Effe duimen

Blauw en greun
 wunderschön
Glinsterende auge
En lachende mondj
Danse en hosse
Toet laat in de nach
Zoerkoel met wors en
Nonne votte
Vastelaovend
Hardsjtikke gezondj !!!

Goeiemorgen leef luuj

Allereerst wil ik mijn lieve vriendin in het verre Helden, Mieke Steeghs, van harte feliciteren met haar verjaardag en een fijne dag wensen samen met Frans en haar gezin. Ook is morgen Martine Claessen jarig en op 27 februari viert Vijo Gielen,mijn schone broer weer het feit dat hij eventjes ouder is als ik.

Jullie hebben het natuurlijk heel druk met feesten en zo dus ik maak het vandaag niet al te lang
Vasteloavond, of carnaval op zijn Hollands, is volop bezig voor zover de storm het toelaat. Heel veel optochten afgelast of verschoven naar latere data, jammer voor al die energie die erin gestoken wordt, wagens bouwen en zo.

Hier merk je er dus weinig, zeg maar niks van. Af en toe duikt er een snoer kralen op of een maskertje, in allerlei kleuren, sommige mensen gaan richting New Orleans om even het beest uit te hangen.

Ik heb een korte week achter de rug, nu zul je denken, elke week is even lang en dat is natuurlijk waar maar dit was een korte werkweek want ik was en ben nog steeds ziek, lees niet lekker. Dat weerhoudt mij er niet van om dingen te doen hoor.
Maandag morgen voelde ik me niet goed dus ik bleef thuis, ik had nog twee ziektedagen voor de maand en ik dacht eentje vandaag en eentje de volgende, laatste week van februari.
Ik kreeg last van mijn keel, al mijn bijholtes vulden zich op en niezen was weer terug in mijn leven.
Vrijdag morgen reed ik naar het werk, op tijd want ik wilde koffie oppikken. Op de snelweg kwam ik erachter dat ik mijn tas met kleren voor 's avonds nog thuis had staan dus terug.
Ondertussen was het achterste deel van mijn tong opgezwollen en vol met blaren, waarvan? ik weet het nog steeds niet echt. Dat zorgt ervoor dat het gebit nog meer problemen veroorzaakt, pijn maar ook kokhalzen en zo erg dat ik soms moet braken en zo ook die morgen, mijn hele jas vol dus ik naar binnen en ik dacht, ik ga wel later.
Ik was er om 10 uur, misselijk, koortsig en miserabel en om 11 uur dacht ik, ik ben wel gek en ging naar huis.
Extra vitamine C, direct een pan met water opgezet met verse kip en kruiden voor kippensoep en de pyama aan, ik had het zo koud en werd niet warm tot 's avonds.

Ik zou 's avonds uitgaan naar Middleburg, laatste keer dat de band daar speelde in de komende weken, de volgende keer is 10 april en dan ben ik er niet meer bij.

Ik voelde me een beetje beter na de soep en reed eerst naar Darian om de haar en de jongens te zien en toen naar Middleburg.
Ricky zag er veel beter uit dan de laatste keer dat ik hem zag en hij zo ziek was, hij had zijn nieuwe gebit, compleet met spleetje voor boven en het was een geweldig optreden.
Ed was ook gekomen, zijn jarige uncle Phil niet want de 84 jarige had last van zijn rug. Van Ed kreeg ik een kopie van het schilderij dat hij schilderde voor Joe, met Hell House, het oude oefenlokaal van Lynyrd Skynyrd in Green Cove Springs waar ook Joe's band verbleef en in het gras erlangs Joe's paard Thunder . Ik laat hem inlijsten als ik thuis kom, het is het formaat van het origineel.

Ed deed wat hij had beloofd, hij deed mijn vader's klompen aan, ze pasten precies en we maakten een foto.

