zondag 27 november 2016

Als een blaadje in de wind...

Loslaten
de boom heeft geleerd hoe dat moet
gewoon loslaten
de takken in de wind
blaadjes verkruimelen onder mijn voet

lieve boom
doet het zeer om elk jaar weer
delen van jou te moeten laten gaan
en kijk je reikhalzend uit
naar de voorjaarstijd
nieuw leven ontkiemd onder de lente maan

lieve boom
laat me zien
hoe het werkt
hoe loslaten
en wachten op nieuw leven
je moed versterkt
je liefde nooit beperkt

Goeiemorgen lieve mensen,

En dan is het zomaar eind november en morgen over een week is er het heerlijk avondje en ben ik jarig. Het jaar is weer voorbij in een zucht en ik zat net buiten met een lekker hete beker koffie, de zon schijnt, het is 22 graden of zo en opeens kwam er een frisse bries en de blaadjes van de boom in mijn tuin dwarrelden om me heen, Charlie probeerde ze te vangen en ik moest lachen. Die boom, elk jaar weer alles verliezen om over een paar maandjes weer helemaal vanaf het begin te starten met nieuwe blaadjes te groeien, nieuwe bloemen waar heel veel kolibries op af komen en daarna vruchtjes en weer verliezen.
We kunnen veel van die boom leren denk ik, het leven is zoals het is, wij proberen krampachtig vast te houden – ook ik – aan dingen die er eigenlijk niet toe doen. We kunnen ook gelukkig zijn zonder al wat black friday en cyber monday ons laat geloven dat een mens niet zonder kan, al het materiele valt in het niet bij het essentiele van het leven.
Laten gaan van mensen is een ander verhaal, iets wat we moeten aanvaarden, accepteren en verwerken en de een is daar beter in dan de ander.

Ik leer van de natuur, van mezelf, beter met de dood om te gaan, ik geniet en geniet meer.

Deze week was de Thanksgiving week, dankbaar zijn voor alles wordt hier vooral vertaald in eten, en nog eens eten, weliswaar met de familie want daar ben je tenslotte dankbaar voor.

Op het werk weer een heel positief bericht, er komen een aantal mensen vanuit Goldsboro bij ons werken en ook, at&t gaat voor ons center 100 nieuwe mensen aannemen in 2017 dus we zijn veilig voor nu, je weet natuurlijk nooit hoe en wat maar dit was heel erg goed nieuws voor ons.

Donderdag was ik vrij, de planning was om naar Kelly en Misty in Georgia te gaan, ik had de twee kalkoenen gekocht die samen met twee grote beenhammen op het menu stonden.
Raini ging woensdag al met Ravyn die nadat ze zondag avond werd opgehaald door haar mama, maandag avond weer terug was voor de hele week. Omdat ik toch moest werken slaapt ze nu op de bank in de woonkamer, na een gezeur van een uur of zo, is ze daar nu volledig ok mee.

Raini nam al een hele lading spullen mee en toen ik thuiskweam was het heerlijk rustig in huis.

Donderdag uitslapen en rond 1 uur vertrokken we richting McClenney om daarna de Florida – Georgia grens over te steken. Star besloot niet mee te gaan omdat ze zich niet goed voelde – Ian en ik probeerden haar niet te overreden hehe – en rond twee uur kwamen we in Georgia aan. Het was een heerlijke dag, 25 graadjes, volop zon en het rook naar gegrild en gebakken vlees.

We zouden pas om 6 uur eten dus eerst lunch met verse broodjes en kipsalade die Kelly gemaakt had. Daarna heb ik een dutje op de bank gedaan. Rond 5 uur arriveerden de rest van de gasten, een groot gedeelte van de familie – we misten er 4 of zo – verder nog wat vrienden van Kelly en Misty en uiteindelijk waren we met zo'n 35 mensen die allemaal eten hadden meegebracht dus er was genoeg en het was heerlijk.
Kendra had een upside down ananas taart gebaakt – de ananas is op de bodem, niet bovenop – en Mary had een verrrukelijke worteltaart gebakken. Na het eten werd er een grote troshoop aangestoken, werkelijk groot en we zaten nog buiten maar door al dat eten en de warmte van het vuur werd ik soezerig dus rond half negen vond ik het welletjes, ging de hele bubs in de auto met restjes voor dagen eten en huiswaarts waar Ravyn binnen 10 minuten sliep en ik nog lekker even naar Susan liep voor mijn kommetje fruitsalade die ik samen met de cranberry salade van Kelly vrijdag als lunch opat.

