zondag 31 mei 2015

Het einde van mei

Vrouwe




Ich ben ein vrouw
Al mien ganse laeve
Ich zou niks angers wille zien
Zoe ken ich alles gaeve


Wat ich te beeje hub
Aan leefde en aan energie
Probeer ut beste der oet te haole
Elke daag opniej


Vuul vrouwe ginge mich veur
In mien familie, aan allebei de kenj
Sjterke vrouwe, die wiste wat ze wolle
Met leeve gezichte en werme henj


Ze noome ut laeve
Net wie ut kwaam, altied weer
Ze zorgde veur morgen
Keke noeijt op emes neer


Mien mooder, mien oma
Ich hub ze zoe leef, noe noch mier den vreuger
Oet ein lange riej van vrouwe
Gaef ik de fakkel weer euver


Neet aan un dochter
Maar aan mien kleindochters, via Rob en Frank
Den weit ich det ut doorgeit
Daoveur..aan al die vrouwe, miene dank


Hallo lieve mensen,

Het is alweer zondagmorgen en ik heb net naar Minse Winse geluisterd en Brigit las mijn gedicht weer voor, klasse. Vanaf de volgende week ben ik de enige lerancier van gedichten want Marijke was vandaag voor het laatst. Ik vind dat jammer, sinds jaar en dag schreef zij voor het eerste en ik voor het tweede uur, zij was de reden dat ik met Limburgse gedichten startte wat uiteindelijk resulteerde in een zeer succesvol programma op de zondagmiddag genaamd Dichterbij, een titel die zij bedacht. Marijke, ik zal je gedichtjes op de radio missen maar ik weet zeker dat je nog veel mensen zult verblijden met je teksten.

Marijke, een van die sterke vrouwen, er zijn er zoveel die ik ken, die vechten, zich niet neerleggen bij wat het leven geeft maar steeds weer de uitdagingen zoeken, zorgen voor hun gezin, werken, creatief zijn en vooral een steun voor anderen. Ik heb in de laatste 12 jaar toen ik bewust een ommekeer zocht gemerkt hoeveel ik kan, hoe ik vooral mezelf weer terugvond en hoe sterk ik kan zijn. Martin was een grote steun daarin en ofschoon ik weet dat hij daarboven naar me kijkt mis ik zijn inbreng, zijn kracht en moed.

Gisteren was het 7 jaar geleden dat ik in Jacksonville aankwam, met mijn grote koffers, mijn hele hebben en houden en dat hij met open armen op mij stond te wachten en zei, eindelijk, nu ga je nooit meer weg. Uiteindelijk is hij weg gegaan maar zijn glimlach en zijn liefde maakt dat ik verder ga op mijn pad en naar de volgende uitdaging, je weet nooit wat er wacht om de volgende hoek.

Twee sterke vrouwen zijn dagelijks in mijn gedachten, jullie weten wie jullie zijn als je dit leest, jullie vechten beiden tegen diezelfde vreselijke ziekte die mijn lief wegnam en ik bewonder jullie beiden mateloos en hou van jullie. Ik mocht jullie beiden ontmoeten tijden mijn vakantie en we namen afscheid, ik bid dat het niet voor altijd is.

Dit weekend is voor mij wat rustiger dan afgelopen week toen het hectisch was, zondagmorgen was mum hier en we haalden samen Ravyn op na een heerlijk ontbijt. Daarna bracht ik beide dames naar het kerkhof en liet mum zien waar ik Martin's as had verstrooid. Toen we weer thuiskwamen vroeg ze of ze naar muziek van hem mocht luisteren en toen ik daarna ook nog met haar naar een kleine video die ik maakte bij de springs in 2010 en waarop hij praat zei ze, nu is alles goed.

mijn lief in 2010, die glimlach was voor mij !!

Ravyn met overgrootmoeder Betty



Nadat zij om 2 uur weer naar huis ging had ik luttele minuten voordat het huis zich vulde met de kids en beide kleinkinderen, Raini kookte en iedereen at samen. Het is altijd heel leuk maar ook druk en het was heel warm dus ik was gewoon heel moe toen alles weer weg was.

Ik had weer wat moeite met slapen deze week, heet en benauwd dus uiteindelijk heb ik de ventilator aangezet in de slaapkamer en dat heeft heel goed geholpen de laatste twee nachten.