Ricky was blij me te zien maar we waren allebei te moe voor koffie, we zien elkaar op 21 maart weer, een benefiet avond in Starke en echt de laatste keer, hij beloofde echter nog langs te komen op een middag, ervoor of erna, dat weten we nog niet.
Voordat de laatste set begon moest ik naar voren en Damon deed een speech, hoe ze me zullen missen, ik ben de beste fan die je maar kunt hebben en dat ik geen enkel optreden gemist heb. Ik kreeg een kaart met een foto van de band en iedereen had er wat opgeschreven, zo lief. Ik stond daar en dacht, niet huilen en dat lukte gelukkig, ik kreeg een staande ovatie van het publiek.

Gisteren was het nog steeds steenkoud, het vroor bijna en ik deed niet veel, pyama aan en daarover mijn badjas en Fantasia 1 en 2 op tv. Hete koffie, hete soep en ofschoon ik lang sliep, tot 10 uur viel ik om acht uur in slaap, ik was lekker in bed gedoken onder extra dekens om warm te blijven en mijn favoriete zaterdag avond programma's te bekijken, niet dus.

Vandaag gaat het een beetje beter, minder koud, de blaren zijn er nog steeds. Het kan zijn omdat mijn weerstand laag is, omdat ik koorts had (net als een koortslip) of zelfs omdat ik voor het merendeel zacht voedsel eet, ik kon het niet direct vinden. Ik heb nog wat antibiotica en ja ik weet het, je moet het opmaken maar dit is van mijn laatste bezoek aan de tandarts als voorzorg dat die ene tand die gevuld werd geen wortelkanaal onsteking werd.

Komende zondag moet ik weer naar de tandarts, om 9 uur in de morgen voor de eerste voorbereidingen voor mijn permanent gebit, eindelijk.

Vanmiddag gaan Fran en ik koffie drinken met de Nederlandse Club in San Marco, we zien wel of we lang blijven, misschien daarna nog even shoppen want ik kom  niet zo vaak in die buurt. San Marco is zo'n beetje de yuppie buurt van de stad met veel boetiekjes en antiekwinkeltjes.

De komende week is de laatste volle week, de week daarna werk ik nog maar 4 dagen en na 5 maart is het gedaan.
Ik heb dus geen volle ziektedag meer, nog 2,5 uur over en nog drie uur slipperen maar ja, als ik me ziek meld krijg ik een waarschuwing, denk je echt dat me dat boeit ?

Ik heb officieel bericht dat de pensieon papieren van att allemaal zijn ingevuld en ook heb ik mijn eerste direct deposit (direct storten van geld zoals je salaris op je bankrekening in plaats van een cheque) van mijn uitkering van Martin die ik levenslang krijg. Mijn belasting centjes zijn ook binnen en mijn bankrekening ziet er pico bello uit !!
Ook heeft Raini het merendeel al betaald van het bedrag wat ik voor mijn auto wil, een schijntje maar ja.
Mijn bed gaat naar Georgia, de jongste daar slaap nu op zo'n flut matrasje dus goed doel !!

Ik heb ingeschreven voor een appartement in Kessel-Eik met uitzocht op de Maas, een appartement op het Mariaplein in Helden dorp en voor een senioren woning in Kessel op de Burgemeester Wutsstraat, dat laatste heeft zeker mijn voorkeur, begane grond met voor en achter tuintje, ik weet meer in de komende dagen dus duimen maar

Geniet van het feesten, of niet en tot volgende week, liefs van Mariet

Zoveel te regelen

Twee hoofden op een kussen
Giechelen 
Fluisteren
Een diepe zucht
Samen onder een deken
Gewatteerd
Want er hangt vorst in de lucht
Praten over jongens
Over school en zoveel meer
Van elkaars leren
Opgroeien
Woordspelletjes
Nog maar een keer
Mijn lieve zus en ik
Deelden een kamer
Deelden een bed
Onvergetelijke herinneringen
En ik wed
Dat als ik haar weerzie
En begroet met een dikke zoen
Over een paar weken
Staat de tijd even stil
En zijn we even weer samen kind
Net Als toen