Susan had jongste zoon David uit Zuid Carolina met Rheannon op visite, David's vrouw Angie – ze liggen net niet in scheiding – zou naar New York gaan maar moest dat afblazen vanwege de sneeuw, was thuisgebleven.

Vrijdag overwerken, ik had me vrijwillig gemeld maar het zou zeker verplicht worden.
Het was een gekke dag met heel veel mensen aan de phone die andere afdelingen moesten hebben die dicht waren, mensen werden eerder naar huis gestuurd – ik kwam nooit aan de beurt – dus om zes uur was het dan ook voor mij weekend.

Ik was 's morgens al voor het werk naar Walmart gegaan, ik koop elk jaar pyama's voor de meiden in Helden en dit jaar wordt het voor hen Dori en de trolls. Ook zag ik een flatscreen Samsung tv staan voor maar 98 dollars, 24 inch dus niet echt groot maar beter dan geen en aangezien Ian gisteren jarig was en zijn tv kapot is, kocht ik er een voor hem met de boodschap, dit is voor je verjaardag en Kerst voor de rest van je leven...

Onder lunch tijd ook even naar Kohl's om wat van hun charity knuffels te kopen zodat ik ze in de stockings kan doen voor de twee kinderen die via het Leger des Heils van mij een kadootje voor kerst krijgen.

Thuis werd ik verrast met een pakje uit Helden, een prachtige kalender voor 2017 met voor elke maand foto's van mijn kleindochters, het allermooiste kado wat ik kan wensen.

Gisteren heb ik echt bijna niks gedaan, Ian's verjaardag en Raini had weer op het laatste moment bedacht dat ze een feestje wilde geven dus boodschappen doen, voor lasagna – die bijna op is – en taart. Kelly, Misty en de kinderen waren uitgenodigd en natuurlijk Darian en Josh met de kindjes.

Ik had afgesproken met Todd om naar de film te gaan, het begon om 7.55 maar wij ginnen vroeger, ik heb zo'n plezier gehad. We hadden gekozen voor Jack Reacher, de tweede in de reeks en het was zeer onderhoudend, Tom Cruise was heel goed en ook Cobie Smulders – de Canadese actrice met Nederlandse ouders die ook in How I met your mother speelt – stond haar mannetje,

Na afloop bracht hij me naar huis en we hebben al besloten dit vaker te doen.

Ian had nog vrienden over en ik bleef veel te lang op dus vanmorgen ook veel later dan normaal.

Over twee weekjes zijn Marcel en Kevin in town, ze komen terug naar Jax om al die fijne herinneringen op te halen toen ze hier woonden met vrouw/moeder Carla en ik ga ze ontmoeten en zie daar erg naar uit.

Ik heb dinsdag en woensdag vrij en dan ga ik waarschijnlijk de kerstboom ophalen en Raini heeft al gezegd dat ze dit jaar mee wil versieren. Ze heeft het ook weer moeilijk, Star is verschrikkelijk tegen haar, ik hoor ze zo vaak ruzie maken en ik hoop dat ze vertrekt deze keer voor goed. Ik zou haar allang eruit hebben gezet maar Raini houdt zo krampachtig vast aan haar, het is net een verslaving.

