zondag 25 september 2011

Reden voor een feestje !!!

Ich moog blieve, ich bielf hiej
Un greune kaart, ich veul mich vrie
Neet mier bange, hoof neet te gaon
Gen slaopeloze nachte mier
Ben vrie om te sjtaon
En gaon wao haen de windj mien jeske weit
Legal in twiej continente
Die greune kaart maak meugelik
En noe nog de cente
Om in ut veurjaor op en neer te vleege
Ut wuurd weer hiel erg hoeg tied
Ich zal der neet om leege

Hallo lieve vrienden
Natuurlijk was dit reden voor een feestje, ik kreeg een brief van Homeland Security waarin stond:
Congratulations ! Your request for the removal of conditional basis of your permanent resident status has been approved. You are deemed to be a lawful Permanent resident of the United States.

Dit betekent dat me voor de komende 10 jaar geen zorgen meer hoef te maken over mijn verblijfsvergunning. Er stond ook in de brief dat ik binnen 60 dagen de nieuwe greencard in de bus kon krijgen. Ik was al sinds januari aan het wachten op dit goede bericht dus tot mijn grote verbazing, na deze brief op donderdag te hebben ontvangen kreeg ik vrijdag, al de dag erna weer een brief van Homeland Security met……de kaart. En ja, hij is echt groen, best wel mooi met op de achtergrond het vrijheidsbeeld en op de achterkant een hologram. En er staat echt op, geldig tot 2021 !!!

Timing was perfect wat betreft dat feestje. We waren uitgenodig door Carla, Marcel en Kevin om bij hen te komen barbecuen. Vrijdag was mijn vrije dag en dus dat kwam geweldig goed uit. De auto is nog steeds niet voorzien van een alternator (de replacement die we hadden paste niet) en dus moesten we even wat regelen. Nu vragen we eigenlijk nooit iets aan Ricky, de ex schoonvader van Martin en we nemen geregeld koffie voor hem mee dus het werd tijd voor een gunst. Hij hoefde er geen moment over te denken toen we vroegen of we een van zijn auto’s konden lenen voor de avond en vrijdag in de namiddag reden we er naar toe en mochten de sleutels voor Meemaw’s auto in ontvangst nemen. Het is een Cadillac, compleet met rode pluchen interieur, heel veel plaats achterin, een echte Amerikaanse slee. De stoelen konden gelukkig helemaal verzet worden, ik had echt het idée dat ik net boven het stuur uitkeek en ik ben toch echt niet de kleinste. Automatische versnelling aan het stuur dus even wennen maar ik ben er ondertussen toch wel aan gewend om in verschillende auto’s te rijden en na even tanken ging het richting kust. Martin was bang dat we bumper aan bumper zouden tegenkomen maar dat viel reuze mee en een paar minuten na zessen trokken we bij de Hanen’s aan de bel. We waren de eersten, er werd nog vanalles in de keuken voorbereid maar het rook al heerlijk. Een half uurtje later arriveerden Judith met zoontje Quincy (4) en haar moeder Joke die vanuit Nederland bij haar dochter op bezoek is. Na ons voorgesteld te hebben hebben we lekker zitten te keuvelen totdat ook de laatste gast Quintus arriveerde. Quintus is een student en loopt stage hier in Jacksonville voor de tijd van 6 maanden, hij heeft er nu een maand opzitten en is volop aan het acclimatiseren. Judith woont al hier sinds 2007, in dat jaar trouwde ze met Dexter, net als Martin afkomstig van Jax. Een vlotte meid, werkt ze hier en is heel actief in de muziekscene met haar rapsongs, ik kreeg dan ook een cd’tje van haar. Haar zoontje Quincy van vier spreekt natuurlijk Engels maar ook Nederlands, toch altijd opmerkelijk.

