zondag 28 augustus 2016

Zin in september

most of my angels have no wings
that does not mean they did fall
they are right here beside me
whenever i call
they comfort and guide me
break down the highest wall
they fight and walk with me
they are brave and stand tall
my family and friends
in my life the best angels of all
and then there are the ones in heaven..


Goeiemorgen lieve mensen,


Vandaag 28 augustus maar dan in 1920 in het verre Panningen werd de geboorte gevierd van Tilly Gommans, de oma van mijn beide zoons. Ze was een hele sterke vrouw en de spil van haar gezin, ik kwam er graag, ook nadat haar zoon en ik uit elkaar gingen en nadat ze een aantal jaren geleden overleed was er een leegte. Ik denk vaak aan haar...


De hitte laat na, beetje bij beetje maar toch, het wordt eerder donker 's avonds dus de nacht wordt langer, nog niet genoeg om de raam open te doen maar we komen naderbij. Ook al wordt het overdag nog steeds rond de 33 graden, het is beter te doen als dicht bij de veertig.


Afgelopen maandag had ik weer vrij en ik ben lekker naar de film geweest, de nieuwe Ice Age was heel entertaining, ik zat met zegge en schrijve 5 andere mensen in de zaal, lekker onderuit op de bovenste rij met een binnengesmokkeld flesje ice coffee en na de film ben ik pop corn gaan halen, hier krijg je nergens zo'n lekkere als in de bioscoop, Susan had er zin in dus ik bracht de zak naar haar en we hebben hem samen leeg gemaakt.


Ook op het werk lijkt de drukke zomer bijna voorbij, beduidend minder code red, zelfs zoals gisteren vijf minuten tussen calls dus veel minder stressig al komen er veel calls binnen uit Louisiana waar duizenden mensen nog altijd zonder internet zitten door al de overstromingen en niet iedereen snapt dat als er zoiets gebeurt, er soms andere dingen zijn die priority hebben en we niet direct dezelfde dag dingen kunnen repareren.
Ik heb alle uren van deze week gewerkt, op mijn tandvlees soms maar de mindere hitte maakt het gemakkelijker.


Ik heb een andere opzet gekozen voor mijn voorkeuren voor een schema, nu krijg ik steeds voor vrijdag en zaterdag de late diensten zoals gisteren van 11.45 – 8.45. Eens kijken of dat effect heeft, ik weet het vrijdag als het nieuwe schema eruit rolt. Volgend weekend is Labor Day op maandag en ik had zaterdag middag al vrij gevraagd omdat ik hoopte naar Georgia te gaan maar Kelly en Misty en de kids zijn drie dagen naar een reunie van Kelly's familie, ik vind wel wat anders te doen.


De week daarna heb ik eindelijk weer eens een zaterdag vrij, het is eeuwen geleden dus misschien gaan we eindelijk de lang geplande yardsale organiseren, Susan en ik, ik heb heel veel dingen die ik wel alvast kwijt wil.


Ravyn zit nog in haar pyama in bed en speelt met Charlie die extreem ondeugend is, als je al dacht dat sterilisatie haar rustiger zou maken, ik zou zeggen dat het tegenovergestelde waar is. Ik ben alweer een foto lijstje – glas gebroken – en een kabouter schaaltje dat ik al heel lang had, armer.
Ravyn kwam vrijdag avond, het ging twee nachten heel goed met slapen, ik had mijn dekbed opgerold en tussen ons ingelegd zodat, als ze ging schoppen, er tenminste een kleine barriere tussen ons was...plan gelukt. Ze gaat vanavond weer naar huis, ik weet nog niet wat we vanmiddag gaan doen, misschien zwemmen of zo.


Dit was eigenlijk een rustige week, geen grote spannende dingen maar rustig als een kabbelend weekje maar we hebben zo'n weken ook nodig. Ik ga vandaag ook dat ticket boeken en dan kom ik wel achter wat er nodig is voor het te betalen, hopelijk kan het via mijn bankrekening.
Ik heb al mijn foto's laten afdrukken, zo'n 150, moet zo dadelijk het tweede gedeelte gaan halen bij de drogist, dat zijn de foto's die Rob had gemaakt, supermooi natuurlijk en veel Fenna en Eline en dan kunnen die ook in het album dat ik al gedeeltelijk gevuld had met de officiele bruidsreportage.