Goeiemorgen lieve mensen

Bij jullie stormt het, hier is het lekker rustig en aangenaam, het zonnetje is even weg maar met een temperatuur van vooraan in de 20 is het lentegevoel van lekker zunke, lekker windje, lekker waerke zeker volop aanwezig.
Mijn gedicht gaat natuurlijk over Ine en ik, toen we nog op de Koninginnelaan woonden, tot ongeveer 1967 deelden we samen een kamer, aan de achterkant rechts van ons huis. Langs ons de jongenskamer en aan de voorkant de kamer van mijn ouders en een piepklein kamertje met een rond raam.
We hadden geen verwarming, alleen een kachel in de grote gezellige keuken waar we altijd zaten, daar stond een pan op te pruttelen of als we allemaal in bad gingen, in de grote zinken teil die mijn vader op twee stoelen die tegenover elkaar stonden zette, hingen er handdoeken en onze hemdjes op de blinkende stangen rond die kachel. Een keer zette ik mijn babypop op de gloeiende plaat, die pop ging daarna met een platte bil door haar leven.
Ook was er een haard in de voorkamer waar we voordat we tv kregen en daar vaker zaten, alleen werd gebruikt voor bezoek en voor etentjes met kerst en zo. Ook stond daar de radio en een grote bank waar we nog een foto maakten met baby Paul.

Die haard, het was iets speciaals denk ik want ik herinner me Lammetje van Cup, uren lang liggend op zijn buik om naar de vlammen te kijken nadat hij hem geinstalleerd had, om zeker te weten dat hij kwaliteit leverde, toen kostte dat niet extra.

Dus boven geen verwarming, daarom een dikke  donkerrode gewatteerde deken waaronder het heerlijk slapen was, we praatten veel, deden woordspelletjes, woorden die omgedraaid ook wat betekenden, we werden het nooit moe. 's Morgens werd je dan wakker met ijsbloemen op de ramen en je moest met je warme adem een opening maken in het ijs om naar buiten te kijken en soms werd je overweldigd door wat je zag, sneeuw, maagdelijk, in de grote tuin, met alleen hier en daar vogel voetstapjes, de wereld was wit, zuiver, net als niets dat kon veranderen...

Op koude winterdagen werd ons water afgesloten op het toilet in de gang want het mocht natuurlijk niet bevriezen en dan stond er een kan met water, als je dat nu aan de kids verteld kijken ze je aan alsof je een verhaal over de middeleeuwen vertelt maar het is nog geen zestig jaar geleden.
Later verhuisden we naar de Gelrestraat waar Paul nog steeds woont en waar ik dadelijk ook weer intrek als ik nog niets heb, met verwarming, wat een luxe en in plaats van een soort linoleum was er vloerbedekking, van muur tot muur maar geen grote kamer voor de zusjes. Nee een kleine kamer met plaats voor een stapelbed, ik boven, een bureatje want ik ging toen al naar de hbs en een boekenrek dat achter mijn hoofdkussen hing, met een kleine radio waar ik op zondag naar Radio Luxemburg luisterde.

Ook geen grote tuin, geen zelfgekweekte groentes maar een grasveldje waar soms op heldere avonden mijn vader en ik naar de sterren keken, languit liggend op de grond, meestal zonder te praten maar zo waardevol in mijn herinneringen. 

Dat kamertje heeft geen bed maar wel hetzelfde paarse behang van toen, toen ik er vorig jaar binnenliep, ging ik echt weer terug in de tijd, dit was mijn kamer toen ik mijn eerste vriendjes had, dit was de kamer waar ik mijn eerste huwelijksaanzoek kreeg, dit was de kamer waar werd gelachen en gehuild, waar Ine en ik onze ruzies hadden, waar ik nog onschuldig was en geen idee had van wat er komen ging.

