We zijn er nog niet klaar mee

We zitten niet in dezelfde boot
Maar wel in dezelfde storm
We blijven afstand nemen
Dat is de nieuwe norm

Ik hou mijn zeiltje strak
Zij laat het touwtje wat vieren
En de familie aan de overkant
Is het zaakje met vlaggetjes aan het versieren

Hij moet roeien met de riemen die hij heeft
Zij hebben de wind gewoon tegen
Maar we zijn allemaal op weg naar de haven
Ondanks de storm
Ondanks wind en regen

We zitten niet in dezelfde boot
Maar stevenen af op ons doel
Heel bewust
Weer alles samen doen
Weer allen samen zijn
Hand in hand
Landen
Op dezelfde kust

Goeiemorgen lieve mensen

Ik kreeg een aantal verzoekjes voor toch door te gaan met een Nederlands blog dus hier zijn we weer, terug van weggeweest.

Het wordt niet elke zondag morgen, althans voorlopig maar we zullen zien hoe het gaat want ik heb het druk en tijd genoeg als je begrijpt wat ik bedoel maar er moet ook wat zijn om over te schrijven want wat ik elke dag eet en zo, dat is snel saai om te lezen en daar hebben we tenslotte facebook voor !!

Het is 4 weken geleden dat ik landde op Schiphol, precies zo'n beetje rond deze tijd en er is ontzettend veel gebeurd in die vier weken maar ik sta er versteld van hoe vlug de tijd hier gaat, een dag is niks maar dat komt omdat je niet alleen in een huis bent maar ook omdat er zoveel te regelen viel want dat is zo'n beetje allemaal achter de rug, gelukkig.

Na twee en een halve week was het eindelijk zover dat ik officieel ingeschreven stond als inwoner van Peel en Maas op mijn tijdelijk adres bij Paul. Dat was nog even stressen, formulieren, kopieen van paspoorten, een bezoek aan het gemeentehuis in Panningen onder strikte voorwaarden en toen moest er gewacht worden op de post om een lijst te brengen (computers?) of ik misschien nog ergens anders in Nederland had geprobeerd in te schrijven. Eindelijk was daar het verlossende zinnetje op de aanvraag digiD website, ja,  u kunt aanvragen. Toen wachten op de post en zaterdag een week geleden had ik eindelijk toegang tot de officiele websites. Het eerste wat ik deed, naar de belasting dienst en tot mijn genoegen kon dat allemaal digitaal, ook het uitstreksel van het bevolkingsregister.

IK liet Antares, die woningen verhuurt in Kessel, meteen weten dat alles er was.

Ook zocht ik een zorgverzekering uit, pasje zit ondertussen in mijn beurs.

De aow, ja, dat kon niet digitaal omdat ik volgens hen nog steeds in het buitenland woon, communicatie nietwaar dus daar moet ik ook weer wachten op de post en een formulier, duurt zijn tijdje blijkbaar want nog niks.

Maandag een bevestiging van Antares en Mariet staat nu officieel weer op de lijst,

Dinsdagmorgen een mailtje, huisje beschikbaar, stuur alles maar op. Blijkt dus dat je elke keer al de formulieren moet opsturen en dat had nogal wat voeten in de aarde want chromebook bleef lege formulieren opsturen terwijl als ik het opende, er wel degelijk tekst tevoorschijn kwam maar met een omweg was maandag middag toch alles geregeld.

Ik kreeg er de kriebels van, je zit hier te zitten, Paul was werken en dan valt het dak op je hoofd. Gelukkig heerlijk weertje dus toch wat wandelen, fietsen en zo.

Woensdag wilde ik gaan fietsen maar iets maakte me dat blijven uitstellen en ja hoor, rond 11 uur een telefoontje van Aniek van Antares, huisje voor mij, bel maar met de familie om een afspraak te maken.

