zondag 24 juni 2012

Kermis in Kessel


Op dees foto, in mien bezit
Zjwart wit, decennia oud
Zeen ich os klein gezinnetje
En krieg ich ut weer koad


3 kiendjes hejje wae toen maar
Twie maedjes, eine jong
Bie pap en moeder aan de handj
Net asof der anges niks bestjong


As kermis in ut durp
Os auge zuus se sjtraole
Wae laupe same euver de stjraot
Achter os de winkel van de Gies
Veur os wach de kermis
Wae huppele op de orgelwies


De sjuutjes bie de sjoel
De carrousel en ome Jaap
De sjeet tent met de pepeere roes
De kenielsjtok, wat eine knaap


Ein wonjerland as ze 7 bes
Doe kreegs eg neet genog
Zomers die ieuwig duurde
Altied zon en blauwe log



Ich kiek noa dit moeije plaetje
En dink, ut is eg waor
Wie kostbaar zien jeugdherinneringen
Kessel kermis, de zondig nao sint Jan
Uniek, ut is ierlik waor



Hallo lieve mensen


Vandaag natuurlijk een gedicht over de kermis, het is het weekend van St Jan en dat is traditioneel niet alleen het einde van het asperges steekseizoen maar in Kessel is het kermis. Mijn hele leven in Limburg ging ik naar die kermis, eerst als kind, later als tiener met herinneringen aan dansavonden bij Vossen in Veers, om 7 uur al zaten we in de zaal, meestal als eersten, het orkest moest zelfs nog opbouwen en wij zaten daar opgetut om maar niets te moeten missen. Ik herinner me het Radi Ensemble, bekend van diverse hits zoals Huil maar niet kleine Eva die ons voorzagen van een schaaltje kersen die vlug door de open raam naast de buhne werd geplukt. Wij gingen om te dansen en dansen dat deden we, we sloegen geen lied over, was het niet met de aanwezige jongens dan met elkaar, we zwierden en zwaaiden op de klank van de toen populaire deuntjes, Nederlands en Engels en natuurlijk ook Duits. Nu zijn de meesten van de liedjes oudbollig maar een paar groeiden uit tot evergreens.


De foto die dit gedicht inspireerde is zwart/wit, gemaakt door een kermis fotograaf en een van mijn favorieten. Mijn ouders, Ineke, Mart en ik lopen door de Dorpsstraat naar de markt waar de kermis nog altijd staat. De verwachting is in onze ogen te lezen, in de achtergrond zie je de slagerij Gijsen (de Gies) en daarnaast aan de linker kant was de oude winkel van de Spar waar aan de zijkant de dochter Annie achter een raam lag. Ze was spastisch en stootte allerlei klanken uit als je langsliep op de terugweg van school. Het steegje tussen de Spar en de Gies leidde ook langs twee piepkleine huisjes aan de linkerklant en hier woonde Helene met haar ouders en zussen toen ze naar Kessel verhuisde. Op de foto aan de linkerkant een paar huizen, in eentje woonde de familie Relouw en daarachter lag het kasteel met de meisjesschool waar ik leerde lezen en schrijven. Die school was te bereiken door een oude ijzeren poort tussen twee gemetselde pilaren die nog de toegang vormen tot restaurant de Neerhof. Als je voor die poort stond en de kermis was in het dorp stonden aan de linkerkant de schuitjes die met de hand aangeduwd werden en aan de linkerkant verbleef de familie die de schuitjes en de schietkraam beheerden in een echte woonwagen zoals we altijd bij Pipo de Clown op de tv zagen. Ze hadden een zoon, ik schat van zo’n 12 jaar en als kind vroeg ik me altijd af hoe je leven was, altijd maar rondtrekken van dorp naar dor, niet naar school misschien en hoe je toekomst dan zou zijn. In de loop van de jaren verdwenen de schuitjes en maakten plaats voor de rups maar de schietkraam is er nog steeds ofschoon die jongen, zijn familie en de woonwagen op een gegeven moment verdwenen. Nog zo’n traditie, de  kraam van ome Jaap, een grote man die zijn waar luidkeels aanbood, trek een envelop, kinderen altijd prijs en oh wat wilde ik graag zo’n mooie grote pop winnen maar het gebeurde nooit. Langs ome Jaap, een kraam die een paar geleden nog steeds floreerde was een snoepkraam met twee zussen die er in mijn  ogen Engels uitzagen, stijf kapsel, tweed rok en heel precies. Ze hadden kaneel stokken en de lekkerste oublies met echte slagroom.


