zondag 30 september 2012


doa haes se dae beroemde
ich bedoel natuurlik Janine
want die waas vriedig op tv
de dochter van os Ine

ze zong meij in de Voice
zoon echte talente jach
de jurie vong ut waal get hubbe
en zoe sjleipte ze de ierste ronde in ne wach

wae wiste ut al langer
maar moste toch eg zjwiege
zodet auch alles door zoe goan
en Janine genne veto zou kriege

maar noe moog gae ut allemaol weite
dit maedje det ken zinge
en zien mam en de rest van de bubs
kenne waal gate inne loch sjpringe

 

Hallo lieve mensen

 

Ja hoor, eindelijk mag het naar buiten, al die maanden heb ik mijn mond moeten houden, met pijn en moeite maar we konden natuurlijk niet het risico lopen dat ze gediskwalificeerd zou worden doordat het te vroeg naar buiten zou komen. De eerste ronde, de zogenaamde Blind Auditions werd in een voor ons heel roerige tijd opgenomen, 12 juli, de trouwdag van onze ouders en Janine’s opa en oma en een paar dagen voordat mijn moeder overleed en afgelopen vrijdag werd het dan eindelijk uitgezonden. Het was echt in de laatste tonen van het liedje Zombie van de Cranberries dat Nick en Simon voor Janine kozen en hun stoelen omdraaiden, ze was door !!! Ze werd gecomplimenteerd door Marco Borsato dat het heel gedurfd was om dit moeilijke liedje te kiezen en zichzelf ook nog eens te begeleiden op gitaar. Nu op naar de Battles, een ronde waar ze tegenover een andere kandidaat moeten strijden voor een plekje in de live shows, wij weten het al maar ook nu weer, even het mondje houden tot het op tv komt. Natuurlijk waren behalve Janine een super nerveuze maar oh zo trotse moeder Ine en Vijo te zien en Tom, haar vriend. Voor Janine is het leven nu veranderd na vrijdag, ze vertelde dat ze echt werd herkend op straat en zo, een bekende Nederlander, geniet er maar lekker van meid, je hebt het verdiend.

 
 
Janine in The Voice of Holland
 

 
Ik heb een lekker weekje achter de rug, Red Flag telefoontjes die allemaal heel goed gingen, een dollar per uur meer dus 40 extra dollars in de knip voor mijn paycheck komende donderdag en veel versierd. De komende week is Customer Service week en ons land Italie was een uitdaging, de team ruimte zelf is al versierd voor de Olympische spelen en er was niet veel extra’s te doen maar het lege ‘ hok ‘ langs Lori’s kantoortje was al gauw geclaimd. In een paar uurtjes werd dit door mij veranderd in een gezellig winkeltje met eetgedeelte. Met een paar mooie tafellakens, wat serviesgoed, boeken en decoraties ziet het er ineens heel Italiaans uit, foto’s volgen als ik helemaal klaar ben, morgenvroeg. Kom bracht zelfs een foto van haar opa toen die jong was, een Italiaanse immigrant en haar familie’s pasta schaal. Ik scoorde giseren op een yardsale nog een grote tros nepdruiven voor mijn mandje. Ook maakte ik een collage met de Italiaanse kleuren en allemaal fotootjes en zo. Marie’s team had Nederland en ook daar ga ik morgen aan mee werken, ze mogen mijn vlag, wat decoratie en een paar Nederlandse boeken lenen en ik heb een van de teamleden, Jeremiah al het resept van mijn moeders appeltaart en wat linkjes over Nederland, het koningshuis en Sinterklaas gestuurd.
 
Olympisch gevoel op het werk, de ringen gemaakt van hoelahoeps
 

 
Ik had dus gisteren vrij, lekker weer eens een zaterdag na weken en weken van werken op die dag, Martin wilde naar het Mosh, een museum in het centrum voor natuur en wetenschappen maar aangezien hij ontzettend veel last heeft van zijn voet en moeite heeft met lopen hebben we daar maar afgezien en zijn we in de plaats daarvan naar de River Arts and Craft markt gegaan, heel gezellig aan de St John’s River dichtbij het centrum van Jax onder het viaduct van de snelweg die over de rivier gaat.

 
http://riversideartsmarket.com/

 
 Heel gezellig met kraampjes met kleding, sieraden en veel eten. Ook was er een optreden van een singer/songwriter. Het weer was perfect, 27 C en een zonnetje. We vonden een kraampje met kruiden voor een dip te maken, natuurlijk kon je proeven en vooral de boursin dip was overheerlijk. Je moet het met creamcheese (roomkaas) en sour cream mengen en het smaakt echt zoals boursin die je hier wel kunt kopen maar die behoorlijk prijzig is zoals alle buitenlandse kaasjes. Die kruidenmix ging dus mee naar huis. Later na rondgewandeld te hebben en na nog veel meer proeven ging Martin alvast zitten en ik vond een kraampje met gyros dus dat ook snel gekocht op een pita broodje met sla, tomatenstukjes en een heerlijke knoflooksaus, samen met gekruide rijst was dit ruim voldoende om ons beider honger te stillen. Na een uurtje hadden we alles wel gezien, een sigaretje bij de rivier waar we de kleine zwarte krabben die over de rotsblokken krabbelden bekeken en weer richting huis. Later naar de bieb om een nieuwe voorraad boeken en dvd’s aan te vullen en naar de Publix voor creamcheese en ineens was daar die heerlijke geur, we wilden thuis grillen maar die fried chicken, nee daar konden we niet zomaar aan voorbij lopen, een doosje met gepaneerde gefrituurde kipstukken ging ook in de mand en dat was een heerlijk maaltje, grillen kan vandaag ook nog. Ik maakte boursin dip met de helft van de kruiden en het was echt verrukkelijk, ik ga toch proberen om dit resultaat zelf ook na te maken, met de juiste kruiden die ik allemaal al heb moet dit lukken.