Ik wens jullie een fijn begin van september, hier vallen er al blaadjes maar dat is meer van de droogte dan iets anders.


Liefs...Mariet







zondag 21 augustus 2016

Schenk nog maar eens in !!!

Als je me roept in het midden van de nacht
weet dan, dat ik luister
ook al roep je nog zo zacht
is het niet meer dan gefluister
want ik ken je stem mijn lief
de stem die diep raakt in mijn hart
ik weet je me nodig hebt, mijn hartedief
soms is de nacht zo zwart
maar weet dat ik er altijd ben
altijd hier aan je zij
weet dat ik je angsten ken
en daarom, als je me nodig heb
roep naar mij


Goeiemiddag lieve mensen,

Een beetje later dan normaal maar dat komt omdat ik net terug ben van een wilde nacht in Georgia, daarover later meer.

Bovenstaande gedicht heb ik deze week geschreven voor Leny, de lieve zus van mijn vriendin Pauline, Leny verloor eerder deze week haar allerliefste aan de sluipmoordenaar die kanker heet. De strijd was lang, hevig en oneerlijk maar wat hebben ze gevochten, zij en Henk en wat waren ze sterk samen, een superteam en dan is er stilte, leegte, gemis. Ik weet dat maar al te goed, voel het nog elke dag. Ik wens je sterkte lieve schat en weet dat je alles gedaan hebt en meer en dat hij gewoon op je wacht.

Vorige week zondag niet met Susan winkelen maar met Hennie- die hier Francisca heet – eerst snoep voor de bruiloft van haar zoon en toen lekker koffie teuten in haar veranda. Hennie komt uit Echt en is een echt Limburgs maedje, ze woont hier in de US al zo'n veertig jaar maar als je haar plat hoort praten zou je dat nooit zeggen, af en toe een Engels woord ertussen door maar dat heb ik ook. Na de koffie – met een pindakoekje – naar de Walmart en daar maakten we weer vanalles mee. We waren in een van de diepvriesrijen toen in de volgende rij opeens een vrouwenstem keihard begon te schreeuwen, in het Engels natuurlijk – WHY, waarom doe je me dit aan, waarom bel je iedereen behalve mij, waarom breng je al die vrouwen in ons huis waar mijn kinderen bij zijn, waarom zeg je dat je van me houdt en zo maar door. Wij moesten ijs hebben en dat was in die rij waar die vrouw, geleund tegen in een glazen deur, in haar telefon stond te bleren. Ze gooide wat scheldwoorden eruit, f*uck you en zo en begon toen weer, WHY. Een oudere medewerker van Walmart liep ernaar toe en vroeg haar netjes om wat zachter te zijn, ze schreeuwde tegen hem, ik praat niet tegen you, shut up. Twee minuten later stilte, ik geloof dat ze haar eruit hebben gezet want ze was er niet meer. Als er niks op tv is, kun je altijd bij Walmart wat beleven !!!

Maandag vrij en ik lekker naar de film, Florence Foster Jenkins met Meryl Streep en Hugh Grant over een society dame die dol was op opera, voor geen noot kon zingen maar toch concerten gaf, waar gebeurd verhaal. Ik was de jongste in de zaal, zat helemaal bovenaan en helemaal vooraan zaten een aantal bejaarden en een lol dat ze hadden.

Dinsdag weer werken, we hadden olympia week en er kwam hoog bezoek, de hoogste baas van att Entertainment waar wij een radertje van zijn. Er was een meeting – wist ik niks van anders had ik me wat sjieker gekleed – maar we moesten naar voren komen voor R3, R30 en Employee of the Month – ik had ze alledrie – en er werden officiele foto's gemaakt.

saaen met twee collega's, een manager en Jennifer - tweede van recht op voorgrond, ze is het hoofd van een deel van att waar wij deel van uitmaken - en Cordell, rechts die onder haar komt





Woensdag potluck, Lori bracht hotdogs, Gene had baked beans en ik had een peach/pear cobler gemaakt.

