zondag 27 april 2014

We hebben een kleinzoon !!!


Klein hummelke

 kleine jong

 ich heel dich veur de ierste kier

 en toen ich zachjes un leedje zong

 dees dich dien auge aope

 en keeks in die van mich

 toen ging de hemel aope

 en wat bleef waas unne glimlach

 op mien gezich

 

Halli hallo lieve lezers,

 

Wat weer een week van uitersten, van opperste frustratie tot supergeluk  en dan allemaal in een dinsdag geperst.

Na een relaxed weekend met een rustige zondag was het dinsdagmorgen voor Martin aan de chemo en bestraling te beginnen. Hij had er helemaal geen zin in en liet dat ook heel duidelijk merken. Ik had dinsdag vrij en had vanalles gepland, keuken eens goed poetsen als hij weg was want het zou een paar uurtjes duren, die eerste chemo. Om kwart voor elf nog geen busje om hem op te halen dus ik maar weer bellen. Er was een ongeluk op de Buckman Bridge dus de bus was laat. Om kwart over elf werd hij dan eindelijk opgehaald dus hij deed eerst bestraling om twaalf uur. Om half een, ik was net even bij Walmart om wat boodschappen te doen, ging mijn telefoon, ik kon de frustratie in zijn stem duidelijk horen ofschoon de verbinding slecht was, statisch en zijn zinnen braken af.   Kom me halen verstond ik, ze willen 135.00 anders doen ze niks, ik heb niks bij me. Ik vroeg, waarom brengen ze je niet thuis. Het bleek dat de chauffeur terug gepland was voor ongeveer 4 uur en er dus niet was. Ik zei, heb je bij de balie gevraagd of er iets anders geregeld kan worden en hij hing op. Een kwartiertje later, toen ik thuis was belde hij weer, weer een slechte verbinding, kom me halen, waarom wil je me niet komen halen. Hij had dus nog duidelijk niets gevraagd en ik hoorde weer maar gedeeltes van wat hij zei en hij hing weer op.  Even later weer, kom me halen, ik zit hier vast dus ik pakte mijn tas en liep de deur uit, weer de telefoon en laat maar, ik kom zo naar huis, heb vervoer, ik vertel wel als ik thuis ben.

Ik bellen, naar de locatie, wat is er aan de hand. Ja mevrouw, de chemo is 137.00, nee ik weet niet waarom, of het voor een week is of voor alles. Aangezien de financieel medewerkster CeeCee alles ziu regelen, een nieuwe sponsor en zo, probeerde ik haar te bereiken, liet een verzoek achter op haar  voicemail om me zo snel mogelijk terug te bellen. Dat deed ze een uurtje later. Ook zij wist niet waarom dit bedrag, ze vertelde me dat ze geen sponsor had kunnen vinden, het bedrag was te laag? Hoezo te laag, snapte er niks van. Zij vertelde ook, het is voor de administratieve kosten en niet 137.00 maar 85.00 en per week voor de vijf en een halve week. Ik vertelde haar, dat heb ik niet dus wat nu. Toen ineens zei ze, wacht, jullie zijn al lang aan jullie eigen bijdrage, per familie 1200.00 en voor zijn persoonlijk behandelings bedrag van 4200.00 dus jullie zouden helemaal niks hoeven te betalen.  Ze zou contact op nemen met de locatie en het regelen en mij terug bellen (gebeurde de volgende dag). Toen nadat ik even mijn nieuwe autoband had geregeld en Martin terug was, helemaal gefrustreerd en voornamelijk boos op mij omdat ik niet gereageerd had op zijn vragen (die ik helemaal niet gehoord had door die slechte verbinding) belde Kim, de medische assistente van de oncoloog over wat er nu aan de hand was. Ze hadden haar verteld dat Martin helemaal niet naar de chemo afdeling was gegaan maar direct de deur uit was gelopen. Ze zei, ik snap het niet, ik dacht zo zijn jullie toch helemaal niet. Martin plofte bijna toen ik het hem vroeg, ja natuurlijk was hij naar boven gegaan, de dame aan die balie had hem tenslotte verteld van die eigen bijdrage. Kim zei ook, geen eigen bijdrage, ik ben wel. Even later, je raadt het al, belde locatie dame, misverstand, de gegevens waren niet de meest recente en vandaar die eigen bijdrage maar nu was alles opgelost dus woensdag eindelijk ook chemo. Nee, we konden niet de nieuwe week beginnen, het moest hand in hand, die chemo.