De afgelopen week ging zo snel, ik mis Freckles, mijn poezemaatje, pratend in haar eigen taaltje, ik mis niet de haren die overal rondvlogen, tot zelfs in mijn koffie soms. Ik kreeg gisteren een kaart in de post van de dierenkliniek, a loving memory, mooi !!

Maandag was ik niet lekker, die gedoe met die pensioenen maakte me zenuwachtig dus na de middag ging ik naar huis en begon ik te bellen.
Allereerst naar social security om een afspraak te maken, na een wachtijd van ruim 50 minuten en een hele hoop gedoe om me te vinden zei de dame (na ja dame, ze was niet echt beleefd maar ronduit bot), eerstvolgende afspraak is voor 27 maart, ik zei nee kan niet, telefoon misschien, dezelfde datum. Nu moet je weten dat er voor heel Jacksonville met zijn 750.000 inwoners er maar EEN kantoor is voor aanvragen pensioen, arbeidsongeschikheid, voedselbonnen, noem maar op.
Dus even mijn ongelofelijke ergenis gevoel aan de kant en de ING gebeld want mijn pas is verlopen en ik kan niet internet bankieren. Nou dat had ook even wat voeten in de aarde. Mijn nieuwe pas ligt bij Rob, dat weet ik nu. Ze moeten een code opsturen naar mij (nee mevrouw, kan niet naar uw zoon) en die moet ik ingeven om weer te kunnen bankieren. Dus ik denk, een weekje maar nu kreeg Rob van de week een brief over een code om iets te activeren dus nu ben ik weer even de kluts kwijt. Gelukkig kan ik ze via skype bellen, ik ga even afwachten of ik wat krijg en dan gaan we vandaar gewoon verder.

Donderdag hadden we onze potluck en deze keer had ik tomaten soep met balletjes op het menu staan, ik had dat al zo lang niet meer gemaakt mede ook doordat ik de laatste keer niet alle ingredienten kon krijgen. Nu had ik bijna alles en woensdag maakte ik een grote pan, met een groentemengsel dat ook bloemkool bevatte, met prei en uit, met varkensvlees en tomaten, uit blik maar zeer smakelijk en met macaroni om het te binden. Na alles door de passevit te hebben gedraaid gingen de ballen van varkensgehakt erin en voila, het was heerlijk en de grote pan die mee naar het werk ging was helemaal op. Vrijdag hebben we nog wat restjes gegeten en drie liter soep was weg !!

Vrijdag had ik vrij want ik had geen rust met dat social security gedoe. Het kantoor, over de rivier, opende om 9 uur en ik stond om half negen in de rij met zo'n 30 mensen voor me. Ik dacht twee uurtjes maar tot mijn grote verbazing werd ik al om kwart over negen geroepen. De aardige dame achter het loket telde snel even uit dat Martin';s survivors benefit (nabestaanden uitkering) meer was dan mijn pensioen, mijn pensioen is veel minder dan dat ik dacht omdat ik naar het buitenland vertrek en er daarom meer belasting wordt ingehouden, slim he, die Amerikanen. Bovendien zou ik ook voor medische verzekeringen betalen die ik niet nodig heb dus we houden het bij de uitkering die ik al krijg sinds december. Ook besloot ik om het gewoon via mijn Amerikaanse bank te blijven doen, haar oren klapperden toen ik begon over stortingen naar het buitenland en sinds ik , als die beginnen, niet meer hier ben om dingen te regelen, neem ik geen  enkel risico. Als iemand iets verkeerds doet, kan ik naar mijn centjes fluiten en niemand weet waar het is. Ik moest toen een half uur wachten om met een jongeman te praten over mijn verandering van adres. Hij hoorde mij aan en was het met me eens over die betalingen. Ik gaf hem Rob's adres, als ik dat dadelijk wil veranderen moet ik naar de Amerikaanse ambassade in Nederland om dat te doen...