Het is nog steeds ontzettend warm en dat vreet energie dus na donderdag en vrijdag ook gewerkt te hebben had ik het zaterdag helemaal gezien. Ik moest om half twaalf beginnen, nam ook netjes mijn luch mee maar het is er nooit van gekomen want om 3 uur gooide ik de handdoek in de ring en ging naar huis. Even bijkomen, heel veel drinken en toen ging het wel weer een beetje maar ik had een vluchtplan, ik moest weg uit dit huis, niet weer een avond alleen thuis zitten – alleen is niet het juiste woord met drie anderen in huis maar je weet wat ik bedoel – weg uit de sleur.

Raini was met Kelly een bril gaan uitzoeken, ze is diabetisch, net als Kelly ook en mum en dat heeft effect op haar ogen. Kelly moest vandaag werken maar ik ging evengoed gisteravond ernaar toen, Darian was er ook voor het weekend met baby Julius. Ik kwam om 8 uur aan, bijna donker en er kon meteen aangeschoven worden, eenvoudig doch voedzaam is de uitdrukking. Kelly moest vandaag een lange shift draaien, 8.30 – 20.00 maar ze wilde nog lang niet naar bed gisteravond en bier, wijn en kaneel whiskey kwam op tafel. Misty hield het om half elf voor gezien, Darian was om half twee aan de beurt maar Kelly en ik hebben nog tot half drie zitten te praten, heel veel over Martin zoals altijd, met een lach en veel tranen en dat was wat ik nodig had. Ze zei, je bent rusteloos, dat komt omdat er hier heel weinig meer voor je is, je hebt je wortels – lees Kessel – nodig om weer energie te krijgen, ik denk dat ze gelijk heeft maar dat zal toch moeten wachten.

Vanmorgen was ik redelijk vroeg wakker en heb wat met de baby gekunffeld, flesje voeren, poepluier verschonen en zingen en rond de middag was het weer tijd om naar huis te gaan, ik heb morgen ook vrij en zo maar wilde naar huis, naar Charlie, naar mijn eigen bedje dus ik reed langs Kelly's winkel voor een kaart en ballon voor Raini want ze is vandaag jarig en om gedag te zeggen tegen mijn keuze zus Kelly.

En nu ben ik weer hier, in de hitte, in de chaos, ga zo meteen kijken want Susan doet en dan zien we wel, ga vanavond bami koken want Raini is daar dol op en morgen...waarschijnlijk weer een film.

Gistermorgen, dankzij Facebook memories, realiseerde ik me dat op 20 augustus, dus 2 jaar geleden, ik dat ongeluk had met de Volvo en die dame die frontaal achterop reed waardoor ik eigenlijk die auto verloor.
Vandaag 21 augustus, is het precies een jaar geleden dat ik buiten viel en mijn enkel verzwikte – ik weet zeker dat er ook wat gebroken was – dus ik dacht gisteren, is het wel veilig om uberhaupt de deur uit te gaan maar och, als het in de sterren staat kun je thuis ook wat krijgen tenslotte.

Over drie daagjes is mijn Frank jarig, hij wordt 35 en ik wens hem van harte proficiat en een superfijne dag samen met Aline. Volgend weekend wordt er verhuisd, naar Sofia, Bulgarije en ik wilde zo graag mee helpen jongens maar dan kan jammer genoeg niet. Hij gaf me de link voor de bruidsreportage en ik heb 75 foto's laten afdrukken met een kortingsbon, die gaan dadelijk in een album.
Frank en zijn Aline


Ian zit in de kamer games te spelen, zijn tv heeft het begeven maar ik kan niet een nieuwe voor hem kopen, het is allemaal teveel en als ik alles voor ze doe, doen ze zelfs niks meer, je moet ergens een streep trekken soms.

Ik wens jullie een supermooi zomers weekend en week en tot de volgende zondag, liefs...Mariet xx

zondag 14 augustus 2016

Zin in een bokkepootje !!

elke keer
als heimwee mij de keel dicht snoert
en de last op mijn schouders 
is haast niet meer te tillen
dan voel ik
hoop ik
geloof ik
wens ik
smeek ik
dat de kracht tot blijven nog even sterker is
dan de wens om naar huis toe te willen

Goeiemorgen lieve mensen

Op deze zonnige zondag morgen, het is bijna negen uur en stil in huis zit ik hier met mijn tweede kop koffie en opeens krijg ik zo'n ontzettende zin in een bokkepootje !! Gek he, het zijn meestal de kleine dingen die een gevoel van heimwee opwekken, zo'n simpel bokkepootje. Het bracht me even terug naar een dinsdag morgen een paar weekjes geleden pas toen ik gezellig met koffie en kabbelend op een overheerlijk bokkepootje gezellig zat te kletsen met Ans voor het interview dat het volgend jaar, met anderen, verschijnt in een boek over Kessel. Ik ben ontzettend benieuwd ernaar en in die gezellige huiskamer van haar voelde ik me heel erg op mijn gemak tussen boeken en foto's met een mooie uitkijk naar buiten op haar tuin. Ik zag vanmorgen een video clip van haar dochter Merel en was even wow, helemaal te gek !!!

Afgelopen zondag belde Susan of ik met haar en Gil mee wilde naar Home Depot, ze gaan weer eens een badkamer verbouwen en moesten alles gaan uitzoeken. Aangezien ik niks te doen had zei ik ja en de volgende twee uur werd er naar sanitair, tegels en kranen gekeken, de kar volgeladen en een afspraak gemaakt voor een designer om alles te overleggen en plannen want Home Depot regelt dat ook, iemand die het ontwerpt en plaatst.

Daarna gingen we gezellig bij Longhorns eten, ik werd verwend dat weekend met lekker eten, hoefde 4 dagen niet te koken.

Maandag vrij, ik had eigenlijk helemaal geen zin in een film dus ik bleef lekker thuis en rustte uit, daar zijn vrije dagen tenslotte ook voor in het leven geroepen. Ian zou met zijn moeder gaan eten en toen de hele familie uit Georgia aan de deur klopte vroeg ik gewoon of ik mee mocht. April en Ravyn zouden zijn gekomen zodat April haar kaas en chocola en Ravyn haar kadootje kon ophalen maar Raini gooide weer eens roet in dat eten door gewoon bij April op de stoep te staan en Ravyn mee te nemen naar een waterpark ergens bij Brunswick GA dus ik zou alleen zitten. Ik zei, ik betaal voor mijn eigen eten, waar gaan we naar toe. De keuze was gevallen op St. John's Seafood want daar kun je op maandag onbeperkt crablegs (krabbenpoten) eten en we kregen een grote tafel aangewezen want met crablegs heb je ruimte nodig, niet zozeer voor je bord maar ook voor de plastic emmers om de omhulsels in te doen. Crablegs eten is een handigheid, tenminste, ze uit die keiharde schaal krijgen. Je krijgt een notenkraker om de schaal te kraken en dan een speciale vork om het vlees eruit te peuteren dat in warme boter wordt gedoopt en dan smullen maar. Het vlees is erg machtig maar overheerlijk – daar gaat mijn cholestorol weer – maar aangezien ik niet onbeperkt wilde, ik kan nooit zoveel ervan op – bestelde ik garnalen spiesjes en een cluster craglegs, zo'n 5 stuks. Met een baked potato, rijst en coleslaw een heerlijk maaltje. Opeens komt er een man van een tafeltje langs on die zag dat ik alles op had en gaf me een bord met drie hele clusters, hij zei, hier ik kan het niet allemaal op, dit is for you. Natuurlijk ging ik weg met een supervol buikje en toen ik wilde afrekenen kwam daar niks van in, Kelly stond erop mijn eten ook te betalen. Ze zei, je doet zoveel voor mijn kids, tijd om jou eens te verwennen !!