 

Ondertussen was Raini met Natalie en Darian naar de gynacoloog voor Darian’s afspraak, ze was al op zondag naar de eerste hulp geweest want de weeen waren terug maar ze stuurden haar toen naar huis. Nu, op dinsdag middag werd besloten haar toch op te nemen, ze was 4 cm en duidelijk klaar voor de bevalling. Darian belde me en zei, Mariet, we beginnen dus als je wilt kun je komen.

Ik kookte nog eerst voor Martin en Ian want Martin wilde een fatsoenlijk maal voordat de chemo weer zijn smaakpapillen zou aantasten en om half zes kreeg ik op Facebook een berichtje van Natalie dat bij Darian de vliezen gebroken waren. Om half zeven kreeg ze haar epidural, ruggeprik voor de pijn. 70 Tot 90 procent van de bevallende vrouwen in dit land vragen en krijgen die verdoving, waarom pijn lijden, zelfs een beetje denkt iedereen. Ik verwachtte dat het nu wel sneller zou gaan maar om negen uur was het nog maar 5 cm. Nadat ik hier thuis alles had opgeruimd en me opmaakte voor een lange nacht reed ik naar Orange Park ziekenhuis, ik kwam aan en zag een ontspannen sfeer. Het was een grote kamer waar de bevalling zou plaatsvinden, heel huiselijk met stoelen en een bank. Josh was er natuurlijk,  zijn moeder, Kelly, Raini en Natalie. Darian was 9 cm nu en lag confortabel in bed. De verpleegster was alles aan het klaarzetten, het bedje, de apparatuur en liep weg. 
 
wachten !!

nog even ontspannen

de ruime verloskamer
 

Rond half elf zei Darian dat ze een drukkend gevoel had in haar onderlijf en ze belde voor de zuster, die constateerde dat ze volledige ontsluiting had en toen kregen Darian en Josh het even helemaal te kwaad, tranen, spanning kwam eruit. De zuster vertelde dat ze een een proef ging doen met persen, de ruggeprikvloeistof was bijna op en ze moest besluiten of er een nieuwe zak aan moest of dat ze binnen een uur zou bevallen en dan was dat niet nodig. Kelly en ik stonden erbij met dat proef persen en we zagen duidelijk het hoofdje van de baby dus ja hoor, de dokter kwam erbij en ik moest de kamer verlaten samen met Natalie en de moeder van Josh. Er mochten maar drie personen blijven voor de bevalling en dat zouden Josh, Kelly en Raini zijn. Wij verlieten de kamer even voor elven en gingen naar buiten. We kwamen terug om twintig over elf maar moesten nog tot 23.35 wachten tot Josh naar buiten kwam om te vertellen dat baby Josh er was. Hij was om 11.11 geboren, 6 minuutjes persen was voldoende geweest en we konden terug komen. Eindelijk zagen we hem dan, puntgaaf, een hele mooie kleinzoon, ruim 7 pond geluk !! Ik maakte foto’s van Darian en Josh, Darian was direct aan het voeden gezet en iedereen straalde. Rond half een besloot ik naar huis te rijden, ik moest weliswaar laat werken op woensdag maar ik was heel moe na al het gedoe van eerder. Na iedereen nog een knuffel te hebben gegeven naar huis met de eerste foto’s.

eindelijk dan, daar is hij, Darian met baby josh en de verpleegster

oma Kelly, heel blij !

moeder en zoon

trotse papa Josh met baby Josh

even naar oma kijken

 

Woensdagmorgen voor het werk eerst even naar het ziekenhuis dat zo goed als op mijn weg naar werk ligt. Kelly en Josh hadden de nacht doorgebracht bij Darian en eindelijk mocht ik het hummeltje dan vasthouden. Hij had de eerste nacht al goed geslapen, de kersverse ouders en oma minder en de volgende dag zou Josh besneden worden, een normale procedure hier bij pasgeboren jongetjes. Later op donderdag kwamen ze naar huis en vanmiddag komen ze op bezoek, tenslotte heeft Martin hem nog niet gezien, alleen op foto’s. Martin heeft helemaal niks met babies maar ik wil toch een paar foto’s maken, alleen voor eigen album op zijn verzoek trouwens.


eindelijk kon ik hem vasthouden

en daar weer thuis !!!

