Stipjes of strepen ?

Geluk zit in de zonnestralen

die mijn gezicht verwarmen in zachte gloed

geluk voel ik diep van binnen

als ik het groene gras streel met mijn voet

ik ben zielsblij met een foto

van mijn meisjes ver van hier

en 's avonds, alleen met mijn gedachten

geniet ik intens van een koud flesje bier

je hebt niet veel nodig om geluk te proeven

hoeft niet aan verre stranden te vertoeven

zoek het geluk in de kleinste dingen

ze maken je blij en heerlijk warm van binnen

Gopeiemorgen lieve mensen,

En weer is er een week voorbij, een week waarin zoveel gebeurde over de hele wereld en in mijn kleine wereldje natuurlijk ook weer.

Vandaag heb ik maar een halve dag gewerkt, ik was hardstikke op, bekropen door emoties die maar heel erg moeilijk te onderdrukken zijn soms, proberen op te krabbelen uit some een dieper dal dan nodig maar ook met geluksgevoelens want die heb ik het meeste nodig, ik wil vrij kunnen ademen en weer volledig kunnen zeggen, ik ben weer helemaal terug van weggeweest,

Zondag middag nadat ik terug was uit Georgia kwam dus de hele bende eten, ik voelde me moe en pendelde tussen mijn slaapkamer en de woonkamer. Raini kookte weer voor een weeshuis maar het vlees was helemaal op want we hadden hamburgers en hotdogs die Josh buiten op de kleine barbecue grilde.

April kwam deze keer Ravyn op tijd halen en de avond had ik voor mij helemaal alleen.

Op het werk is het op en neer wat betreft de drukte, het is beduidend minder dan we gehad hebben in de laatste maanden maar deze week kwam het bericht dat Goldsboro, onze grote concurrent wat betreft openblijven voor DSL definitief de poorten sluit. Ze hadden heel erg veel wateroverlast door orkaan Matthew die vooral in Noord Carolina voor heel erg veel regen zorgde, binnen stond meer dan een meter water en besloten werd om niet meer open te gaan. Het gebouw was gehuurd, een oude supermarkt dus daar zijn nu zo'n 90 mensen zonder baan. Ze krijgen wel ander werk aangeboden maar meestal betekent dat ook verhuizen, bijvoorbeeld naar Florida.

Woensdag weer vrij en voor het laatst met Susan naar de therapie, haar arm kan ze weer vrij bewegen en vrijdag is ze ook al alleen geweest met de auto.

Ook zwaaiden we Todd weer eens uit want die moet nog eens terug naar Nashville Tennessee. Hij was erachter gekomen dat als hij bepaalde papieren van het leger had, die bij zijn ex lagen, het gemakkelijker en goedkoper en sneller ging om bijvoorbeeld zijn rijbewijs, kenteken en wapenvergunning over te schrijven, voor het laatste bijvoorbeeld een verschil van 30 of 90 dagen.

Alles ging goed, hij kreeg zijn papieren en zag zijn dochters van 9 en 11 tijdens een lunch, hij is ondertussen weer terug en begint maandag aan zijn nieuwe baan.

's Middags kwam Roland, de klusjesman van onze huurbaas langs, hij kwam kijken wat er allemaal moest gebeuren en komt vanmiddag terug. Hij heeft een gat geslagen in de gasten badkamer, er lekt iets en de muur begon in elkaar te vallen dus dat wordt gerepareerd en betegeld, verder krij ik een nieuwe buitenkraan want die lekt vreselijk en zit muurvast en ook hoor ik dan of ik een nieuwe glazen schuifdeur krijg acher naar het terras, de oude zit helemaal los.

Het is een heerlijke herfstdag vandaag, ik zat net buiten omringd door mijn drie katten, Freckles, nieuwkomer Sandy die al heel aanhankelijk is en steeds weer geaaid wil worden en natuurlijk mijn kleine deugniet Charlie, ze groeit als kool en vindt het heerlijk om buiten achter alles aan te rennen wat beweegt, ze vangt constant kikkertjes en hagedisjes en slaapt de hele nacht door als een roosje als ze buiten is geweest. Billy Bob is nog steeds niet terug en ik heb mijn hoop op de man in mijn kwartet opgegeven. Hier is de tijd nog niet verzet, dus het is nog steeds licht tot 7 uur of zo en ik geniet van het zonnetje en het nog steeds warme briesje.