De mevrouw die er gewoond had was overleden, in de week voordat ik aankwam. Ik maakte een afspraak met de schoonzoon voor een bezichtiging op vrijdag avond, ik was al gaan kijken en ja, dat was wel wat voor mij. Ik kon niet echt binnen iets zien omdat alle lamellen en gordijnen dichtwaren maar buitenom was het al ok voor mij.

Toen kon ik gaan fietsen, lekker naar Panningen. De kringloop was weer open dus snuffeltijd. Ik had ondertussen besloten om weer te gaan verzamelen, saks blauw porselein had ik vroeger ook gehad en het blijft mooi en tijdloos. Het herinnert mij aan allebei mijn oma's.

Ik scoorde wat bordjes, eierdopjes en soepkoppen met bord. Mijn saks blauw suiker en melkpotjes set is onderweg naar hier, nog drie weken hoop ik.

Ik kan natuurlijk maar beperkt mee op de fiets maar het was gewoon al lekker fietsen in de zon, het gaat al veel beter dan in de eerste dagen.

Ook kocht ik hand en theedoeken voor in mijn nieuwe keuken. Ik ging bij een paar mensen langs om te zwaaien.

Vrijdag was Sylvia en ook Janine jarig maar bij Sylvia kon ik langs met de fiets, Janine is net iets te ver weg.

Ik ging langs met bloemen, het was heel gezellig en de dames gaven een verjaardags optreden voor hun mama op de trampoline.

En toen was het eindelijk vrijdag avond, bezichtiging van mijn huisje want dat was al besloten voordat ik het van binnen zag, deze was voor mij.

De schoonzoon en dochter die ik van vroeger kende leidden mij rond. We bespraken wat er zou blijven en het bedrag van overname en ik ben er erg tevreden mee.

Het huisje heeft twee verdiepingen, boven is een zolder met een aparte slaapkamer, heel gezellig onder het dak. Er is ruim plaats voor mijn spullen, kasten onder het schuine gedeelte en zo en de slaapkamer wordt een logeerkamer voor mijn meiden en bezoekers.

Beneden een redelijke woonkamer met keuken, keuken is apart maar de deur was eruit en dat laten we zo. Mooie keukenkastjes, een vaatwasser en afzuigkap blijven erin. De vaatwasser gaat waarschijnlijk naar de berging wegens plaatsgebrek en ik was net zo lief met de hand af, misschien verkoop ik hem weer.

De slaapkamer is groot genoeg met een deur naar de badkamer, douche (met gordijn, niet zo maar ja) , ruim maar het kan zijn dat er nog iets verandert daar. Berging met grote kast en aansluiting voor wasmachine.

Ik had gehoopt dat er meer witgoed zou zijn maar ja.

Laminaat vloer, lamellen in de kamer, gordijnen in de slaapkamer. Ook alle lampen blijven hangen, plafond en muur en eigenlijk best wel mooie lampen.

Ook het bankstel blijft staan, gestreept, bruin/beige, een bank en twee stoeltjes. Ook de eetkamer tafel, heel degelijk eiken met vier stoelen met biezen zittingen neem ik over. Verder nog wat klein spul, kastjes, tv kast, tuinstoel, parasol en buiten een bankje.

Ik ging echt met een tevreden gevoel naar huis, zeg maar gerust juichstemming. Het is al betaald dus nu begint het echte wachten.

De familie moet 6 mei de sleutels inleveren, dan gaat Antares bekijken was er aan gedaan moet worden (ik hoop dat de badkamer opgeknapt wordt, heel oude donkere tegels op de vloer en een badcabine zou fijner voor me zijn) en dan hoor ik wanneer ik kan beginnen met verhuizen. Ikzelf tel op 1 juni maar we zullen zien, geduld is een schone zaak.

Nu ik wist was er in was, wist ik ook wat ik nodig had en Ine zei, je kent zoveel mensen, zet het op facebook, ik weet zeker dat je hulp krijgt en oh boy !!