 

Op het werk is het hectisch, morgen, maandag krijgen we (misschien) hoog bezoek dus er werd gepoetst en versierd. Gisteren was ik in oranje vanwege  Koning(Willem)dag en aangezien oranje ook de at&t kleur is werd er gelijk een foto gemaakt voor op een bord, ik hoop deze later ook te krijgen.

Gisteren heb ik ook 3 uurtjes overtijd gedraaid want de centjes gaan hard, Martin heeft veel pijn door het bestralen, hij is verbrand, allemaal blaren en niet op een plek waar je die zou willen dus hij heeft extra pijnstillers nodig.

 

De komende week draai ik weer mijn normale werktijden schema, van 9 tot 6 en ik heb donderdag vrij want dan moeten we naar de pijn kliniek voor de maandelijkse check en nieuwe pillen, dan de week daarna heb ik op zaterdag vrij en wil een yardsale doen. Ik heb tenminste een goed schema gekregen en zal waarschijnlijk de volgende week zondag, als het aangeboden wordt, nog extra werken. Hopelijk voelt mijn lijf niet zo moe meer als ik weer een regelmatig schema heb.

 

Vandaag is Ted Nijsen jarig, ze woont op Stox met Mart en ze is een trouwe lezer, ze stuurt ook altijd heel erg lieve mailtjes, Ted, bedankt daarvoor, ik leer ze altijd met plezier !!

Op 29 april is mijn lieve broer Mart jarig, van harte broer en een hele fijne dag samen met Katrin.

 

Ik ben er weer helemaal doorheen, mijn onderwerpen lijst is afgewerkt, ik ga nog even terug naar mijn nest. Raini en Natalie slapen natuurlijk nog. Raini was gisteren op de eerste dag van Rockville in Metro park, vandaag de tweede dag. Natalie moet werken en kon niet mee, Raini is vast erg verbrand, gisteren en vandaag 31 graden, heel zonnig en dan in een massa mensen staan de hele dag zonder schaduw, dat zal pijnlijk zijn. Grote namen op het festival dus ze geniet !!

 


 

De enige band die ik graag zou zien is Staind maar om daar een hele dag voor uit te trekken, nou nee, ik kijk wel op youtube !!

 

Hele fijne zondag gewenst en tot schrijfs….liefs van  Mariet xx

 

 

zondag 20 april 2014

Hallelujah !


ut raegent

 maar ich ben allein maar bliej

 dit gooje niejs maakt mich gelökkig

 ich veul mich riek en fit, net niej

 wae moge nog get langer geneete

 samen zien, same dinge deile

 ich weit, ut is nog neet gedaon

 en al zals dich noeijts mier eg heile

 toch ben ich bliej met dit berich

 en kan allein maar glimlache vandaag

 de raegen wast de traone van mien gezich

 

Goeiemorgen leve lezers

 

Vanuit een regenachtig Jacksonville wil ik iedereen een Zalig en fijn Paasfeest wensen.

Geen eitjes hier, ik heb al eens om de achterdeur gegluurd maar nee hoor, het gras glimt van de regen maar geen eitje te bekennen dus doen we vandaag gewoon zonder, geen probleem.

We zijn dankbaar, ook zonder eieren, dat we dit samen kunnen vieren, dat we gewoon eens een lekker rustige zondag hebben want Martin zei van de week, geen overwerk dit weekend, je haalt je veel te veel op de hals en hebt rust nodig. Hij heeft natuurlijk volkomen gelijk ! Ik begin de meest simpele dingen te vergeten, inloggen op het werk, nog nooit gebeurd maar ik vergat het compleet op woensdag en toen moest mijn manager het weer allemaa rechtbreien. Woensdag was echt een petdag al begon hij goed, eindelijk zat die gascard in de brievenbus die ik al in januari had aangevraagd, als het goed is krijg ik nu voor zes maanden elke maand 50 dollar op de kaart gestort krijg om te tanken dus dat helpt ook weer een beetje. Ik vergat dus in te loggen, ik vergat nog veel meer, balen en toen als een cherry op de taart, een platte band. Gelukkig kon Lester weer eens uitkomst brengen, in zijn lunchpauze om 19.30 verwisselde hij mijn band, nu moet ik dus een nieuwe band hebben maar aangezien het het hele weekend regende en ze vandaag gesloten zijn moet dat wachten tot dinsdag als ik vrij heb.