Ik hoor gerommel in de keuken, Raini heeft ook vandaag nog vrij en is waarschijnlijk een ontbijt aan het maken voor haar en Star. Ze waren gisteren uit, de wedstrijd van het jaar, Florida Gators tegen Georgia Bulldogs – waar zij beiden fan van zijn – was gisteravond en de Gators wonnen zoals normaal bijna altijd gebeurd. Het wordt de grootste outdoor cocktail party van het land genoemd, fans komen van heinde en ver voor de match met campers en er wordt gefeest voor en na de match tot diep in de nacht. Ook de Seminoles verloren net van Clemson...jammer !!

Morgen is het halloween, ik wilde eerst niks doen voor de verkleedparty op het werk maar gisteren zag ik iets leuks, ik ben dol op polkadots en heb een broek, rok, diverse shirtjes, sjaal en schoenen en ik zag een foto van een meisjes met polka dots op gezicht en armen dus ga ik vanmiddag kijken hoe ik dat wil doen, met stickertjes of verf. Ik zal als het doorgaat volgende week vast wel foto's hebben.

De schaal met treats staat klaar, mini cheese balls in zakjes en mijn versiering is ook klaar, een paarse bol met spaans mos, een doodshoofd en lichtjes gaat morgen avond naar buiten, de lichtjes werken op batterijtjes dus geen gezeur met kabels.

Zo dadelijk als Raini klaar is met kokerellen nog even de keuken dweilen en dan is het huis weer pico bello opgeruimd, als ik het niet doe, doet het niemand meestal.

We hebben een jarige vandaag, Diny Peeters van de Stokserweg, proficiat !!

Ik wens jullie een fijne week, die vroege avonden hebben wel wat vooral als het een beetje fris wordt met warme chocomel en wafels, die tijd komt er weer aan en voor we het weten is het Sinterklaas en dat betekent over een week of 5 vier ik alweer mijn verjaardag, 63 maar nog steeds piepjong van binnen !!!

Liefs van Mariet xx

Kort maar krachtig

Doezend vlinders – doezend bie-je

Zoemen zacht in miene boek

deinend op diene muziek

Ze vertelle van kusse and sjtrelingen

Van hoe-se in mien oere fluusters

Van hoe ich oerenlang in dien auge kiek

Van lange nachte en sjpannende daag

And wachten toet alles werkelikheid wuurd

Van dien handj in de mien

Van bloome die aope bleuje

Van geuren die os vervulle

Van dit had altied al motte zien

Goeiemiddag lieve lezers

Ik ben net thuis van een dagje Georgia, ingekort want ik voel me een beetje miserabel, niezen, snotteren en zo en het was er gewoons ineens vanmorgen.

Gisteravond was het super laat zoals altijd daar en ik ging nog naar buiten voor een laatste sigaret en een laatste blik op de immense sterrenhemel, je zag de hele melkweg en het was frisjes, misschien eventjes to koud voor een vrouwtje op blote voetjes en in pyama, wie weet

Het was hemels in every way, weer lange gesprekken met Kelly, Misty die meestal niks zei want ze volgt niet alles zo goed en ik was verbaasd dat ook zij zo lang opbleef.

In het begin van de week had ik April al gevraagd of Ravyn mee kon maar dat ging niet, ze zou bij een vriendinnetje blijven slapen maar ineens toen ik donderdag thuiskwam was Ravyn er. Ze ging vrijdag al naar Kelly omdat Misty toch in Jax zijn moest, wel prettiger want op de nieuwe matras met een kind dat niet echt rustig slaapt beroofde mij ditmaal ook van nachtrust.

Ze gaan vanmiddag naar een kinderfeestje, een plaats waar allemaal trampolines zijn dus ik dacht, niets voor mij en kwam al naar huis. Na het feest komen ze allemaal hier eten, idee van Raini natuurlijk, ook Darian en Josh en kids.

Susan moest maandag naar de therapie en ik bracht haar, mijn vrije dag en daarna heb ik gewoon niks gedaan, wat heerlijk kan dat zijn !!

De hele week was het beduidend minder druk op het werk en we hadden zowaar op woensdag middag een vergadering van een uur en dat is echt al een hele tijd geleden weer. Ik scoorde goed op Uverse verkopen dus hopelijk levert dat een aantal dollars op in een maand of zo, niet veel maar wel leuk erbij als ik tenminste mijn percentage haal want anders, niks in het potje.

Ook zijn de onderhandelingen voor het nieuwe 3 jaar contract met de vakbond afgelopen, het concept ziet er redelijk uit en ik heb dus voor gestemd. Als het doorgaat krijgen we een betere loonsverhoging dan to nu toe in al die jaren dat ik werk, een dollar per uur mensen, dat is me toch wat !!

