zondag 29 mei 2016

In de zevende hemel

whenever two hearts
find love that is deep and true
sought and found between millions
a once in a lifetime
then you
have to cherish the gift
sent from heaven above
and nourish it, pamper it
because the most precious of all
in our life is true love

Goeiemiddag lieve lezers,

Eindelijk terug van een weekendje weg maar het was geweldig maar laat ik bij het begin beginnen.
De afgelopen week was hot, de beloofde regen bleef uit en het land zweet onder de hitte van een stralende zon aan een blauwe hemel met af en toe een wolkje om achter te verschuilen.
Op het werk was het erg druk maar het was te doen, ik geloof dat mijn energie eindelijk een beetje terug aan het keren is.

Vrijdag middag ging ik om 2 uur richting de kliniek waar de ultrasound zou worden gedaan, niet alleen mijn lever maar alle omliggende organen ook en 7 juni kan ik de uitslag verwachten als ik terug ga naar de lever specialist.

Woensdag was Ravyn er al, ze heeft al schoolvakantie en Ian lette op haar terwijl ik werken was.
Vrijdag na de leverscan naar huis, snel een potje koken en toen douchen en richting Georgia met tafels, lekker vers stokbrood met kruiden boter en onze tassen ingepakt.
We waren er om 7 uur en de gasten voor de vrijgezellen avond druppelde een voor een of in paren naar binnen, natuurlijk allemaal dames. Misty en Kelly kregen beiden een kroontje met het woord BRIDE in zilver en toen kon het feest beginnen.

Ik had mijn eigen bier meegenomen want dan weet ik tenminste hoe mijn lijf erop reageert, er was fireball (een soort moonshine met kaneel smaak, beetje pittig maar lekker) en Raini had jello shots gemaakt met Star, jello is wiebelpudding zoals mijn kids het noemden en het was gemaakt van half water, half wodka of half Fireball en de bedoeling is dat je met je tong de jello losmaakt van de cup waar het in zit en dan in een slok naar binnenwerkt. Nu ben ik slimmer dan dat te doen dus bij mij ging het in beetjes, ik wilde tenslotte de volgende dag geen kater.
Er werd gezongen en gedanst, je weet wel, de macarena en zo en vooral flink gelachen. Rond half een naar bed, ik sliep die nacht in Brynnah's bed en was 's morgens al op tijd wakker want er moest veel gebeuren.

Halverwege de morgen ging de airco uit, we kregen hem niet aan de gang en het huis warmde snel op, het was buiten al boven de dertig graden. Uiteindelijk werd een monteur gebeld, er was een klein dingetje dat moest worden vervangen en later in de middag werkte alles weer, maar goed ook want Raini kreeg het veel te warm en dan is het echt niet plezierig om in haar buurt te zijn, ze was op alles aan het mopperen, de hitte (die best meeviel vond ik), de hond, de katten en de kinderen. Star had ook haar aandacht nodig, ze voelde vanalles natuurlijk en dat moet dan ook iedereen weten, ook dat zij de toespraak samen met Raini schreef. Later was er nog drama tussen die twee en mijn besluit staat nu vast, geen Star meer in mijn huis behalve voor een nacht of zo maar niet meer permanent.
Tegen de middag kwamen Eddy en Missy, Eddy is Misty's broer en hij bracht de grote barbecue/smoker mee waarin twee grote stukken varkensvlees en zo'n 50 kippebouten al snel de heerlijkste geuren verspreidden.

De ceremonie zou om 6 uur zijn maar doordat iedereen de twee dames veel te veel afleidden en ze niet eens aan omkleden en opmaken toekwamen was het bijna 7 uur voordat het bruidspaar naar buiten kwam. De drei meiden zagen er pico bello uit in hun bruidsmeisjes jurken, ik had voor iedereen een bijpassende haarband gemaakt.
Misty en Kelly waren heel mooi gekleed, Kelly met bloemen in haar haren en Raini deed de ceremonie, ze heeft haar papieren daarvoor dus het is allemaal heel officieel.
Hazel, Misty's oudste dochter las mijn gedicht voor (jullie zien dit aan het begin van deze tekst) en daarna kon de hele bubs het stel feliciteren.

Misty's ouders waren er, Kelly's broer Lester en zus Leah en nog wat neven en nichten waren ook vanuit Jacksonville naar Georgia gekomen.

Daarna werd er natuurlijk gegeten, pulled pork (varkensvlees uit elkaar getrokken in reepjes), kip en volop mac and cheese, salades en brood met kruidenboter uit de oven.
Na het eten, allemaal buiten waar het later zeer aangenaam was, werd de karaoke opgezet en kon het zingen beginnen. Allemaal country, voornamelijk oude country en ik kreeg verschillende malen het verzoek om ook te zingen maar nee, deze keer niet.

Rond elf uur was ik moet en ging naar bed, ik wilde weer in Brynnah's bed, dat was de bedoeling maar Misty's vader lag daarin lekker te snurken dus heel stil mijn spulletjes gepakt en toen naar Hazel's slaapkamer erlangs. Ze heeft haar eigen badkamer (er zijn er drie allemaal met bad en douche in het huis) en ik werd pas vanmogen om 11 uur wakker.