Genoeg jeugdsentiment voor vandaag, ik moet een beetje voortmaken want over 15 minuutjes ga ik skypen met Rob, Sylvia en mijn twee lieve kleindochters. Frank is druk met Graspop in Belgie dit weekend, hij is een Rode Kruis vrijwilliger, ik heb afgelopen avond even de live cam bekeken van een optreden en aangezien het een metal festival is zal het Rode Kruis de handjes best wel vol hebben.


We zijn weer in afwachting van de vierde storm voor juli, ongekend sinds 160 jaar, de storm heeft de naam Debby gekregen, na Chris die nog steeds op de ocean bezig is maar nooit dichtbij land kwam, begint Debby een reuze vorm aan te nemen boven de Golf van Mexico. Op dit moment is het nog steeds niet duidelijk of ze aan land komt in Florida of in Texas. In het eerste geval brengt ze ons weer voldoende regen, in het laatste geval zullen we er heel weinig van merken, misschien dat de benzene wat omhoog gaat vanwege al de boorplatforms in de golf die even stil liggen.

Met die benzine gaat het vreemd, drie maanden geleden of zo werd voorspeld dat in april de prijs de 4 dollar grens voorbij zou gaan met 5 dollars per gallon in de zomer in het verschiet, de prijs bereikte op een gegeven moment de 3.90 maar daarna ging het omlaag en de laagste prijs die ik gisteren zag was 3.19, ik betaalde met mijn kortingskaart 3.02 op donderdag.

Gisteren kwam er ook een einde aan de logeerpartij van Rheannon en tekkel Gracie en Susan’s corgi Chloe heeft het huis weer voor haarzelf samen met de katten.

Ik wil afsluiten met een felicitatie voor Lauri die 26 juni jarig is, vor Brigitte Geuyen die op 30 juni jarig is en die ik veel sterkte wens met de ziekenhuis onderzoeken morgen en ook de condoleances voor mijn neven en hun familie naar aanleiding van het overlijden van mijn tante Mien van Knippenberg-Bongers de afgelopen week.

Liefs…Mariet xxx


zondag 17 juni 2012

Baby mango en groene vingers


Later as ich aod ben

en neet zoe good meer kan

kumps dich den auch nog op bezeuk

en weit ich dao den van



geis dich den met mich wandele

en hulp se mich met aete

en praots euver vreuger, lang gelee

zoe det ich neet zal vergaete



hoe fijn mien laeve is veur mich

en hoe ich dervan geneet

want as ich bedink wat alzheimer ken doon

deut mich det vuul verdreet



Hallo lieve vrienden



Vandaag begon ik met een vrij beladen gedicht maar ik schrijf altijd over wat me bezig houdt en dat is op dit moment vooral mijn moeder en haar toestand natuurlijk. Het is ontzetten zwaar om z over weg te zijn van haar. Afgelopen vrijdag belde ik naar het verzorgins tehuis, ik hoorde haar op de achtergrond heel zacht maar ze weigerde om de telefoon aan te nemen en met mij te praten. Ze is zwaar onder de medicijnen en reageert nauwelijks nog. Ik zou haar zo graag gewoon even knuffelen.



We hebben ook een moeilijke week achter de rug, zondag morgen nadat ik mijn verslag had geschreven hoorde ik via werk dat onze directeur David overleden was. Hij had alvleesklier kanker, al in een vergevorderd stadium toen de doktoren erachter kwamen en een paar weken geleden nog organiseerden we een inzameling om het mogelijk te maken dat hij en zijn familie een weekend naar Disney zouden gaan, jammer genoeg is dat er niet meer van gekomen, hij is afgelopen woensdag gecremeerd. Hij was 62 jaar, een hele fijne man, rustig en betrokken.

Het was ook een drukke week met cursussen over een nieuw systeem van testen, heel interessant en gisteren kon ik het voor het eerst gebruiken, even wennen natuurlijk. Vrijdag was ik vrij, ik had aangeboden om bij Susan in te springen. Ze had een afspraak bij haar huisarts om haar longen te checken en voor cholesterol. Het viel gelukkig allemaal achteraf reuze mee, ze moet de komende weekjes wat onderzoeken doen zoals een catscan maar blijkbaar hebben de mensen in het ziekenhuis waar ze drie maanden geleden was voor longproblemen het allemaal was overdreven. Haar afspraak was om 10 uur ‘s morgens en ze had natuurlijk drie kids om op te passen. Rheannon van 4, Logan van 3 en Jenna die 18 maanden is. Op mijn vraag wie op de kids zou passen kreeg ik het antwoord, die neem ik gewoon mee. Nu wist ik dat ze best wel zenuwachtig was voor die afspraak dus ik zei, niks daarvan ik kom wel en pas op. Als toetje werd ik de avond ervoor gebeld, Mariet, de twins komen morgenvroeg ook, Jackson en Brody zijn niet meer bij Susan, een tante past op totdat ze na de zomervakantie naar school gaan maar de tante moest ergens naar toe en dus werd Susan gebeld. Aangezien ik de tweeling ooit had beloofd dat ze een keertje met mijn Fisher Price vliegdekschip mochten spelen sjouwde ik op vrijdag morgen met het schip en de bijbehorende actie figuren naar Susan’s huis. Gespeeld dat ze hebben, ze vonden het allemaal prachtig, zelfs Jenna rende rond met een piloot. Martin bracht ook nog mijn verzameling Duplo met de dierentuin en de boerderij en toen kon het niet mee stuk.Om de paar minute kwam Jenna op mijn schoot ploffen met het verzoek blij blij blij maar dan op zijn Amerikaans wat heel grappig klonk en dan moest er klappen in de handjes worden gedaan. Zelfs de tweeling kende het liedje nog helemaal en het was al maanden geleden dat ik hen had gezien. Voordat we het wisten was het 12 uur en waren Susan en Gil terug van de dokter. Snel werd er opgeruimd en toen gingen we aan de frietjes en hotdogs, de kids naar bed voor hun middagdutje en ik sjouwde alles weer naar huis.



Zoals ik de vorige week al schreef, de natuur is op zijn mooist nu met allemaal het groen en er bloeit zoveel. Mijn klimbonen zijn al helemaal tot het dak van het tuinhuisje en tot mijn verrassing zag ik ineens gisteren dat de mango pit die ik in een van de bloempotten had geplant ook een plant voortbrengt. Het is net een klein palmboompje en ik ga het goed in de gaten houden want na al die regen gaan we nu een paar droge hete dagen tegemoet en alles heeft veel water nodig. Gisteren wandelden Susan, Rheannon en ik een blokje om met Gracie de mini tekkel en zagen we verderop in de straat de vijgenboom vol met dikke al verkleurende vijgen staan, jammer dat er een schutting omheen staat want ik zou graag eens wat gaan plukken over een paar weekjes.

Lily, mijn overbuurvrouw heb ik voor een tangerine (soort mandarijn) gevraagd maar ze kon geen plantjes of afgevallen vruchten meer vinden. Nu is ze niet zo’n kei met planten, vorige week zondag gaf ik haar een paar al goed gegroeide afrikaantjes en toen ik gisteren vroeg hoe het ermee was vertelde ze me dat ze al dood waren, ze had ze in de aarde geplant en er helemaal niet meer na omgekeken, zonde toch !!



Vanmiddag zijn we uitgenodigd voor een verjaardag bij mijn college Kim, het wordt een grill party, de barbecue wordt opgestookt en Kim heeft allerlei lekkere dingen ingeslagen. Ze woont zo’n 10 minuutjes hier vandaag en ik wil heel graag gaan maar heb met Martin afgesproken dat we Raini ook de kans geven om ons te bellen, het is tenslotte vaderdag en meestal nodigt ze ons uit om te komen eten maar tot nu toe hebben we nog niks van haar gehoord. Ik heb haar al een hele tijd niet gezien, ze is gepromoveerd en nu manager in haar eigen winkel. Sinds ook Ian is ingetrokken bij zijn vriendin Pam en helemaal aan de andere kant van Jax woont is het vrij rustig op het kids front. De komende week is Susan jarig, ze wordt 61 en ofschoon ze geen kadootje wil (het babysitten vrijdag was kado genoeg volgens haar) wil ik haar toch wat moois kopen. Ze heeft altijd wat voor ons, gisteren bracht ze nog een halve pizza en de mango die om mijn pit zat was ook van haar. Ik heb bij Lowe’s (een soort Gamma) een hele mooie oranje/roze roos gezien die heel erg lekker ruikt en Susan is, net als ik een planten mens.



Ik heb mijn hart weer even gelucht en mijn belevenissen met jullie gedeeld. Kon de afgelopen week lekker skypen met Ine en ofschoon moeder natuurlijk het hoofdonderwerp van onze gesprekken en mailtjes is, konden we ook fijn over andere dingen kletsen zoals de kleinkinderen en de komende baby van Caroline en Rolf, ik he book een uurtje met Carla gekletst, ze hebben nog maar een paar weekjes hier en dan gaat het weer terug naar Nederland, niet te geloven , het lijkt pas zo kort geleden dat ze contact met me opnam om informative over het leven hier te vragen voor hun twee jaar in Jacksonville en nu gaan ze 4 augustus alweer terug. Ik weet dat ze zoveel dingen gaat missen, het weer, de natuur, de vrijheid. Ik kan het nog steeds niet goed beschrijven, elke keer als ik naar mijn werk rijd en ik rijd over de brug over Doctor’s Inlet en kijk naar het blauwe water, voel de wind en de zon op mijn armen en zie de palmbomen en de vogels heb ik een gevoel van, dit is net een film en dat 5 dagen per week.  Ik zal het missen, haar verslagen elke week, hoe zij dezelfde dingen beleeft, de verrassingen steeds weer van het Amerikaanse leven en de cultuur. Op 29 juni gaan we een dagje uit, zij en ik en ik verheug me er erg op. Zij en Marcel verrasten ons met een aanbod om Martin hun mooie grill/barbecue kado te doen als ze verhuizen en Martin is helemaal in de zevende hemel daarmee.



Voor alle vaders, inclusief de mijne, een hele mooie vaderdag gewenst en een dike knuffel voor iedereen….Mariet xxxx








zondag 10 juni 2012

Zondagse mix

Het poesje van de buren
zit te spinnen voor het raam
het is net een klein tijgertje
en heeft een een leuke naam

de poes heeft allemaal strepen
ze gaan rondom haar rug
en als ze soms een muisje ziet
dan is ze heel erg vlug
als Saartje dan op jacht gaat
vangt ze ook meestal wat
maar mama zegt, dat is de natuur
dat hoort zo bij een kat

Hallo lieve mensen

Vandaag begon ik met een kinderversje, ik schreef er een aantal voor Fenna en Eline. Gisteren werd Eline een jaar, niet te geloven dat het alweer een jaar geleden was dat we met haar geboorte verblijd werden. Ik geniet ontzettend van de foto’s die Rob me opstuurt van beide dames, Eline loopt al langs de tafel en zo, dus als ik in December op bezoek kom kan ik samen met de twee maedjes wandelen.

We hebben een ontzettend natte week achter de rug met elke dag hoos en onweersbuien en de beken en vijvers zijn heel vol. Dat belooft weer wat voor de komende zomermaanden, muggen, muggen en…muggen ben ik bang. Het mooie aan al dat nats is natuurlijk dat de natuur ineens zoveel groener lijkt en mijn bonen en tomaten zijn prachtig om te zien, ook de cantaloups hebben een groeispurtje genomen.

Vrijdag had ik vrij en gingen we weer eens onze maandelijkse zoektocht doen naar Martin’s dokters recepten, hij was woensdag geweest en de dokter had hem andere pillen voorgeschreven aangezien hij nooit de vorige pillen kon krijgen behalve dan voor een kapitaal (1400.00 dollars voor 120 pillen) en ook de nieuwe pillen waren niet zo gemakkelijk te krijgen als we dachten dus we moesten echt alle apotheken in de buurt bezoeken. Eindelijk hadden we succes voor een soort bij de Super Target, een aantal kilometers hier vandaan en daar vond ik ook de boekjes waar ik vorig jaar stad en land voor af ben geweest, Eline heeft er al eentje, Bubbles met de Sesam Straat babies en nu heb ik er nog een paar meer, ze zijn spotgoedkoop en ontzetten grappig.

http://ecx.images-amazon.com/images/I/51UiWyJ4oQL._SL500_AA300_.jpg

Ik heb ondertussen al heel wat kadootjes verzameld dus de grote koffer moet mee, alles voor de kiendjes en wat kleinere dingetjes voor de volwassenen, ja hoor Rob, jij krijgt ook je Oreo’s deze keer al heb ik die natuurlijk nog niet ingeslagen, we willen tenslotte verse koekjes voor mijn jongens.

Afgelopen week moest ik ook een nieuwe (lees tweedehandse) band kopen voor mijn auto en ik word hier al tamelijk goed in, kan dat goed zonder Martin regelen. Ik heb ook gemerkt dat als je als vrouw naar zo’n bedrijf gaat de heren maar al te graag wat extra’s voor je doen. De band werd er in een mum van tijd opgezet en ik kan weer even vooruit, vooral met dit nat weer staat natuurlijk de veiligheid voorop.

Vrijdag wilde ik eigenlijk dan mijn yardsale doen maar er werd weer de hele dag regen voorspeld, gisteren moest ik werken (dus geen voetbal voor mij) maar Emily en Chris hadden vrijdag een hele lading spullen opgehaald in Georgia bij haar zus om te verkopen. Tafels, speelgoed, een mooi keyboard en nog veel meer. Ze verkochten een aantal spullen en gaan de rest op craigslist zetten. Martin kreeg een spiksplinternieuwe keukenmachine van Cuisinart en was helemaal happy, die heeft zijn vaderdagkadootje al binnen.

https://images-na.ssl-images-amazon.com/images/G/01/kitchen/aplus/B0017W2706/lead._V198387430_.jpg

Hij zit nu langs me, het is niet eens zeven uur en vertelde me net dat hij vandaag een chocolade cake gaat bakken en dat we nu ook brood deeg kunnen mixen hierin, yummie. Ik he been brood machine in de garage die we nog niet gebruikt hebben, een gift van DeeDee, de vrouw van Nelson die vorig jaar December overleed. Ik wil geen kant en klare mix voor het brood want ik heb nog niks kunnen vinden dat me aanspreekt dus we gaan gewoon een basis recept zoeken.

Het nadeel van al deze nattigheid, de was blijft even liggen en ik hoop dan ook vandaag een deel daarvan kunnen weg te werken, we hebben 30 procent kans op regen vandaag dus dat moet lukken.

Afgelopen donderdag was de dag van mijn afspraak met de cardioloog, ik was niet meer geweest sinds December 2011 en had de vorige week al bloed laten prikken. Na anderhalf uur wachten in de wachtkamer en in een klein kamertje kwam dokter Leon dan eindelijk. Hij vertelde me dat mijn cholesterol was gestegen, van 74 in juni 2011 naar 104 nu en hij ondervroeg mij (zo voelde het wel) over welke pillen ik nam en hoe vaak. Ik vertelde hem dat ik nog maar twee pillen neem, mij werd vorig jaar verteld dat ik die andere twee maar een jaar moest innemen dus daar was ik in april mee gestopt. Hij zei dat dit absoluut niet de bedoeling was (dokters zijn soms wazig!) en ik kreeg weer Plavex voorgeschreven, ook een andere soort voor de Crestor voor mijn cholesterol en asperine. Toen ik naar de apotheek ging om mijn recepten op te pikken kreeg ik de tweede verrassing, de eerste was dat ik met deze andere verzekering 50 dollars moet betalen om de dokter te kunnen spreken en nu gaan de Crestor me 50 dollars per maand kosten voor 30 pillen. De generic Plavex kosten maar 10 dollars dus dat is te doen. Angezien ik nog Crestor heb voor 40 dagen en ik van dokter Leon een voorraadje monstertjes meekreeg voor 12 weken heb ik dit recept dus niet meegenomen, we kijken over een aantal maanden wel weer. Ik vertelde hem, ik voel me hardstikke goed al ben ik moe ‘s avonds maar dat moet toch niet abnormaal zijn. Ik ben tenslotte elke morgen tussen zes en zeven uur op dus om 10 uur ‘s avonds is het bedtijd voor mij. Ik moet op 20 december terugkomen en ook dan weer eerst bloedprikken, dus dat is in de week nadat ik terug ben uit Nederland. Ik ga ook weer beter op mijn eten letten, dat was de laatste tijd een beetje verwaterd maar wat wil je met al dat lekkere vlees van de grill, ribjes en zo is niet echt goed voor mij maar oh wat is het lekker. Ik heb de afgelopen week ook gelijk wat diepvries paketten met vis gekocht toen die buy one, get one free waren bij Winn Dixie. Vooral de tilapia is erg lekker en de porties zijn perfect.

De jarigen, Wouter Heines is morgen jarig en ik wens hem een fijne dag samen met Laura en de vogeltjes, ook van harte voor Frans Hillen die 13 juni jarig is en voor Tineke Wilms die ik net op de radio hoorde, allemaal een dike proficiat !!!!

Lieve groetjes vanuit een nat en benauwd Jacksonville van Mariet en ook van Martin xxx

zondag 3 juni 2012

De geur van vroeger

De brumme bleuijde euveral op dae zonnige zomerdaag wae laepe nao oma in de Donk ich waar nog unne blaag ut vrolike gael, dae zeute geur omringde os, ich weit ut noch good genne auto, alles met de beine wage ezellig same, te voot Hayke aan ut hendje wae sjpeulde van toes toet aan ne Donk ich kiek noa moeder, ich kiek nao os en veul mich weer effe jonk
Hallo lieve vrienden Gisteren was een van die dagen die heel moeilijk zijn voor mij, zover weg van familie, van vrienden. Ik had vrijdag vrij gehad en toen ik gistermorgen wakker werd had ik het gevoel van, ik moet vandaag thuis zijn, dit is belangrijk, ik moet niet gaan werken. Ik heb de ‘luxe’ dat ik me ziek kan melden vanwege FMLA, onbetaald weliswaar en iedere keer moet het weer officieel door de molen en goedgekeurd worden maar omdat mijn cardioloog mijn conditie als chronisch heeft opgegeven heb ik daar een beetje ruimte dus ik belde rond 8 uur op, ik kom vandaag niet. Net voor tienen, jullie 16.00 belde ik met moeder, het was net zoals altijd een kort gesprek, niet langer dan een paar minuutjes en ik had het er ontzettend moeilijk mee, kon mijn tranen niet bedwingen. Ze klonk zover weg, zo zwak maar toen ik hallo zei, herkende ze dadelijk mijn stem en zei Mariet ? Ze is zwak sinds een week of zo, erg minnetjes en krijgt nu extra medicatie. Ik heb haar verteld, ik kom in December dus goed eten en drinken en dan zien we elkaar dan weer. Ik hoop op een wonder maar December is nog zo ver weg. Dan is de afstand te ver, Martin zag toen ik in de woonkamer kwam wat ik nodig had, geen woorden nodig, alleen even vasthouden. Ik huilde even uit en toen had ik toch het gevoel van, ja, dit heb ik goed gedaan, luisteren naar mezelf, ik heb haar stem gehoord en zij de mijne en als dit de laatste keer was dan weet ze nu ook weer dat ik van haar hou. De afgelopen week, ontstuimig, zeker weten, niet alleen met moeder, ook met Beryl natuurlijk die Jacksonville teisterde met windstoten tot wel 100 km/u maar ook met bakken water die uit die stormachtige hemel vielen. We waren er klaar voor, waren voorbereid op stroomstoringen en zo maar we hadden deze keer geluk, niks viel uit, de wind gierde om het huis en maakte spookachtige geluiden door de kieren maar behalve wat takken, die uit de popcorn boom vielen en heel veel nat gras was er de volgende morgen niks te merken. Een paar straten verder hadden de mensen inderdaad geen stroom voor 8 uur doordat een paal op Wilson Boulevard plat ging maar dat bleef ons bespaard. Doordat het maandag en ook dinsdag nog flink bleef plensen kun je natuurlijk niet veel dus verplicht op de bank. Het vreemde hier is altijd dat ofschoon er een storm overtrekt, het nog steeds rond de dertig graden warm is en je kunt je voorstellen wat er de komende weken gebeurd, miljoenen muggen door al dat water, ik kan dan ook amper buiten zijn na het donker, Susan en Rheannon kwamen maandag even langs en we waren een paar minuutjes buiten om naar mijn bonen te kijken, ik had 8 muggesteken op beide armen en het was nog niet eens donker.
Jacksonville beach, Beryl komt er aan !!
werkzaamheden om de stroom te herstellen op Wilson Boulevard, maandag morgen Die bonen doen hun naam eer aan en groeien ontzettend hard, drie weken in de volle grond en de eerste heeft al het dak van het tuinhuisje bereikt, the sky is the limit zeggen ze wel maar ja, hoger naar boven kan in dit geval niet, zo’n boon heeft wel iets meer nodig om te klimmen. Ik denk dat mijn komkommers dit jaar niks worden maar de cantaloupes doen ook goed hun best en hebben nu alle ruimte in het bed. Ik heb na moeten geven, de a/c in de slaapkamer is ‘s nachts aan en ik ben er niet blij mee, niet alleen vanwege de stroomrekening maar die kunstmatige kou is niet prettig voor mij maar ja, Martin slaapt niet met deze hitte als het niet koud is dus het wordt een lange zomer vol gebrom in de nacht en koude vlagen dus onder de dekens voor mij. We worden om deze tijd van het jaar gebombardeerd met nieuwe films in de bioscopen, de ene nog spectaculairer dan de andere, special effects vliegen je om de oren en een verhaal lijkt vaak maar bijzaak maar gisteravond hebben Martin en ik Men in Black III bekeken en wow, goede keuze. Ik vond nummer een zover de beste maar deze was goed, leuk, grappig en spannend. Vanavond staat Snowwhite and the Huntsman op het menu, kopie is niet zo goed volgens Chris maar we zullen zien. Ook zagen we Project X, een hilarische film over drie highschool studenten, niet erg populair die de party van de eeuw geven in de achtertuin van de jarige, dit loopt geweldig uit de hand en resulteert er zelfs in dat het huis half uitbrandt terwijl de ouders een weekendje weg zijn. Radio luisteren, vandaag geen optie want de live stream werkte niet dus even kijken of ik later kan luisteren want alle programma’s worden opgenomen en je kunt een ‘uitzending gemist’ doen. Vandaag is mijn lieve vriendin Els jarig, ze is net oma geworden van Puck en ik wil haar en Frans van harte feliciteren. Morgen is Thijs jarig, ook van harte. Mijn werk zit er weer op vandaag wat betreft jullie een beetje op de hoogte houden, altijd weer een genot trouwens en ik kan jullie niet genoeg bedanken voor het lezen, elke week weer en reageren. Een fijne week gewenst en tot schrijfs…Mariet xxx