Todd is goed ingeburgerd en mijn Hollandse appeltaart werd goedgekeurd door hem, in ruil mocht in zijn kokostaart proeven, heerlijk.

Deze week was het precies 10 jaar geleden dat Martin mij ten huwelijk vroeg, tijdens een etentje en later deed hij dat nog eens over in maart van 2017 op het vliegveld toen ik aankwam.

Ik houd het kort vandaag, Raini moet naar de winkel om dingen te kopen voor vanavond en mijn hoofd is niet echt op zijn best vandaag, misschien toch een borreltje teveel ?

Volgende week meer....liefs van Mariet

Kiezen en....kiezen

Elke morgen weer

mis ik die lege plek

waar eens jouw hoofd rustte

de contouren van je nek

het zachte ademhalen

geluidjes in je dromen

je hand, zoekend naar de mijne

maar er is geen ontkomen

aan de eenzaamheid

ontwaken zonder jou

aan het gevoel van verlangen

aan het steeds weer zeggen

herhalen zonder dralen

ik hou van jou

goeiemorgen lieve mensen

Deze week is voorbij, gelukkig !!!

Na al het tumult rondom de orkaan en al die dramatisch beelden op tv over vernielingen en overstromingen hoopte ik op een rustige week maar nee hoor, het gaat gewoon verder met dingen die je niet in de hand hebt.

Maandag en dinsdag werken, het was zwaar, ik moest zo vaak op mijn tanden bijten en ik denk dan, waarom gooi ik het bijltje er niet gewoon bij neer, laat alles achter en ga naar huis maar zo gemakkelijk is dat natuurlijk niet en aangezien ik niet simpel opgeef ga ik gewoon door met wat ik denk dat de beste weg is, de moeilijkste weg met zoveel bochten dat ik soms het pad gewoon kwijt ben en en moet rusten, pas op de plaats maken voor nieuwe beslissingen en overpeinzingen.

Woensdag mijn vrije dag dus naar de therapie met Susan, terwijl zij dat deed ging ik gewoon funshoppen zonder iets te kopen met een gratis bekertje koffie van de Publix.

Na de therapie reden we naar Oaklaef Plantation want zij hoefde voor niks naar huis en ik ook niet. We gingen naar A.C. Moore, altijd een leuke winkel om rond te neuzen met heel veel hobby spulletjes en ik kocht eindelijk de wax burner die ik al een tijdje op het oog had met een coupon van 50% korting. Je plugt de stekker in en legt een tabletje was op het schaaltje, dat wordt verhit door een klein lichtje – lees lampje – en binnen de kortste tijd is heel je huis gevuld met heerlijke geurtjes, ik kocht Kashmir en een van mijn moeder's favoriete bloemen, seringen die hier niet groeien omdat het te warm is.

Daarna even bij de Target langs voor mijn brood en toen gingen we ook even bij de at&t winkel langs en ja hoor, Stephanie, mijn lieve Duitse vriendin was er aan het werk. Ze had nog een uurtje tot haar lunch dus bracht ik Susan naar huis en ging toen weer terug en we lunchten samen bij La Nopanera, een Mexicaans restaurant waar ik kennis maakte met hun bonen, veranderd in een soort pasta met kaas, echt heerlijk. We konden weer eens bijkletsen en ik liet haar de foto's van Frank en Aline's bruiloft – vandaag alweer 3 maanden geleden – zien.

Van daar uit naar mijn cardioloog. Dokter Leon vond dat mijn cholesterol nog steeds iets aan de hoge kant was ofschoon hij de vorige keer zei dat het goed was. Hij vroeg wat de lever scan had opgeleverd en vertelde me dat het hoge cholestorol van de lever kwam terwijl de lever dokter me vertelde dat de lever problemen van het hoge cholestorol kwam !!

Hij schreef een derde pil voor, Zetia, ik heb hem nog niet maar hij moet helpen voorkomen dat mijn lichaam slecht cholestorol uit mijn voeding haalt.

Ik moet over 2 maanden terug komen maar als ik me over twee maanden goed voel wil hij dat ik bel en een afspraak over 6 maanden maak.

Woensdag avond belde Raini, hoe laat ik donderdag werk want ze wilde dat ik Darian en de jongens ging halen voordat ik naar mijn werk ging, ik vertelde haar dat ik liever had dat Josh iedereen afzette hier, zelfs als dat al om zeven uur was.