Loslaten
wat hebben we toch moeite met
loslaten
van dingen die eigenlijk niet belangrijk zijn
van dierbaren die vervagen in de
de stroom van de tijd
van mensen die ons pijn doen

en ik kijk naar mijn boom en denk
geef me wat van je kracht om

los te laten

Liefs...Mariet




g





zondag 20 november 2016

Ben je ook zoet geweest ?

ik mis de wind
die door de bomen waait
de november storm
die alle bladeren verwaait
ik mis de maan
die over de schoorsteen staat
en ook ook het zingen
dat nooit, nee nooit verzaakt
ik mis de schoentjes
netjes op een rij
's avond gevuld met peen en brood
en 's morgens met een lekkernij
het heerlijk avondje
dat kennen ze hier niet
ze snappen niks van de Sint
en zeker niets van Zwarte Piet
maar in mijn hart
verlang ik een beetje naar die oude tijd
en zing zachtjes voor mezelf
Sinterklaas Kapoentje
die toch ook een klein beetje
mijn hart verblijdt

Het heerlijk avondje komt in zicht

Goeiemorgen lieve mensen,

Ik kan niet geloven dat het alweer zondag is, mijn 4 vrije dagen gingen om in een zucht maar beginnen doen we bij het begin.

Agelopen zondag naar de Navy basis om vlees in te slaan want dat gaat hier erdoor als niks met Raini die kookt voor een weeshuis, wat ik ook zeg en hoe ik ook probeer om te minderen.

Daarna relaxen voor de start van een nieuwe week die alleen maar drie werkdagen telde voor mij.

Maandag avond kreeg ik een verontrustende voicemail, ik sliep er niet goed op

De assistente van mijn cardioloog meldde dat ze mijn FMLA papieren niet konden invullen, ze zagen geen reden zinds de goede dokter in zijn rapport over mijn laatste visite in oktober had vermeld dat ik me goed voelde en zelfs op vakantie was geweest deze zomer.
Nu vraag je je af, wat heeft dat er mee te maken dus dinsdagmorgen stopte ik daar op weg naar werk om verhaal te halen. Ik vertelde haar dat ja, ik voel me goed, heb geen duidelijke klachten alleen doodmoe en aangezien de twee heren doktoren elkaar daarvan de schuld geven, lever werkt niet omdat cholesterol te hoog is, cholestorol is te hoog omdat lever niet werkt en ik daar tussenin probeer te schipperen heb ik soms rustpuntjes nodig en ik zie niet in waarom ik niet op vakantie mag. Het bleek allemaal een groot misverstand te zijn en ze zou zorgen dat het allemaal in orde komt.

Woensdag hadden we potluck maar aangezien niemand echt zin had om wat te doen in mijn team – het animo wordt steeds minder – bracht ik donuts mee en Lori trakteerde op chinees.

En toen was het eindelijk woensdag avond en had ik tot maandag vrij !! Wat een luxe maar wat te doen, ik wilde niet gewoon alleen maar luieren. Als ik zaterdag al niet zou hebben afgesproken met Myra om naar Ocala te gaan zou het een optie zijn geweest om gewoon weg te gaan voor een paar dagen maar ja.

Ik begon donderdag met een film in de bioscoop, Arrival met Amy Adams, een van mijn nieuwe favoriete actrices. Ze is het meisje van Enchanted maar nu zoveel meer. Het is een meer psychologische scifi film en ik genoot.

Toen ik weer thuiskwam samen met Susan naar Ringhaver Park, hier dicht in de buurt met een kleine wandelroute naar de rivier en we namen natuurlijk Lady mee die zich voorbeeldig gedroeg. Op het pontonnetje bij de rivier was het heerlijk, strakblauwe lucht, geen wolkje te zien, het water was net een spiegel en weerkaatste de blauwer dan blauwe hemel en de bomen weerspiegelden zich voorbeeldig daarin. We bleven veel te kort voor mijn gevoel, de laatste keer dat ik daar was, was met Martin voordat hij ziek werd en samen genoten we van de natuur en vooral van de stilte.

Op onze weg terug naar de auto zat in de kiosk een oudere mevrouw de katten die daar rondzwerfen te voeren. Susan raakte met haar aan de praat en we kwamen erachter dat ze van oorsprong Duitse was, ze was met een Amerikaanse militair getrouwd – die overleden was nu – toen ze 27 jaar oud was verhuisde ze naar Florida, ze was nu 75.

