de
leegte
die ik nu voel in mijn hart
zal voor altijd worden gevuld
met de herinneringen
de warmte, de liefde
de afdruk die jij achterlaat
op mijn ziel
die ik nu voel in mijn hart
zal voor altijd worden gevuld
met de herinneringen
de warmte, de liefde
de afdruk die jij achterlaat
op mijn ziel
Goeiemorgen
lieve mensen,
Toen ik
het vorig jaar in mei in Nederland was bezocht ik twee dierbare
vrouwen die allebei heel ernstig ziek waren en toen ik van beiden
afscheid nam had ik het gevoel, ik zie jullie de volgende keer niet
meer, niet meer in dit leven. Je blijft natuurlijk hopen dat het
gevoel dat je krijgt niet juist is, dat ze gewoon er het volgend jaar
nog zijn maar jammer genoeg is dat niet zo.
Jeanne
overleed het vorig jaar en nu woensdag kreeg ik het droevige bericht
dat ook Carla overleden was.
Jeanne
was mijn schoonzus, ik kende haar al heel lang en wij deelden heel
veel fijne maar ook droevige gebeurtenissen.
Carla
kwam in mijn leven via internet, zoals meer fijne mensen, zoals ook
mijn lief.
Zij en
en haar gezin zouden twee jaar in Jacksonville komen wonen, ze vond
mijn wekelijks blog online en emailde me, stelde zich voor en vroeg
allerlei informatie over het leven hier, al maanden voor de grote
verhuizing. We emailden over het dagelijks leven, winkels,
instellingen en op een mooie zomerse dag troffen wij on bij de Orange
Park mall buiten de bioscoop voor een echte kennismaking. De
bedoeling was om even een kopje cappucino bij het kleine koffiehoekje
in de boekhandel te drinken maar voor we het wisten zaten wij er zo'n
twee uur later nog.
Martin
en ik bezochten Carla en haar twee mannen in hun eerste tijdelijke
appartement en later nog een paar keer in het mooie huis dat ze
bewoonden dicht bij de kust. Zo troffen we ook Joke en Judith en
Quincy en ook dat resulteerde in vriendschap.
Carla
en ik maakten uitstapjes, ik voelde het als verwennerij in mijn
drukke dagen, even eruit, heel veel praten – ze werd soms moe van
mijn geklets, dat is zeker – we gingen naar het strand en naar
Orlando voor mijn paspoort te verlengen, even bij de manatees langs,
lekker lunchen en de laatste keer beklommen we samen de vuurtoren in
St. Augustine.
Carla
hield van het leven, van genieten, kleine dingen, de Florida zon en
warmte, de natuur. Ze trokken er veel op uit, zagen veel van de US en
met pijn in hun en ons hart zagen we hen na twee jaar hier
vertrekken, terug naar Nederland. Ik kreeg hun barbecue, planten,
Senseo en zoveel meer, dingen die ik heel vaak gebruik en die me
steeds aan haar warmte en gastvrijheid zullen herinneren.
Terug
in Nederland was het zwaar, die eerste lange winter en toen het
bericht dat de kanker die ze eerder dacht te had overwonnen terug
was, in haar lichaam, vernielend, verwoestend en een einde aan de
toekomst kwam sluipend dichterbij.
Ze
heeft gevochten zoals ik niemand heb zien vechten, alles aangrijpend,
maar ook tegelijkertijd nog genieten, nog zoveel mee willen maken. Ze
kwamen nog een keer terug naar Jacksonville en op het grasveld voor
ons huis namen we weer afscheid, tranen maar ook hoop om elkaar weer
te zien en dat gebeurde vorig jaar mei toen Frank en ik haar en
Marcel thuis bezochten. Het was een korte visite, ze was moe maar ik
ben blij dat ik haar zag. Toen Martin ziek werd was Carla er voor
mij, weliswaar op afstand maar ze was een van mijn rotsen.
Woensdag
moest ze afscheid nemen van het leven dat haar zo lief was, van haar
familie en vrienden die ze boven alles stelde, ik denk aan haar als
een prachtvrouw, trouw en met het grootste hart mogelijk. Ze zei ooit
tegen mij toen ik vroeg waarom ze me al haar spulletjes gaf bij de
verhuizing, jij hebt me zoveel raad en zoveel kijk op het leven
gegeven en je vroeg er nooit iets voor terug.