Donderdag morgen voelde ik me miserabel, ik had slecht geslapen, had al een paar dagen hoofdpijn dus ik meldde me ziek op het werk. Het was ehectische dag met baby Josh die ontzettend druk is, Raini die half het huis verbouwde zodat hij in de woonkamer bleef, met barricades van boekenkasten en stoelen en tafels, Charlie die opgesloten moest blijven en de aankomst van Todd met de verhuiswagen. Ik ging na de middag naar bed, was doodop en bleef in mijn veilig vertrek tot het eten klaar was, Kelly en Misty en de meiden waren er ook en ik was blij toen iedereen, ondanks de gezelligheid, weer naar huis was.

Op tijd naar bed die avond dacht ik maar van slapen kwam niet veel want een kies onder rechts in mijn mond begon op te spelen, ik had er al een tijdje last van maar nu was het echt erg, zenuwpijnen als messteken door mijn kaak, het duurde echt heel lang voordat ik kon slapen.

Vrijdagmorgen belde ik om 8 uur de tandarts of er een plekje vrij was voor mij. De assistente zei dat ik gewoon kon binnenlopen maar er was geen garantie hoe lang het zou duren, er was maar een dokter aanwezig. Ik met een vaartje naar Orange Park en gelukkig hoefde ik niet lang te wachten. Er werden foto's gemaakt en de dokter dacht dat de kies gebroken was, het zag er op de foto uit alsof er een stuk van de wortel langs zat, voor mij was het niet logsich maar hey, ik ben geen tandarts.

Hij zei, die moet eruit maar ik kan dat niet doen, daar moet een kaakchirurg aan te pas komen, even vragen of hij een plaatsje heeft voor jou.

De kaakchirug had een veel te druk schema dus verwezen ze me naar een andere locatie over de Buckman Bridge, ongeveer 15 minuten rijden.

Daar aangekomen keek de chirurg – dokter Jason Lee – naar de foto's en zei, die is niet gebroken, dat is een wortel van een andere kies die is blijven zitten. Hij verdoofde me – bah wat een vies spul als dat achter in je keel loopt – even was ik heel erg duizelig en misselijk. Hij wilde eraan beginnen met wrikken maar het deed heel erg pijn dus maar weer een paar spuiten erin. Mijn kies was er zo uit, helemaal compleet en nu zag ik het gaatje aan de achterkant, die was niet meer te redden. Ik grapte nog, je kunt tenminste niet de verkeerde kies trekken want er is er maar eentje over daar. De wortel van die andere kies – en die kies heb ik ooit in Panningen laten trekken door tandarts Engels, wie weet wel 15 jaar geleden of langer – dat was een ander verhaal want die was mooi ingebed in mijn kaakbeen en daar kwam de boor aan te pas om die eruit te krijgen, niet prettig want het geluid is natuurlijk vreselijk en hij moest flink tekeer gaan om het eruit te krijgen. Bloeden als een gek want tenslotte had ik steeds bloedverdunners genomen, niet wetende wat er zou gebeuren, behalve diezelfde morgen.

Er gingen 5 hechtingen in mijn tandvlees en toen met receptjes naar de apotheek. Ik kreeg peroxide om te spelen, antibiotica voor het geval dat en hydrocodone – lortab – voor de pijn.

De pijn viel best wel mee en ik merkte weinig van bijwerkingen van de drugs, een van de pillen die het heel goed doen op de zwarte markt hier om high te worden. Nou ik was niet high alleen maar moe en nadat ik een beetje bekomen was was een stevige dut een goed idee.

's Avonds naar bed met de nodige pillen in me en ik sliep als een roosje.

Gistermorgen was alles opgezwollen natuurlijk, ik voelde me zo slap als een vaatdoek dus ik belde maar weer op dat ik niet kwam werken, 3 dagen onbetaald, dat wordt een kleine paycheque maar ja.

Ik hing wat rond, sliep nu en dan en probeerde voorzichtig wat te eten, het viel mee. Ik ging bij Susan kijken, Todd was na alles afgeladen te hebben donderdag weer met de motor richting Tennessee gereden voor een dokters afspraak en om nog wat papieren in orde te maken, hij komt vandaag of morgen terug maar omdat hij met de bike is kon zijn hond Lady niet mee, die bleef bij Susan dus ik had een knuffel halfuurtje met haar.

Gisteravond viel het heel erg mee met de pijn dus ik besloot om een flesje bier te drinken in plaats van een pijnstiller – samen is helemaal een slecht idee – maar vanmorgen toen ik wakker werd was alles nog steeds opgezwollen en weer pijnlijk dus maar weer een Lortab.

Vandaag weer rustig aan, ik heb weer mijn andere pillen ingenomen, de wond lijkt goed dicht, moeilijk te zien achteraan in je mond en ik heb genoeg films om me zoet te houden.

Morgen vrij, met Susan naar de therapie en de rest van de dag, als ik me ok voel, ga ik besteden aan opruimen en alles terug zetten en ik ga meteen ook kijken of ik wat spul kwijt kan. Mijn huis is veel te vol en ik vind het heel moeilijk om afscheid te nemen van dingen maar wat moet, moet.

Ik heb Todd's matras in mijn garage, het is een memory foam die op mijn bed past, hij kocht hem toen hij terugkwam van Afghanistan, zo'n 3 jaar geleden en op zichzelf ging wonen omdat hij en zijn vrouw uit elkaar gingen. Ik heb de hoes gewassen en ga vannacht proefslapen, als het goed bevalt houd ik hem. Susan had er geen plaats voor en Todd had hem daar niet nodig omdat Susan een andere maat bed heeft.

Vanmogen heb ik al met Frank en Aline geskyped, even bijkletsen want zij hadden bezoek gehad van Aline's ouders dus we hadden de vorige week zondag overgeslagen.

Het komend weekend heb ik zaterdag vrij, wat ik ga doen, geen idee. Susan wil nog geen yardsale doen met haar arm in de sling, begrijpelijk.

Ik ga misschien met Ravyn – als ze het komend weekend hier is – naar Georgia of naar Ocala, ik laat het even op me af komen allemaal.

Rusteloos maar ook zo moe, allemaal tegelijk en soms niet weten wat je moet, alle beslissingen wegduwen maar ook de tijd willen versnellen, 4 jaar is nog zo'n lange tijd voordat ik naar huis kan.

En dan heb je dat andere kiezen, na al het tumult deze week over het debat tussen de presidents kandidaten zondag avond en alle vulgaire zinnen die we hoorden van de man die beledigen van mensen tot de normale gang van zaken vindt horen ben ik gewoon ziek van politiek en van mensen die dit gewoon vinden, goedpraten. Als Amerika deze man als president kiest is dat het lachertje van de hele wereld....

Liefs...Mariet xx

Matthew...oftewel hoe je een orkaan doorstaat

de wind huilt mijn naam
voorzichtig, ik kom eraan
blijf binnen, ga vooral niet buiten staan
ik word gestuurd, mij treft geen blaam

de wind schreeuwt mijn naam

Goeiemorgen lieve mensen vanuit een zonnig en minder warm Jacksonville.

Allereerst wil ik iedereen bedanken die zo meegeleefd heeft met ons gedurende de laatste dagen, via mail, via facebook vooral, het doet goed om te weten dat jullie daar aan de andere kant van de oceaan in de gaten houden wat hier gebeurt en meeleven !!!

Het wat er natuurlijk al dagen aan te komen, de meldingen vanuit het Caraibisch gebied voorspelden niet veel goeds maar altijd die hoop dat het afdraait naar de open oceaan en ons niet treft. Nu kun je natuurlijk absoluut Florida niet vergelijken met eilanden zoals Haiti waar mensen leven in hutjes van hout met golfplaten daken en waar de media toch veel minder is dan hier. Afschuwelijk dat ruim 800 mensen omkwamen door dit natuurgeweld.

Woensdag was ik vrij en na met Susan naar de therapie te zijn geweest begon ik aan de voorbereidingen voor deze orkaan die ons nu zeker ging treffen. Ik kocht nog een extra tray met 28 flessen water, je kunt nooit genoeg daarvan hebben en brood, batterijen, twee zaklampen, boter, melk zodat we in ieder geval voor de komende dagen genoeg op voorraad hadden. De overheid hield iedereen reuze goed op de hoogte, adviseerde fantastisch, ook vooral dat bijvoorbeeld je geen stroom kon hebben voor verschillende dagen en dat is het grootste probleem denk ik, geen stroom dus je diepvries en je koelkast gaan uit met alle gevolgen van dien, geen airco – Raini had het niet meer met dat bericht – en ze konden zelfs je water afsluiten om verontreiniging te voorkomen. Geen stroom is ook geen internet of tv dus ik had mijn radio op batterijtjes bij de hand.

Ian werd ingeschakeld voor het buiten gebeuren, stoel in de garage, alle planten onder mijn plantentafel knusjes bij elkaar – ik vergat mijn grootste ananas en dat is dus het enige slachtoffer dat hier viel – en het terras helemaal schoon, gras randjes geknipt zodat het water snel wegkon en alle potten die ik wilde bewaren in het schuurtje. De vuilnisbak was vol van spul dat gewoon allang weggegooid had moeten worden.

Donderdag om 9.30 werken en toen ik op het werk kwam was de boodschap gewoon, wij blijven open, jullie zijn essentieel voor at&t dus morgen wordt er gewoon gewerkt – morgen zijnde vrijdag, de dag dat de orkaan ons zou treffen. Ik zei, niks dervan, ik kom niet, zeker weten van niet. Mijn manager was vrij dus gelukkig misschien want ik was zo boos om al die, andere centra worden gesloten omdat er wat in de stad te doen is en van ons verwachten dat wij komen werken onder deze omstandigheden, bull sh*t !!!

In mijn eerste pauze hoorde ik dat de mensen van beneden om 2 uur naar huis konden en vrijdag en zaterdag vrij zouden zijn, ze zijn niet zo essentieel als wij en daat maakte me nog bozer, als het gevaar voor hen er is, waarom zouden wij dan door dit gevaar op moeten draven. Gelukkig draaide de stemming om toen we om 12.45 te horen kregen dat we konden vertrekken op Etime, niet verplicht en niet betaald en dat we vrijdag ook niet hoefden te komen. Sommige mensen waren ook daar niet gelukkig mee, tenslotte betekent anderhalf dag missen een flinke hap uit je salaris en er zijn heel veel mensen – zoals ik ook eens met Martin – die van paychech naar paycheck leven en geen ruimte hebben voor verlies.

Het was al beginnen te regenen eerder de vorige avond en dat maakt alles erger want de grond was doorweekt en dan hebben bomen meer kans om om te waaien

Ik liet Susan weten dat ik naar huis mocht, ze maakte zich zorgen over mij en toen ik thuis kwam vond Raini die vrij was natuurlijk dat we niet een orkaan konden doorstaan zonder snacks dus weer naar de winkel waar al geen flesje water, geen brood en geen blikjes spaghetti en zo te krijgen waren.

Daarna vulde ik een grote plastic krat in de badkuip – want die sluit niet waterdicht af – met water en nog een emmer voor mijn badkamer, als het water afgesloten zou worden hadden we in ieder geval genoeg om de toiletten te spoelen voor een paar dagen.

Iedereen was rusteloos en ik had zoiets van, kom maar op, des te eerder is dit over.

Vrijdag morgen, meer wind, meer regen maar het ergste werd verwacht tussen 2 en 6 en met name rond 5 uur als het oog voorbij zou gaan. Gelukkig voor ons had het gewiebeld, voordat het West Palm bereikte maakt het oog een kkleine draai naar het oosten, toen weer terug naar het westen maar net genoeg voor het oog om buitengaats te blijven, zo'n 20 km van de Beaches van Jax wat een super verschil maakte.

Het licht flikkerde een paar keer en tot twee keer toe viel de sateliet verbinding van de tv even weg, voor een paar minuutjes geen beeld maar kwam snel weer terug. Ik ben totaal onder de indruk van dit, Martin wilde nooit tv via de schotelantenne, hij zei, als het regent is het direct uit maar Susan verloor kabel tv vroeg vrijdag middag en had het pas weer terug op zaterdag middag, wij op die paar minuutjes na, verloren nooit het tv signaal. Ook viel de stroom niet uit, ook een wondertje want op de JEA – onze Essent- kaart was iedereen rondom ons heen zonder stroom en dat bleek later waar te zijn.

Ik hield mijn tablet en mijn phone vol opgeladen in het geval van stroomuitval en natuurlijk kon ik ook altijd opladen in de auto, mijn tank was totaal gevuld en ik was voorbereid.

Misty en Kelly en de meiden waren hun trailer ontvlucht, iedereen in een trailer had advies gekregen om te evacueren want die zijn natuurlijk veel meer kwetsbaar dan een stene huis. Ik had ons huis aangeboden maar ze zijn richting westen gereden en hebben in Alabama een motel gepakt, nu zijn ze weer thuis. Natuurlijk zouden Georgia, Noord en Zuid Carolina ook getroffen worden.

April met vriend en Ravyn werden geevacueerd en zijn naar vrienden landinwaarts gegaan.