Marcel had ondertussen de mooie blinkende grill opgestookt en al snel was de tafel gevuld met lekkers. We zaten lekker in de porch room, een veranda met ramen dus geen muggen en een mooi uitzicht op het meertje achter het huis waar eendjes zwemmen en de schilpadjes naar de kant komen want ze worden op tijd gevoerd. Ze hebben geen grote achtertuin maar het is heel knusjes met zelfs een bananenboom waar enkele trossen bananen hingen te rijpen. Op de tafel stonden schalen met vlees, kip, burgers, sate van varkensvlees en spiesjes met grote garnalen , het een en ander gemarineerd en een pan sate saus waar ik mijn vingers bij aflikte. Vers warm stokbrood dat heerlijk smaakte met mijn kruiden boter, salades (ik had komkommersalade gemaakt) en verse ananas. Ik heb echt heerlijk gegeten, Martin had zijn buikje helemaal vol en we sloten af met lekkere Senseo koffie en zelfgebakken appeltaart. We hebben ontzettend gezellig zitten te kletsen en aangezien Martin de enige niet Nederlander was werd er ook op tijd vertaald maar hij vertelde me later dat hij best wel kon volgen waar het over ging…de meeste tijd tenminste.
Zoals altijd als het gezellig is, was het zo laat en om 10 uur moesten we helaas afscheid nemen, we hadden Ricky beloofd dat we rond die tijd weer de auto terug zou brengen en waren en beetje laat. Toen ik bij Ricky de woonkamer binnen stapte en zei, sorry dat we een beetje laat zijn, voelde ik me weer een beetje dat jonge meisje dat te laat thuiskomt met een excuus. Gelukkig was het geen probleem en na de sleutel afgegeven te hebben gingen we met onze eigen auto richting
Sharbeth Drive
. Na nog even nagkletst te hebben buiten was het alweer bedtijd want ik moest gisteren (zaterdag) werken.

We hadden van wat er over was vlees en garnalen meegekregen van onze gastvrouw/gastheer en dus gistermiddag zat ik in de zon te lunchen met komkommer en varkensspiesje en dan smaakt het allemaal nog veel beter. Martin had zich ontfermt over de garnalen, gesmoord in mijn kruidenboter met brood en een sausje vertelde hij mij dat dit echt kon tippen aan Red Lobster. Ik besloot er gisteren een uurtje (kwam uiteindelijk uit op 45 minuten) eerder mee op te houden, ik had een overuurtje staan en was dus net na achten thuis. We hebben ons lekker op bed genesteld want in de slaapkamer was het lekker koel en hebben een oude western, The man who shot Liberty Valance gekeken. IK had een lekker glaasje rode wijn want toen ik melk ging halen op weg naar huis kwam in erachter dat de huiswijn van Walmart in de aanbieding was, $2.77 voor rode Merlot, het is ongelofelijk hoe je voor die prijs een lekker wijntje kunt krijgen maar Marianne heeft hem geproefd het vorig jaar en was het met me eens dat hij lekker was.

Vandaag is het zondag en dat betekent, niks moet alles mag. Ik heb niks op mijn programma staan behalve dat ik mijn medicijnen moet ophalen bij CVS en het brood is bijna op dus kan het zomaar zijn dat ik naar de supermarket loopt, CVS is net te ver weg.

Gisteren in de mail kreeg ik ook het nieuwe Platbook 6 waarin mijn gedicht Braomelte sjem in opgenomen is. Ik ben trots erop dat ik samen met allemaal die gerenomeerde schrijvers samen in deze bundle sta.

