokters zien deze week.

Afgelopen vrijdag had ik ook de grote schoonmaakbeurt bij de tandarts. Ze verdoofden met 4 spuitjes maar natuurlijk doet het nog steeds pijn, achteraf viel alles best wel mee , geen bloeden of zwellingen maar ik moet nog eens terug want hij kon niet alles verwijderen, daarvoor zat het te diep dus hij wil mijn tandvlees opensnijden en nog dieper schoonmaken. Yippie, hij zei over 4 weken, ik zei, lekker niet net voor mijn vakantie, ik bel wel als ik terug ben.

Tja die vakantie, ik hoop dat ik onbezorgd kan genieten want nu zijn er geruchten op mijn werk dat sinds op 23 juli het contract afloopt met de vakbonden, att zomaar kan besluiten om de zaak te sluiten en dan sta ik op straat dus de vraag is, hoef ik als ik terugkom die koffer wel uit te pakken, we zullen zien.

Over een paar daagjes, op 9 juni wordt Eline 5 jaar, hiep hiep hoera van oma en een dikke knuffel. Op 11 juni is Wouter jarig, proficiat en een fijne dag gewenst met Laura en de rest van de familie.

Ik ga er weer van tussen, de volgende week horen jullie wel hoe het allemaal afloopt met de doktoren, fijne zondag en liefs van Mariet xx