 
Gistermorgen had ik even alleen een rondje yardsalen gedaan en ik vond er weer heel veel, na een uurtje had ik hele 4.50 gespendeerd en ik kwam met een hele doos spulletjes thuis, veel garen en in mooie kleuren, beide plaatsen waar ik dit kocht was er een sterfgeval in de familie en de nabestaanden waren blij dat het goed terecht kwam. Twee mooie paren vintage oorhangers voor 50 cent per paar wisselden van eigenaar net als een cookbook met gebak en een mooie klassieke cd, twee kwartjes voor Vivaldi en cheesecake recepten.

 

 
Afgelopen week werden er bij Claire, een chatvriendin uit Engeland een nest poesjes geboren en een van die snoesjes is naar mij vernoemd, Pebble is een dotje en ik voel me zeer vereerd.

dit is baby pebble

 
Ik hoop dat ook de komende week weer voor het Red Flagteam is, het bevalt me , veel minder stress met geen inkomende telefoontjes en aangezien ik dol ben op puzzels en er meer als voldoende is om op te lossen voor niet zo happy klanten kan ik er mijn ei zeker in kwijt, we kijken met plzier in ieder geval vooruit naar de potluck op woensdag (ik maak Italiaanse tomaten en komkommersalade) en naar het lunchen van vrijdag dat at&t gaat verzorgen. Ook is Chris nu bijna bij met het betalen vanzijn huurschuld die tot bijna 300 dollars was opgelopen, nog 103 te gaan dus daarom was er ook wat ruimte voor Martin en ik om gisteren wat leuks te ondernemen. De hypotheek, ik heb mijn creditscore binnen, hij is niet super maar ik ben nog steeds op een telefoontje aan het wachten van de dame van het bedrijf dat bezig is met een hypotheek.

 

Gisteren ben ik ook weer naar een huis gaan kijken en het was bedroevend, het kost maar 29000.00 maar het was in een bedroevende staat, de houten laminaat vloer in de kamer was compleet vernield, de keuken in een verschrikkelijk staat en de slaapkamers maar piepklein maar een mooie grote oude eikenboom in de voortuin en een geweldige grote veranda aan de achterkant stonden aan de pluskant, plus geen achterburen, een sportveld behorende bij een kerk aan de achterkant en een rustige straat, we gaan gewoon nog even door met zoeken.
 
Afgelopen weekend bij Hubert op bezoek werd ik compleet verrast met een kolibrietje dat zo dichtbij kwam dat ik gewoon mijn hand had kunnen uitsteken om het aan te raken, ik stond doodstil ernaar te kijken buiten in de schemering en hoe het kwam eten van de heerlijk geurende bloemen.
 

Allemaal een geweldige week gewenst en tot schrijfs…Mariet xxxx

 

zondag 23 september 2012


eins en twies
tied veur un fies
dries en veers

nectarien en peers

vieve en zesse

beer sjmaakt neet in blik maar in flesse

zeves en achte

nog sjteeds werme nachte

neges en un tie-en

nog effe motte wachte deut gen pien !!

 
Hallo lieve mensen allemaal

En weer is het zondag en vloog er een week voorbij, als ik op de afgelopen zeven dagen terugkijk denk, ik waar bleven ze toch.

Het is definitief herfst aan het worden ook al gaan we vandaag nog een keertje naar de 90 F – 32 C, het blijft droog dus was weertje maar de nachten duiken onder de twintig. Op de oceaan lijkt het rustig, niks onderweg, alles wat zich in de laatste weken sinds Isaac ontwikkelde draaide zich weer om richting Afrika/Europa. Nog twee maanden en het hurricane seizoen is alweer voorbij, voor mij mag het echt, ik hou niet zo van die stormen want ze zorgen alleen maar voor overlast en ellende.

Hopelijk gaat dat koelere weer, vooral ‘s nachts voor twee dingen zorgen, dat mijn autootje minder sputtert en afslaat en dat het gazon minder hard groeit. Martin heeft zich flink uitgeleefd op de struiken voor het huis met de grote snoeischaar die we van Susan mochten lenen en ze zijn nu op de gewenste hoogte. Het gaat iets meter met zijn been trouwens, het gevoel in de zijkant van zijn dijbeen komt heel langzaam terug naar het schijnt en de pijn is niet meer zo prominent aanwezig. Waarschijnlijk heeft doordat het toch heel wat daagjes achter elkaar heel erg opgezwollen was, een zenuw behoorlijk klem gezetten en misschien ook wel een spier en dat heeft even tijd nodig om weer te herstellen, vergelijkbaar met zijn arm/schouder nadat zijn motor ongeluk.