Dit weekend staat ook de nieuwste videoclip van Bagger United op youtube, het is genaamd De schrik van Limburg en is een gezellig lied waar Ruud, mijn petekind uit volle borst zingt over zijn droom om piraat te zijn op de Maas. Ik wens de mannen van Bagger weer veel succes met deze plaat.

http://www.youtube.com/watch?v=Pi0PZlqB7LY
Het is alweer bijna oktober, wat gaat die tijd toch ongelofelijk snel, voor we het weten is het Halloween (1 november), de winkels liggen al vol met spullen daarvoor en daarna maken we ons alweer op voor Thanksgiving, lekker twee dagen vrij en dan kerst. Ik heb de eerste kerstspullen al in de winkels gezien. Carla vertelde me dat ze geen tuinstoelen meer konden krijgen omdat het seizoen voorbij was en we moesten daar toch wel om lachen want nu is het de perfecte tijd om buiten te zitten. In de zomer doet dat hier geen mens omdat het veel te warm is. Het is op dit moment weer erg vochtig en overall zie je paddestoelen opkomen met name in het gazon, zo ook bij ons. We hebben de afgelopen week ook heel veel baby gecko’s in en rond het huis gezien.

De afgelopen week was er consternatie op het werk want een opossum was in de vuilnisbak gekropen op zoek naar etensresten en toen kon hij er niet meer uit. Daar moest dus wat hulp aan te pas komen alleen weet zo’n dier dan niet dat je alleen maar wil helpen. Opossums zijn net een grote rat, geen mooi dier om naar te kijken en ze hissen en blazen naar je. Uiteindelijk werd
hij dan toch bevrijd uit zijn benarde positie.



Ik wil vandaag afsluiten met Jan Heines te feliciteren met zijn verjaardag op 26 september en Sanneke natuurlijk ook die een dag later jarig is, een fijne dag San met je mannetjes. Op 28 september wordt little miss Ravyn 2 jaar maar dat vieren we waarschijnlijk het volgend weekend.

Een fijne zondag en een voorspoedige week voor jullie allemaal en de lieve groetjes…Mariet xxxxxx







zondag 18 september 2011

Wel en wee

De blaadjes wiegen in de wind
de bijen zoemen zacht
dat moet zo want het poppekind
slaapt temidden van deze bloemenpracht
een vlinder landt op haar gezichtje
en kriebelt  aan haar kinnetje
ze slaap heel vast, het lieve wichtje
de poppen mama waakt over haar kleine gezinnetje
ze verjaagt de vliegjes van het kussen
en is helemaal gereed om haar kind te sussen
want haar pop is niet alleen maar haar kind maar ook haar liefste vriendinnetje


Hallo lieve allemaal

Vandaag begon ik met een klein gedichtje wat ik voor mijn lieve schatten Fenna en Eline schreef. Ik krijg geregeld een mailtje van Sylvia hoe het met de meiden gaat en vind het altijd weer een feest om dit te lezen.

Vanmorgen zette ik de radio een beetje later aan want mijn laptop scheen nog niet wakker te willen worden maar ik was net op tijd om het verzoekje van Helene en Bert te horen, hardstikke bedankt, een klasse begin van mijn dag vandaag…en ja…alles kump good !!!

Het was me het weekje wel weer, veel downs maar ook een paar leuke ups, de ene week meer positief, de andere meer negatief maar ik denk maar, het kon erger en we gaan gewoon verder.

Nog steeds geen nieuws van mijn greencard natuurlijk, 2 weken verwerkingstijd zijn al ruim twee weken geleden verstreken. De wielen van het overheidsgebeuren draaien hier wel heel erg langzaam.

De afgelopen week deden we verschillende pogingen om de auto aan de gang te krijgen, eerst natuurlijk het onderdeel (pulli) waarvan een stuk afgebroken was, dinsdag kon Martin het eindelijk vinden op de sloop en na een kleine aanpassing (er moest een schijf afgezaagd worden om het passend te maken) kon het eindelijk er in gezet worden en de auto liep weer. Gisteren on hij ook eindelijk de alternator op de kop tikken en als alles goed gaat wordt dat er vandaag in geplaats met hulp van Ian. Martin heeft erg veel last van zijn rug en Ian is ook heel handig dus het moet geen probleem zijn om hem het werk te laten doen. In plaats van 300 dollars wat de prijs van een nieuwe alternator is betaalden we voor het tweedehandsje maar 35 dollar plus de entrée om binnen te komen bij de sloop. Doordat het natuurlijk een heel stuk minder warm is loopt de auto ook veel beter en slaat hij veel minder af.