Om net na tienen stond ik buiten, rond dezelfde tijd dat ik de week tevoren er binnen stapte met die rijen mensen, nu was er misschien een derde van die mensen aan het wachten, vrijdag, Valentijnsdag en snert weer waren denk ik debet aan de snelle vooruitgang, lekker en goed getimed.

Ik ging naar Costco voor benzine, 2.09 dollars voor 3.8 liter, daarna naar walmart want ik moest nog bubblewrap hebben, nee niet voor de zenuwen maar om mijn spulletjes in te wikkelen. Ik kocht een grote rol en nog wat leuke dingetjes. Daarna naar huis, het was al ruim voorbij lunch tijd en ik besloot om het de boel de boel te laten, het regende en het was een perfecte stemming voor Disney. Ik ben begonnen met alle klassieke Disneys te bekijken, gisteren tussen het werken door Sleeping Beauty, Sneeuwwitje, Pinocchio en Peter Pan. Dat gaat prima terwijl je tegelijkertijd opruimt, dozen doorsnuffelt en noem maar op.

Vanmiddag ga ik met Susan naar de marine basis supermarkt , ik heb ontzettende zin in haring, zal de vastelaovend wel zijn, misschien breng ik ook wat rode bietjes mee, en misschien ga we even naar Ringhaver park aan de rivier. 

Morgen weer werken, ik moet nog veertien keer 's morgens opstaan , in mijn autootje stappen en naar mijn werk gaan en dan is het over en uit, ik kan dat !!

Ik heb nog een paar ziekte dagen en nog 4 uur vrij dus hier en daar knibbel ik er nog wat af. Vrijdag speelt VYNL en ik kijk er naar uit om Ricky te zien, hij is weeropgeknapt en heeft nieuwe tanden, haha

Ik wens jullie een prachtige week en natuurlijk voor het komende weekend een supertijd tijd van feesten en plezier

Groetjes van Mariet

Dag Sproetjes....

Klein lief meisje
Over de regenboog
Wat zal ik je missen
Ik kijk omhoog
En denk aan Al die uren
Dat je hier naast me lag
Met je blauwe ogen
En je roomwitte vacht
Met je zachte klagen
Wachtend aan de deur
Als je de auto hoorde
En dacht
Mama is thuis
Dat betekent eten
Nu direct, geen gezeur
Je bent nu vrij
Om te rennen
En te slapen waar je maar wilt
Maar vanmorgen
Toen ik je moest laten gaan
Slikte ik
Een bittere pil

Slaap zacht Freckles

Goeiemorgen lieve mensen

En dan is het zondagmorgen en langs me slaapt Melly, zo dicht bij me als het maar kan, om me troosten, ze voelt als ik dat nodig heb en als ik opsta is daar niet meer dat andere bekende miauwen van Freckles die honger heeft en NU wil eten. Ze is er niet meer, al bijna 24 uur, weggevaagd uit mijn leven.

Het was mijn beslissing, iets waar over ik me diep van binnen schuldig voel maar ook weet ik dat er geen andere optie was. Niemand die haar een thuis kon geven en het asiel, in een kooi met niemand die je kent en uiteindelijk toch dan die spuit omdat ze plaats moeten maken voor andere afgeschreven huisdieren, dan liever met mij erbij.

Ian en ik namen haar gistermorgen mee, we hadden een afspraak om 8.45 (het is nu 8.41 als ik dit schrijf), in een handdoek, geen doos en na een lang debat met de dierenarts - ik beeindig geen katten leven als de kat gezond is en haar huid ziekte is goed te behandelen - ja maar ik verhuis dus dat is geen optie -  hoorde ze een ruis in Freckles hart, 4.5 op de schaal die tot 6 gaat en dus een reden voor het spuitje. Het ging snel, Freckles even in paniek toen die naald in haar achterpoot ging en toen was mijn meisje weg, de mooie blauwe ogen bleven openstaan en ik was even alleen met haar, mijn tranen op haar vacht....