Ik besloot Ravyn bij Kelly te laten want morgenmiddag gaan we allemaal bij Darian zwemmen en zo heeft Kelly haar een dag extra en kan ze met de meisjes spelen, beter dan hier alleen in huis plus ik heb rust. Dat heet als Charlie eindelijk doorheeft dat aan mijn benen krabben een NO GO heeft, ik maak dan ook veel gebruik v an de waterspuit als ze het probeert.
Morgen Memorial Day dus lekker vrij, dan een dag werken en dan de stress test voor mijn hart, ik heb woensdag vrij en wil daarna naar de film, het wordt waarschijnlijk Alice through the looking glass die net uit is.

Zo meteen even bij Susan langs, haar zoon Todd is daar voor het weekend, Susan gaat langzaam vooruit, de blauwe plekken vervagen en ik ben nog steeds dankbaar dat ik er niet bij was, haar schouder uit de kom was veroorzaakt door de deuk aan de passagierskant waar ik normaal zou hebben gezeten dus je kunt je indenken wat er van mij zou zijn overgebleven.

Morgen 30 mei is Maud jarig, op dezelfde dag dat haar grootouders in 1944 in het huwelijk traden.
Op 3 juni is mijn lieve vriendin Els jarig, voor beiden...van harte !!!

Volgende week is er weer een blog, tot dan...liefs van Mariet xx

vrijgezellen avond, ze kijken ernstig maar we hadden zoveel plezier

het bruidspaar

Raini maakte er mooie ceremonie van

elkaar de ringen aanschuiven

twee zielsgelukkige vrouwen

baby Josh bracht de ringen

zondag 22 mei 2016

Ontsnapt aan de hemel

if my no yesterday
would have been a yes
i now would be in heaven
with you
like i was in this world
in heaven
with you

Goeiemorgen lieve mensen


Mensenlevens, je lot, je toekomst, je inzicht en kijk op dingen, gebeurtenissen kunnen veranderen in minuten en dat is wat ik heb ervaren deze week.

Terwijl ik afgelopen zondag middag nadat ik terug kwam van mijn bezoek aan Kelly en Misty in Georgia, mijn blog aan het schrijven was belde Susan, Mariet, ik moet even wat boodschapjes doen en wat terugbrengen naar Walmart, ga je mee ? Ik zei direct, nee, ik ben net terug, ik wil gaan eten met Raini en Ian, een andere keer...meestal ga ik gewoon mee, voor de gezelligheid.

Raini kwam niet naar huis dus Ian en ik gingen naar Golden Corrall en aten onze buikjes vol, het was erg gezellig, we zaten op ons gemak en na afloop gingen we naar huis waar ik genoot van een 2 uur season finale van Once upon a time, wordt vervolgd in het najaar.

Voordat ik naar mijn bedje ging even mail en facebook kijken zoals altijd en er is een message van Angie, Susan's schoondochter in Hartsville North Carolina, of ik als ik Susan op ga zoeken in het ziekenhuis, ik haar heel veel beterschap wil wensen. Wow, wat was er gebeurd tussen kwart over vier toen ze me belde en nu. Het was te laat om te bellen en Angie wist niet veel, alleen dat Susan een ongeluk had gehad.

Maandag morgen om 8 uur belde Gil, haar man, me op. Susan was naar de Walmart gegaan en terwijl ze de parkeerplaats op wilde draaien heeft een man die veel te hard reed en waarschijnlijk ook door rood ging (hij was op de vlucht, had verderop op straat een hit en run, ongeluk veroorzaakt en doorgereden. Hij t-bon-de haar, volop in de flank en Susan met haar stationcar flipte verschillende malen en eindigde op de kop. De man raakte haar aan de passagierskant waar ik gezeten zou hebben. Susan was flink gewond, verschillende gebroken ribben aan de rugkant, arm uit de kom en kneuzingen en sneetjes van rondvliegend glas, ze hadden haar uit de auto getrokken want ze zat vast en kon haar veiligheids gordel niet afkrijgen. Ze wijs in ICU trauma, intensive care.

Ik was helemaal van streek, ik belde werk, nee ik kom niet vandaag, dit is even teveel voor op mijn bord. Ik realiseerde me, ik had dood kunnen zijn, tweede keer in een week na het ladder incident op woensdag. Ik zat me daar buiten op mijn stoel een potje te janken kan ik je zeggen en dat werd nog erger toen ik me ineens realiseerde, als ik gisteren ja had gezegd was ik nu bij Martin. Geen angstgevoel daarbij maar verlichting. Ik wil natuurlijk niet dood maar de dood brengt me terug bij mijn lief. Toen de volgende stap in het proces en geloof me, het menselijk brein werkt wonderbaarlijk interessant. Als ik mee was gegaan en het was nog niet mijn tijd was er misschien helemaal niks gebeurd en was Susan niet gewond geraakt. Je moet dit alles niet te diep doorvorsen want dan kom je ook nergens uit.

Ik sliep, bijna de hele dag, emotioneel helemaal in de war.