Thuisgekomen zat Ravyn op de bank, ik had eerder met April overlegd dat ze tot dinsdag of woensdag mocht blijven, morgen moet ze weer naar school, de eerste klas dus dan is het eventjes afgelopen met langere logeerpartijtjes.

Dinsdagmorgen werken maar een halve dag want om drie uur s' middags had ik mijn MRI scan. Ik kon op tijd weg, het center voor de scan is 35 minuutjes rijden van mijn werk maar over de Buckman in een druk gedeelte qua verkeer van Jax. Ik kwam er net op tijd aan dankzij de GPS en moest natuurlijk eerst weer een berg formulieren invullen. Daarna snel uitkleden en zo'n ziekenhuis jurk aan en mooie sokken – die mee naar huis mochten, ze hebben poezepoot afdrukken op de zolen – en in de machine. Sommige mensen hebben daar problemen mee want je wordt in een cocon geschoven maar ik voelde me heerlijk, op mijn gemak, ik zou zo in zo'n ding kunnen slapen – misschien naar uitkijken in een yardsale? Hehe – en met Crosby, Stills and Nash op de koptelefoon – kon een verzoek voor muziek indienen – bracht ik de volgende drie kwartier door in de cocon terwijl mijn lever geschud werd en ik allerlei ademhalingsoefeningen moest doen.

De uitslag komt in september als ik weer terug moet naar dokter Ray.

Toen snel naar huis, via een andere route die sneller was maar me midden door het centrum van Jax stuurde en koken voor Ravyn en Ian. Kip met champignons, mais en gebakken aardappeltjes gingen erin als koek.

Woensdag morgen belde ik al snel na zevenen het werk en vroeg de dag vrij, dat werd geaccepteerd en Ravyn en ik gingen samen naar de film, The secret life of Pets, heel erg leuk, daarna een rondje Mall en wat eten bij Chickfilet, ze hebben hele lekkere wafelfrietjes. Toen was het de bedoeling om naar Darian te gaan, Ravyn had baby Julius nog niet gezien maar Darian had een lange nacht en we moesten wachten tot na vijf uur, toen werd ze wakker van haar middagdutje. Josh kreeg zijn zwemvest aan en wij met hem in de pool, het water was heerlijk en we zwommen en speelde krijgertje – oma haai komt je vangen – in het verkoelende water.

Donderdag zou Ravyn opgehaald worden en ik moest gewoon werken maar toen ik thuiskwam was ze er nog steeds, April liet me weten dat ze pas zaterdag opgehaald zou worden. Nu is het meestal dolle pret met Ravyn maar ze heeft zo haar kuurtjes, wat ze in haar hoofd zit moet gebeuren en als dat niet is, verberg je maar want ze heeft een humeurtje en natuurlijk de geerfde ongeduldigheid van haar opa en tante Raini. Ook slaapt ze ontzettend onrustig soms en dat heb ik weer eens geweten. Ik werd ontelbare keren wakker midden in de nacht in de nachten dat ze hier was, dan kreeg ik een weer een trap van een voet en een elleboog tegen mijn neus aan. Ze heeft een gedeelte van een nacht op de bank geslapen, ik kon het niet meer bolwerken maar ze zei, ik wil dat niet meer, ik ben bang alleen – kom op met de lichten aan ? – dus maar even volhouden, het dekbed drie dubbel tussen ons in hielp niet echt.

Vrijdag en zaterdag werkte ik laat, tot na achten en toen ik gisteren thuiskwam was ze weer lekker thuis bij haar mama en de honden.

Nu weer twee dagen vrij, vanmiddag weet ik nog niet wat ik doe, waarschijnlijk met Susan boodschappen en morgen weer een film die ik perse wil zien,

Florence Foster Jenkins met Meryl Streep en Hugh Grant.



Vrijdag werd ik weer verrast met een Employee of the Month certificaat met bijbehorende parkeerpas, dat is de zesde keer in de zeven maanden van 2016.