Ik vroeg haar waar in Duitsland en ze zei, Beieren onder Munchen, ken je dat. Ik zei natuurlijk ken ik dat , wij gingen altijd op vakantie in Unterammergau. Ze vroeg, waar terwijl ze me met grote ogen aankeek. Ik zei, Unterammergau. Ze zei, Daar kwam mijn vader vandaan en ik heb er de eerste jaren ook gewoond. Haar vader werd vermist in november 1944 in Normandie en aangezien haar moeder moest werken groeiden zij en haar zus en broer op bij een tante in een ander dorp. Ze was helemaal van slag dat ik de streek kende en vroeg waar we allemaal gelogeerd hadden, tja dat wist ik niet meer natuurlijk maar ik heb haar beloofd dat ik foto's zou laten zien, we hebben telefoon nummers uitgewisseld. Ik ga Heidi binnenkort zeker bellen !

Vrijdag stond er weer een film op het programma, Fantastic Beasts and where to find them, ik had er al maanden naar uitgekeken en het was zelfs mooier dan ik had gedacht. Wat een verbeelding, wat een goed acteren, ik genoot.

Na afloop trakteerde ik mezelf op lunch bij het nieuwe Vietnamese restaurant en ik zat lekker buiten loempia's te eten met een lekkere dip en verse groentes.

Oh trouwens, herinneren jullie je nog dat ik voordat ik naar Limburg kwam mijn schoenen voor de bruiloft niet kon vinden, ze zijn terecht, ze zaten in een schoendoos waar de hele zomer de ventilator op heeft staan draaien, ik heb er gewoon nooit in gekeken op mijn zoektochten, duh !!

Vrijdag middag kwam Ravyn want zaterdag morgen gingen we samen met mum en Myra naar Ocala om tante Bertha op te zoeken die minnetjes was. Ze is gevallen en heeft haar heup dusdanig gebroken dat ze nu met een rekje loopt. Ze moeten wachten tot een paar botten weer geheeld zijn en dan krijgt ze een nieuwe heup. Ze is 83 nu dus een heel gedoe. Zij en mum hadden elkaar een jaar niet gezien en toen we daar kwamen zijn Myra, Ravyn en ik gaan yardsalen zodat de zussen privacy hadden om te praten. We vonden niet echt veel maar stopten bij een fleamarket en daar vond ik een paar zilveren oorbemmels in de vorm van libellen, wonderschoon en heel goedkoop dus die gingen mee. Ook vond ik een pop voor Ravyn met lange vlechten, echt zo'n pop die ik ook altijd zou willen hebben. Na de fleamarket gingen we naar een seafood restaurant en aten allerlei lekkers en bestelden ook voor de twee dames die achtergebleven waren, ze smikkelden het lekker op.

Ik ging nog met Ravyn in de tuin en maakte een paar foto's, ik haat het idee dat elke keer weer, ik denk, misschien is dit wel de laatste keer dat ik hier ben, elke keer als ik de grote eikenboom zie waar Martin al als kleine jongen in klom overvalt me dat weemoedig gevoel maar is hij ook heel dicht bij me.

De reis terug, zo'n 2 uur rijden – en Myra had een SUV gehoord want Tom had de truck nodig voor werk – ging merendeels in het donker, we stopten in Starke – altijd op de heenweg voor ontbijt en op de terugweg voor een milkshake – maar ik zat nog vol van de lunch. Het was acht uur voordat we thuiswaren en ik was klaar om naar bed te gaan maar ja, Ravyn sliep in de auto dus die was klaarwakker. Ze sliep ontzettend onrustig dus ik werd tig keer wakker afgelopen nacht.

Vanavond komt April haar laat halen, waarschijnlijk niet voor 10, 11 uur en vanmiddag, we zien wel wat we doen, het is heerlijk weertje, zelfs fris vanmorgen, zo'n tien graden en komende nacht krijgen we misschien wel vorst.