Gisteren was het eindelijk koel, met een maximum van maar 23 C was het ontzettend aangenaam. De komende dagen wordt het weer iets warmer met 29C maar de nachten zijn lekker koel. Dit weer is in ieder geval veel beter voor mijn gezondheid, ik voel me fit, vol energie en dat is heel fijn na die lange hete vermoeiende zomer. Nu het koeler is, is ook de overlast van de rook van de bosbranden gelijk een stuk minder. Nu nog een aantal dagen met regen want alles is weer kurkdroog en de beken staan al weken droog.

Ik ben vrij bezig geweest op Facebook de afgelopen dagen en had veel plezier met twee foto albums samen te stellen met foto’s van spin meetings van 2002 en 2005. Spinchat.com, de chat website waar ik veel vrienden heb leren kennen en natuurlijk waar ik ook mijn lieve schat ontmoette, lang geleden. In de loop van de jaren werden er jaarlijkse ontmoetingen georganiseerd, de meeste in Gouda voor een weekend. We kwamen bij elkaar in hotel de Keijserskroon waar Edwin de scepter zwaaide, daar hadden de meesten van ons een kamer gereserveerd. Er kwamen mensen van over de hele wereld, Nederland, Zweden, Duitsland, Engeland maar ook Frankrijk, Italie, Amerika en zelfs hadden we Sonia uit Australie in ons midden en het was altijd dolle pret. We wandelden door het prachtig historisch centrum van Gouda, gingen uit eten en gingen ‘s avonds uit. Hilarische herinneringen aan avonden in Oh Die, een nachtclub met wel een heel apart publiek, lange nachten tot 3 uur, naar bed gaan leek een verspilling van tijd, kleine kadootjes (ik koester mijn ketting van Rob uit Engeland en mijn koelkastmagneet van Susan uit Zweden) en vriendschappen voor het leven ontstonden. Het was geweldig om alle foto’s weer eens te bekijken en te plaatsen en te voorzien van teksten. Ook de reacties van de mensen die bij deze ontmoetingen aanwezig waren, waren geweldig.

Nieuwe week, nieuwe kansen en ik hou jullie wel weer op de hoogte..groetjes…Mariet xxxx




zondag 11 september 2011

Even stil staan bij 9/11

As se den geis
neems se mien hert meij met dich
mien zeel, mien alles
en ich veul mien laeg
genne glimlach mier op mien gezich
verlaore, versjleete
achtergelaoten as unne laege zak
nog altied aom, nog altied loch
maar zonger geveul, niks mier inne bak
gank noeijt van mich
ich kan det neet euverlaeve
ich wil der alles, alles aan doon
om dich mien leefde te blieve gaeve

Hallo lieve mensen

Vandaag begon ik met een gedicht dat ik gisteren schreef naar aanleiding van een liedje, een verzoek dat ik naar radio P&M stuurde, namelijk ‘When you’re gone’ van Maggie McNeal. Normaal doe ik het andersom, ik schrijf en dan kies ik daar een lied bij. Nu ben ik naar Minse Winse aan het luisteren, vol verbazing want ze draaien November maar dan gezongen door Guus Meewis, in het Americaans en hij doet het uitstekend.