Vrijdag naar dokter Luke, met lood in de schoenen want tenslotte liet de scan in januari niets goed zien met allemaal de vlekken in de longen en de lymfeklieren maar….de vlekken in de longen, die zijn er nog steeds maar er was niks meer bijgekomen en de lymfeklieren, helemaal schoon, geen vlekje meer te zien. De opluchting was zo ontzettend overweldigend, de dokter zat te glimmen en vertelde honderd uit. We gingen voordat we naar huis gingen lekker een kop soep eten om deze overwinning te vieren, we hebben nog wat extra tijd samen gekregen en gaan nu ons voorbereiden op de bestraling en de chemo combinatie van komende week. Afgelopen dinsdag was Martin al opgehaald door het busje van de kliniek voor het aanpassen van een soort gordel zodat hij volkomen stil ligt met de bestraling en dinsdag beginnen ze daaraan. Hij moet er dan om 11 uur zijn, eerst voor de pomp en dan begint het bestralen. Ik ben benieuwd hoe dat gaat, ik heb dinsdag vrij maar ga niet mee, ik zal hier zijn als hij terug komt.

Vrijdagmiddag was het huis vol, Ian en Logan die bleven bivakkeren op de bank, Raini en haar vriendin Nathalie, lekker gezellig druk maar ik heb me terug getrokken in de knutselhoek om eindelijk de paaseieren in elkaar te knutselen voor mijn teamgenoten op het werk en het eindresultaat mocht er zijn, 25 eieren klaar dus gisteren op het werk heb ik ook nog extra mensen verrast met een zelfgemaakt ei, ze vielen zeer in de smaak !!

Na vandaag is Pasen hier alweer voorbij en vandaag wordt er dus ook gewoon gewerkt bij at&t, ook de winkels zijn gewoon open, ik was net bij Raini’s Dollar General want ik had helemaal geen voer meer voor onze poes, ze vertelde me dat ze de hele nacht in het ziekenhuis had gezeten met Darian, weer vals alarm, ik denk dat Darian gewoon de dokter voor een blok wil zetten, haal die baby maar de due date is pas op vrijdag dus ze trekken er natuurlijk niet aan. Het gevolg, Raini werd 30 minuten voordat ze moest beginnen vanmorgen bij haar werk afgezet en moet dus tot 2 uur of zo, geen slaap, niks voor mij !!

 

Na de eieren ga ik dus bloemtjes en kroontjes versieren, ik heb genoeg spulletjes en misschien dat, als ik in mei een zaterdag vrij heb, ik een crafts sale, gewoon thuis, ga doen. Ook was ik aan het denken over een workshop voor kinderen, leuk lijkt me maar dan moet ik toch veel meer hebben en ook meer ruimte dus dat houden we even in het achterhoofd.Wel wil ik morgen even mijn vaste plaatsen afgaan om te kijken of ze het paasspul afgeprijst hebben, vaak gaat het de dag erna voor de helft in de verkoop en het volgend jaar komen die eieren vast weer terug.

Ik heb ook even in de tuin wat wilde uien uit de grond gehaald, met een grote schop en mijn schoenen zijn nu behoorlijk nat van het gras maar ik heb een hele draagtas vol. Ze zijn dik dit jaar, de uien, tweemaal zo dik als vorig jaar, waatschijnlijk omdat Ian dat stukje tuin niet gemaaid heeft de laatste keer. David en Angie uit South Carolina zijn over het weekend bij Susan om Pasen te vieren en hun dochter Rheannon op te halen en ze wilden graag wat uien meenemen, ik heb er toch genoeg en ze vermeerderen zich heel gemakkelijk.

Ravyn’s operatie was goed verlopen en ze heeft een donkerpaars gipsverband om haar ellebog waar ze goed mee uit de weg kan. Ik bezocht haar eventjes op vrijdag, ze vertelde me dat ze niet van grandma’s houdt. Ik zei, maar ik ben ook een grandma, ze zei, nee hoor, ik noem jou oma, dat is anders !!

Nog even wat jarigen feliciteren en dan meer koffie en terug naar bed, ik ben zo moe. 24 April zijn drie mensen jarig die ik van harte wil feliciteren. Allereerst mijn lieve schoondochter Sylvia, een fijne dag met Rob en de meiskes. Dan Janine natuurlijk, ook een geweldige dag samen met Tom en Lia, mijn oud collega van Viking, van harte !!!