Dinsdag was ik vrij en ik had om kwart over negen een afspraak met de leverspecialist, dezelfde aardige dokter van het darmonderzoek, hij wilde opnieuw bloed laten prikken en ook een ultrasound laten doen van mijn lever om te zien of alles ok was. Hij adviseerde dezelfde kliniek daarvoor als waar Martin naar toe ging voor zijn bestralingen, helemaal in Baymeadows maar ik had vrije keuze. Op 7 juni moet ik dan bij hem terug dus een beetje tijdsdruk was er wel. Aangezien de cardioloog niet zo ver was en ze in datzelfde gebouw ook altijd bloed prikken doen ging ik daar eerst naar toe, dat was zo gepiept, de dames daar zijn ontzettend handig en ik heb zelfs geen blauw speldeprikje eraan overgehouden. Daarna naar het ziekenhuis waar Susan lag. Ze konden haar aan de receptie helemaal niet vinden dus ik belde Gil, hij was bij haar en hij kwam me halen, ze lag nog steeds in ICU want ze konden nog geen kamer voor haar vinden. Oh dat blauwe oog was zo blauw, helemaal bloeddoorlopen, ze was zo klein (ze is 1.63m of zo), heel witjes in haar bed met allemaal de apparatuur rondom haar heen, nog steeds aan de zuurstof en ze had veel pijn van de ribben. De arm was weer terug in de kom en de dokters waren aan het wachten op de uitslag van haar ingewanden, ergens had vloeistof gelekt, waarschijnlijk bloed en voordat ze het harnas aandeden dat ze 4 tot 6 weken moet dragen wilden ze natuurlijk zeker zijn dat er geen inwendige bloedingen meer waren. Het harnas is om haar ruggengraat recht te houden, doordat de ribben aan de achterkant gebroken zijn , zijn er zwellingen die op haar ruggengraat drukken.
Ik bleef een uurtje, ze werd moe maar was erg blij mij te zien, het eerste wat ze zei was, ik ben zo blij dat je nee zei.
Gil had foto's van de auto, het was zo hard gegaan, er was helemaal geen passagiers kant meer, ik zou helemaal verdrukt zijn geweest, what a way to go !!!

's Middags een berichtje uit Georgia, je katje is hier, wanneer kan ik het brengen, van Misty. Ik moest gewoon gaan en haar ophalen, in de auto en lekker rijden met muziek en de wind door mijn haren, dat intense gevoel van vrijheid, ik nam een doos mee en na een half uurtje even wat gedronken en mijn verhaal verteld te hebben weer naar huis met in een doosje een miauwend katje. Toen ik Kelly vertelde van mijn gedachten na het ongeluk zei ze...maar Martin wil nog helemaal niet dat je bij hem bent, je hebt nog zoveel te doen hier.

Thuisgekomen installeerde ik Charlie, want zo noem ik mijn nieuw kattenkind (Martin's naam was Charles Martin Gaylord, hij wilde niet dat er babies naar hem genoemd werden toen Darian het vroeg maar zei nooit iets over katten), in de slaapkamer met mandje, dekentje en kattenbak in de badkamer want na die eerste nacht wist ik het al, de badkamerdeur gaat dicht 's nachts, ik werd steeds wakker van Charlie die mijn tenen aanviel, mijn onderbenen zitten al vol krabben want oh oh die kleine maar vlijmscherpe nageltjes laten sporen achter. Ze is net als elke ander baby, ontzettend speels en actief en van het ene op het andere moment valt ze gewoon in slaap, op mijn arm, mijn schoot, op bed of gewoon op de grond. In de badkamer heeft ze voldoende ruimte om te spelen, ik heb alleen mijn douche gordijn omhoog gedaan want daar blijft anders niet veel van over. Ze eet goed, speciale kitten brokjes, de kattenbak wordt volop gebruikt.
De andere twee, Freckles en Billy Bob hebben het niet zo op haar, ik houd haar uit de buurt tot ze wat groter is.

Woensdag weer werken en iedereen vroeg direct naar Susan.

Donderdag afscheid van Kim, ze wist nog steeds niet of ze dit weekend naar Ocala zou verhuizen in verband met haar nieuwe callcenter baan daar of dat ze toch de baan in de at&t store zou krijgen, ze kwam al huilend binnen en zei, I don't wat to go Mariet. Ik had haar een paar mooie zilveren oorbellen met paarse steentjes gekocht en voor mij diezelfde in blauw. Net als ik is ze dol op zoiets. Het afscheid was moeilijk maar wat er ook gebeurt, we blijven vriendinnen, dat weet ik zeker en Ocala is maar twee uurtjes rijden hier vandaan.

Vrijdag namen we afscheid van Keith, heel erg aardige jongeman, beetje verlegen en stil maar heel lief, ik kreeg een persoonlijk berichtje van hem waarin hij mij bedankte voor de fijne tijd en alle leuke spulletjes die ik voor hem maakte in de loop van de afgelopen jaren. En nu zijn we nog maar met z'n negenen in ons team, drie maanden geleden waren het er nog 16.

Gisteren mijn vrije zaterdag en na eerst wat yardsalen, alleen zonder Susan waar ik wat kleine leuke dingen vond, ging ik even aan bij Tom en Myra en kreeg ik van hen een metalen hanger voor mijn kolibri feeders die gelijk in de grond ging. Vanmiddag moet ik wat planten in de grond zetten die ik ook gisteren op een yardsale kocht, mooie roze en witte bloemen. De buurvrouwen vroegen zich al af waarom bij mij alles zo mooi bloeide en bij hen niet zo zeer, groene vingers !! plus zij hebben die stralend hete zon vrijwel de hele dag op de voorkant en ik alleen maar in de middag.

Raini had gewerkt tot 12.00, Star was een paar nachten blijven slapen en er was sprake van dat Star overgeplaatst wilde worden, terug naar Jacksonville, haar roommate ging weer terug naar haar ouders en dus raakte ze het appartement kwijt, het staat op Ella's naam. Ik vertelde Raini, nee eigenlijk gewoon niet en toen liet ze me weten dat zij dan naar Port Orange zou gaan, een soort blackmail, we zullen zien.

Raini wilde met mij en Ian naar Walmart om kleren te kopen voor de bruiloft van haan moeder met Misty die het volgend weekend plaats vindt. Omdat ze behoorlijk pushte weigerde Ian gewoon om mee te gaan (heel herkenbaar, ik weet allang hoe je daar mee omgaat) maar Raini werd heel boos omdat het niet naar haar zin ging en ook omdat ik weigerde hen mee te nemen om te lunchen, ik had gewoon geen zin om het geld daaraan uit te geven en bovendien had ik helemaal geen honger. Dus gingen Raini en ik samen naar Walmart, de shorts voor Ian waren snel gevonden, khaki en de juiste maat (paste precies, Wrangler dus ook prima merk en hij vond ze geweldig) maar dat tshirt, zij stond erop dat het oranje of groen was zodat het bij de kleuren van het bruidspaar paste maar alles wat ze vond, vond ik helemaal niks, ze werd een beetje boos maar ik zei, waarom iets kopen wat hij heel zeker niks vindt, dan doet hij het toch niet aan, laat mij maar. Ik zei, ik ga wel met hem maar nee, zij stond erop dat zij erbij moet zijn als hij wat uitzoekt. Bovendien is Ian nog langer dan Martin was en slank dus het is moeilijk om iets te vinden wat niet veel te wijd is en hij wil zijn tshirt lang.

Dus lieten we dat rusten en gingen kijken voor een jurk voor haar, ik vond een snoezig zomerjurkje, katoen met halterbandjes, zachtgroen met rood/roze bloemen en zij vond er een met een with smock bovenstukje en een rok met bloemen, meer chiffon achtig. Beiden pasten perfect en aangezien ze maar allebei 15 dollars waren kochten wij (zij dragen, ik betalen) ze allebei. Toen nog een fles nectar voor de kolibries, wat vlees voor de avondmaaltijd en terug naar huis.

Ik ging even een uurtje Susan gezelschap houden, ze was op donderdag thuisgekomen en verveelde zich te pletter in haar luie stoel. IK vlocht haar haren, zij zijn heel erg lang, Gil is daar niet zo'n held in en we kletsten wat. Nadat ik weer thuiskwam ging ik lekker buiten zitten met een stokbroodje met gerookte zalm en ei en na nog wat tv gekeken te hebben was het alweer tijd om naar bed te gaan.

Vanmiddag gaan we weer op tshirt jacht, bij Kmarkt en misschien nog wat andere winkels, hopelijk geen drama meer want anders ga ik gewoon met Ian alleen, kan me niks schelen en ik denk dat het veel beter is, met honing vang je meer vliegen dan met azijn en ik heb tenslotte twee echtgenoten gehad en twee zonen opgevoed. Ik herinner me nog heel goed dat Martin helemaal niet blij was met zijn blauw/wit gestreept tshirt en zei, dat doe ik niet aan. Ik sputterde niet tegen en raad eens wat, het werd een van zijn favorite shirts.

Volgende week zaterdag is dus de bruiloft, het belooft perfect weer te worden, de hele komende week zonnig, geen regen en 31C.
Ik heb vrijdag middag de ultrasound om drie uur en dan wacht ik op Darian en April die Ravyn af zal zetten bij mij en dan gaan we samen naar Georgia, vrijgezellenavond en als oudste moet ik opletten dat niemand te dronken wordt of zo. De plechtigheid is zaterdag tegen de avond, buiten zodat het niet te heet meer is, geen schaduw, geen bomen en dan een barbecue karaoke feest met zo'n 40 mensen. Ian komt met Josh en baby Josh, alleen die zaterdag. Star komt ook maar die hoef ik gelukkig niet mee te nemen, een uur in de auto met haar is niet echt mijn idee van een prettig ritje. Ik kom zondag weer terug, dus mijn blog is de volgende week later.
Maandag is Memorial Day, een vrije dag en tijd om bij te komen van dit alles.

Op 24 mei is May Peeters jarig en op 25 mei Gerry Severins, ik wens jullie allebei een geweldige dag en proficiat !!!

Nou de volgende week horen jullie wel hoe alles ging, misschien pas op maandag, fijne week gewenst

Liefs van Mariet...en Charlie die naast me in slaap gevallen is xx




zondag 15 mei 2016

Nog twee maanden....

regendrup..drup druppels
vloeien langs de wangen
van haar serene gezicht
rollen, glijden, dwalen
over het zwarte marmer
vertroebelen haar toch al blinde ogenlicht
haar trekken
haar weemoed
verstild in de tijd
haar handen
verstrengeld
duiden op innerlijke strijd
wie was zij
waar nam hij
het voorbeeld voor dit wezen
en leidden
haar blikken zijn handen
terwijl haar ogen naar de hemel rezen
wat bleef er
een vraag maar geen antwoord
tot in lengte van dagen
was zij eens van vlees en bloed
of alleen in zijn fantasie
dat zal ik mezelf altijd blijven vragen

Goeiemiddag lieve mensen,

Vandaag begin ik met twee lieve mensen van harte te feliciteren met hun verjaardag van, dat zijn Jeanette in Katwijk en Frits in Ubachsberg. Ik hoop dat het voor jullie allebei een geweldige zondag is/was.