De komende week staat op het werk in teken van de Olympische Spelen, elke dag wordt er wat georganiseerd, een foto shoot, spelletjes en woensdag potluck waarvoor ik een peach/pear cobler ga maken. Elk team heeft een land gekozen en ons team heet Amerika. In de grote hal hangen de ringen van de Olympische Spelen, gemaakt van hoolahoops, een idee dat Lori overnam van mijn creativiteit, jaren geleden toen ik ze maakte voor ons team. Ik werk alleen de zaterdag laat, de rest is allemaal 9.30 – 6.30. Ik weet niet of het er iets mee te maken heeft maar ik voel me minder moe, misschien is dat leverschudden wel goed voor een mens, gedaan met vibraties door een ding dat ze om je heen wikkelen of dat het het er tegen aan hikken van die scan was dat me uitputte dus nu die energie proberen vast te houden – misschien moet ik gewoon ook wat vaker crablegs eten, goed excuus dus !.


Ik heb een aantal gedichten geschreven deze waaronder bovenstaand dus ik sluit af met een bonus gedicht. Fijna week gewenst en tot zondag !!!


Liefs van Mariet




de branding van het leven
slaat soms mijn oever stuk
dan denk ik aan jou en aan je liefde
en versterk ik de dijk 
met herinneringen aan
liefdesgeluk



zondag 7 augustus 2016

Hondsdagen

je ging over bergen
je liep door dalen
stak rivieren over
vastberaden om niet te falen
je zocht in hoeken
en keek op de vlakte
liet niet los, liet niet gaan
en toen je haar vond, toen pakte
jij de liefde van je leven
en ik zou er alles voor geven
om jullie daar samen te zien
jouw bruid in kant en zij
en jij, de gelukkigste dag van je leven
maar van verre ben ook ik
voor jullie
ontzettend blij

Goeiemorge leef luuj

Het hoogtepunt in mijn familie deze week was een bruiloft en ik was er niet bij, jammer genoeg kon dit niet gecombineerd worden met mijn vakantie in Nederland en trouwens de bruiloft was in Hongarije. Daar trouwde mijn petekind Ruud Heines, de oudste zoon van zus Ine met zijn Klari. Ze leerden elkaar een aantal jaren geleden kennen in Hongarije waar Ruud op vakantie was en zo'n drie jaar geleden, nadat de vlam was overgeslagen verhuisde Klari na te zijn afgestudeerd naar het verre Venlo en afgelopen vrijdag werd hun liefde bezegeld met wat een hele mooie en warme bruiloft is geweest – ik heb tot dusver maar een paar foto's gezien – en een klasse feest met familie en vrienden. En die peettante heeft van verre met jullie meegenoten en wenst jullie nog eens alle liefde en geluk in de wereld.





Ik ben blij dat deze week om is, het was een drukke en stressige week, niet zozeer met werk of zo maar gewoon, in mij kom ik niet tot rust en ik weet niet of het de komende scan is komende dinsdag of wat anders, misschien de keuze die ik niet kon maken om in Kessel te blijven.

Afgelopen zondag ging ik met Susan shoppen, op de marine basis, lekker in de grote winkel daar waar je allerlei buitenlandse dingen kunt kopen maar deze keer vooral het aanvullen van mijn diepvries met vlees want daar kun je goedkoop inkopen en de kwaliteit is geweldig. Dus nu is mijn diepvrieskist weer tot het randje gevuld, met veel rundsvlees, lekkere steaks voor een prikje, gehakt van beiderlei soorten en zo.

Maandag had ik mijn vrije dag – trouwens voor de komende weken is dat ook het geval – en ik besloot naar de film te gaan, ik had nog heel wat films te zien, sommige draaien al niet meer dus die pik ik wel mee in redbox. Ik koos voor de nieuwe Startrek en ik heb genoten, daarna mezelf getrakteerd op een lunch bij Longhorns, mijn favoriete shrimp en crab chowder, een gebonden soepje met mais, paprika, garnaaltjes en stukjes krab, heerlijk.