 

Meer de volgende week, liefs van Mariet xxx

zondag 13 april 2014

Bijna Pasen


Bienao Paose

 En de lelies bleuije

 Tomateplante drage al vrucht

 En kiek de wilde uie ens greuije

 Volgende waek om deze tied

 Zeuke wae eier in ut graas

 En de vleugels van de libelle

 Lieke gemaakt van doorzichtig gaas

 Vlinders en veugel

 Fladdere hiel drök

 En ich, ich ben al un bietje broen

 En draag weer kledjes en kort rök

 

Hallo lieve lezers,

 

Vandaag is het palmpasen compleet met een haantje op een stok en palmtakjes en snoepslingers maar daar merk je hier weinig van.

Ik werk vandaag, gooi er nog eens 8 uur overtijd, van 10.30 tot 19.30, tegenaan want de extra centjes zijn meer dan welkom. Wat een gekke tijd zul je misschien denken maar als ik na 7 uur stop kan ik aan mijn eigen bureau blijven zitten dus geen gedoe met een vreemde computers een half uur wachten tot de benodigde programma’s werken.

Het was me weer een weekje met een echtgenoot die hoe langer hoe meer verward schijnt te worden. Gisteren moest ik om 12 uur beginnen en om 3 uur belde hij me op, of ik zo meteen wontons mee kon brengen. Ik zei lieve schat, ik ben op het werk en moet nog tot vanavond 9 uur. Hij was even stil en zei stomverbaasd, ben je dan niet winkelen met iemand ? Hij meende zeker dat iemand, hij wist niet wie, me op haalde om te gaan shoppen. Ook vergat hij vrijdag steeds dat we afspraken hadden en had dus ook compleet vergeten dat hij niks mocht drinken voor de scan.

Afgelopen zondag was het etentje dat oorspronkelijk werd opgezet voor alleen Misty, Kelly en de twee meisjes, Brenna van 6 en Hazel van 8 maar dat was voordat Raini besloot dat zij er zich mee zou bemoeien en ook haarzelf, Darian en Josh uitnodigde. Zij zou ook koken voor het merendeel en zorgde voor een grote ham en wat andere dingen. Wat ze vergeten was, was dat ze zondag moest werken tot 2.30 dus ik had toch de keuken alleen om te koken en op te ruimen. Zondagmorgen had ik de komkommersalade, de vanille kook pudding met hemelse modder en de peach cobler op tijd klaar. Martin en Ian zorgden dat ook de woonkamer een beetje toonbaar was en nadat ik Raini van haar werk gehaald was vulde de keuken zich al snel met de heerlijke geuren van de ham, is al gekookt, alleen nog in de oven voor een uurtje bedekt met bruine suiker en schijven ananas, verder mac en cheese, verse boontjes en aardappelpuree. Kelly en Misty kwamen rond half vier met een heerlijke maiscasserole en pumpkin pie. De meisjes gingen op Raini’s kamer film kijken en kleuren en wij hebben lekker gekletst, natuurlijk werd Darian’s buik weer uitgebreid bewonderd, ze heeft nu de hele tijd weeen maar nog ver uit elkaar en afgelopen week legde ik mijn hand op haar buik en kreeg kleine schopjes van Josh daarbinnen, het blijft toch zo’n wonder.

Het was alemaal heerlijk en vooral de pudding was een succes. Net voor 8 uur vertrokken onze gasten weer richting Georgia, ze moeten een klein uurtje rijden om thuis te komen. Daarna was het weer rustig in huis en kon ik even bekomen van de lange dag want ik was al om 6 uur op, net als de meeste zondagen.

 

Maandag kreeg ik een tefefoontje, een afspraak met de radioloog, volgende dag dan maar ? IK zei, nee hoor, ik heb vrijdag vrij en ik wil het combineren met de petscan want die was in hetzelfde gebouw. Om tien uur dan maar ? de scan kan ervoor dus die is dan om kweart over acht. Nee mevrouw, geen sprake van, dat is net in de spits en we moeten over de Buckman Bridge dus uiteindelijk werd de scan om 11 uur gepland. Voor dat gesprek had in al de kliniek gebeld en verteld dat we dinsdag niet kwamen voor de chemo maar dat we twee weken oversloegen om Martin de tijd te geven wat op adem te komen. Natuurlijk kreeg ik twee uurtjes later even goed een telefoontje om me te herinneren aan die dinsdag chemo afspraak maar dat was snel opgelost. Sorry, foutje , nee hoor, we hebben de afmelding wel degelijk ontvangen, gewoon even niet goed gekeken.