Morgen is Aline, de verloofde van mijn Frank en mijn toekomstige schoondochter jarig, alle geluk en liefde en een geweldige dag gewenst xxx

Afgelopen zondag was het moederdag en ik ging eerst met Ravyn naar grandma Betty, Martin's moeder en we namen haar mee naar een Chinees buffet, nou die kan eten hoor, twee keer zoveel als ik, minstens. Daarna terug naar haar huis waar zij besloot dat het tijd was om in de tuin te werken en niet echt bij ons te zitten dus gauw genoeg waren Ravyn en ik weer op weg naar huis. Kelly, Misty en de kids waren aan het strand en na afloop kwamen ook zij langs voor een moederdag diner, lekker, gekookt door Raini, ham en alles derop en deraan.

Terwijl we zaten te wachten totdat alles klaar was viel mijn oog ineens op een schrijfblok die op de rand van de tafel lag aan mijn kant, waar kwam die ineens vandaag? Geen idee maar ik sloeg hem open en zag zeker vier kantjes neergepend door mijn lief, begonnen in 2013, laatste post augustus 2014, net nadat hij hoorde dat hij opgegeven was. En tussen al die regels een stukje over mij, de meest liefdevolle opmerkingen, dat ik alles voor hem deed, dat hij nog nooit iemand had ontmoet als mij en : I love her to death, she is my whole world. Wat kan een mens blij zijn met regels papier die je twee jaar of zo na dato vindt.

Ravyn bleef ook nu nog een nachtje extra en ging maandag middag pas naar huis.

Dinsdag morgen afspraak met de tandarts en we hebben 3 juni als datum staan voor een grote schoonmaak van mijn tanden, het wordt verdoofd werd me verteld en het moet toch gebeuren.

Woensdag door het oog van de naald, ik reed naar huis van mijn werk, op de oprit naar de snelweg verloor een truck voor me een lange metalen ladder die op het dak (niet zo heel erg goed) vastgebonden was. Omdat ik altijd afstand hou kon ik hem ontwijken. Op de snelweg probeerde ik langs de truck te komen om de bestuurder te signaleren wat er gebeurd was maar de jongedame die reed was veel te druk bezig met haar telefoon om enig aandacht te schenken aan wat er om haar heen gebeurde. Eigenlijk had ik de nummerplaat moeten noteren en de politie moeten bellen maar ik te overstuur en boos daarvoor.

Donderdag morgen besloot ik om 's middags vrij te pakken en ergens water op te zoeken, het was zo benauwd, regen dreigde al dagen maar geen verfrissing. Ik ging naar Target want natuurlijk was dit weer eens een opwelling en ik had mijn badpak thuis. Ik vond het alleraardigste badpak waarna ik eigenlijk al jaren naar op zoek was, donkerblauw met witte polka dots (stippen) een halterband, een strik voorop en een klein rokje van voren. Na nog een paar hele lieve leuke tshirtsjes te hebben uitgezocht voor mijn maedjes thuis ging ik naar Darian. Baby Josh was net wakker dus een zwemluier aan en in het zwembad, ik heb lekker anderhalf uur rondgezommen en met hem gespeeld. Toen snel even naar de Aldi wat lekkere spulletjes halen en toen ik thuiskwam was het pakje van de Nederlandse online winkel ook aangekomen met Koopmans mixen, lange vingers, Calve pindakaas en echte Canisius stroop in een blik zoals het eigenlijk hoort. Nu nog Nederlandse kaas weten te vinden, Publix heeft hem niet meer en ik ben klaar voor un botterham met ki-es en kroet.

Raini was een paar daagjes naar haar moeder en kwam vrijdag terug, ze hielp mee met het opruimen en poetsen van hun huis want over twee weekjes is het zover, dan gaan Kelly en Misty trouwen. Raini heeft een vergunning om dat te doen en nadien moeten de documenten door een notaris worden getekend, stempel erop en het is rechtsgeldig, zo gemakkelijk kan dat hier.

Aangezien Kelly niet hoefde te werken dit weekend ging ik gisteren. Brood gehaald voor hen bij de kerk met allerlei lekker gebak, toen kipjes bij de Walmart, gebraden op grootmoeder's wijze, verse mais gehaald – multicolor, die is het zoetste – en aardappels, chocolade ijs met stukjes chocola en pindakaas en natuurlijk mocht de slagroom niet ontbreken.
Het was vrij warm op de weg naar Georgia maar gisteravond was het geweldig lekker buiten, een koel briesje, een joint, paar flesjes bier en wat sterkers en het was perfect, ik had zelfs geen kater vanmorgen. Kelly en ik bleven op tot 1 uur, heel veel praten over en met Martin antwoorden op vragen. Ik voel me zo ontzettend op mijn gemak bij haar, zij hield van dezelfde man als ik, was ook met hem getrouwd, kende hem al zo lang, sinds hij 14 was en met haar kan ik zo fijn over hem praten, ze snapt precies wat ik bedoel.

Ik ben net terug van Georgia en ben erover aan het denken om Raini en Ian mee uit eten te nemen. Ik heb Kelly en Misty hun huwelijkskado al gegeven, zij hebben mij gevraagd een gedicht te schrijven dat Hazel, Misty's oudste kan voordragen gedurende de plechtigheid. Het wordt een heel speciaal feest, heel informeel met karaoke, een barbecue en ik blijf slapen dat weekend, heb ook de maandag vrij, Memorial Day.

Morgen weer werken, eens kijken of Kim er is, ze heeft afgelopen donderdag het gezwelletje op haar neus waarover ik bleef zeuren dat ze naar een dokter moest, laten verwijderen. Het was onderhuids groter dan ze dachten, ze heeft 26 uitwendige en 5 inwendige hechtingen, ze hebben ook een stuk van haar wang verwijderd, natuurlijk alles erg opgezwollen nu maar dat gaat wel weg.

Vier mensen in mijn team hebben gebruik gemaakt van de vrijwillige ontslag regeling met bonus, Jocquelyn, Chanice, Keith en Opal en behalve Keith die nog tot 20 mei werkt, is iedereen al weg, gebruik makend van vakantie dagen. Ineens is ons team dadelijk als ook Kim weg is nog maar 9 mensen groot, het wordt sil om me heen.

Dinsdag om kwart over 9 heb ik een afspraak met de lever specialist, ik maak me niet bezorgd erover, we zullen zien wat hij vindt, of niet.

Ik wens jullie een geweldige week en tot volgende week zondag, dan wordt mijn verhaald....vervolgd

Mariet xx





nog twee maanden

zondag 8 mei 2016

Vrede zonder grenzen

als prikkeldraad nooit uitgevonden was
en grenzen niet bestonden
als iedereen kon gaan waar ie wou
als mensen elkaar weer vonden
dan zouden we als vogels zijn
rondvliegen van kust tot kust
neerstrijken zonder tegenstrijd
vrede vinden en rust
als prikkeldraad nooit was uitgevonden
en wapens verdwenen in de tijd
dan was de tegenwind zwoel en zacht
en vrede
vrede was tot in alle eeuwigheid


Goeiemorgen lieve mensen,

Deze week begin ik met een gedicht dat ik deze afgelopen schreef voor 4 and 5 mei. De inspiratie kwam van een tekening die ik zag op facebook, heel eenvoudig maar het sprak me geweldig aan.

Ik postte beiden op facebook maar had niet echt zo'n reactie verwacht, honderden mensen die reageerden en maar liefst zo'n 190 mensen die hem deelden en dat waren alleen maar diegenen die direct van mij deelden dus wie weet wat er daarna nog allemaal gebeurde. Het is een fijn gevoel dat je iets kunt schrijven want anderen aanspreekt natuurlijk.

Sinds een tweetal weken ben ik lid van een facebook pagina genaamd Wereldvrouwen, Nederlandse vrouwen die overal over de wereld wonen, zelfs bekende mensen zoals Micky Hoogendijk die net na mij bij de club kwam, ze is een schrijfster, actrice and maakt werkelijk wonderschone foto's.

Maar laten we weer bij het begin beginnen. Het afgelopen weekend was zeer heet, temp ging gemakkelijk naar 35 en vooral 's nachts was het benauwd en met de koppige persoon die ik kan zijn (heb ik van mijn vader) besloot ik, ik heb nog geen airco nodig, nou dat brak me aardig op.

Maandag had ik een -verwen mezelf Рdag, eerst lekker luieren buiten met koffie, toen naar Orange Park Mall. Aangezien de film later begon dan ik dacht heb ik eerst een pedicure genomen. Op zo'n stoel die je rug masseert en de voetjes geweekt in het warme bubbelwater, mijn onderbenen ingesmeerd met een groene massa om alle dode huidcellen te verwijderen. Ze knipte mijn nagels, vijlde, friemelde,masseerde met olie en cr̬me en voor het eerst in mijn leven besloot ik iets te wagen, kleurtjes op mijn nagels. Nu weten diegenen die me goed kennen dat ik helemaal voor natuurlijke dingen ga, geen gekkigheid aan mijn lijf, bijna nooit make up en zo maar ik heb nu turqoise nagels en ik vind het leuk dus het kan zo maar zijn dat over twee maandjes ik ook mijn teennagels optut.

De film was The Jungle Book en het was geweldig, ik heb ontzettend zitten te genieten in een weer bijna lege zaal en daarna, toen ik naar buiten liep zag ik dat het nieuwe restaurant naast de bioscoop geopend was, het heet Taste of Vietnam en ik heb er gegeten, weliswaar alleen een voorgerecht, het was nog vroeg in de middag dus ik bestelde garnaal loempias met rode saus, om je vingers bij af te likken, die zien me zeker terug voor meer. Ik wil graag hun salades en mie bowls proberen, met stokjes !!
Ze hebben ook Thais maar ik zag geen curries, sinds ik die in London gegeten heb ben ik ook daar overstag als ze niet te pittig zijn.
Dinsdag weer werken maar het viel tegen met de hitte die duidelijk mijn energie ondermijnde, dinsdag op woensdag amper slaap, mijn benen kriebelden en kriebelden en zelfs een slaappil werkte niet echt, uiteindelijk sliep ik misschien 3 uurtjes dus ik belde mijn werk, ik kom niet vandaag. Daarna was de hitte voorbij, de nachten werden weer zeer aangenaam en overdag een briesje en met 24 graden stonden mensen op het werk buiten te rillen met jassen aan, het is zo koud en ik vond het heerlijk. Ik sliep weer en heb gewoon vanaf donderdag gewerkt inclusief gisteren.

Ik vertelde jullie de vorige week van het aanbod voor vrijwillig ontslag, het ultimatum liep woensdag avond af. Beetje bij beetje kwamen namen op de proppen van mensen die het aanbod aannamen. Donderdag kwam Laura naar me toe, in tranen om afscheid te nemen, ze had natuurlijk nog al haar vakantie tegoed en het was dus haar laatste dag. Ook haar vriendin Gina gaat weg, ze zijn beiden van mijn leeftijd en werken al heel lang voor at&t. In mijn team gaan Opal, Chanice en Jocquelyn weg, Jocquelyn heeft al een andere baan maar had nog niet opgezegd dus kon fijn gebruik maken van dit aanbod en gisteren kwam ze langs om het een en ander te regelen, alweer een afscheid.

Kim, die heeft in principe die baan in Ocala aangenomen en zou daar 31 mei beginnen maar nu heeft ze vrijdag een interview gehad in Oakleaf in de at&t winkel waar ook mijn Duitse ex collega Stephanie werkt en nu twijfelt ze. Ik heb haar aangeraden, als je de baan in Oakleaf krijgt, nemen, dan hoef je niet te verhuizen en bij je vader te wonen, je blijft lekker thuis bij je dochter. Ze was helemaal overstuur donderdag, ze kreeg ook de uitslag van de biopsie van het plekje op haar neus (ik heb haar gepushed en gepushed om ermee naar de dokter te gaan) en ze moeten alles verwijderen want het is inderdaad huidkanker, wel een soort die heel gemakkelijk te behandelen is. Het is hetzelfde soort dat ik in 2000 op mijn neusje had maar dan aan de andere kant, daarom bleef ik er steeds maar over zeuren tegen haar. De operatie wordt gedaan op 12 mei, twee dagen voor haar dochter's huwelijk dus je kunt je voorstellen dat ze niet happy was.

Ik heb mijn beslissing ook genomen, ik blijf gewoon waar ik ben en we zullen zien. Als we worden opgeheven kom ik er voor een paar maanden wel met unemployement en Martin's pensioen en dan terug naar het kikkerlandje maar hopelijk is dat pas in 2018 of zo. Ik moet dan wel regelen met de weergoden want hagel en vorst en natte sneeuw in mei, nee, dat wil ik helemaal niet !!!

Vandaag is het Moederdag en ik wilde dat ik mijn moeder even een knuffeltje kon geven maar ik heb een klus geblazen naar haar foto op mijn nachtkastje toen ik vanmorgen wakker werd. Ravyn is hier voor het weekend en zo meteen gaan we samen naar Martin's moeder Betty, die niet weet dat Ravyn ook meekomt. Normaal nemen Tom en Myra haar mee voor lunch maar toen ik gisteren belde wat hun plannen waren vertelde Myra dat ze moesten werken vandaag dus neem ik haar mee, haar keuze maar ik hoop geen chinees want ik kan daar niet echt van genieten zo vroeg in de dag. Raini komt om drie uur thuis en wil dan uitgebreid koken, waarschijnlijk wordt mijn lunch genoeg voor de hele dag.

Over twee dagen is het 10 mei, de verjaardag van mijn vader en de zevende verjaardag van mijn lieve kleindochter Fenna. Ik heb afgelopen zondag anderhalf uur genoten op skype van twee geweldige maedjes en ik hoop dat Fenna een geweldige verjaardag heeft, kadootjes van oma volgen in juli.

Ik ga nog lekker even buiten zitten in het milde zonnetje en genieten van alle moois dat moeder natuur me op mijn bordje brengt vanmorgen, ik wil alle moeders een heerlijke verwendag toewensen en tot de volgende week

Liefs van Mariet

zondag 1 mei 2016

Oranje boven !!!

ik zie je in de bonte vlinder
aangetrokken door mijn Lantana
en haar zoete geuren
ik zie je in de kolibri
die zichzelf komt laven aan mijn nectar
en schittert in exotisch kleuren
ik hoor je stem in de wind
die de takken aan de oude boom
en haar blaadjes laat bewegen
ik voel je geest in het zonlicht
dat mij koestert en verwarmt
en alles in magisch licht doet verweven
ik koester je herinnering
die mijn ziel, mijn hart aanraakt
en melodieen in de lucht doet zweven
ik geloof dat ooit ook ik
transformeer naar pure energie maar tot dan
zal ik zonder jou moeten leren leven


Goeiemorgen lieve lezers

Vandaag is het een mei en een jaar geleden was ik al bijna in Nederland maar nu moet ik nog zo'n negen weekjes wachten en aftellen voordat het weer zo ver is. Ik ben zo ontzettend toe aan vakantie, aan rust en lief gezelschap en de genezende werking die Kessel, Limburg en al mijn lieve familie en vrienden op me heeft.

