Ut beddegood is auch weer sjoen
alles is al vanne draod
ut graas det mot gesnjeeje
ut versjrpeid zien wolke zaod
de kamer is weer aane kantj
de sjpinnewebbe gevaeg
ut aandreg is weer sjpic en sjpan
de gaotsjtein auch weer laeg
dus zondig wuurd unne leujen daag
nao de bieb, det deej ich vandaag
misjien det de kinjer langs komme
met dae kleine blaag
wae laote os verrasse
wat de daag os bringe geit
en kump der nemes, auch neet erg
den kieke wae films en drinke sweet tea
en ik haak maar weer wat...met vlijt
Hallo lieve mensen
Irene kwam en ging en verdween in de nevelen van het noorden, ravage achterlatend, 40 doden, 3.5 miljoen mensen zonder stroom voor korte of langere tijd en een schade die in de miljarden loopt. Natuurgeweld is iets waar je je niet tegen kunt beschermen, alleen maar wegkruipen en hopen dat je de volgende dag ziet. Katia die eigenlijk Katrina moest heten maar omgedoopt werd omdat Katrina in 2005 zo’n verwoestende gevolgen had voor met name New Orleans en omgeving met 1800 slachtoffers. We zagen gisteren een documentaire die ik bij de bieb meebracht over een echtpaar dat in New Orleans woonde en alles zelf filmed, de storm zelf, hun verblijf op de zonder nadat het water kwam, hun redding die nooit kwam, hun confrontatie met het leger dat hen wegjoeg met de wapens op hen gericht en hun gedwongen verblijf bij familie zonder geld, water of stroom. Het is mensonterend en je gelooft je ogen niet als je dat allemaal ziet. Na twee weken komen ze terug in hun straat en het eerste wat ze vinden is hun bejaarde buurman dood in hun huis. Ook de grootmoeder van de vrouw overleed, ze werd over het hoofd gezien met de evacuatie van het ziekenhuis waar ze was opgenomen. Katia is dus ergens midden op de oceaan tussen Afrika en hier en leek recht op ons aft e stevenen maar toen gisteren weer keek (je moet dat niet te vaak doen want dan word je geobsedeerd door dingen als dit) lijkt ze nu af te buigen naar het noorden en hopelijk verdwijnt ze gewoon in het niks. Hurricane’s namelijk worden sterk boven open warm water dus hoe verder naar het noorden en de het koude water hoe meer ze afzwakken. Op dit moment trekt de tropische depressie Lee over Louisiana en Mississippi
Op de een of andere manier leek de afgelopen week heel erg lang. We begonnen op het werk met een Mexicaanse potluck op maandag. Er was een heel buffet om zelf taco’s en enchilada’s te maken en dit was erg smakelijk. Mijn komkommer salade viel erg in de smaak.
Op donderdag moest ik noodgedwongen vrij nemen, mijn auto startte niet, de accu was helemaal dood. Het blijkt dat de alternator kapot is, dit onderdeel zorgt ervoor dat je accu opgeladen wordt.
Navraag naar dit onderdeel vertelde ons dat dit ons zo’n 300 dollars gaat kosten dus ik ben bang dat dit de doodsteek betekent voor mijn November reis naar Nederland
De afgelopen week kwam dan ook de muggentruck in onze straat. Ze rijden langzaam door de wijk en sproeien een fijne mist over de huizen. Dit moet afrekenen met de muggenpopulatie. Met name in de augustus zijn deze muggen een plaag en met alle meertjes en beken in de buurt kunnen deze zich van harte voortplanten. Nu en dan duikt er weer op in het nieuws dat er weer iemand in het ziekenhuis opgenomen is met West Nile virus.
Mart stuurde me gisteren tot mijn grote verrassing de nieuwe cd van Ton Engels, Alles in de grip. Ik heb hem gelijk gedownload en op cd gebrand. Nu maar genieten van alle nieuwe liedjes.
Gisteren ben ik ook op stap geweest met Susan, haar overbuurvrouw Janice had een yardsale samen met haar vriendin Zoe en we waren uitgenodigd om even over te komen naar Roosevelt Boulevard . Ik vond weer een puzzel voor op het werk, ook Kim daar is nu dol enthousiast. Dichterbij in de buurt vond ik de bus van Little People (Fisher Price) voor een kwartje met een aantal poppetjes en die staan nu allemaal in de emmer met water en bleekmiddel te ontsmetten zodat Ravyn er mee kan
Ravyn was vrijdag onverwacht met haar papa Ian en Raini even op bezoek. We hadden haar niet meer gezien sinds de hond haar in haar gezichtje gebeten had. Ze heeft nog een blauwe plek onder haar oog maar de rest, daar zie je niks meer van.