Gistermorgen had ik brood en gebak gehaald bij de kerk en naar Ricky gebracht, ik nam Ravyn mee naar huis maar ik had al besloten dat ze niet kon blijven slapen want ik wilde toch wat rust dit weekend en als zij blijft slapen gebeurt dat niet echt. We gingen met Susan naar Kmart, ik had een nieuw hoeslaken nodig, alles is hier niet 100% katoen en dat is niet echt prettig als het zo benauwd is, echter puur katoen is belachelijk duur. Ravyn wilde een jurk en ik vond een leuke. Daarna snel Raini naar haar werk brengen en toen naar huis want de klusjesman zou komen, de pijp boven de boiler waar het water doorkomt lekte en mijn garage was weer eens klieder, uiteindelijk kwam hij pas om 5 uur maar had het zo gemaakt, gewoon alles vernieuwd. Toen werd er gekookt en mijn jongedame vroeg om meer nadat ze haar bordje had leeggegeten. We brachten Raini ook een bord, varkenshaasje met champions, gebakken aardappeltjes en spercie boontjes en Ravyn en ik sloten af met een lekker ijsje – zo gaan die pondjes er dus niet af maar...we moeten onszelf af en toe ook kunnen verwennen.


nieuwe jurk en een ijsje, Ravyn vind bezoekjes bij oma leuk !!
Toen ik weer op mijn werk kwam vorige week woensdag bleek er een vacature te zijn voor een nieuw team, billing voor zaken accounts, het zou gevestigd worden in ons gebouw maar omdat ik te laat was voor de interne vacature solliciteerde ik extern. Ze zochten 8 mensen en de eerste tests waren al geregeld dus..ik was te laat. Jammer want het betaalt heel goed, dubbel van wat ik nu krijg, volgende keer beter. In mijn team is er eentje die in de eindprocedure zit, zo ook Lisa, mijn oud buurvrouwtje op het werk, ze horen dinsdag wie het uiteindelijk is geworden.


De maand mei is na vandaag ten einde wat betekent dat morgen officieel het hurricane seizoen van start gaat. Dat betekent ook, nog warmere nachten boven de 25 c en dagtemperaturen die rond de 35 gaan liggen. Elke dag onweer in de namiddag dus ik ga dadelijk snel mijn was ophangen en hoop dan maar dat het droog is voordat het losbarst wat meestal rond 3 – 4 uur is. Susan en ik gaan naar Sam's Club nadat haar man naar het werk is, altijd lekkere dingen te proeven, ik heb niks nodig maar het is meer voor de gezelligheid.

Op 3 juni is Els Hillen jarig, proficiat lieve meid en een fijne dag gewenst, ik heb erg genoten van de middag/avond bij jou met al mijn lieve vrienden en je had heerlijk voor ons gekookt, vooral die soep was verrukkelijk !!

Op 4 juni is Thijs van den Kerkhof jarig...van harte !!!

Ik ga nog even genieten van de stilte en duik dan in de tuin, niet om wat te doen maar vooral om te kijken naar wat er allemaal leeft en bloeit.

Fijne week allemaal en dikke knuf...Mariet xxx







zondag 24 mei 2015

Terugkijken....

doe zuus allein twie paar groete broene auge
tusse ut wuivend graas
ierst dach ich, wao ben ich nao aan ut kieke
vroog me aaf wat det toch waas
toen ging ut eindelik daage
mooder hert heij twielinge
waarsjienlik un paar waeke aod
zoe sjoen, zoe geweldig sjoen
ich kreeg ut werm en kaod
wat is onsjuldiger den bambi
en det in kwadraat acher os kantoer in ut graas
twiej wonjere gebaore
terwiel ich in Kessel waas


Hallo lieve mensen,

Weer terug in Jacksonville sinds bijna een week, de jetlag is weer weg en ik heb al een aantal dagen gewerkt. Ik kijk met zo ontzettend veel plezier en liefde terug naar de 16 dagen Kessel en omgeving, het was fantastisch en veel mooier dan ik ooit had kunnen dromen.

Al die lieve mensen, al die knuffels en kussen, al die warmte waarmee ik mij omringd voelde, wat was het hartverwarmend, net wat ik zo nodig had na die moeilijke tijd en wat waren jullie gul !!