Telefoontjes met aanbiedingen, teksten op mijn telefoon, noem maar op en zaterdag morgen, gisteren dus, het eerste bezoek in Panningen. Van oude vrienden wiens vader naar een verpleeghuis was kon ik heel veel overnemen. Gasfornuis met oven, koelkast met apart diepvries vak, strijkplank met ijzer, toaster, servies en keuken spul, tuingereedschap, teveel om op te noemen. Ook lekker even bijgekletst met een heerlijk kopje senseo, we hadden elkaar al heel lang niet meer gezien.

Ook heb ik ondertussen een wasmachine aangeboden gekregen en een magnetron. Verder ga ik de volgende week naar een nichtje kijken voor spullen van haar schoonouders.

Ik ben overweldigd door alle lieve hulp. Ik heb ook een bed maar dat blijft nog even staan want als dadelijk ook nog mijn schiplading vanuit Amerika komt wordt Paul dol, waar moeten we het allemaal neerzetten zolang.

Gistermiddag ben ik met Ine gaan winkelen, eerste keer voor ons en nog steeds heel voorzichtig natuurlijk maar ik ben een theepot en vier kop en schotels, saks blauw, rijker.

Ine is direct na de carnaval twee weken heel ziek geweest, 41 koorts en zo. Ze heeft zich nu laten testen en ja hoor, ze had corona gehad. Dat is nog steeds geen 100% garantie dat je het niet nog eens kan krijgen maar het is wel goed om te weten vooral als je zoals zij dadelijk weer voor de klas staat.

Corona in Kessel, het is rustig, het lijkt erop dat de golf voorbij is maar toch, we blijven niet aanraken, handen wassen en 1.5 meter afstand houden natuurlijk.

In de afgelopen weken werd ik benaderd door een journaliste van de Volkskrant, ik heb met haar ondertussen een interview gedaan en dat wordt over twee maanden vervolgd, het artikel met bijdrages van enkele mensen onder wie ik en komt later dit jaar in de krant.

Ook heb ik afgelopen week een gefilmd interview gedaan, dat komt waarschijnlijk volgende maand op L1, ik hou jullie op de hoogte, het is maar heel kort en ik lees een gedicht voor.

Ik moet mezelf echt bedwingen, om niet teveel te kopen, zoals ik al zei. Ik ben Paul's  vensterbank achter aan het gebruiken voor mijn servies, ik moet nog uit voor bestek maar een goedkoop setje daarvan is voldoende en ik moet dus nog op plaatsen gaan kijken.

Oh en een broodbakmachine heb ik ook aangeboden gekeken, mensen zijn zo ontzettend lief !!!

Ondertussen gaat het goed in Jacksonville, iedereen nog gezond, ik heb donderdag een tijdje met Susan gesproken via messenger . Ze vertelde me dat mijn oud huis alweer bewoond was, ze hadden de hele tuin naar de knoppen geholpen, alles tot op de grond gesnoeid en het huis zag er steriel uit, kaal, geen lichtpuntje meer in de straat. Jammer maar ja, dat had ik toch al verwacht. 

Ik ga zo een stukje fietsen of lopen langs de Maas, fijne zondag en hopelijk tot snel met nog beter nieuws 

Groetjes van Mariet

First of many i hope

Isolated
Prison without bars
While all the world outside
Is in a battle
Fighting the Corona wars
I keep them safe
By staying in
They keep me safe
By staying out
Together
We can beat the darkness
That covers up our stars

The moon will shine
The sun will warm our skin
A rainbow will brighten up the skies
In the end, we will
WIN

Good afternoon my dear friends,

Here it is, my first blog in English since i live in Holland now and want to keep you updated on what is going on in my life. This first blog is going to be a long one probably since so much happened these last days.

As most of you know, I left Jacksonville last Saturday after being unsure for a while if it would happen or not. I had my ticket booked for April 4, scenic route, Jax to Boston to Portugal to Germany but the more news about corona, the more worried i was that one of the countries i would travel to would close their borders for strangers and then i wouldn't be able to go so after i got confirmation from my shipping company that they would pick up the boxes on monday march 23, i decided to book a more direct ticket, Air Portugal btw let me change my first ticket to a voucher, good for a year.