Ze pakten haar in een kussen en ik nam haar mee naar huis, Ian groef een graf bij mijn slaapkamer raam bij de mooie jasmijn en daar slaapt ze nu voor altijd. Ik hoop dat die de allerlaatste keer zal zijn dat ik dit moet doen.

Het was een moeilijke week want ik wist wat er wachtte aan het einde. Donderdag nam ik vrij, het laatste bezoek aan mijn huisarts, misschien want ze vond dat de bloedtesten teveel suiker in mijn bloed toonden dus nog maar eens bloed afgetapt en nu maar wachten of daar wat uitkomt. Ik kreeg gisteren een brief in de post, gelukkig geen glucose in mijn urine dus dat is een goed teken denk ik, ik heb hier nog nooit iets mee te doen gehad.

Na al dat geprik ging ik richting southside, over de brug naar Social Security en ja haar, bomvol, er waren niet eens stoelen genoeg voor al die mensen en het geklaag, verschrikkelijk, mensen die een afspraak hadden gemaakt en nog steeds anderhalf uren moesten wachten blijkbaar. Toen ik binnenkwam kreeg ik een bonnetje met mijn nummer, X57. Ze waren op dat moment aan nummertje X15 en een uur later waren ze gevorderd tot X23. Ik dacht, ik ga hier geen 4 uur zitten, we zouden een flinke storm krijgen die middag/avond en dan is over de brug gevaarlijk, die brug is tussen de  1 en 2 km lang. Dus ik pakte mijn boeltje en reed naar huis. Ik kan dit ook online doen volgens de website, job voor vanmiddag.

Ik belde at&t over mijn pensioen en kreeg daar wat goede tips alleen de jongeman vertelde me dat het geen  probleem was om mijn centjes over te maken naar mijn ING rekening maar toen ik alles online invulde was dat routing nummer geen optie, werd niet herkend. Nu staat daar in de regels dat zo gauw ik mijn eerste centjes binnen krijg ik de betaal methode niet meer kan verandered,hoe stom is dat !!

Dus ook dat zoeken we op !!

De storm kwam die avond, flinke windstoten en heel veel regen maar ging ook  snel voorbij.

Vrijdag was het alweer tijd voor een development met mijn manager, we luisterden samen naar een gesprek en hij was het echt aan het afkraken op punten waar niks af te kraken was, als ik kon begon ik morgen aan mijn pensioen. Ook hadden we het over mijn afscheidfeestje, MIJN feestje en toen ik hem vertelde dat ik zo'n 20 - 22 mensen had zei hij, waarom zoveel, ons team is maar tien mensen en hoe ga je dat allemaal betalen. Ik dacht, het is mijn feestje, ik krijg centen genoeg en voor 500 dollars kan ik dit zeker doen, wel 30 als ik wil en ik nodig uit wie ik wil en niet wie jij wilt !!

Gistermiddag kwam Henny op bezoek , of Fran zoals ze hier heet. Henny is oorspronkelijk uit Echt en woont hier al jaren en jaren. Ik had de barbecue die ik ooit van Carla en Marcel kreeg toen die terug naar Nederland gingen, nog in de tuin staan en Henny wilde die graag voor haar zoon. Hij staat nog steeds in de garage trouwens want haar auto was toch niet groot genoeg maar ze nam wel wat andere spulletjes mee die ik over had en we hebben lekker koffie gedronken. Henny en haar man Wayne komen in mei naar Nederland op vakantie en komen dan ook naar Kessel, heel leuk, dan kan ik gids spelen.

Ook zou Natalie langs komen met Ravyn voor Ravyn's fiets. Ik heb weliswaar niks meer te bespreken met April maar haar moeder Natalie is nog altijd aanspreekbaar, ze kent haar dochter maar al te goed. April heeft een huis gehuurd aan de andere kant van de stad maar Ravyn is nog bij haar oma, waarschijnlijk voor school en zo.