Van November is het maar een heel klein sprongetje naar os Ine…ze vindt dit namelijk een heel mooi lied. Afgelopen week ontvingen we dan eindelijk na weken haar pakketje en wat weer een genot. De doos ging open en als allereerste zagen we de tafellakens, eentje dat moeder zelf geborduurd heeft, jaren en jaren geleden en dan eentje met engeltjes dat ik ooit meebracht van vakantie in Beieren voor haar. De rest van de doos bevatte lekkere koffie, allerlei koekjes waaronder stroopwafels, beschuit, saladekruiden, erwtensoep (cup-a-soup voor de winter, yummie) en een groot stuk jonge kaas dat aanvoelde als zachte rubber door de warmte maar na een uurtje of zo in de koelkast weer perfect vast was. Lebkuchen harten met chocolade, ook een beetje glibberig gingen ook al de koelkast in maar de tabletten chocolade waren niks gesmolten. Met een mooie kaart, de nieuwe cd van Bagger United en het tijdschrijft waar het artikel over mijn moeder instaat kwam de bodem van de doos in zicht. Ine, hardstikke bedankt, ook voor het artikel over water en het keltisch zout, ik ga het zeker proberen.



Iets anders dat heel gezond is, is natuurlijk vis en vooral voor mij en mijn cholesterol gedoe is het erg aan te raden, ik eet dan ook zeker eens per week vis. Gisteren hadden we basa, een tropische vis die thuishoort in Vietnam en die te vergelijken is met tilapia, heel vast ook na het bakken en smakelijk. Martin had zijn portie deze keer zelf klaargemaakt en ik was verbaasd, hij had het gepaneerd en daarna gebakken in olijfolie, het was heerlijk met dat krokant korstje. In Europa is deze vis bekend onder de naam Panga.


De afgelopen week was het weer goed raak hier. Vrijdagmorgen rook ik het al toen ik de slaapkamerdeur opendeed. Rook, alsof het huis in brand stond en buiten was het mistig. Nu doet deze rook me beslist niet goed en ik was dan ook direct misselijk en heb me dan ook af moeten melden van het werk want ziek zijn en werken, dat gaat niet samen. Zaterdagmorgen was het ook nog rokerig maar een stuk minder en mum kwam langs om te yardsalen. Ik heb nu met eigen ogen kunnen zien hoe ze dit doet. Ze kocht voor 5 dollars een 14 karaat gouden ring met mooie steentjes en twee gouden kettingen. Ik vond weer een aantal  boeken voor een kwartje per stuk van onze favoriete schrijvers die we nog niet hadden. Ook vond ik een kadootje voor Ravyn dat Ian kan geven, een wit poppen schommelbedje, heel mooi beschilderd met witte bloemen en dat voor een dollar.

De auto was niet zo’n succes, de mannen waren eindelijk in staat om de alternator te verwijderen maar toen we een nieuwe gingen halen bleek dat ze hem moesten bestellen, 3 tot 5 werkdagen, verdorie dus de oude er maar weer in maar toen kwam er een einde aan al ons geluk, er brak wat af op een onderdeel (niet van de alternator trouwens) en nu moeten we er vandaag eerst op uit om bij de sloop dat onderdeel proberen te krijgen anders krijgen we hem niet aan het rijden. Volvo is hier niet algemeen dus hopelijk kunnen we wat vinden.

Afgelopen week moest ik ook weer nieuwe pillen halen, mijn Crestor was helemaal op en het was weer een heel gedoe. Eerst moest ik de verzekering weer bellen want de bestelling werd geblokkeerd en daarna moest het natuurlijk ook weer besteld worden. Toen ik gisteren met mum terugging konden ze niks vinden maar uiteindelijk bemoeide de manager zich er zelf mee en kon ik mijn 135 pillen mee naar huis nemen. Deze 135 zijn gebaseerd op de verhoging van een naar anderhalf door mijn dokter maar op dit moment neem ik maar een halve pil en voel me daar uitstekend bij dus ik kan weer een hele tijd vooruit. Twee van mijn pillen hoef ik maar een jaar te slikken en ik kan net genoeg krijgen dit jaar om die tijd vol te maken zonder me het komend jaar druk te maken om dan weer de volle mep (170 dollars) te betalen (nieuw verzekeringsjaar) en dan te stoppen. Het blijft een heel gedoe om alles te regelen.

Van de week werd ook eindelijk het gras weer gemaaid en Martin vond eenkleine slang die hij prompt ving en die moest natuurlijk op de foto. Ik mocht hem daarna ook even vasthouden en daarna ging het slangetje het gras weer in…flits en weg was hij.

Dit weekend is natuurlijk de herdenking van 9/11, het is tien jaar geleden dat de aanslagen in Amerika werden gepleegd waarbij ruim 2000 mensen omkwamen. Het monument in New York is vandaag het middelpunt van die herdenking maar ook bij het Pentagon en in Pensylvania waar moedige passagiers de kapers aanvielen voordat ze het vliegtuig ergens konden laten crashen maar waarbij het vliegtuig in een veld neerging en iedereen omkwam zijn plaatsen waar de president aanwezig zal zijn. De veiligheidsmaatregelen zijn zeer streng, op elk vliegveld wordt er extra gecontroleerd en Susan’s zus die in een bedrif werkt waar je chemicalieen kunt kopen kreeg zelfs bezoek van de FBI die de boeken in wilde zien.
Op de televisie is het natuurlijk nog allemaal eens uitgebruikt te zien, de verschrikkelige beelden van toen maar ook verslagen over de mensen nu, de brandweer, de mensen die konden ontsnappen en de families van de mensen die deze tragedie niet overleefden. Er was ook veel te doen over de babies van 9/11, de kinderen die geboren werden nadat hun vaders omkwamen.
Ik was op mijn werk in Kessel bij de boerenbond toen de het eerste vliegtuig in de toren vloog, toen ik ‘s middags naar huis reed om Ma op te hale nom naar Pa in de Wietel te gaan was er nog niet veel bekend maar in de Wietel zagen we de beelden van verschrikking, de torens die instorten en het leek even het einde van de wereld.

Het leven gaat echter gewoon door, ook voor ons en dit was dan weer mijn wekelijks verslag.
Op 14 september is Ingrid jarig, van harte gefeliciteerd en een fijne dag gewenst.

Fijne week, blijf allemaal gezond en tot schrijfs…Mariet xxxxx


zonsopgang op zondagmorgen

baby slang

net alsof de slang recht in de kamera kijkt, vinden jullie niet ?

zondag 4 september 2011

Van moten vis en andere zwemmers

Ut beddegood is auch weer sjoen
alles is al vanne draod
ut graas det mot gesnjeeje
ut versjrpeid zien wolke zaod
de kamer is weer aane kantj
de sjpinnewebbe gevaeg
ut aandreg is weer sjpic en sjpan
de gaotsjtein auch weer laeg
dus zondig wuurd unne leujen daag
nao de bieb, det deej ich vandaag
misjien det de kinjer langs komme
met dae kleine blaag
wae laote os verrasse
wat de daag os bringe geit
en kump der nemes, auch neet erg
den kieke wae films en drinke sweet tea
en ik haak maar weer wat...met vlijt

Hallo lieve mensen

Irene kwam en ging en verdween in de nevelen van het noorden, ravage achterlatend, 40 doden, 3.5 miljoen mensen zonder stroom voor korte of langere tijd en een schade die in de miljarden loopt. Natuurgeweld is iets waar je je niet tegen kunt beschermen, alleen maar wegkruipen en hopen dat je de volgende dag ziet. Katia die eigenlijk Katrina moest heten maar omgedoopt werd omdat Katrina in 2005 zo’n verwoestende gevolgen had voor met name New Orleans en omgeving met 1800 slachtoffers. We zagen gisteren een documentaire die ik bij de bieb meebracht over een echtpaar dat in New Orleans woonde en alles zelf filmed, de storm zelf, hun verblijf op de zonder nadat het water kwam, hun redding die nooit kwam, hun confrontatie met het leger dat hen wegjoeg met de wapens op hen gericht en hun gedwongen verblijf bij familie zonder geld, water of stroom. Het is mensonterend en je gelooft je ogen niet als je dat allemaal ziet. Na twee weken komen ze terug in hun straat en het eerste wat ze vinden is hun bejaarde buurman dood in hun huis. Ook de grootmoeder van de vrouw overleed, ze werd over het hoofd gezien met de evacuatie van het ziekenhuis waar ze was opgenomen.  Katia is dus ergens midden op de oceaan tussen Afrika en hier en leek recht op ons aft e stevenen maar toen gisteren weer keek (je moet dat niet te vaak doen want dan word je geobsedeerd door dingen als dit) lijkt ze nu af te buigen naar het noorden en hopelijk verdwijnt ze gewoon in het niks. Hurricane’s namelijk worden sterk boven open warm water dus hoe verder naar het noorden en de het koude water hoe meer ze afzwakken. Op dit moment trekt de tropische depressie Lee over Louisiana en Mississippi en we krijgen daar later vandaag wat regen en onweer van hier.

Op de een of andere manier leek de afgelopen week heel erg lang. We begonnen op het werk met een Mexicaanse potluck op maandag. Er was een heel buffet om zelf taco’s en enchilada’s te maken en dit was erg smakelijk. Mijn komkommer salade viel erg in de smaak.

Op donderdag moest ik noodgedwongen vrij nemen, mijn auto startte niet, de accu was helemaal dood. Het blijkt dat de alternator kapot is, dit onderdeel zorgt ervoor dat je accu opgeladen wordt.


Navraag naar dit onderdeel vertelde ons dat dit ons zo’n 300 dollars gaat kosten dus ik ben bang dat dit de doodsteek betekent voor mijn November reis naar Nederland. Martin heeft al een poging gedaan donderdag om de oude eruit te halen maar tot nu toe zonder success dus vandaag wordt alsnog een poging gedaan. Gisteren zou hij gaan werken maar na de halve dag wachten bleek dat Barbara, de vriendin van Jac vergeten was de cheque af te geven bij het bedrijf waar de mannen werken dus dat ging niet door. Nu moeten ze wachten tot dinsdag want morgen is het Labourday en het bedrijf is dus gesloten. Gisteren moest ik verder nog wat boodschappen doen en naar de bieb gaan en daar had ik de auto voor nodig.

De afgelopen week kwam dan ook de muggentruck in onze straat. Ze rijden langzaam door de wijk en sproeien een fijne mist over de huizen. Dit moet afrekenen met de muggenpopulatie. Met name in de augustus zijn deze muggen een plaag en met alle meertjes en beken in de buurt kunnen deze zich van harte voortplanten. Nu en dan duikt er weer op in het nieuws dat er weer iemand in het ziekenhuis opgenomen is met West Nile virus.

Mart stuurde me gisteren tot mijn grote verrassing de nieuwe cd van Ton Engels, Alles in de grip. Ik heb hem gelijk gedownload en op cd gebrand. Nu maar genieten van alle nieuwe liedjes.

Gisteren ben ik ook op stap geweest met Susan, haar overbuurvrouw Janice had een yardsale samen met haar vriendin Zoe en we waren uitgenodigd om even over te komen naar
Roosevelt Boulevard
. Ik vond weer een puzzel voor op het werk, ook Kim daar is nu dol enthousiast. Dichterbij in de buurt vond ik de bus van Little People (Fisher Price) voor een kwartje met een aantal poppetjes en die  staan nu allemaal in de emmer met water en bleekmiddel te ontsmetten zodat Ravyn er mee kan spelen.


Ravyn was vrijdag onverwacht met haar papa Ian en Raini even op bezoek. We hadden haar niet meer gezien sinds de hond haar in haar gezichtje gebeten had. Ze heeft nog een blauwe plek onder haar oog maar de rest, daar zie je niks meer van.