I was able to book with Delta, to Atlanta and then to Amsterdam for thursday but withing the hour that changed to friday.

After the shipment was picked up i started emptying the house, it was much more than i anticipated, stuff that was still there that shouldn't have been, not cleaned, a mess and its not really good for a person to get upset but i was.

I said goodbye to dear friends, from afar,no hugging but it didn't feel like it, it felt more like, see you soon, maybe because the not hugging, not kissing made it feel more distant. 

My sister in Georgia and her family, my dear friends Glory and Damon, my besties  Susan and Kim, sweet Fran en the neighbors, it was like a movie that passed my eyes, wondering if i was in it or not.

Saying goodbye over the phone, hearing the emotional words, crying without tears, not knowing if i would ever see, meet again.

On thursday, my house was almost empty and i left it like that, the furniture i couldn't move stayed in, it wasn't as clean as i wanted it to be but...nothing i could do...after all i am not 25 anymore.

At Darian's i found out, friday would be saturday so one day longer to enjoy the boys (Julius : oma i wov you, don't go) and i had time to relax, in the pool, at night, it did me good.

Then again a change on friday, moved to sunday, not Atlanta but Detroit and i thought, no, i am not going to Detroit due to corona being bad there. I called Delta, told the lady, i notice that you keep moving afternoon flights to next days but morning flights are going through, am i correct in thinking that going to Atlanta in the afternoon is the issue and she confirmed, she set me up for a flight on saturday morning, 9.45 am and then 5.38 pm to Amsterdam. I agreed and saturday morning we were up at 6. My mail showed, flight delayed to 11.45 and i sent Darian and Josh back to bed. I called Delta, flight crew had to rest but other than that, everything went according to schedule.

At 9 we said out goodbyes, Darian, the boys and I and off we went. It was quiet at the airport and also in the roads, going through customs took me 5 minutes most due to taking boots off and then on again.

I felt confident when i saw the flight crew arrive, yes, we are flying. I dozed a bit and then in the plane that was only filled for about a third.

And off we went, i saw the Dames Point Bridge disappearing under me and shed a tear, almost 12 years had gone by since i moved to Jax and that came to an end. My life there was over and all i left was memories and hopefully good ones, family, friends for life. 

Atlanta airport, like a ghost town, empty, everything closed, lucky to find a Starbucks for a chai latte en a blue berry scone. I am not too keen on plane food so i rather had something decent in my stomach.

Now this plane was almost full but since i asked early, i could get a window seat. No blankets, no pillows but good movies and the food was actually the best i ever ate on a plane. They even had Ben and Jerry's ice cream. I tried to sleep but couldn't stretch my legs so i watched movies, three, not too bad and after a 8,5 hour flight, we landed in Amsterdam.

Dutch passport so use the automated system , then pick up suitcase, very fast since most of my fellow passengers were on transit so didn't need to pick up their stuff. No one asking me questions, checking anything so i just walked out and Rob was waiting.

I was lucky, the place i normally eat my first Dutch snack was open so that tradition continued.

The highways, empty, seriously, where normally alot of trucks, cars, nothing, just us along, no one in front of us for miles, no one behind us so in no time we arrived at Rob's house. His wife and daughters were not at home and we just stopped to pick something up.

Then to my home town, about 4 miles and to my brother's house where i stay till i get my own place. Paul is my youngest brother, i was almost 10 when he was born, he is just three months older than Martin was.

Here also, no touching. Rob took me to the store, to get stuff, bread (i have a different taste in some things than my brother), meat, cheese, dairy. I tried to stay awake, best way to battle jetlag but still, i slept wonderful that first night although a small bed is so much different than the queen size i was used to.

Monday morning, Paul had to work, he cant do that from home, and i started organizing.

I called town hall to register because if you dont', no way to apply for social security or health insurance but here also, due to corona, they are closed so i have to wait. At least they know i am here, mandatory you have to register withing 5 days or so.

On tuesday i finally got my bank stuff sorted, Rob was still able to take me places, it took some phone calls and driving to the next town but i can use my internet banking again, also transfer my money to my Dutch bank account.

Also i took walks, to the river, to the cemetery where my parents rest and also Martin's ashes are.

I walked to the store yesterday, my brother has a very small fridge, about one third of the ones in the US, i waved at my aunt Mien who is in her mid eighties and to my brother Martin and his wife.

I also checked on houses since i got an email on  monday received a mail about a house i was eligible for, its lovely with a little garden front and back, laminate floors, two bedrooms en in the middle of town.

Also two others that i like lots, i signed up for them.

If i get the first one, i would move by the end of the month.

MY town of Kessel has been hit hard by the virus, so far about 15 people have died, ages between 68 and 98, funerals every day. Its empty in the street, people keep that distance if they have to go out.

Today i am not going out, its cold, no sun, freezing at night but in the weekend it will warm up to 70F or so. Tomorrow, friday, i am going to the baker's for bread and maybe some baked stuff, all walking. I wont get a car anymore, i got my bike here also.

I hope you all stay safe, be careful, i can see here what the virus does and its devastating, family of mine died, parents of friends, withing days and its a terrible way to go...

1

I do not know if i will blog every week, if there will be a certain day but there is an option on this page to sign up to get my blogs in mails as soon as i click that publish button

May you be protected, love you all....Mariet

Alles komt goed

Goeiemorgen lieve mensen

Dit wordt mijn laatste blog in het Nederlands, hierna start ik een blog in het Engels voor mijn Amerikaanse familie en vrienden over mijn nieuwe uitdaging, terug in Nederland.

Ik zit hier, in de woonkamer van mijn broer Paul met koffie op een zonnige woensdagmorgen en denk, wow, dat was een rit om nooit te vergeten, ik ga per dag met jullie doornemen wat er in iets meer dan een week gaande was.

Maandag 23 maart : al op tijd op want de mannen van het verhuizingsbedrijf komen de vracht ophalen. Om 8.30 staan ze op de stoep en om 8.50 hebben ze alles in de vrachtwagen geladen. De man van de papierwinkel, lees lijst waar op staat doos 1 tm 15 boeken, doos 16 tm 30 kleding (heb ik daarvoor alles zo nauwkeurig opgeschreven) vertelt me dat hij maar zelden iets zo goed georganiseerd heeft gezien.
Als ze wegrijden gaat de bel, de nieuwe buurvrouw : de mannen die net hier waren hebben mijn kabels weggetrokken, het blijkt om de kabels voor tv van Comcast te gaan, de volgende morgen worden die gerepareerd.

Nu heb ik dus echt het lege huis gevoel. Raini komt binnenstormen met Caitlyn, haar vriendin, geen Ian erbij om spullen te halen en op te ruimen maar eerst gaan ze uit om iets te eten te halen, anderhalf uur later zijn ze nog niet terug.
Ik ga even door mijn diepvries en maak een flink pakket voor Chris en Missy, jullie herinneren je misschien, zij is de oud collega die jaren geleden door een spin in haar borst werd gebeten en bijna overleed daaraan. Ze hebben het nog steeds moeilijk, zij kan niet werken en hij zit thuis te werken nu, geen auto en moeilijk boodschappen doen dus ik geef hen een redelijk grote krat met vlees en groentes uit mijn vriezer.

Daarna rijd ik naar Damon en Glory voor een lunch op de veranda, sinds die groot is kunnen we afstand houden, daarna naar mijn werk om mijn pasje in te leveren en dan weer naar huis waar ik erachter kom dat spullen halen en opruimen niet is wat ik verwacht. Ja, Ian's matras ligt aan de weg en Raini's bed is weg maar het buro in Ian's kamer staat er nog, er ligt nog heel veel rommel en hondenhaar op de vloer en in Raini's kamer staan nog dozen met klere (die zijn van Alicia en Ravyn, gooi maar weg en nee ik kom niet meer terug, alles wat er nu nog in huis ligt , geen interesse in). Ik ben boos, heel boos want ze maakt haar probleem mijn probleem, alsof ik nog niet genoeg aan mijn hoofd heb.
Ik begin dus maar wat op te ruimen en zet alles uit Raini's kamer aan de straat waar het ondertussen een komen en gaan van mensen is, de meeste spulletjes staan niet lang.
Ian's buro kan ik niet verplaatsen, het is een L vorm en ik heb niks om het uit elkaar te halen, laten we dus staan

Dinsdag : Hennie op bezoek, lekker koffie drinken en heel veel kletsen. Verder verkoop ik mijn wasmachine aan iemand die voorbij rijdt en wat dingen oplaadt, voor dezelfde prijs wat ik er 10 jaar geleden voor betaalde, 25 dollars. 's Avonds komen Thomas en zijn vrouw en zoon de vriezer ophalen die ondertussen leeg en ontdooid was. Ook verkoop ik mijn opklaptafels aan de nieuwe buurvrouw die ondertussen weer kabel heeft.
Nog maar een nachtje op de bank, ik mis Melly !!

Woensdag, veel later als gepland door allerlei omstandigheden, toch nog veel meer op te ruimen dan gedacht rijd ik 's middags even op en neer naar Georgia om Kelly de boekenkast, het bankje en een hele krat blikken te brengen, ik blijf niet lang, het afscheid met veel tranen.
De laatste nacht op de bank.

Donderdag : afscheid van Susan, Todd heeft mijn luie stoel al opgehaald en nog wat spullen. Ik zet alles wat nog in huis is aan de straat, veeg de vloeren en neem afscheid van de andere buren.
De koffer in de auto, de sleutel op de afgesproken plek, nog even door de lege kamers die eigenlijk niet leeg zijn maar vol herinneringen vooral de slaapkamer waar Martin zijn laatste adem uitblies en dan naar Darian waar ik hartelijk wordt ontvangen. Als ik daar aankom een berichtje van Delta, de vlucht is verplaatst van vrijdag naar zaterdag, shit, nog een nacht langer.
Darian en Josh doen alles om het me naar de zin te maken en het is fijn om wat extra tijd met de jongens door te brengen - Julius zegt op een gegeven moment : oma i wov you, dont go !!

Vrijdag morgen al snel weer een bericht, verplaatst naar zondag maar dan naar Detroit in plaats van Atlanta en daar wil ik niet naar toe, een van de ergste haarden voor corona in Amerika dus ik bel Delta en vraag wat er aan de hand is. Het blijkt dat al de middag vluchten naar Atlanta vervallen en daarom blijven ze schuiven. De morgen vlucht gaat wel door dus de aardige dame aan de telefoon boekt me om voor zaterdag morgen 9.45 naar Atlanta, moet ik wel 6 uur wachten voor het vliegtuig naar Amsterdam maar ik wil eruit.

Zaterdag morgen vroeg op maar weer een mailtje van Delta, niet 9.45 maar 11.45 dus vertraging. Ik stuur Josh en Darian weer naar bed (het was 6 uur in de morgen) en bel Delta, blijkt dat de crew nog verplicht rust moet houden en dus later kan vliegen. Om 9 uur brengt Josh me naar het vliegveld dat uitgestorven is, we nemen afscheid en ik ga zitten in spanning, wel of niet. Gelukkig zie ik de piloten en de stewardessen inchecken, nu gaat het echt gebeuren. Het vliegtuig is maar voor een derde vol dus ik heb plaats genoeg. Weemoedig kijk ik naar de Dames Point brug en de contouren van Jax, zal ik dit ooit nog zien.
Ik heb ondertussen een tegoedbon van Air Portugal gekregen voor het eerste geboekte ticket, een jaar geldig dus wie weet !!

In Atlanta is het echt een spookstad, het drukste vliegveld van de VS is uitgestorven, bijna alle winkeltjes en restaurants dicht, ik vind nog een starbucks waar ik Chai Latte en een scone bestel.