Komende week heb ik donderdag vrij en we gaan met zijn allen naar Georgia voor Thanksgiving, ik heb mijn bijdrage geleverd door twee grote kalkoenen te kopen. Er worden zo'n 20 tot 25 mensen verwacht en het lijkt erop dat het weertje heerlijk wordt, rond de 22 graden dus hopelijk kunnen we buiten eten.
Vrijdag verplicht overwerken, van 9 tot 6 dus niet te gek en dan zaterdag en zondag weer vrij. Susan krijgt haar zoon, schoondochter en kleindochter over dus dat betekent met Todd erbij is de hele familie kompleet, iets wat jaren niet meer voorgekomen is.

Als ik zin heb in vroeg opstaan vrijdag ga ik shoppen, al de black friday deals zijn er nog (het wordt een lange drukke koopnacht van donderdag op vrijdag ) en ik koop altijd pyama's voor de meiden voor Kerst.

Morgen is Bart van Hay en Miep jarig, proficiat en een fijne dag. Ian is komende zaterdag jarig en wordt 29, we zullen dit gepast vieren.

Hij was trouwens erg verrast toen ik kabeljauw met zure eiersaus maakte deze week, zoals mijn moeder het vroeger maakte en vond dat erg lekker.

Ik ga nog voor een kop koffie, moet nog even meer wakker worden, heel fijne week en
goed zingen hoor en je schoen zetten !!

Liefs van Mariet

















zondag 13 november 2016

Van Sinterklaas en speculaas, van vol verwachting klopt mijn hart

De wereld lijkt stiller
Maar dat is alleen maar schijn
Onder de oppervlakte kookt het en borrelt
Emoties en bezwaren
Mensen die het helemaal niet eens zijn
Met wat er werd gekozen
Boze woorden botsen als wolken in de lucht
En weer is dit land vergeten
Al het andere leed
Al die mensen op de vlucht
In plaats daarvan spreken zij van verhuizen
Van muren bouwen en ‘maak Amerika weer blank’
Alsof zij hier de eersten waren
Dit land, deze mensen
Zijn niet alleen blind, doof en stom
Maar zijn ook de strijd vergeten
Van moed, strijd en I had a dream
Rosa Park’s bank

Goeiemorgen lieve mensen,

Wat een tumult en emotie deze afgelopen week, wat voor de een victorie betekende was voor de ander een verslagenheid als nooit tevoren. Afgelopen dinsdag kwam er een einde aan wat in mijn ogen een verschrikkelijk gevecht was, om macht, om prestige, om ego en ik houd mijn hart vast met wat er komen gaat.

Voor de mensen die niet echt begrijpen hoe dat stemmen hier gaat, Hillary had de meeste stemmen maar Donald won.

Elke staat heeft een aantal zogenaamde kiesmannen, bijvoorbeeld Florida heeft er 29. Win je de staat dan gaan al die kiesmannen naar jou en zodra de eerste 270 kiesmannen heeft, wordt dat de winnaar. Dus het geheel aantal stemmen zegt soms niks, het gaat er over de juiste staten met de meeste kiesmannen aan je zijde te hebben en weer was Florida battleground zoals heel veel keren tevoren. Donald won hier net, nog geen twee procent, maar winnen is winnen en daarom dus deze uitslag.
De media denken dat heel veel mensen geintimideerd waren en niet gingen stemmen en dat dat het verschil heeft gemaakt.

Mijn persoonlijke mening, hij had niet moeten winnen want hij maakte heel vage beloftes en heeft al nog geen week later, zijn mening weer veranderd.

Ik postte dit op facebook woensdag morgen en kreeg veel reacties, van zowel Amerikanen en Europeanen :

this world is more gray today
America
you just sold
your freedom
your tolerance
your compassion
for what ?
for fake promises
Ik laat me natuurlijk niet verjagen door dit, mijn grootste zorg is, de kinderen en kleinkinderen hier die in deze wereld moeten verder gaan. De kleintjes die misschien minder kansen hebben nu, de haat en de onverdraagzaamheid die groter werd in plaats van kleiner. De kansen die minderheden hebben of beter gezegd, niet hebben, de gedwongen deportaties, de muur, alles doet me denken aan zolang geleden toen er iemand opstond die ook preekte in de naam van het volk en stilzwijgende goedkeuring had om mensen te verdelen in klassen, de Ubermensch en de mensen die eigenlijk niks waard waren en waarmee je kon sollen, die je rechten af kon nemen en op het einde zelfs hun leven.

Ik zeg niet dat het zo zal zijn maar de vergelijkingen zijn getrokken, door anderen ook.

Tot nu toe is dit dus voor mijn geen reden om naar Nederland te verhuizen, het veranderde niks aan de redenen waarom nog niet.

Woensdag was ik vrij en ging ik naar de bioscoop om Doctor Strange te bekijken, ook zo'n film over goed en kwaad, het goede overwint op het einde maar ja, het is een film en natuurlijk komt er een deel 2 en misschien 3 dus de held moet wel in leven blijven en genoeg gemotiveerd zijn. Ik ben geen superhelden mens, ik geniet van Thor en Iron Man maar dat is het ook wel zo;n beetje, de Hulk zegt me niks en Batman, hmmm niet echt maar deze was goed. Onderhouden, puur amusement en grappig en Benedict deed het weer eens uitzonderlijk goed, ik kijk uit naar nieuwe Sherlock afleveringen met hem, rond Kerst.

Na afloop even mijn wenkbrauwen laten bijwerken in de nail salon en toen naar de Aldi en oh my, ze hadden echte Duitse speculaas, met molens en sinterklaas en zo, ook gevulde lebkuchen en kerst stol met marsepein, Wat een genot. Ik heb drie pakken speculaas gekocht, eentje voor Todd want die is daar dol op en de rest voor mij, voor bij de koffie of op de boterham, ouderwets lekker !!!

Donderdag begon de business training en het ging vlotjes maar natuurlijk merk ik pas hoe het echt is als ik het gebruik.

Vrijdag in de klas herhalen van de vorige dag maar twee uurtjes later, ja hoor de eerste nies en binnen een half uur was ik heel erg ziek, hoofdpijn, misselijk en koorts dus ik pake mijn boeltje en ging naar huis. Ik had 38.5 koorts, handig dat Susan een thermometer heeft die je op je slaap kunt gebruiken. Bed in na een grote pan erwtensoep te hebben opgezet en rond 6 uur voelde ik me beter, minder koorts maar nog steeds die hoofdpijn. De soep ging erin als koek en ik lag weer op tijd onder de wol.

Gistermorgen voelde ik me nog steeds miserabel dus werken, niet echt. Nu gaat het wel weer als moet ik nog steeds niezen maar mijn hoofd doet tenminste voor nu geen zeer meer.
Ik moet een virusje op hebben gepikt van iemand in die klas, kan niet anders ofschoon Star ook ziek was deze week maar die had meer problemen met haar maag.

Gistermiddag toen ik me na een flinke dut van een paar uur, weer beter voelde heb ik, het was tenslotte Sint Maarten, een lading hartjes wafels gebakken, met room inplaats van met melk en ze zijn uitzonderlijk goed gelukt. Vanavond eten we de laatste soep met pannekoeken, de soep was heel goed gelukt, met veel prei en zo, hij smaakt precies zoals mijn mama hem maakte en de pannekoeken zijn de kers op de taart.

Vandaag, ik weet het nog niet, wat in huis doen, de was en misschien met Susan naar de winkel. Morgen weer werken maar ik heb maar een halve week, ik heb zaterdag vrij en kon er donderdag en vrijdag aan toe voegen, onbetaald weliswaar maar met al die bonussen deze maand moet dat kunnen. Zaterdag gaan we naar Ocala met Myra, mum en Ravyn naar tante Bertha want die is heel minnetjes, kon wel eens de laatste keer zijn.

Donderdag staat weer een film op de planning, Strange Beast and where to find them, samen met Susan, die houdt niet van superhelden films maar wel van fantasie.