De komende week is Valentijn, het gaat vast voorbij zonder veel poeha maar de dag ervoor hebben we onze maandelijkse pot luck en dan ga ik tomatensoep met ballen maken, heerlijk, ik heb alles al in huis behalve het gehakt.

De dagen gaan hopelijk vlug, ik wil vooruit, ik wil inpakken. Ik heb gisteren een doos kleren opgestuurd naar Ine zodat ik wat heb als ik aankom behalve wat in mijn koffer zit. Mijn verscheepte spullen komen pas in mei of zo. Ik heb het probleem met verschepen opgelost denk ik, ik bedoel met waar het op te slaan.

Ik wilde vandaag naar de dierentuin gaan maar het is frisjes, de zon schijnt wel maar mijn keel doet een beetje pijn en aangezien dit hier nu hartje winter is zijn alle planten op winterstand, bladeren van de bomen weg en de dieren nog vast niet klaar voor de lente. Mijn dierentuin pasje vervalt morgen maar ik ga liever in maart, dan betaal ik wel, ik heb het geld er toch ruimschoots uitgehaald met die jaarpas.

Ik wens jullie allemaal een fijne week en op naar de vastelaovend

Liefs van Mariet

02-02-2020

Ik Zie de rimpels
In een bleek gezicht
Waar eens gladde huid regeerde
Ook met het meest verblindende
tegenlicht
Ik Zie trekken
Van vermoeidheid
Na een Lange dag
De lippen strak
ofschoon
Er is aanzet tot een
Stiekeme lach
Want morgen is het woensdag
De week bijna half voorbij
Het weekend zo verlokkend
Komt stiekem naderbij
Ik hoor een zucht
Is dat mijn eigen stem
En ik kijk nog eens in de Spiegel
Waar ik dat vermoeide
Verlangende gezicht
Als het mijne herken

Goeiemorgen lieve mensen

Die laatste week van januari, ik wist niet dat die veel langer duurde dan al die andere weken in het jaar maar gelukkig, het is voorbij en nu is het februari en meer en meer heb ik het idee dat het nu echt staat te gebeuren.

Gisteren, en dat moet eerst, was onze lieve Anne van Knippenberg jarig, mijn petekind, hopelijk kan ik haar volgend jaar haar zelf de hand schudden.
Op 4 februari is Willemien Severins jarig, van harte en een hele fijne dag met Gerrie.

Deze week, superlang en koud, elke dag een dikke trui en sjaal behalve vrijdag want toen werd het beter. Regen, echt zo'n miezerig weertje, donker, op zijn Holland's.
Ik ben echt elke dag een uur eerder naar huis gegaan om de week door te komen, ik was helemaal op rond 5 uur.
De komende weken zien er qua schema redelijk uit, morgen bijvoorbeeld werk ik van 8.30 tot 17.30, alleen Valentijnsdag heb ik weer 10.30 - 19.30 maar ik ben er gelijk opgesprongen om dat te veranderen naar twee uurtjes eerder.

Met dat laat thuiskomen krijg je dus niks gedaan, zelfs koken is niet aantrekkelijk maar ik maakte toch een grote pan erwtensoep met rookworst en nam woensdag een grote portie mee naar mijn werk. Mijn manager at een grote soepkop vol, zei dat het perfect was en vroeg donderdag voor meer, ja dag !!

Op 13 februari hebben we weer een potluck en ik zei, weer erwtensoep, hij zei nee, alles wat jij meebrengt is geweldig dus ik wil nog wat anders proeven dus ik ga nu waarschijnlijk tomatensoep met ballen maken, ook altijd lekker.

Zaterdag, gisteren dus was het redelijk weer en ik begon in de achtertuin, alle oude potten weg en bekijken wat ik weg kan geven want hier kan ik echt niks van meenemen, jammer genoeg. 
Susan kwam kijken en wil de ananas planten en nog wat klein grut, ook wil ze proberen of de mannen mijn citroen struik die in vollen bloei staat kunnen verplaatsen naar haar tuin, ik hou mijn hart vast want haar tuin is drogere grond en mijn citroen vindt het heel lekker in mijn donkere zeer vochtige aarde.