Langzamerhand vullen zich de stoelen bij de gate, ik heb mijn laptop tas en gewone tas bij me die zwaar zijn, mijn koffer was iets te zwaar dus moest ik overpakken of 100 dollars betalen, simpele keuze nietwaar.

De vlucht naar Amsterdam duurt 8.5 uur en is vermoeiend. Geen dekentjes of kussentjes zoals normaal, het is warm in het vliegtuig, ik heb mijn sjaal om om mijn keel te beschermen en de hele rit draag ik een maskertje. Het is eten is niet slecht en ik kijk bijna de hele nacht films, kan niet goed slapen, zit niet gemakkelijk.

In Amsterdam haal ik mijn koffer op, ga door de automatische paspoort controle, komt geen mens aan te pas, loop door het poortje en zie mijn jongen daar staan te wachten. Rob moest al vroeg op en hij is echt een kanjer, we rijden naar Kessel over een bijna lege autoweg.

Paul staat al te wachten, Rob en ik gaan even wat spullen halen bij de supermarkt, in en uit en dan kan ik eindelijk relaxen.

Kessel en de gemeente Peel en Maas zijn ernstig getroffen, per gemeent staan ze bovenaan in Nederland met slachtoffers, niet iets wat je wilt.

Het is onwezenlijk als je door het dorp loopt, bijna niemand op straat, heel veel angstige mensen achter gesloten gordijnen en jalouzieen.
Het is koud in Limburg, zondag sneeuwde het eventjes maar de zon schijnt dus ik ga zo weer even een frissen neus halen.

Maandag heb ik met het gemeentehuis gebeld om me te registreren, ze maakten geen afspraken en ik moest alles mailen, heb een bevestiging dat het ontvangen is maar dat is het, ik ben nog niet ingeschreven, kan nog geen DiGi code aanvragen om mijn aow te regelen en nog geen zorgverzekering afsluiten maar ik ben wel aan het an het rondneuzen daarvoor.

Wat ik wel kon is reageren op een email die ik maandag kreeg, een huisje aangeboden en het is leuk. Midden in Kessel tegenover de kerk en tegenover het huisje wat ik een tijdje geleden misliep. Ook heb ik vanmorgen gereageert op nog twee anderen, beiden begane grond bij Mart in de straat en een ervan is volgens mij het huisje waar Marianne's moeder tante Leen heeft gewoond, het heeft een leuk tuintje.

Ik legde aan de instantie uit dat ik nog niet alles heb maar ze zeiden te sturen wat ik wel heb dus afwachten nu.

Gisteren naar het service punt van de ING in Panningen, weer staat Rob voor me klaar (hij heeft ondertussen ook een mobieltje geregeld), daar aangekomen, nee mevrouw, geen code om wachtwoord internet bankieren te veranderen. Weer naar huis en weer een uur aan de phone met de ING, alles viel tegen, ze konden door het virus niet verlengen wat wel beloofd was in februari al, het service punt moest wel het adres en telefoon nummer kunnen aanpassen, anders moest ik maar even (EVEN?) naar Venlo rijden naar kantoor blah blah. Ikzei, weet je wel hoe de situatie hier is, nou dan kon ik een taxie nemen en dan bellen en dan zouden zij het geld storten op mijn rekening. Rob maar weer gevraagd en Nicole op het service punt maakte het in order met adres en nummer, thuisgekomen kon ik eindelijk weer inloggen.

Paul is overdag werken dus het is rustig, ik kook voor ons beiden en we kletsen wat af.

Ik heb natuurlijk nog niemand ontmoet behalve Rob en Paul, ik houd mezelf in isolatie voor zeker twee weken, mijn broers en zus moeten ook voorzichtig zijn en de meiden vinden facetimen ook leuk.

Ik hoop dat jullie allemaal veilig blijven, heel erg bedankt voor het volgen van mijn avonturen gedurende de bijna twaalf jaar dat ik in Jacksonville was en voor alle steun die ik kreeg en nog krijg, alles komt goed

Stay safe....Mariet