Ik heb een jarige de komende week en dat is Marieke, hartelijk gefeliciteerd en een fijne dag !!!

Ik wens jullie een betere wereld, misschien komen we er wel via de moelijke, harde pijnlijke weg, met veel leed, angst en verdriet maar komen zullen we er, dat weet ik zeker, dat wil ik geloven voor allen die na ons komen, voor mijn kindjes en voor de toekomst

Liefs van Mariet

zondag 6 november 2016

Voor een kwartje op de eerste rang

Het circus is bijna voorbij
De clowns kunnen de arena verlaten
En ophouden met het publiek te vertellen
Waarom ze die ander zo haten
En wie er ook wint, de zege is zuur
Het wordt nooit meer als tevoren
Met alles wat is gezegd en gedaan
Is er heel veel verloren

Goeiemorgen lieve mensen

Het is november en als ik aan november denk, is het natuurlijk aan vroeger. In mijn gedachten zie ik mezelf in november als klein meisje door de straten van Kessel lopen, er ligt rijp op de daken en er is kans op sneeuw. De lucht die in kleine wolkjes weggeblazen wordt door de wind als ik uit adem is zo koud dat ik af en toe naar adem snak. Het wordt donker, waar ging ik naar toe, geen idee maar ik ga nu naar huis en ik voel me veilig zelfs helemaal alleen in de schemering. Ik loop de Koninginnelaan op want daar wacht thuis, warmte, mijn familie. Vooral het gevoel van geborgenheid is dan heel sterk, de geur van vorst, de stilte, alleen op de wereld want ik ben alleen op straat, huizen met verlichte ramen maar alle gordijnen zijn dicht en sluiten de koude wereld uit.
Hoe oud was ik, geen idee maar dat gevoel van warmte die wacht is er nog zo sterk en heel gemakkelijk op te roepen.

Vorige zondag wachtte ik vergeefs op Roland, de klusjesman, geen bericht, geen klopje op de deur, niks maar ik dacht, het komt wel. Ik ging lekker shoppen bij Sam's met Susan en Todd, heerlijk allemaal die hapjes, een lekker gegrild kippetje in de winkelwagen voor de avond en ja hoor, mijn verjaardags kado lag daar op me te wachten. Er was een demonstratie met massage apparaten, voor in de stoel voor de rug en aan soort gordel die over je hele rug loopt, vooral de schouders voelde zo goed want mijn spieren worden hoe langer hoe stijver. Terwijl ik in de stoel zat te genieten zei ik tegen Todd, wie heeft een man nodig als je een apparaat hebt dat je masseert !

Even nadenken of het te doen was en ja hoor, een vrouw moet zichzelf af en toe kietelen (verwennen) zoals mijn goede vriendin Addy altijd zegt dus ook dat het wagentje in samen met nog een aantal lekkernijen. Hier wordt gesnackt met groenten en fruit, geloof het of niet en ik ben vooral dol op caramel dat wordt gebruikt als een dip voor appelstukjes. De caramel is zacht, ietsje dikker dan stroop en de combinatie is heerlijk dus samen met witte druiven die nog volop te krijgen zijn werd dat mijn lunch voor de hele week, elke dag een geschilde appel, in schijfjes gesneden en dippen maar.

Thuis waren Darian en Josh en de kids, we aten burgers van de grill en allerlei lekkere dingen die Raini gekookt had .

Op het werk gelukkig steeds minder druk, gisteren werd zelfs green time aangeboden maar ik was steeds de laat, de eerste die reageert wint. Ik heb wel de hele week gewerkt.