Darian was aan het uitfreaken, Raini bleef haar bellen om hier te komen met de kindjes donderdag en ik zei, ik ga haar halen als ze wil maar ze wilde niet. Politie was aan de deur gekomen met het advies om thuis te blijven, ze woont in een gebied dat lager ligt maar haar straat overstroomt niet. Josh wilde ook dat ze thuisbleef en weigerde haar hier te brengen maar mijn aanbod van halen werd dus afgeslagen. Raini emorm kwaad, ik vertelde haar, als Darian zich veilig voelt waar ze is, moet je haar laten en Josh zal zich ook beter voelen als zij en hun zoontjes bij hem zijn, Raini keek me aan en zei met een venijnige blik, who cares what Josh thinks !! Ik dacht, oi oi, dat wordt leuk.

Vrijdag dus, die chips waren zo op, ook de ijsjes en ofschoon er genoeg te doen was, tv, internet, was iedereen gespannen en rusteloos. Het werd erger met de windvlagen en de regen viel zo hard dat de schoorsteen begon te lekken en het water in de kamer druppelde dus bakken en badlakens aangesleepd om het onder controle te houden. Ook nu bewees dat werk aan de beek voordat Hermine langskwam zijn nut, de straat overstroomde nooit, zelfs niet close.

We bleven tv kijken, naar het nieuws, naar alle updates en naar de status en toen het oog eindelijk voorbij was was er de opluchting ofschoon we toen de hardste windvlagen kregen.

Raini begon te mopperen, is dat alles, hebben we daarom zoveel energie gestoken in voorbereiding – ze bedoelde eigenlijk dat Ian en ik dat het meeste hadden gedaan want zij had alleen met Ian de diepvries uit de garage in de kamer gezet voor geval de garage zou onderlopen en Star...die is de hele dag in bed gebleven. Ik zei, we hebben geen extra geld uitgegeven – behalve aan de snacks en die had ik betaald – en ik ben blij dat het niet erger was en dat we allemaal ok en veilig zijn, ik werd hoe langer hoe meer gefrustreerd van haar houding, ze had een hele hoop meer drama verwacht denk ik en dat viel tegen, voor ons liep het af met een sisser ofschoon ik die sisser nooit meer mee hoop te maken want het emotionele proces is behoorlijk vermoeiend. Ik zei, 4 mensen in Florida zijn dood door dit, een miljoen mensen geevacueerd, zonder stroom, zonder water, vernielingen overal – vooral bij de stranden is er heel veel vernietigd, daken weggeblazen, wegen onbegaanbaar, huizen een meter onder water.

Ze antwoordde, nou ja , ik bedoel, ze waarschuwen en dat wordt het uiteindelijk toch niks, ik zei, doordat ze waarschuwden waren wij voorbereid en met ons vele anderen, het had zoveel erger kunnen zijn, dat was mijn laatste woord dat ik erover sprak met haar.

Door de straffe wind liep ik voordat het donker werd nog even naar Susan, een paar foto's maken van ons huis en haar tuin die een beetje onder water stond – gisteren was alles weer weg. Gelukkig was daar ook alles ok, ik had woensdag geholpen al haar planten in het schuurtje te zetten en werd daarbij flink op handen en voeten door mieren gebeten die in een van de potten hun nest hadden en dat zag ik te laat.

Vrijdagavond kregen we dan ook een telefoontje van manager Lori, zaterdag wordt er niet gewerk, ik zie je maandag weer.

Ik lag er vroeg in vrijdag avond, was moe van alle spanningen en het hele gedoe met gevolg dat ik gistermorgen al om half zes klaarwakker was. Buiten in het duister aan de deur stonden drie uitgehongerde katten te miauwen dus eerst die gevoerd en toen lekker koffie en een sigaretje.

En wat doe je dan op zo'n day after...je kijkt buiten wat rond, ruimt binnen op, kijkt naar beelden, uren lang van vernielingen, bomen geveld, op huizen, op auto's, mensen en hun verhalen, hun zorgen over huisdieren die achterbleven en zo.

Ook reed ik even naar Tom en Myra, zij hadden Martin's mum bij zich in huis gehaald donderdag maar die was rond de middag al weer naar huis gegaan om te kijken of haat kat en de vogels alles goed doorstaan hadden. AT&T belde me of alles ok was ofschoon ik dat al via mail had laten weten, erg attent !!

Raini ging weg met een vriendin, Star ging werken en Ian werd door Allen opgepikt dus ik had het rijk alleen gisteravond en genoot van de rust en keek naar the Hobbit, Battle of 5 armies en toen vroeg naar bed met een lekkere fles bier en een firebal neut...ik sliep voortreffelijk !