Overigens meer als lof voor de goede samenwerking daar, zelfs tussen de verschillende locaties, 21st Century Oncologie is toppie !!

De week ging redelijk snel, Joe besloot woensdag weer een wedstrijd voor de Uverse transfers te organiseren, de mensen op de vloer konden centjes winnen, niet veel, 5 dollars op je at&t card maar het werd uitzonderlijk goed ontvangen en dus elk uur werd er een winner uitgepikt en cheerleaden en zo was aan de orde. Woensdag mocht ik dat de hele dag verzorgen omdat Lisa niet beschikbaar was, donderdag morgen ook maar donderdag middag was zij van de partij. Vrijdag waren we allebei vrij maar gisteren ging het hele circus weer door. Dat betekent commentaar op elke posting van een transfer, op peppen en de lijst bij houden op een spreadsheet om de winnaar te kiezen.

Vrijdag dus vrij en we waren precies op tijd. We maakten kennis met doker Joanna Dragun, de radioloog die ontzettend snel en alert was. Toen ik vermeldde dat ik nog niet wist of dit alles door kon gaan vanwege transport sprong ze direct op en riep een van haar assistenten op om even op te zoeken hoe de verzekering omging met transporteren en zei dat ze zouden zorgen dat er een busje beschikbaar was.  Ze legde heel duidelijk uit wat ze wilde doen, ze had uitgebreid contact gehad met onze oncoloog, dokter Luke en had een behandelingsplan opgesteld. Vijf en een halve week bestralen, elke week, maandag tot vrijdag, ongeveer een half uurtje en elke donderdag een gesprek met haar om even bij te kletsen. Verder aangepaste chemo voor die tijd, waarsachijnlijk een pomp van maandag tot vrijdag. Ze zei, het wordt eerst erger, die pijn (bestralen is verbranden feitelijk) en dan beter. Hij begint dit regime op maandag 21 april maar mag eerst komende dinsdag komen want er moet iets aangepast worden zodat ze precies de goede plek raken, de maten zijn al genomen. Ook schreef ze steroiden voor (pretnizon is een steroid) om de ontstekingen binnen de perken te houden. Martin moet er dinsdag om 1 uur zijn dus het busje zal op tijd voorrijden, hij krijgt daar nog een telefoontje over.

Voor mij een hele geruststelling want dat betekent even wat meer rust voor mij, geen rijden, geen zorg over benzinekosten en ik kan de chemo van 22 april afzeggen. Ook heb ik mum al verteld dat zij de komende weken niet hoeft te komen om chauffeur te spelen.

Komende vrijdag hebben we een afspraak met dokter Luke voor de resultaten van de petscan die vrijdag na afloop van het gesprek met dokter Dragun werd gedaan, anderhal uur ging snel, ik had een boek, in de wachtkamer was koffie en heerlijke koekjes en er liggen overal legpuzzels op de tafels.

Rond een uur waren we terug thuis, we hadden zelfs een stop gemaakt bij Winn Dixie want Martin wide chickenwings, hij toerde vrolijk rond in een van de electrische winkelwagens en ik verwende mezelf met een Easter Lillie, prachtige witte lelies met een heerlijke geur, die staat nu op mijn nachtkastje.

 

Buiten waren de amarylissen op zijn best en ik kon er zelfs een paar plukken om zondag te tafel op te fleuren. Onze tomatenplanten dragen vrucht en alles groeit en bloeit, de kamperfoelie bloeit en het schijnt alsof de hele natuur moeite doet om voor Pasen alles op zijn best te krijgen.
 
mijn Easter lillies

het bloemstuk met varens, amarylissen en blauwe regen
 

Mensen zijn wat anders, vrijdag nacht werd ik wakker rond twee uur van een geluid dat ik eerst niet kon plaatsen,. Het leek een grasmaaier maar wie maait zijn gras midden in de nacht? Ik was even in paniek dat Martin nu wel erg gekke dingen ging doen maar toen ik weer probeerde te slapen werd het geluid zo luid dat het wel leek alsof het net buiten het slaapkamer raam was. Martin lag te slapen op de bank dus die was het niet. Ik maakte de voordeur en daar buiten was zo’n idioot met een Harly aan het spelen, rijden, stoppen, gas geven, rijden en in de stilte van de nacht klonk het zo luid. Een hondertal meter van ons huis stonden een aantal mannen tegen de motorrijder te schreeuwen. Ik ging maar weer naar binnen, wat kun je doen en gelukkig na een tijdje hield het op maat ik was klaarwakker en het duurde meer dan een uur voordat ik weer in slaap viel.