Woensdag was ik vrij en aangezien Susan zelf naar de therapie kan rijden nu was ik echt vrij.
Een film stond op mijn programma, Inferno met Tom Hanks, de derde uit de reeks van Dan Brown boeken en ik zat om 11 uur in de bioscoop op een matinee kaartje van 5.00. Met mij zegge en schrijven 8 andere mensen dus lekker rustig en ik heb ervan genoten. Het was spannend en vol actie maar ik vind de eerste, Da Vinci Code, nog steeds veruit de beste moet ik bekennen.
Daarna even bij Old Navy binnen waar ik een hele leuke broek kocht, jaren50/60 stijp, zwart en wit pepita ruitje en bijpassend zwart shirtje dat in de opruiming was. Ik vind die nieuwe stijl erg leuk en kreeg ook leuke reacties vrijdag toen ik dit aanhad op mijn werk, mijn horloge is ook pepita dus het paste allemaal precies.

Als ik dan vrij ben wordt er natuurlijk uitgebreid gekookt, anders ben ik pas thuis tegen zevenen en is het meestal iets wat vlug klaar is of gewoon een boterhammetje.
Trouwens gisteren een telefoontje van Susan, Todd had Three cheese tortellini (verse) a la panna gemaakt, tortellini met kaas roomsaus en hamblokjes, ik natuurlijk met mijn kommetje naar het einde van de straat, het was fantastisch lekker, hij lachte en zei, kan dit je goedkeuring hebben en ik lachte met een volmondig ja.

Woensdag, omdat we vroeg aten, was er nog tijd voor een ommetje van een paar kilometer, Susan had geen zin dus ik liep alleen naar de Walmart om wat lichte spulletjes en een brood te halen. Op de weg terug vond ik een aantal takken, perfect voor mijn kerstversiering die ik in gedachten had dus ik bundelde met behulp van een plastic Walmart tasje en bijna thuis kreeg ik een ligt van Gil naar hun huis.Komende woensdag ga ik eraan beginnen dus ik maak vast foto's als het goed lukt.

Donderdag morgen was ik al vroeg op al moest ik pas om 11 op het werk zijn. Het schemerde nog en toen ik een zak naar de vuilnisbak bracht rook ik de immens zoete geur van de jasmijn, twee grote struiken inmiddels en vol met bloemen die alleen 's nachts open zijn. Ik dook als het ware in de struik en rook, heerlijk, Martin's favoriete bloem beloonde me met een aroma dat met niets anders te vergelijken is. Opeen hoor ik zoem zoem als een bij en zo'n 30 cm van mijn gezicht, een kolibrie die deze bloemen ook heel erg lekker vindt natuurlijk. Ik ging recht op staan en stokstijf wachtte ik af, drie donkerbruine kolibries, binnen 50 cm van me vandaan laafden zich aan de nectar. Dit zijn de kleine kadootjes die me elke dag zo goed doen en wat is een beter begin van je dag dan pure schoonheid en gratie, zo maar voor niks bij je voordeur.

Vannacht is ook hier de wintertijd ingegaan maar Charlie was een good girl en sliep nog toen ik om zeven uur wakker werd en ik had tijd om alle klokken te verzetten, alleen die in de auto moet nog en alvast mijn blog te starten. Darian is op weg naar hier, zij, Josh en kleine Josh gaan vandaag naar het strand om de jaarlijkse airshow te zien met natuurlijk de Blue Angels maar voor baby Julius is dat niks, veel te druk en teveel lawaai met die straaljagers dus ik mag babysitten tot vanmiddag, de show is van 10 tot 4. Roland komt ook vandaag voor de reparaties, hij wilde woensdag komen maar vergat dat het woensdag was.

Ik ben dus helemaal klaar om oma te spelen, ik wil lekker met hem gaan wandelen als het kan, het is frisjes en bewolkt maar een heerlijk temperatuurtje voor mij.

En dan zijn er de verkiezingen komende dinsdag en ik ben er helemaal klaar mee !! Ik wil gewoon dat het circus verder trekt naar Verwegistan, het is een comedie die nooit echt leuk was en het zou zomaar kunnen zijn op dit moment dat de grootste en lelijkste clown aan de winnende hand is, ik hoop voor dit land van niet en houd mijn hart vast als het gebeurt.

Allemaal een fijne week gewenst met veel kleine en grote momenten om van te genieten en November, ik houd van jou !!

Liefs...Mariet xx