Ik ga geen dag tot dag verslag maken want dan zou ik misschien iemand tekort doen en dat is het laatste wat ik wil, ik ga gewoon een paar stukjes eruit halen.

Als eerste de aankomst op Schiphol waar Rob en Eline mij stonden op te wachten, de rit naar Helden en de snoetjes van de kleintjes terwijl ik de koffer open maakte met hun kadootjes.

Dan het weerzien met Ine, tranen en een lach, hetzelfde geldt natuurlijk voor al die andere lieve mensen.

We hadden veel bij te praten, er was zoveel gebeurd, zowel voor mij als voor haar en ik denk dat liefde veel wonden heelt, de lidtekens blijven maar de pijn wordt verzacht door lieve woorden en gebaren.

Wandelen door Kessel, het deed me zo goed, al die toevallige ontmoetingen, de kleine ceremonie op het kerkhof bij het graf van mijn ouders waar ik as van Martin achterliet en zijn naam gemaakt met kiezelstenen, dan de rest laten wegdrijven in het water van de Maas met een paar madeliefjes en koffie op het terras bij de Boemel, niet eens maar meerdere keren.

Plopsaland, met zijn allen in de ballenbak en in de zweefmolen, lachen om de capriolen van Boembaa en Boembalu. Eten in Hasselt, dse ontmoeting met Aline, de aanstaande van Frank, ze trouwen volgend jaar op 16 juli en met haar moeder die ik al een beetje kende door Facebook.

Later naar de bossen met de kids, de centenboom – Fenna die wilde weten waar je de zaadjes kon vinden want ze wilde ook zo'n boom – de paraplu boom en de grote zandberg waar een klein handje in de mijne zo'n emotie teweer bracht.

Met de familie en vrienden Martin herdenken op zaterdagavond bij Ine en Vijo in de tent, koffie met vlaai, muziek van Mart, John en Janine en een dronk op mijn lief terwijl we ook naar zijn muziek luisterden.
Een toevallige ontmoeting op woensdag morgen die me zo goed deed, een bezoek aan Jeanne en Ger, aan Willemien en Gerry en aan Ruud en John.

Eten bij May en Ton met Ted en Mart en daarna in de Loo naar de processie, nostalgie pur sang.

Eten bij Pauline en een bezoekje aan haar moeder met Leny, daarna nog een keer over Maasbreese kermis lopen zoals heel vroeger.

Lunchen bij een oude vriend en genieten van een prachtige tuin met uitzicht, hier voelde ik de harmonie en het genieten van de simpele maar o zo mooie dingen des levens.

Gesprekken die opluchting brachten, die de communicatie voor de toekomst gemakkelijker maken.

Feesten met Mart voor zijn verjaardag, Fenna voor haar zesde en met Frits en Marianne in Ubachsberg weer met mensen die ik al heel lang niet meer gezien had

Toen weer terug, met Frank deze keer en na een fijn weerzien met Jeannette, met Carla en Marcel en de nacht doorbrengend bij Joke en Nico was het weer tijd om afscheid te nemen van Nederland.

Vergeten zijn niet al die andere lieve mensen die ik gezien en gesproken heb, de lekkere fietstochtjes, het uitje shoppen in Duitsland, kennismaken met Ine's kleinkinderen die ik nog niet gezien had, inkopen van lekkers om mee terug te nemen maar waarvan sommige zoals mijn metworstjes in beslag werden genomen door de douane in Orlando met een waarschuwing.

Thuiskomen in de hitte, na 24 uur op de been, alles weer opruimen en toen een dag om bij te komen, alles te laten zakken en tranen na het kijken van filmpjes maar ook daar weer die glimlach

Woensdag weer werken en gisteren dan eindelijk, Employee of the Month, hard voor gewerkt en eindelijk weer eens gekregen.

Ik kan alleen maar zeggen.....bedankt voor alles, het volgend jaar kom ik weer terug


Liefs...Mariet

ps..blog later door grote stroomstoring van enkele uren vanmorgen

John en Mart spelen en zingen Baker Street op mijn verzoek

Janine met In the arms of the Angel

mijn Kessel

Een beetje van Martin's as op mijn ouder's graf

nooit vergeten

en een beetje in de Maas met madeliefjes

drijvend door Nederland

mijn lief was er overal bij !