Zoals als eerder vermeld gaat mijn favoriete supermarkt haar deuren sluiten midden oktober en ze zijn al duidelijk begonnen met de uitverkoop. Alles is 20% goedkoper en zodra ik de volgende week mijn paycheck heb ga ik wat speciale dingen inslaan zoals olijfolie die hier normaal behoorlijk prijzig is. Ook de verse visafdeling heeft al dumpprijzen. Zo kon ik de vorige week zondag zalm scoren voor maar 2.99 per pond. Nu bevat mijn diepvrieskastje een zak met twee pond zalmmoten, goed voor 5 keer lunch. Martin is niet zo dol op vis behalve met een krokant korstje van Captain D’s maar ik geniet er volop op. Gisteren bracht ik twee mooie tonijn moten mee, ik heb er eentje gisteren voorzien van een bruin korstje, net zo lekker als een steak met gebakken aardappeltjes en coleslaw. Een grotere diepvries, die zou je nodig hebben in tijden als dit. Ik heb niet zoveel ruimte in de onze boven op onze koelkast en een groot gedeelte wordt ingenomen door ijsblokjes, je kunt bijna niet zonder. In plaats van ze kopen zoals de meeste mensen hier doen maken wij ze zelf in bakjes.
Morgen is het dus Labour Day en het American Football seizoen is weer begonnen, gisteren versloeg Martin’s favoriete team Florida Stat University oftewel de Seminoles hun tegenstander met maar liefst 34-0 (niet alleen het Nederlandse voetbalelftal kan er wat van). Labour Day is de Amerikaanse dag van de arbeid en een betaalde vrije dag voor mij, een van de vijf elk jaar. Vorig jaar om deze tijd zat ik in de studio van P&M realiseer ik me net, het is ongelofelijk dat er al weer jaar voorbij is sinds ik jullie zag en ik geef de hoop niet op dat ik gauw weer over kan vliegen.
Vrijdag op weg naar mijn werk zag ik weer een van mijn wondertjes, dingen die ik zie of die gebeuren die heel bijzonder zijn en waar ik ontzettend van kan Lake , bijna op mijn werk en zag een beweging in het spiegelgladde wateroppervlak. En ja hoor, 3 dolfijnen waren rond aan het zwemmen. Nu zie je ze volop buiten op de oceaan maar in de rivier, dat is toch wel apart. Jammer genoeg rijd je dan en moet ook op de weg letten, geen kans
Op momenten als dit is mijn eerste gedachte bij ozze pap, ik kijk dan altijd even naar boven en zwaai en denk, dankjewel papa voor dit kadootje. Niet zoland geleden kreeg ik weer zo’n kadootje van hem. Ik droomde dat ik naar een begrafenis ging, het was de vader van Helene die eerder dit jaar al overleed en terwijl ik buiten de kerk (die ik helemaal niet herkende) stond te wachten kwam mijn vader ineens op me toe lopen. Ik gaf hem een flinke knuffel en het was ontzettend echt, ik voelde zijn armen om me heen en rook dat typisch pap geurtje in zijn kleren en op zijn huid. Hij glimlachte tegen me en zei, ha maedje, op dat moment wordt ik altijd wakker, met weemoed maar ook dankbaar voor dat moment met hem. Volgend jaar is het 10 jaar geleden dat hij overleed en hij blijft me verrassen, een paar keer per jaar met even hallo te zeggen.
Op 6 september is onze Paul jarig, hij is de jongste in ons gezin van 5 kinderen en wordt 48 jaar (Martin wordt die later dit jaar in december). Paul, van harte proficiat en een mooie dag.
Van de week vond ik ook een aantal oude bekenden op Facebook, het is perfect om mensen op te zoeken en weer contacten te leggen en ik heb met veel vreugde de mailtjes gelezen van Jacqueline Korsten en Kees van de Berkmortel.
Veel plezier de komende week en stay safe…..Mariet xxxxxxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten