Kermis in Kessel

Op dees foto, in mien bezit

Zjwart wit, decennia oud

Zeen ich os klein gezinnetje

En krieg ich ut weer koad

3 kiendjes hejje wae toen maar

Twie maedjes, eine jong

Bie pap en moeder aan de handj

Net asof der anges niks bestjong

As kermis in ut durp

Os auge zuus se sjtraole

Wae laupe same euver de stjraot

Achter os de winkel van de Gies

Veur os wach de kermis

Wae huppele op de orgelwies

De sjuutjes bie de sjoel

De carrousel en ome Jaap

De sjeet tent met de pepeere roes

De kenielsjtok, wat eine knaap

Ein wonjerland as ze 7 bes

Doe kreegs eg neet genog

Zomers die ieuwig duurde

Altied zon en blauwe log

Ich kiek noa dit moeije plaetje

En dink, ut is eg waor

Wie kostbaar zien jeugdherinneringen

Kessel kermis, de zondig nao sint Jan

Uniek, ut is ierlik waor

Hallo lieve mensen

Vandaag natuurlijk een gedicht over de kermis, het is het weekend van St Jan en dat is traditioneel niet alleen het einde van het asperges steekseizoen maar in Kessel is het kermis. Mijn hele leven in Limburg ging ik naar die kermis, eerst als kind, later als tiener met herinneringen aan dansavonden bij Vossen in Veers, om 7 uur al zaten we in de zaal, meestal als eersten, het orkest moest zelfs nog opbouwen en wij zaten daar opgetut om maar niets te moeten missen. Ik herinner me het Radi Ensemble, bekend van diverse hits zoals Huil maar niet kleine Eva die ons voorzagen van een schaaltje kersen die vlug door de open raam naast de buhne werd geplukt. Wij gingen om te dansen en dansen dat deden we, we sloegen geen lied over, was het niet met de aanwezige jongens dan met elkaar, we zwierden en zwaaiden op de klank van de toen populaire deuntjes, Nederlands en Engels en natuurlijk ook Duits. Nu zijn de meesten van de liedjes oudbollig maar een paar groeiden uit tot evergreens.

De foto die dit gedicht inspireerde is zwart/wit, gemaakt door een kermis fotograaf en een van mijn favorieten. Mijn ouders, Ineke, Mart en ik lopen door de Dorpsstraat naar de markt waar de kermis nog altijd staat. De verwachting is in onze ogen te lezen, in de achtergrond zie je de slagerij Gijsen (de Gies) en daarnaast aan de linker kant was de oude winkel van de Spar waar aan de zijkant de dochter Annie achter een raam lag. Ze was spastisch en stootte allerlei klanken uit als je langsliep op de terugweg van school. Het steegje tussen de Spar en de Gies leidde ook langs twee piepkleine huisjes aan de linkerklant en hier woonde Helene met haar ouders en zussen toen ze naar Kessel verhuisde. Op de foto aan de linkerkant een paar huizen, in eentje woonde de familie Relouw en daarachter lag het kasteel met de meisjesschool waar ik leerde lezen en schrijven. Die school was te bereiken door een oude ijzeren poort tussen twee gemetselde pilaren die nog de toegang vormen tot restaurant de Neerhof. Als je voor die poort stond en de kermis was in het dorp stonden aan de linkerkant de schuitjes die met de hand aangeduwd werden en aan de linkerkant verbleef de familie die de schuitjes en de schietkraam beheerden in een echte woonwagen zoals we altijd bij Pipo de Clown op de tv zagen. Ze hadden een zoon, ik schat van zo’n 12 jaar en als kind vroeg ik me altijd af hoe je leven was, altijd maar rondtrekken van dorp naar dor, niet naar school misschien en hoe je toekomst dan zou zijn. In de loop van de jaren verdwenen de schuitjes en maakten plaats voor de rups maar de schietkraam is er nog steeds ofschoon die jongen, zijn familie en de woonwagen op een gegeven moment verdwenen. Nog zo’n traditie, de  kraam van ome Jaap, een grote man die zijn waar luidkeels aanbood, trek een envelop, kinderen altijd prijs en oh wat wilde ik graag zo’n mooie grote pop winnen maar het gebeurde nooit. Langs ome Jaap, een kraam die een paar geleden nog steeds floreerde was een snoepkraam met twee zussen die er in mijn  ogen Engels uitzagen, stijf kapsel, tweed rok en heel precies. Ze hadden kaneel stokken en de lekkerste oublies met echte slagroom.

Genoeg jeugdsentiment voor vandaag, ik moet een beetje voortmaken want over 15 minuutjes ga ik skypen met Rob, Sylvia en mijn twee lieve kleindochters. Frank is druk met Graspop in Belgie dit weekend, hij is een Rode Kruis vrijwilliger, ik heb afgelopen avond even de live cam bekeken van een optreden en aangezien het een metal festival is zal het Rode Kruis de handjes best wel vol hebben.

We zijn weer in afwachting van de vierde storm voor juli, ongekend sinds 160 jaar, de storm heeft de naam Debby gekregen, na Chris die nog steeds op de ocean bezig is maar nooit dichtbij land kwam, begint Debby een reuze vorm aan te nemen boven de Golf van Mexico. Op dit moment is het nog steeds niet duidelijk of ze aan land komt in Florida of in Texas. In het eerste geval brengt ze ons weer voldoende regen, in het laatste geval zullen we er heel weinig van merken, misschien dat de benzene wat omhoog gaat vanwege al de boorplatforms in de golf die even stil liggen.

Met die benzine gaat het vreemd, drie maanden geleden of zo werd voorspeld dat in april de prijs de 4 dollar grens voorbij zou gaan met 5 dollars per gallon in de zomer in het verschiet, de prijs bereikte op een gegeven moment de 3.90 maar daarna ging het omlaag en de laagste prijs die ik gisteren zag was 3.19, ik betaalde met mijn kortingskaart 3.02 op donderdag.

Gisteren kwam er ook een einde aan de logeerpartij van Rheannon en tekkel Gracie en Susan’s corgi Chloe heeft het huis weer voor haarzelf samen met de katten.

Ik wil afsluiten met een felicitatie voor Lauri die 26 juni jarig is, vor Brigitte Geuyen die op 30 juni jarig is en die ik veel sterkte wens met de ziekenhuis onderzoeken morgen en ook de condoleances voor mijn neven en hun familie naar aanleiding van het overlijden van mijn tante Mien van Knippenberg-Bongers de afgelopen week.

Liefs…Mariet xxx