Maar eerst terug naar afgelopen zondag en het verjaardags feestje van Josh die twee geworden was. We waren vroeg, nog bijna niemand daar en dus alle ruimte in het zwembad om op mijn gemak rond te dobberen voordat de crowd met allemaal kleine ukkies kwam. Ravyn en ik hadden veel plezier met het luchtbed, met elkaar nat te spetteren. Later was het een drukte van jewelste en bleef ik meer aan de kant om lekker te kletsen met Kelly en Misty en te genieten van het eten. Een mevrouw die ook op het feest was,, uit de Philippijnen had heuse loempia's gemaakt en ik heb mijn buikje rond gegeten en er gingen er zo'n 10 mee naar huis. We bleven tot bijna zeven uur en toen was ik moe van het zwemmen, van de zon en een zeer energieke Josh die al die aandacht geweldig vond en onze kadootjes – een little people brandweerstation (Kelly had de brandweerauto gekocht) en een kiepauto en werkbank met de nodige geluiden natuurlijk – helemaal te gek vond.

Woensdag begon met op het werk de aankondiging dat er mensen weg moeten en dat ze eerst aanboden voor iedereen die vrijwillig zou gaan, een leuk afscheidspakket met, naargelang de jaren die je werkte, voor mij zouden dat 10 weken zijn, salaris doorbetaald. Ik weet dat er mensen zijn die erover denken, ze moeten het voor komende woensdag aangeven. Zijn er niet genoeg vrijwilligers dan wordt er gesurplussed, gedwongen afscheid en dat gaat op volgorde van diensttijd. Ik ben nummer 47 op de lijst van 138 medewerkers dus look geen gevaar, alleen als er besloten wordt om het centrum compleet te sluiten dus even uitstelling van executie. In juli beginnen de onderhandelingen voor een nieuw contract met de vakbond, we zullen zie waar dat toe leidt.

Lori kwam na afloop van de meeting naar me toe en zei, Mariet, je blijft toch bij me?
Kim heeft besloten de baan in Ocala bij sales/billing aan te nemen, ze moet er op 31 beginnen en verhuist op 27 mei, ik zal haar missen.

Woensdag was het natuurlijk Koningsdag en onze club, Nederlanders in Jacksonville had een bijeenkomst bij Miller Ale House in Mandarin georganiseerd. Ik heb mijn auto bij Diana neergezet, me in het oranje opgetut en samen met haar, de kids en Ted, een Nederlandse man die bij haar in de buurt woont en al zo'n 16 jaar in Jax woont (hij heeft er gewerkt voor de marine) richting Ale House. Nog even een stop bij een party center zodat de kids hun haartjes oranje konden spuiten. Wij waren er vroeger dan de meesten en de opkomst was geweldig, zo'n 30 mensen, volwassenen en kinderen en idereen uitgedost met oranje shirts, hoedjes, petjes en schmink. Rinske, die in Flagler Beach woont is stewardess en zij was net terug van Amsterdam en had bij de AH tompoucen, oranje pepernoten en engelse drop meenemen en we konden allemaal ruimschoots smikkelen. Het was ontzettend gezellig en we bleven tot na negenen. Lekker eten, gefrituurde garnaaltjes met frietjes en koolsla en nog voldoende voor de volgende dag voor de lunch. Ik heb allang niet meer zo'n gezellige avond gehad en kijk al uit naar het volgende uitje.

Ik was ontzettend blij dat het vrijdag was, ondanks dat ik voel dat de B12 vitamines werken, minder uitgeblust, ben ik er nog lang niet. Ik heb nu een achste pil toegevoegd aan mijn assortiment voor elke morgen, tumeric oftewel kurkuma. Het versterkt de werking van andere medicijnen en wordt gebruikt in voorkoming en behandeling van Parkinson en Alzheimer en ook kanker. Het heeft een helende werking bij ontstekingen en alles wat ik kan doen om mijn lijf een beetje te helpen is goed denk ik zolang het natuurlijke middelen zijn.

Gistermorgen moest ik eerst Raini en Star, die op visite was, naar Metro Park brengen, in het centrum van Jax aan de rivier waar twee dagen een groot rockfestival wordt gehouden, het heet Welcome to Rockville en is een jaarlijks gebeuren. Bloedje heet, zo'n 33C en druk maar Disturbed speelde (Raini moest huilen vertelde ze me net, Disturbed was een van Martin's favoriete bands en hij nam haar en Ian mee naar een concert, een paar jaartjes geleden) maar ook 3 Doors Down en Candle Box. Ian ging mee zodat ik op de terugweg niet zou verdwalen want al heb ik mijn GPS, heel veel straten waren afgezet voor het event en dan is het met veel eenrichtings straten toch even puzzelen.
Ik had haar verteld dat ik haar vandaag niet kan brengen, ik ga zo dadelijk skypen met Rob en de maedjes dus ik hoop dat ze daarna een ride heeft anders mag ik alsnog rond 12 uur.

Ik heb gisteren het gras voor en half de achtertuin gemaaid dus kan ik relaxen hopelijk. Morgen heb ik ook vrij en dan wil ik naar de film, Junglebook schijnt ontzettend mooi te zijn.



Lieve groetjes van Mariet