Zoals als eerder vermeld gaat mijn favoriete supermarkt haar deuren sluiten midden oktober en ze zijn al duidelijk begonnen met de uitverkoop. Alles is 20% goedkoper en zodra ik de volgende week mijn paycheck heb ga ik wat speciale dingen inslaan zoals olijfolie die hier normaal behoorlijk prijzig is. Ook de verse visafdeling heeft al dumpprijzen. Zo kon ik de vorige week zondag zalm scoren voor maar 2.99 per pond. Nu bevat mijn diepvrieskastje een zak met twee pond zalmmoten, goed voor 5 keer lunch. Martin is niet zo dol op vis behalve met een krokant korstje van Captain D’s maar ik geniet er volop op. Gisteren bracht ik twee mooie tonijn moten mee, ik heb er eentje gisteren voorzien van een bruin korstje, net zo lekker als een steak met gebakken aardappeltjes en coleslaw. Een grotere diepvries, die zou je nodig hebben in tijden als dit. Ik heb niet zoveel ruimte in de onze boven op onze koelkast en een groot gedeelte wordt ingenomen door ijsblokjes, je kunt bijna niet zonder. In plaats van ze kopen zoals de meeste mensen hier doen maken wij ze zelf in bakjes.

Morgen is het dus Labour Day en het American Football seizoen is weer begonnen, gisteren versloeg Martin’s favoriete team Florida Stat University oftewel de Seminoles hun tegenstander met maar liefst 34-0 (niet alleen het Nederlandse voetbalelftal kan er wat van). Labour Day is de Amerikaanse dag van de arbeid en een betaalde vrije dag voor mij, een van de vijf elk jaar. Vorig jaar om deze tijd zat ik in de studio van P&M realiseer ik me net, het is ongelofelijk dat er al weer jaar voorbij is sinds ik jullie zag en ik geef de hoop niet op dat ik gauw weer over kan vliegen.

Vrijdag op weg naar mijn werk zag ik weer een van mijn wondertjes, dingen die ik zie of die gebeuren die heel bijzonder zijn en waar ik ontzettend van kan genieten. Of het nu een mooie bloem is of wolken of de maan of een kolibrie die even voor mijn gezicht blijft zweven zoals de afgelopen week en vrijdag was e rook weer zo’n hemels moment. Ik reed over de brug over Doctor’s Lake, bijna op mijn werk en zag een beweging in het spiegelgladde wateroppervlak. En ja hoor, 3 dolfijnen waren rond aan het zwemmen. Nu zie je ze volop buiten op de oceaan maar in de rivier, dat is toch wel apart. Jammer genoeg rijd je dan en moet ook op de weg letten, geen kans om te stoppen dus het was maar voor een moment maar toch, heel bijzonder.

Op momenten als dit is mijn eerste gedachte bij ozze pap, ik kijk dan altijd even naar boven en zwaai en denk, dankjewel papa voor dit kadootje. Niet zoland geleden kreeg ik weer zo’n kadootje van hem. Ik droomde dat ik naar een begrafenis ging, het was de vader van Helene die eerder dit jaar al overleed en terwijl ik buiten de kerk (die ik helemaal niet herkende) stond te wachten kwam mijn vader ineens op me toe lopen. Ik gaf hem een flinke knuffel en het was ontzettend echt, ik voelde zijn armen om me heen en rook dat typisch pap geurtje in zijn kleren en op zijn huid. Hij glimlachte tegen me en zei, ha maedje, op dat moment wordt ik altijd wakker, met weemoed maar ook dankbaar voor dat moment met hem. Volgend jaar is het 10 jaar geleden dat hij overleed en hij blijft me verrassen, een paar keer per jaar met even hallo te zeggen.

Op 6 september is onze Paul jarig, hij is de jongste in ons gezin van 5 kinderen en wordt 48 jaar (Martin wordt die later dit jaar in december). Paul, van harte proficiat en een mooie dag.
Van de week vond ik ook een aantal oude bekenden op Facebook, het is perfect om mensen op te zoeken en weer contacten te leggen en ik heb met veel vreugde de mailtjes gelezen van Jacqueline Korsten en Kees van de Berkmortel.

Veel plezier de komende week en stay safe…..Mariet xxxxxxx