 

Donderdag morgen een mooie bloem geplukt om bij de foto van mijn ouders te zetten want het was mijn moeder’s verjaardag, ze zou 94 zijn geworden. Ook wer Ravyn geopereerd, ze was dus van de trampoline gevallen en had haar elleboog op twee plaatsen gebroken, we werd twee pinnen in gezet om te zorgen dat alles goed aan elkaar groeit. De operatie was goed verlopen en we hopen haar snel te zien. Afgelopen week was ze een paar dagen bij Ricky en heb ik haar even gesproken.

 

Nu is het dus weer zondag en over een tweetal uurtjes mag ik naar Fleming Island rijden om te werken, hopelijk gaat de dag snel.

Raini is ook net op, zij moet over een kwartiertje weg maar ik hoef haar niet brengen want…ze heeft een nieuwe vriendin. Maandag had ze een  blind date, samen naar de kermis en sindsdien is Nathalie blijven slapen, ze lijkt heel aardig dus we zullen zien.

 

Komende woensdag is mijn lief vriendinnetje Pauline jarig, fijne dag met Hay en de kids !!

De dag erna, op donderdag is mijn allerliefste zus Ine alweer jarig en ook haar wensen wij van harte en een geweldige dag, dikke kus voor beide dames.

 

Ik ga nog even wat relaxen, het was me weer een genoegen en tot schrijfs…

 

Mariet xxxx

 

 

 

 

zondag 6 april 2014

Ik denk aan jou !


Vrindsjap

 

veur dich

 zou ich de windj vange

 unne sjtein

 laote zjweve

 of gewoen wille doon

 asof ich det kos

 maar dich wets allang

 det ich det alles kan

 en verlangs gen bewies

 van iets

 des dich auch veur mich

 zuls doon

 

Hallo lieve lezers,

 

Ik wil beginnen met een dikke knuffel die ik naar Marianne en haar familie stuur, sterkte lieve schat !!

 

Wat een week was het weer, het begon natuurlijk zondag met overwerken wat op zich qua tijd best wel meeviel, het enige nadeel, ik mocht niet aan mijn eigen bureau zitten want in de ruimte was geen manager en in het weekend moet je bij een manager zitten. De computer die ik gebruikte had maar een beeldscherm, hoe gemakkelijk als ke er twee hebt, bovendien bevroor een programma de hele tijd dus een beetje baken maar de dag ging sneller als ik dacht en toen ik thuis kwam was het eten klaar. Raini had uitgebreid gekookt, Darian, Josh, Ian en Christina waren er ook, Raini houdt van koken voor voldoende mensen. De keuken was een puinhoop nadien en dat was dus voor mij, leuk he !!

Darian heeft nog steeds weeen maar niet sterk genoeg om er iets mee te doen, ze heeft het zwaar maar moet er toch nog even doorheen. Ook hoorden we dat Ravyn gevallen was, haar moeder en haar vriend hadden een trampoline opgezet maar niet het veiligheidsnet en Ravyn viel op een ongelukkige manier en heeft haar elleboog blijkbaar op twee plaatsen gebroken. Dat was ook meteen alle nieuws daarover, de communicatie is niet altijd even gemakkelijk.

 

Woensdag de eerste doktersafspraak, met de oncoloog, ik moest om 12 uur werken maar dat haalde ik dus niet want we moesten maar liefst twee uur wachten. Er was eigenlijk niets nieuws, de dokter zei dat hij alweer een chemo wilde doen, komende dinsdag en er moest een afspraak gemaakt worden voor een scan en eentje met de radioloog om bestraling te bespreken. Dat moet dus allemaal voor 18 april gebeuren want dan moeten we terug. De bestralingen zouden voor enkele weken zijn, 5 dagen per week en we moeten helemaal naar de andere kant van Jacksonville, ik heb hem verteld dat we dat niet kunnen doen, niet te organiseren met werk en ook niet qua benzine kosten en hij gaat bekijken of er wat te regelen is met betrekking tot vervoer. Ook opereren kwam even ter sprake maar hij wil dat liever niet en Martin heeft besloten dat het niet gebeurd. Hij wilde een inwending onderzoek doen maar Martin zei dat hij kon kijken maar not touch !!