Vrijdag was ik vrij dus ik ging naar de bank om te informeren naar hoe het hier met een hypotheek gaat, ik kwam dus terug met een illusie armer. Als je hier een huisje wilt kopen en je hebt een financiering nodig moet je centjes op de tafel leggen om te kunnen lenen, 10 procent van het aankoop bedrag. Mijn bank dat eigenlijk een credit union is financiert niet voor 100% maar ik kreeg een telefoontje van een contact persoon, 30 minuiten nadat ik weer thuiskwam van mijn bankbezoek die mij verwees naar Julie van Prime Lending, ze is een Loan Officer en gaat me helpen. Ze hadden net een nieuwe internet website opgezet en ik heb dus hun formuliertjes ingevuld (werd direct gevraagd om feedback te geven) en nu gaat ze bekijken maandag hoe we dat met de eigen bijdrage gaan oplossen, het lijkt dat er een soort overheids steun is als je voor het eerst een eigen huis koopt. Ze verstrekken de eigen bijdrage als een soort tweede hypotheek, als je verkoppt binnen een bepaalde termijn of aflost moet je dat terugbetalen en als ik me het goed herinner gaat het om een bedrag van 7500 dollars wat voldoende zou moeten zijn voor ons. Martin en ik zijn vrijdag ook naar een huisje gaan kijken, hij was er best enthousiast over maar er moet veel aan gebeuren. Het ligt aan de andere kant van de snelweg maar doordat er veel meer groen tussen de autoweg en dat huis is hoor je amper de auto’s, zelfs buiten. Susan en ik waren er vorig jaar voor een yardsale, er woonde een man en zijn jonge vrouw die in een rolstoel zat en er behoorlijk ziek uitzag, ze hadden ook een hoop katten als ik me goed herinner. Het huis ligt al een tijdje leeg en het lijkt dat mensen hebben geprobeerd in te breken, er zijn verschillende ramen afgedekt met spaanplaat omdat het glas gebroken is. Het heeft 3 slaapkamers en een badkamer binnen, verder is er een apart stenen gebouw in de achtertuin met twee open ruimtes en een tweede badkamer, ideaal voor een kleine studio. De achtertuin is ongeveer de helft van wat we nu hebben maar met een grote eikenboom, een schutting tussen de tuin en achterburen en een afgesloten ruimte voor bijvoorbeeld de vuilnisbakken en waar zelfs een auto gestald kan worden, geen garage maar een carport. We kunnen natuurlijk niet naar binnen maar het lijkt dat er het een en ander aan de keuken ontbreekt, het is hier normaal dat er tenminste een fornuis is maar we konden er geen ontdekken toen we door de ramen tuurden. Nu is dit huis te kopp voor 37000.00 en als ik het thuis kan noemen kan ik best wel met wat op te knappen dingen leven. Maar ja, eerst het financiele plaatje rond krijgen, we houden goede moed.


 Op het werk gaan we de laatste week van september in en tot zover zijn mijn nummers geweldig te noemen, Lori heeft naar drie gesprekken van mij geluisterd, morgen komt ze langs me zitten voor nummer vier en ik heb met die drie 100%, de rest is ook geweldig en als ik die 100 % voor de klanten enquetes weet te behouden heb ik weer eens kans om employee van de maand te worden want alles is boven verwachting. We hebben ook ons land toegekend gekregen voor de customer service week, niet Nederland waar ik stiekem op hoopte maar Italie. Nu kun je daar een heleboel mee, zowel wat betreft versieren maar vooral natuurlijk ook qua eten want op die woensdag hebben we de potluck en pizza, pasti, tiramisu, noem maar op, allemaal lekkere gerechten die gemakkelijk te maken zijn. Ik zou gisteren foto’s maken van de Olympische versieringen maar vergat natuurlijk de camera. Wel ondertussen de foto’s gemaakt van de ananas en de vlinder die weer eens langskwam.

 Het was deze week wel even wachten op The Voice of Holland want…het programma van vrijdag werd maar niet geplaatst op de link waar ik normaal op kijk maar gelukkig vond ik een andere website en toen zag ik weer een glimp van os Ine en Vijo langskomen dus allemaal, vrijdag kijken want ja hoor, ik verklap nog niet alles maar het wordt spectaculair !!!

 Op 26 september is Jan Heines jarig, 60 jaar dus Jan, van harte en nog veel jaartjes erbij !!! Een dagje later viert Sanneke haar verjaardag, geniet ervan met je mannen. Weer een dag later is Ravyn jarig, ze wordt 3 maar ik betwijfel of we haar zien, het is al bijna een jaar geleden dat we de laatste keer van haar gezellige kwebbel mochten genieten.

 Ik wens iedereen weer een voorspoedige week met allemaal mooie en fijne dingen en tot schrijfs !!!

Mariet xxxx
 
mijn plantenveldje

en zo groeien ananassen
 

vlinders zijn er dol op !!!

deze schijnt een vaste bezoeker te worden
 

 

zondag 16 september 2012

For sale !!!!


As de ganze euvervleege

En de nachte waere keul

Weit ich ut geit neet lang mier duure

Krieg ich ut kriebel friemel geveul

 

Nog 10 waeke , 70 hiele dage

En den vleeg auch ich hiel wiet

Tel de oere, de minute

Ben soms ech den tekst weer kwiet

 

Zeen die sjnuutjes van die kiendjes

En zow noe al wille gaon

Maar och, de veurpret is auch bes aardig

Ofsjoen, un bietje sjpooje zow de klok ech neet missjtaon

 

Hallo lieve mensen

 