Dinsdag dan het weerzien met mijn manager en de rest van mijn team die er zaterdags niet waren, ik had natuurlijk chocolade meegenomen en die was in een mum van tijd op, ook kreeg ik van Steve mijn parking pas terug en als ik naar de cijfertjes kijk van juli, jaar hoor, grote kans na volgende week nog een maand.

Nu denk je dat je na drie weken verlof terugkomt en er zijn wel dingen veranderd, nee hoor, gewoon weer in diezelfde sleur, klanten bellen voor de raarste dingen, je moet alles en je mag niks. Het enige leuke in het verschiet, een feest week na de komende week met als thema olympische spelen en de grote baas schijnt dan toch eindelijk te komen na een paar keer afgezegd te hebben dus stressen over elk papiertje op de vloer en zo. Ik laat het maar gewoon allemaal weer op me afkomen en concentreer op wat echt belangrijk is, mijn familie, mijn vrienden, mezelf.

Op vrijdag was het om half zes welletjes – ik moest tot 7 uur – en ik ging naar huis en ik heb me gisteren gewoon ziek gemeld. Maandag vrij dus drie dagen en dan die test, dinsdag middag om half drie moet ik er zijn. Vrijdag morgen vroeg een telefoontje, moest toch even bloedprikken zodat ze kunnen checken of mijn nieren de vloeistof aankunnen en vrijdag laat een telefoontje maar ik kon niet antwoorden dus daarvoor morgen vroeg even terugbellen. Ik word tamelijk tureluurs van dit alles, ze hebben al 5 keer of zo gebeld met vragen over dingen als de streepcode en nummers op mijn stents, ja maak me maar even open om te checken zou ik zeggen !! Ik moet voor die test naar een hele andere kant van Jax, over de rivieren maar het lijkt eenvoudig te vinden en ik heb tenslotte mijn GPS.

Iemand die dit leest denkt misschien, ze heeft de mismoed zoals mijn moeder altijd zei maar nee hoor, ik blijf natuurlijk positief, ik wil alleen graag weten wat er dan wel met die lever aan de hand is, uitslag waarschijnlijk niet voor mid september want dan heb ik de volgende afspraak. Ook kwam ik erachter dat de rekening die ik vrijdag kreeg en waarvan ik hoopte dat hij een andere hogere (10 keer zoveel) rekening zou vervangen dus gewoon een extra rekening is, nu ben ik tenminste aan mijn deductable en zal het zo'n vaart niet meer lopen met rekeningen. We kunnen ook het weer de schuld geven, we zijn bezig aan de hondsdagen, de Dog Days of Summer en het is gewoon ontzetten warm en benauwd.

Ik ben aan het kijken naar volgend jaar en ging dus toch maar weer eens naar Arke kijken want die laatste trip duurde me eigenlijk veel te lang, allemaal tijd die afgaat van de tijd die ik met mijn allerliefsten kan doorbrengen. Het plan is rond 21 april tot 8 mei of zo en je gelooft het niet maar Arke biedt een rechtstreekse vlucht van Orlando naar Amsterdam aan voor 611 euro, dat is bijna 900 minder dan ik voor afgelopen juli betaalde dus ik heb geld overgemaakt naar paypal, dat maak ik over een paar daagjes als het op paypal staat over naar mijn ING rekening en dan kijken of ik het zelf kan overmaken naar Arke of iemand moet vragen dat voor mij te doen zodat ik het dan van mijn ING naar diegene kan overmaken, een slimme meid is voorbereid. Ik heb nog nooit zo vroeg van tevoren een ticket geboekt maar alles in mij schreeuwt, nu doen. Zelfs als ik een taxi neem naar het vliegveld in Orlando en terug ben ik nog veel minder kwijt en of iemand me nu op Schiphol of in Brussel moet oppikken, tijd is hetzelfde. Frank en Aline wonen dan allang in Sofia dus we zullen zien, ik ben er dan tenminste voor een paar verjaardagen en ook de kiendjes hebben meivakantie. Ik ben nu al de dagen aan het aftellen.