Carla,
bedankt voor je vriendschap, ik zal je nooit vergeten, je warmte, de
manier waarop jij deelde, je liefde en de manier waarop jij in het
leven stond en er mee omging, je moed, je waardigheid. Rust zacht
lieverd en vertel dat mannetje van mij dat ik jullie ooit terug zie.
En
ineens kom ik vandaag tot het besef dat ik ook door het oog van de
naald gekropen ben, dit weekend 5 jaar geleden, mijn hartinfarct, het
ziekenhuis en de stents die mijn hart slagader open houden. Gisteren
kreeg ik per post het bericht dat de verzekering mijn stress test
niet gaat betalen want ze vinden het geen medische noodzaak, nou ja
zeg, ik ga van de week bij de dokter langs en dan zullen we nog wel
zien wie het laatste woord daarover heeft want dit is belachelijk.
Ik ben
deze week ook begonnen met twee pillen meer in de morgen, ik slik er
nu 7 en ze gaan er goed in met mijn kom havermoutpap, ik heb knoflook
en B12 toegevoegd, nu eens kijken of dat helpt met mijn vermoeid
gevoel.
Deze
week heb ik mijn portie weer gehad, Ian verloor zijn baan en Raini,
die kreeg vrijdag te horen dat de vrouw die ze aangereden heeft een
lean op haar rijbewijs heeft geplaatst, dat is zoals als het
blokkeren van je rekening. Raini moet 2500 dollars betalen anders kan
ze naar haar rijbewijs fluiten. Ze is gisteren begonnen te werken in
Middleburg, zeker 30 km hiervandaan in de winkel van haar oude
manager en nu gaat die goede man, die in Middleburg woont, haar elke
dag ophalen en terugbrengen. Ik heb haar verteld dat ze wel heel
dankbaar mag zijn voor dit aanbod.
Vandaag
is de poolparty voor baby Josh, hij werd vrijdag 2 jaar en zo'n
dertig mensen, voornamelijk vrouwen en kids gaan dit vanmiddag
vieren. We hebben Josh en Ravyn vannacht te logeren gehad, Ravyn en
Josh zitten te spelen in de woonkamer op dit moment, ik heb eindelijk
de duplo blokken gevonden en Josh vindt het geweldig ermee te bouwen
dus die is zoet, we hebben net samen ontbeten, wentelteefjes en
roerei.
Zo
dadelijk gaat Raini met de kids al naar Darian en dat geeft mij de
tijd om de was te doen, wat op te ruimen en de komkommersalade en de
bruschetta te maken voor vanmiddag. We hebben ook burgers en hotdogs
van de grill, aardappelsalade a al Raini en mac and cheese. Het weer
is perfect, strakblauwe lucht en het wordt zo'n 27 graden en het
zwembad is niet verwarmd dus perfect voor mij want de meeste
Floridians zijn koukleumen.
Vandaag
hebben we twee jarigen in de familie, allereerst mijn lieve
schoondochter Sylvia, proficiat lieve schat en een fijne dag met Rob
en de maedjes. Dan is ook Janine jarig, 26 alweer, ik weet zeker dat
het een gezellig feest wordt later vandaag, proficiat !!!!
De
komende week is het Koningsdag, dan is ook Ted jarig, proficiat naar
Stox en een dikke knuffel. Ik heb mijn oranje jurk en oorbellen al
klaarhangen en ook wij gaan het met het Nederlanders in Jacksonville
clubje vieren. Op 29 april is mijn lieve broer Mart jarig.
Ik hoop
dat het een mooie week wordt – ik wens iedereen mooi weer en
plezier maar ook sterkte voor droevige dagen en de troost dat we
allemaal elkaar weerzien, hoe dan ook, de vraag is alleen wanneer en
niemand kan dat beantwoorden. Zoals Jeanne zei de laatste keer toen
ik haar zag...KUMP GOOD
Liefs...Mariet
xxx