Ik was dus een uurtje te laat op het werk, was een lange vermoeiende dag. Donderdag had ik vrij, pijnkliniek om 8.20 en toen alle pillen bijvullen en ja hoor, om 11 uur had ik alles bij elkaar. Toen nog eens naar de huisarts om 15.30, een uur wachten om 2 minuten met de dokter te praten, wat een tijdsverspilling.

 

Vrijdag besloot ik om me weer op te geven voor overtijd, zaterdag dus gisteren 3 uurtjes extra gewerkt, een lange dag maar wel gezellig. Vandaag maar even niet, ik heb Martin beloofd om een zondag in de maand te doen, maximaal want er blijft wel weinig tijd voor ons over zo.

Vandaag wordt het druk, Kelly en Misty komen eten met de twee meiden, ze zijn 6 en 8, het zou een klein etentje worden maar dan ken je Raini niet. Die sprong er dus gelijk midden in toen ze het hoorde en heeft groot inkopen gedaan, een ham van zo’n 5 kilo in de koelkast, verse boontjes, een superzak aardappels en zo. Zij moet tot half drie werken, het bezoek komt rond 4 uur en ik heb de keuken dus tot die tijd voor mezelf, prima want er moet opgeruimd en gesopt worden, de pudding wacht, de salades zijn al klaar, gisteren gemaakt na die lange werkdag en hopelijk is er nog even tijd voor te relaxen. Natuurlijk zijn Darian en Josh ook weer uitgenodigd en ik heb gisteren nog snel wat wegwerpborden en plastic bestek gekocht, geen bergen afwas hopelijk.

 

Dus de komende week dinsdag weer chemo maar ik ga morgen bellen en het 2 weken verschuiven. Martin heeft al een paar keer aangegeven dat hij wel een adempauze wil om zijn lichaam wat meer tijd te geven om bij te komen, hij is nu net bekomen van de misselijkheid en de gevoelloze vingers en tenen of het begint weer. Ook kregen we gisteren een brief van Cancer Care dat ze geen geld meer in het potje hebben en dus per direct niet meer de chemo betalen, leuk he. CeCe, de financiele expert van de oncoloog had het al vrijdag verteld aan de telefoon en ze zei dat ze meteen een andere sponsor zou zoeken maar ik wil even rust, geen extra rekeningen dus ga morgen bellen.

Niet te geloven dat het al bijna Pasen is, ik heb al een flink aantal eitjes versierd en de collega’s die ze kregen vinden ze allemaal snoezig, cute en zo. Het is een leuke ontspanning, ik moet er vandaag twee maken voor de meisjes die vanmiddag op bezoek komen.

Komende 10 april is mijn moeder’s verjaardag, ze zou 94 jaar worden en ik heb vanmorgen al een plaat voor haar aangevraagd bij Minse Winse, ik weet zeker dat ze het daarboven samen met pap gehoord heeft.

 

De tuin ziet er best wel goed uit al heb ik nog niet veel gedaan, er bloeien twee amarylissen, totaal zo’n 10 bloemen midden in het perk tussen het onkruid, ik heb weer een night blooming jasmijn geplant bij onze slaapkamer ramen die Susan bracht en alle narcissen zijn nu ook geplant. Een rij aan de voorkant langs de garage onder het raam en de rest onder het keuken raam. Mijn tomaten bloeien al en alles groeit als kool, mijn mand met petunia’s aan de voordeur doet het ook goed.

amarylissen in onze tuin
 

Het wordt langzaam licht buiten, de wereld en de mensen hier in huis ontwaken, Raini en Shannon die alweer een paar nachten is blijven slapen moeten allebei zo werken, Ian ligt languit op de bank en is diep in dromenland en Martin, die heeft al zijn twee koffie op en kijkt tv. Ik denk eraan om even terug naar bed te gaan want ik kon moeilijk in slaap komen afgelopen avond, onrustig en de kids in de woonkamer maakten het er niet gemakkelijker op, als Raini lacht schudt het hele huis !

 

Volgende week meer, fijne zondag en tot schrijfs…

 

Mariet xxx