Vanmorgen las ik het bericht dat Miem Nieskens op 95 jarige leeftijd is overleden, met haar zus Corrie runde ze het allerbekenste winkeltje van Kessel, sigaretten, snoep en schrijfwaren op het Kerkplein langs de kerk. De damen zijn beiden deel van jeugdherinneringen waar ik heel dol op ben. Het was een piepklein winkeltje, op de toonbank twee houten kasten met glas waar je als kind met je kwartje, na de mis, naar toen ging en het glas had altijd kleine vingerafdrukken op zich waar generaties jonge Kesselnaren aanwezen, Bazooka voor 5 cent, twee mannetjes pis voor een stuiver en eetpapier, een cent per velletje. Als er mannen binnenkwamen voor sigaretten of sigaren gingen die natuurlijk voor. De dames gingen elke avond met hun hondje wandelen langs de Maas en wisten precies wat er loos was in het dorp, wie geboren werd, dood was gegaan en natuurlijk doordat het pad langs de Maas een vrijerspaadje bij uitstek was, wie met wie ging.Ik kwam er elke zondag, met mijn vader, met een warm kwartje in mijn hand en ook later ging ik graag terug, ik kocht er mijn nostalgische prentbriefkaarten, mijn fotoboeken over Kessel of gewoon lekker terug in de tijd voor die lekkere Jamaica rumbonen die mijn vader voor moeder kocht of de Mekka chocolade, koetjesrepen, niet eens echte chocolade, schuimblokken en salmiak poeder, voor altijd verbonden met Nieskens.

Gistermiddag dacht ik erover om naar Georgia te gaan maar toen ik Kelly belde zei ze dat zij op het punt stonden naar Darian te gaan en de nacht te blijven, dat was om 4 uur dus ik zei tegen Ian, zin om mee te gaan, je moeder kookt !! hij moest even denken maar toen ik een 20 minuutjes later de douche hoorde wist ik het al, het antwoord was ja – ik heb blijkbaar iets in me dat Gaylord mannen aanspreekt...hehe.

Om zes uur waren we bij Darian met komkommersalade en een kersen en bosbessen taartje van de winkel voor het toetje maar we moesten nog anderhalf uur wachten tot de rest kwam dus tijd genoeg om Julius de fles te geven en te verschonen en met hem te tuttelen, wat is het toch een heerlijke baby ofschoon hij wat last schijnt te hebben van zijn darmpjes maar oma Mariet krijgt hem altijd in slaap.

Papa Josh gooide kipfilet en varkensribjes op de grill en er werd mac and cheese, koolsalade – die heerlijk was – en macaroni salade gemaakt en rond negen uur kon er eindelijk dan gegeten worden en het was heerlijk. Nu vind ik altijd dat eten nog veel beter smaakt als je het deelt met mensen die je lief zijn en dat was gisteravond zeker het geval. Ian had superlange haren en Josh scheerde zijn hoofd bijna kaal en toen was het elf uur voordat we huiswaarts reden en ik sliep in een mum van tijd – zoals meestal tegenwoordig.

Vandaag ga ik even kijken of Susan boodschappen moet doen, ze haalt elke week flessen drank – lees cola en zo – voor haar man Gil en die staan op het bovenste schap dus even kijken of ik moet assisteren.

Maandag weer een filmpje, heb nog niet echt besloten wat het gaat worden, waarschijnlijk Tarzan op Secret life of pets. Maandag middag komt April haar kaas halen die ik voor haar meebracht, ook brengt ze natuurlijk Ravyn mee en ook zij krijgt haar Nederlands kadootje.

Hebben we jarigen ? Ja hoor, vandaag is Charissa jarig, 26 alweer, fijne dag meid. Op 11 augustus is bruidegom Ruud Heines jarig en 12 augustus mijn lieve vriendin Helene, allemaal van harte gefeliciteerd en genieten maar !!

Nou dat was wel weer genoeg voor vandaag zou ik zo denken, ik ga snel nog even koffie maken en dan kijken we weer verder, fijne week en tot de volgende keer

Liefs...Mariet