Weer een week voorbij, als het zo doorgaat ben ik terug in Limburg voordat ik het in de gaten heb, bij jullie gaat de temperatuur vooral ‘s nachts nu flink omlaag hoor ik net van weerman Thijs maar hier gaat het iets langzamer, we zitten nu tenminste in de nacht in de zestig Fahrenheit , dat is rond de 20C maar de dagen zijn nog steeds warm met tussen de 25 en dertig graden. Best wel lekker, die morgens, gisteren moest ik al om 8 uur beginnen dus vertrekken om kwart over zeven, raampje van de auto open en een koel briesje dat mijn bloes deed opbollen, wat een perfect begin van de dag. Het was een rustige week, niet teveel telefoontjes (woensdag maar 6 over de hele dag) en ik had meer dan voldoende tijd om wat plannetjes uit te werken. We hebben onze afdeling versierd, het thema Olympische Spelen en dat was een uitdaging want we hadden niet echt veel om mee te werken. Het resultaat, daar ben ik best wel trots op (zal volgende week wat foto’s maken voor jullie), ik heb 5 hullah hoops geleend van Susan, daar crepepapier omheen in de juiste kleuren en toen alles aan elkaar geknutseld, het geheel hangt aan het plafond en ziet er puik uit, ook hangt mijn grote Amerikaanse vlag aan de muur en heb ik allerlei icoontjes van de spelen, sporten etc uitgeprint en aan linten gehangen. De bedoeling was om in het midden van de tafel een beachvolleybal parcours uit te zetten, de doos is er, ik heb een volleybal net gehaakt maar de collega’s zijn niet echt cooperatief dus de beloofde zand en de barbie’s nou ja, die zijn er dus nog niet.

 

Martin voelt zich veel beter al doet zijn been dat het ergste opgezwollen was van de vocht nog veel pijn, ik wrijf en masseer elke avond maar ik denk dat een spier of misschien wel een zenuw knel heeft gezeten of zelfs beschadigd is, als een soort zweepslag en dat heeft tijd nodig, ja, geduld is een schone zaak, zelfs voor meneer Gaylord. Hij is langzaam begonnen in de tuin want we hadden een soort ultimatum van onze huurbaas, per email en per post, we zopuden alles in order maken en dan bellen zodat hij kon komen controleren of het was zoals hij wilde. Omdat ik vrijdag vrij was zouden we het meeste werk vrijdag doen, eventueel met hulp van Ian en dan in de middag het telefoontje naar Bob plegen maar ook Bob is net de geduldigste dus die stond vrijdag morgen ineens voor de deur om 10 uur. Hij verwachtte niks dus ik kon zien dat hij aangenaam verrast was dat er al zoveel was gebeurd, kantjes, gras gemaaid, struiken gesnoeid naar de hoogte die hij aangegeven had (ineens was dat niet goed meer, nu moeten ze nog lager !) en achter was alles klaar, lege tuin en alles kaal. Hij vroeg me de rest nog te doen en dan was het ok, hij wilde ook heel graag dat wij bleven wonen, tenslotte is dat al meer dan 4 jaar zo en ook hij weet heel goed wat een goede betalende huurder waard is. Hij heeft zijn geld voor de boete ook binnen. Achter in mijn bloemenbed ook een oplossing, alle onkruid eruit en een oud plastic tafellaken op de grond en daarop alle bloempotten, het ziet er best leuk uit. Carla’s ananas groeit als kool, ook die foto’s volgen.

Al die gedoe spoorde mij aan om toch eens rond te kijken voor een ander stekkie, niet huren want 850 per maand voor wat we nu hebben is best wel aan de lage kant, ter vergelijking, het huis op de hoek tegenover Susan heeft dan wel 4 slaapkamers maar geen garage of carport en is te huur voor 1100, in de 4 jaar dat wij hier zitten is dit de vierde keer dat het verhuurd wordt en iedereen is met een flinke huurschuld eruit gezet. Ik kwam via google terecht op een website van goedkope koophuizen, het is bijna te goed om waar te zijn en er zal best wel een aantal addertjes onder het gras zitten maar er staan een heleboel huizen op die van 25000 tot 50000 dollars moeten kosten, dat zou betekenen een kosten plaatjes van maar een paar honderd dollars per maand, minder dan de helft van wat we nu betalen en dan is het echt van ons. Ik ben naar een gaan kijken, klein, ja maar een leuke tuin maar het bleek dat dit net verkocht was, voor $24900.00. Ik heb mijn droomhuisje met tuin al gevonden, gebouwd in 1953 maar het is hout en ziet er ontzetten bewerkelijk uit, och we blijven kijken, geen haast. Ik weet ook niet wat werken met een realtor allemaal inhoudt, het is zeker niet voor niks en hier moet je 20% van de koppprijs aanbetalen en kun je de rest financieren dus misschien vrijdag maar eens naar mijn bank gaan om te kijken wat mogelijk is. Ook banken verkopen huizen, het zijn foreclosures, huizen waarvan mensen de hypotheek niet meer kunnen opbrengen en meestal wil de bank er gewoon vanaf dus die gaan voor een hele redelijke prijs de markt op. Ik heb meer en meer de behoefte om wat voor onszelf te hebben, geen gedoe met een huurbaas, je moet nog steeds je tuin op orde hebben natuurlijk maar je kunt hem ook inrichten zoals je wilt en dan denk ik, weg met dat stomme gras.

 


 

Je kunt op de kleine foto’s klikken, er zijn er een hele serie. Het ligt iets noordelijker van waar we nu zijn maar veel director naar werk, we blijven hopen dat het lukt natuurlijk.

 

Dit weekend is Raini ook verhuisd samen met haar nieuwe vriendin Star, ze belde Martin gisteren met de vraag of hij al in staat was om zware dingen zoals een bed en wasmachine te sjouwen, antwoord NEE dus toen ging het over, we proberen vandaag even op bezoek te gaan, ik ben heel benieuwd waar ze nu wonen, het schijnt een heel groot apartementen complex te zijn als ik op de kaart kijk.

 

Van de week gingen we ook bij Hubert op bezoek, hij is een oude vriend van Martin en de broer van de sheriff van Jacksonville, het hoofd van de politie hier. Hubert en Martin kennen elkaar sinds de lagere school en waren broeders in kattekwaad uithalen, je zou de verhalen moeten horen wat ze allemaal uitgevreten hebben vroeger. Hubert is een heel plezierig mens, opgewekt, grappig en heel gastvrij. Hij heeft een vriendin die toen we daar waren op zondag morgen net van haar werk kwam, de hele nacht door in een bar, ze deed me een beetje aan Lonneke denken qua uiterlijk. Ze bood me een biertje aan (in haar gedachtenwereld is het tenslotte avond na het werk) maar ik legde haar uit dat dit voor mij overdag absoluut geen optie is. We luisterden naar oude rockmuziek en de mannen haalden wat herinneringen op. Hubert’s vriendin (ik denk dat ze Kathy heette maar weet het niet meer zeker) vertelde me dat haar grootmoeder volbloed Native American (Indiaans) was en 112 jaar oud was geworden, hey, ik ben pas op de helft dan !!!

Ik ga er weer een eind aan breien voor vandaag en even naar buiten, vorige week zijn we na mijn verslag naar een park in de buurt geweest, er was nog geen mens en we zagen maar liefst 8 red tail hawks bij elkaar op het sportveld, de omheining en de dugouts zitten, we hebben een uur staan kijken en genoten dus dat is voor herhaling vatbaar.


we stonden maar een paar meter van ze af, het was indrukwekkend.

 

Allemaal een fantastische week gewenst en tot schrijfs !!!

 

Mariet xxxxx

 

zondag 9 september 2012

De zomer loopt ten einde


doe bes der weer

truuk in hoes, in mien erm

en ofsjoen de hitte nog zindert

werde ich zonger dich noeits eg werm

ich huur weer gegrauwel

euver de kat en den haof

wies doe niks mier kens vinge

en jao, onger ut bed ligt sjtaof

maar ich kan wel zinge

ut van de daake sjriewe en nog mier

doe bes weer hielemaol toes en van mich

en noeit mier...unne volgende kier ?

 

Hallo lieve vrienden

 

Ja hoor, goed gelezen, mijn lief is weer thuis. Het ging allemaal met een sneltreinvaart, ik ben erg nog een beetje duizelig van hoor, na allemaal het geren en gesjouw weer even pas op de plaats en rust in mijn leven, nou ja rust…maar och.

Het afgelopen lange weekend met zaterdag vrij was ik de meeste tijd bij hem in het ziekenhuis, zondag van 10 tot 6, we keken films, deden samen een dute, hij in bed en ik op het slaapbankje en het was ontspannend. Ik had sandwiches meegenomen want..hij mocht weer bijna alles eten, ze waren al gestopt met de dialyse om te kijken hoe zijn lichaam zou reageren want het zag er goed uit. Maandagnacht om 2.30 (!) werd hij verhuisd naar een andere kamer op een andere verdieping omdat ze de kamer die hij had nodig hadden voor een Alzheimer’s patient, die kamer had een camera en zo dus op naar etage 3 waar een kamer werd gedeeld met een Yankee uit New York. Deze man had een hartprobleem en volgens Martin was hij constant aan het klagen en jammeren dus niet echt lekker na die rustige een persoonskamer die hij had. We brachten dus veel tijd buiten door want de man had rust nodig. De dokter kwam voorbij en zei dat alles er super uitzag en ontslag zou later in de week volgen. Tot mijn grote verrassing kreeg ik dinsdagmorgen een mailtje, de waardes waren zo goed voor zijn bloed dat ze diezelfde dag de nekcatheder zouden verwijderen en daarna kon hij naar huis. Ik had een belangrijke vergadering om 16.00 uur maar Raini was vrij en zou hem ophalen. Hij moest dus nog tot 17.00 uur wachten op alle papierwinkel en toen eindelijk huiswaarts keren. Na de vergadering sloot ook ik mijn computer en reed naar huis, onderweg gestopt door Susan die chicken en dumplings had gemaakt met rijst en me dat meegaf. (gekookte kip met deegvierkantjes). Mijn schat was weer thuis en heel blij, hij mocht weer alles eten en had een receptje meegekregen voor bloeddruk pillen en moet de komende week of zo even een vervolgafspraakje bij Shands, het grote universiteits ziekenhuis hier in Jax. We hadden een gezellige avond samen maar van slapen kwam voor hem weinig, weer aan het bed en de andere geluiden wennen en zo zorgden ervoor dat twee uurtjes slaap alles waren wat hij kon. Van een koude kamer in het ziekenhuis naar de warmte in ons huis is een grote overgang, ook ik was onrustig maar nu is weer alles ok (hij sliep vannacht maar liefst 6 uur, veel voor hem). Vrijdag was ik vrij, we hadden vanalles gepland maar daar kwam weinig van want rond de middag dan eindelijk het gevreesde telefoontje van de huurbaas, hij kwam langs om me de rekening van de gemeente te brengen voor de tuin en verhaal te halen. Nou ja verhaal, naar mijn uitleg luisterde hij niet echt, het boeide niet zei hij, we hadden de taak om het bij te houden en hoe en waar, dat was ons probleem, niet het zijne. Feitelijk zei hij, de handel bijhouden, het huis ziet er geweldig uit (hij was even binnen) maar buiten moest er veel gebeuren en als we dit niet konden bijhouden, moesten we maar uitkijken naar een andere plaats om te wonen. Mijn vrees  dat dat de enige optie zou zijn was dus ongegrond, uiteindelijk wonen we hier 4 jaar nu en betalen we bijna altijd op tijd dus dat zal wel in de overweging zijn meegenomen want huizen staan toch een aantal maanden te huur hier en dan moet je nog maar afwachten wie je er in krijgt. Vandaag dus maar weer maaien en we moeten een strimmer zien te vinden. Ook zou Bob, de huurbaas iemand sturen om de poort opzij te maken die de grasmaaiers hebben vernield. Het huis tegenover Susan staat te huur, de vierde keer sinds wij hier wonen, het heeft 4 slaapkamers maar geen garage en ze vragen maar liefst 1100 dollars per maand (het onze is 850 ter vergelijking), ik heb al geprobeerd met die huurbaas te praten, het heeft mooie serre ramen en een leukere tuin maar er was niet te onderhandelen. Zijn laatste 3 huurders zijn er allemaal uitgeknikkerd wegens huurschuld, de laatste familie vertrok met een schuld van maar liefst 6000.00. Susan was blij dat ze gingen want de kinderen zorgden voor onrust en overlast in de straat, er stonden altijd veel auto’s geparkeerd wat voor gevaarlijke situaties zorgde vooral omdat het op een hoek was en de vrouw was Susan en Janice, haar buurvrouw altijd aan het beschuldigen van allerlei belachelijke zaken. Opgeruimd staat netjes !!

 

De vergadering op het werk was met een aantal managers en medeleden van de Employee groep. De eerste week van oktober is customer service week en er wordt elke dag iets georganiseerd voor ons. Het thema is Olympische Spelen en we besteedden een uur aan het aandragen van ideeen, vrijdag wordt er lunch geserveerd, maandag gaan we de collega’s verwelkomen in olympische stijl, er wordt een dag gequized enzovoorts. Ik vind het altijd keileuk om mee te organiseren met dit soort dingen, ik heb de leiding over dinsdag, we houden een knutseldag in het teken van Olympia en de service promise.  Ook komende week moeten we nog organiseren, op 17 september gaat er een jury rond om de teams en hun versieringen te beoordelen, ons team heeft (ideetje van mij) de Olympische Spelen gekozen onder het motto, we gaan voor goud !! We hebben al een fakkel, vlaggen, ringen en gaan een zanbak maken met beachvolleybal dames (barbie poppen), Lori heeft gouden medailles besteld dus dat moet allemaal komende week worden opgezet, ook iets waar ik voor in ben natuurlijk.

 

Ondanks alle sores heb ik de maand augustus afgesloten met prima nummers behalve de klanten survey waar een minus 100% mijn nummer verknoeide maar Lori luistert altijd naar dat telefoongesprek en vertelde me, maak je geen zorgen, er was niks wat je kon doen om dit beter te maken, de klant had nu eenmaal de pest in ofschoon ik zijn probleem wel oploste. Hoe dat mijn bonus beoordeelt, we zullen zien want ik heb nog de maand september om daar wat aan te doen.

 

Martin riep me net om naar de keuken te komen, de kolibries zijn er, een groepje van zeker 4 stortten zich op onze Mexican petunias, een mooie blauwe bloem in de achterste hoek van onze tuin die volop in bloei staan. Ofschoon het toch een aantal meters van de achterdeur is kun je goed zien dat ze de bloemen aandoen, het is steeds weer een wonder voor mij, zo klein en zo volmaakt, met mini mini veertjes en al. Rond deze tijd vliegen ze terug van het noorden naar Mexico waar ze overwinteren en voordat ze de Golf van Mexico oversteken tanken ze eerst.  Ze zijn zo vlug, deze rakkertjes maar zo ontzettend mooi.

 

Het lijkt erop dat het eindelijk koeler gaat worden, de komende week zakt de nacht temperatuur naar  de 20 graden en ook overdag wordt het maar (!) 30 graden dus bweer tijd om de ramen open te gooien. De zomermaanden zijn altijd extra duur door de airco. Gek feit, al die tijd dat Martin in het ziekenhuis was, was Chris zonder baan, op dezelfde dag dat Martin terugkwam werd Christ gebeld door zijn oude baas, kom maar terug en hij heeft sindsdien elke dag gewerkt dus ik krijg ook van hem weer centjes, nog niet spectaculair veel en maar het gaat weer de goede kant op. Zijn vriendin Niki is overgeplaatst naar een filiaal van haar warehouse in de buurt dus in plaats van een uur rijden wordt dat vanaf maandag maar 5 minuten en in de buurt van waar Chris werkt dus hij heeft een lift. Niki woont officieel bij haar vader maar de laatste 4 weken slaapt ze hier elke nacht en is aan het uitkijken naar haar eigen appartementje,. Ze wil nog niet bij Chris intrekken (eindelijk een verstandige meid), is heel leuk en we kunnen heel goed met elkaar opschieten.

Raini, Martin’s dochter verhuist weer eens op maandag, ze had een mobile home in een park sinds 6 maanden waar ze samen met haar vriendin Christina en haar zoontje CJ van 3 woonde maar de dames hadden weer eens heibel en Christina en zij hebben dus radiostilte met gevolg dat Christina ook niks meer betaalde. Raini’s nieuw liefje Star (dat is echt haar naam, hippie ouders!) verhuisde binnen 10 dagen nadat ze elkaar online leerde kennen (datingsite more fish in the water of zoiets) van Orlando naar alhier en heeft natuurlijk geen baan dus Raini begon ook problemen te krijgen met haar huur en zo. Nu heeft ze een appartment met 3 kamers, ook hier in de buurt, ik kom er elke dag langs op weg naar mijn werk en ik ben benieuwd of dit ook voor ons een optie zou zijn. Ik heb natuurlijk liever een huis maar dit appartement is goedkoper en natuurlijk geen tuin om bij te houden. Ik baal er zo van dat je geen enkele inbreng hebt over hoe je hem inricht. De meeste mensen die me goed kennen, herinneren zich vast mijn tuin aan de Beekstraat waar ik altijd heel trots op was. Als ik bijvoorbeeld hier bloembedden wilde aanleggen of wilde bloemenmensel groepen mag dat niet eens van de gemeente want die kennen blijkbaar geen verschil tussen bloemen en onkruid.
 
mijn oude tuin in Panningen

Rita en ik bij de vijver, lang geleden
 

 

Dat was het weer voor vandaag twee jarigen de komende week dus de felicitaties gaan naar Cindy Perfors en Ingrid Jacobs, proficiat !!!!

 

Tot de volgende week weer, nieuw avonturen, nieuwe kansen

 

Liefs…Mariet xxxx

zondag 2 september 2012

Blauwe maan(dag)

Kessel

Ich dreumde det ich in Kessel waas
op unne zomerdaag
de Maas sjitterde in de felle zon
de windj bloos unne zeute vlaag
ich huurde in de verte klanke
en ut rook nao moeder's soep
de sjtraote ware vol met luuj
idderein zoot oppe sjtoep
ze zjweide nao mich en lachte
en vrooge wie geit ut met dich
dao in de verte euver de ploens
ich herkende idder gezich
miene pap en mien mam
mien zus, mien breurs, allemaol mich zoe leef
ich dach nog, neet wakker waere, neet noe, nog neet
maar det holp niks, miene auge ginge aope
ich waas effe toes, vreugde maar auch un bietje verdreet

Goeiemorgen lieve mensen

Buiten is het nog donker en ik zit te genieten van de vrolijke klanken die uit mijn computer luidsprekers de kamer binnenstromen, Minse Winse is in volle gang en Sjef kwam al voorbij. Dat was natuurlijk in Limburg het nieuws van de week, Sjef Diederen is niet meer. Deze laatste van de troubadours vermaakte zo ontzettend veel mensen met zijn muziek en zijn beminnelijke optredens, een gewone man met een uniek talent voor liedjes schrijven en presenteren die graag tussen de gewone mensen heel gewoon was.

Hier in de States namen we deze week afscheid van een ander bijzonder iemand die ook graag heel gewoon was maar iets unieks heeft gepresteerd dat eigenlijk nooit meer gedaan kan worden, Neil Armstrong, de astronaut die de eerste was die op het maanoppervlak stapte in 1969. Ik herinner me die nacht, pap maakte me wakker met de woorden, Mariet, je moet dit zien, die komt nooit meer voor, ik denk dat hij iemand nodig had om dat groots moment mee te delen en hij wilde moeder daar niet voor wakker maakte, ik denk dat het haar eigenlijk sowieso niets had kunnen schelen. Armstrong was wars van alle heisa rond hem, hij leefde de laatste jaren teruggetrokken op zijn farm maar in Amerikaanse ogen was hij de held, de pionier, op een voetstuk verheven. Hij is vrijdag begraven, een ook heel aparte dag. Het was volle maan en de tweede Blue Moon van dit jaar. Nu is de maan niet echt blauw maar het betekent dat er twee maal een volle maan binnen de maand is , een fenomeen dat redelijk zeldzaam is(vergelijkbaar met onze blauwe maandag uitdrukking). De eerstvolgende keer is in 2012. Als dat geen timing is van Neil dan weet ik het niet.

http://en.wikipedia.org/wiki/Blue_moon

Nu was er even verwarring toen het nieuws naar buiten kwam en dat tekent de grote nieuwsbureau’s, niemand controleert blijkbaar wat die op het internet gooien, NBC reporteerde op het internet :
Astronaut Neil Young, first man to walk on moon, dies at age 82,
Retificatie volgde al snel en de echte Neil Young, de Canadese singer/songwriter liet aan bezorgde fans weten dat hij nog steeds very much alive was.

Ook in de politiek komen blunders zoals deze geregeld voor, te vlug plaatsen om maar vooral de eerste met nieuws te zijn, niet nagaan of iets wel waar or correct is. De afgelopen week stond het nieuws bol van de conventie voor de Republikeinen in Tampa, de partij van Mitt Romney, de tegenstander van Barack Obama voor de presidentsverkiezingen. Het wordt een harde strijd, is het al en er wordt heen en weer met modder gegooid. Obama verdedigt zijn politiek en zijn Obama care, de nieuwe regeling om elke Amerikaan verzekerd te krijgen voor medische kosten. Romney wil dit helemaal overboord gooien en heeft zijn eigen plaatje en weet je wat, het kost miljoenen, deze campagnes en allemaal het gedoe, miljoenen waar niemand niks aan heeft terwijl in het land kinderen, mensen sterven doordat ze niet de goede zorg krijgen of zelfs van ondervoeding en zo, schande !!

Romney had een stunt bedacht (of zijn PR mensen natuurlijk), Clint Eastwood zou het opwarmertje zijn voordat hij het podium zou betreden. Clint is ondertussen 82 en met het schaamrood op de kaken blijken de Pr mensen achter de schermen naar een vertoning van de grote acteur/regisseur te hebben gekeken. Hij voerde een gesprek met een denkbeeldige president en gebruikte krachttermen, meestal maakte het ook weinig zin wat hij zei, was zelfs soms onverstaanbaar …dus zeg maar, het was een flop. Wat dit teweeg brengt bij stemmers, moeilijk te zeggen. Amerikanen zijn heel passioneel meestal als het op stemmen aankomt en als hun favoriet iets zegt of doet dat eigenlijk niet zo goed doen ze meestal aan struisvolgel politiek, kop in het zand. De tegenstand bij de twee kandidaten kon ook niet groter zijn, Obama, Afro Amerikaan (eerste zwarte president ooit),geboren op Hawai had een blanke moeder, zijn vader was uit Kenia. Zijn ouders waren maar even getrouwd en zijn beiden overleden, zijn m oeder hertrouwde met een man uit Indonesie waar Barack een deel van zijn jeugd doorbracht. Hij werd advocaat, ging werken in de sloppenwijken als sociaal werker en was hoogleraar recht voor hij president werd. Romney is een selfmade zakenman wiens vemogen wordt gescht op 190 – 250 miljoen dollar, hij weigert belastinginformatie openbaar te maken zoals gebruikelijk is voor kandidaten. Hij hekelt alles wat Obama heeft gedaan en geeft een fortuin uit aan tv reclame. We zullen het weten in november want dan zijn de verkiezingen en zijn we weer even van al dit circus gedoe af.

Martin is nog steeds in het ziekenhuis, bijna 3 weken nu maar er is vooruitgang. Hij krijgt elke derde dag dialyse nu en is van alle apparaten af, ook de antibiotica is stop gezet en hij heeft geen infuus slangetjes meer. Hij is nog steeds aan het wachten op nieuws van outpatient dialyse maar zodra een dokter officieel bekend maakt hoe lang die dialyse behandelingen (14.000 dollars per keer) moeten gaan duren krijgt hij SSI, een soort uitkering gecombineerd met Medicare, vergoeding van medische kosten maar de dokters willen nog even afwachten voordat ze zich ergens op vastleggen.
Hij mag ondertussen ook weer veel meer eten al zijn sommige dingen nog helemaal taboe. Zout mag weer en caffeine ofschoon met mate. Taboe zijn potassium (aardappels, banaan) en dingen als room en chocola en gewonen kaas, hij mag wel swiss (witte kaas). Ik heb de afgelopen week al diverse keren eten meegenomen voor hem want ziekenhuis kost, nee niet echt voor mijn lekkerbek. Ik heb de afgelopen week mijn 40 uur gedraaid naast al mijn ziekenhuis bezoekjes. Het was natuurlijk heel druk mede door Isaac, de hurricane die de staten Louisiana, Missisippi en Alabama teisterde en voor veel overlast zorgde maar gelukkig viel het aantal slachtoffers mee. Ik heb Martin ook zijn ipod meegenomen en mijn laptop dus hij kan naar hartelust surfen op het draadloos net van het ziekenhuis en ook mag hij nu langere tijd doorbrengen in de achtertuin van het complex. Daar is hij bevriend geraakt met een meisje van 28 die de ziekte van Crohn heeft, een chronische darmontsteking. Gister morgen kwam ik daar naar binnen en ze zei, je man heeft zo’n mooie dingen over je verteld, het is heel duidelijk dat je adoreert, ik moest even blozen !!
Vanmiddag ga ik hem weer opzoeken en ook morgenmiddag ben ik daar want het is Laborday, een van de vrije betaalde dagen voor mij. Het begin van het football seizoen en officieel einde van de zomer (ofschoon we nog steeds midden dertig zitten) en de meeste Amerikanen vieren dit met hotdogs en hamburgers van de grill.

Het wordt langzaam licht buiten en ik ben aan mijn tweede kop koffie toe, Niki en Chris slapen nog, zij waren gisteren bij Martin op bezoek en verrasten hem met een slaw dog (hotdog met coleslaw). Chris heeft de afgelopen week weer het gras gemaaid en schoongemaakt wat ik erg waardeer, ook zorgt hij er elke avond en morgen voor dat ik met mijn Volvo kan tijden (ik heb hem weer terug maar dat is een ander verhaal voor een andere keer) maar vrijdag nacht was het even balen want Chris besloot een heel verhaal tegen Niki te vertellen terwijl die aan het douchen was om…… 1.40 in de nacht waardoor ik wakker werd om vervolgens 3 uur te draaien voordat ik weer in slaap viel. Ik heb hem heel duidelijk aan het verstand gebracht dat dit echt niet kan, vooral als ik de volgende dag moet werken en nu is hij weer als een schoothondje om het mij naar de zin te maken.

Genoeg van verkiezingen en ziekenhuizen voor nu, onze Paul is jarig op 6 september en dus van harte broertje.

Fijna week allemaal en tot de volgende week zondag….Mariet xxxx