Vanmiddag komt Ricky Nelson, nee niet de zanger want die is allang dood maar mijn oud collega. Ik heb hem ooit beloofd dat als ik verhuis hij mijn citroenplant in de pot kan krijgen, hij heeft zover alleen sinsaasappel boompjes. Kunnen we even bijkletsen, hij zal wel niet lang blijven van vanmiddag is Superbowl, de finale voor de professionele footballers. Het is altijd een groot evenement, Demi Lovato zingt het volkslied en  Jennifer Lopez en Shakira verzorgen de pauze show, vorig jaar was dat Madonna, vals als de mieter.

Ik ga hier echt niet de hele middag zitten kijken, de nieuwste Lion King is uit op Disney plus dus veel leuker.
Vandaag is ook Groundhog day, de groundhog's schaduw zal ons vertellen of de winter nog 6 weken langer duurt of dat er een vroege lente inzet, nou ik heb begrepen dat dat laatste het geval is.

In mijn tuin is het lente, de jasmijn is bedekt met gele bloemen, de citroen bloeit dus volop en mijn orchideeen die weer de hele tijd buiten zelf hun weg moesten vinden zitten vol bloemknoppen. Ik heb er zeker 20 geteld.

Naast me zit Freckles, ik ga haar extra verwennen deze week want zaterdag morgen om 8.45 heb ik een afspraak bij de dierenarts, dan moet ik met heel veel pijn in mijn hart afscheid van haar nemen, ik heb geen andere keuze.

De komende week moet er veel geregeld worden, pensioen, dokter en even kijken of ik de ING kan bellen want mijn pasje is verlopen en ik heb geen nieuwe gekregen, ook ben ik geblokkeerd voor internet bankieren, waarom ? geen idee. 

Frank en Aline en baby Lucas waren in Kessel afgelopen week, ik kreeg zo'n lieve foto's, ook dankzij Ine.

Het zonnetje schijnt, de was hangt buiten en de koffie is heerlijk en ik zo dadelijk even naar de winkel, Dutch applepie en wat spulletjes voor Ian. Ik heb vanmorgen de afwas gedaan en hij heeft hun badkamer een flinke beurt gegeven,
Vanavond maar gedeeltelijk koken, ik kocht een been ham van 3.5 kilo bij Winn Dixie voor maar 6.20, ik overgoot hem met Hollandse honing en gisteravond hebben we er al van gesmuld, heerlijk, net zoet genoeg en super mals , je hebt geen eens tanden nodig om die te eten !!

Raini heeft afgelopen week twee voortanden onder laten trekken, een was er al uitgevallen en heeft nu een gebitje, alles onder complete verdoving, anders dacht ze er nog niet over. Ze kwam zonet vragen of ik van die oude mensen tabletten had voor je gebit schoon te maken haha, ik moet lachen.

Ze heeft een vriendin, Crystal, aardige meid en die woont in Baldwin, dat is halverwege naar MacClenney, klein dorp langs de snelweg I-10
Crystal woont bij haar zus maar die zus verhuist binnen een maand en nu heeft ze, na een week verkering, Raini gevraagd om bij haar in te trekken en Raini zei ja, op voorwaarde dat Ian en de hond meekunnen en dat was goed. Nou hoop ik dat die werkt want ik ken Raini en haar buien en vriendinnetjes en ik vind het veel te vlug maar het zou wel heel veel oplossen en dan kan ik echt beginnen met mijn huis leeg te maken.

Ik ben nog aan het wachten op ruimte rond Kessel waar mijn spullen kunnen worden opgeslagen en uitgepakt, het is niet zoveel, het meeste gaat direct weer weg, kleding en zo maar ik moet een adres hebben voor de vervoerder om af te leveren.

We zullen zien...

Liefs van Mariet