En nu is het zondag, morgen begint de werkweek weer en rapen de restjes en de eindjes weer gewoon op. Het verbaast me altijd, na een storm, aardbeving, hoe de natuur gewoon verdar gaat alsof er niks gebeurd is, we hebben een blauwe lucht, zonnetje schijnt, de vogels zingen en de vlinders dansen, de natuur staat niet stil bij wat er verloren ging en dat is veel meer dan we ooit zullen weten denk ik, al die dieren, insecten, kleinste levenswezentjes die gewoon in stilte sterven, niemand die daar bij stilstaat maar de natuur kent de rouw periode niet die wij als mens ervaren, ze gaat gewoon verder...

Vandaag zijn er twee hele lieve mensen jarig, Kim Wijnhoven in het verre Breda en Anny Everaerts in Panningen, allebei van harte en een hele fijne verjaardag !!!

En ik, ik kan hurricane van mijn lijstje schrappen, been there, done it. De vier mensen die overleden in Florida kunnen het niet navertellen. Een mevrouw van 58 kreeg een hartaanval en de ambulance kon niet bij komen. Een vrouw bleef in een trailer, een boom viel erop en weg was haar toekomst, gewoon door een verkeerd besluit. Een ouder echtpaar verschool in een kelder – die hier erg zeldzaam zijn -en kwam om het leven door koolmonoxide vergiftiging van een defecte generator toen de stroom uitviel, je moet die dingen nooit binnen hebben, altijd buiten.

En vanavond denkt even bijna niemand in de rest van het land aan orkanen en overstromingen want dan is het tweede presidentiele debat op tv en ik ben benieuwd want Trump ligt onder vuur door heel veel lompe, ondoordachte uitspraken over vrouwen – zijn excuus, ik was veel jonger, niet volwassen (hij was 59 toen) en zelfs zijn eigen partij laat hem vallen.

De wereld draait door, het circus gaat gewoon verder …...

Liefs...Mariet

En weer is het oktober

De zon, de wind
een zwoel briesje op mijn huid
maar dan kippenvel
van een zo ontzettend mooi geluid
jouw liedje op de radio
ik huil in stilte
terwijl ik geniet
ook dat stille verdriet
maar dan verdringt de liefde voor jou
mijn ijzige, eenzame kilte

Goeiemorgen lieve mensen

Het gebeurt nog steeds, zelfs na al deze tijd, dat ik een liedje op de radio hoor en gewoon in elkaar zak, tranen met tuiten huil, natuurlijk op momenten dat ik dit niet verwacht en dan zo naar Martin verlang. Ik denk niet dat dit ooit overgaat.

Maar ja, ik heb de hele week gewerkt, geen uur gemist en zelfs wat extra tijd door de drukte kon erbij.
Enne, ik heb met een heuse actrice gepraat, voornamelijk met haar vriend want de actrice was niet tech savy zoals hij zij, ze snapte er niks van is eigenlijk de betere benaming. Ze speelde ooit rollen in Carrie (Stephen King) en Ferris Buellers day off en in een aantal series, leuk !!

Zondag werd er geshopped met Susan en we gingen weer naar de Navy base om wat vlees in te slaan en natuurlijk mijn rolmopsen moesten ook mee. Daarna lekker thuis genieten van de start van een nieuw seizoen Once upon a time, zondagen gaan veel te vlug tegenwoordig.

Maandag op het werk het droevige nieuws dat Trish waarmee ik ooit in een team zat overleden was. Niet zeker hoe oud ze werd, ik schat midden veertig. Ze werd opgenomen met verschijnselen van duizelig, dubbelzien en zo, eerst dacht men aan een hersentumor maar het bleek dat ze een bacterie in haar hersenen had die wordt veroozaakt door aanraking met kattenpoep. Ik herinner me dat er vroeger gewaarschuwd werd als je zwanger was om de aanraking met dat en bijvoorbeeld kattenbakken te vermijden.

Maandag avond was natuurlijk het eerste debat tussen presidents kandidaten Hillary en Donald en wat een circus, Trump bleef Clinton onderbreken, zij stond daar gewoon te smilen en hij raasde en tierde maar door. Als dat de nieuwe president moet worden dan houd je hart maar vast. Natuurlijk zeggen zijn aanhangers dat hij tenminste alles durft te zeggen en zo maar hij heft nog nooit van diplomatiek gehoord denk ik. Na 20 minuten hield ik het voor gezien, ik ergerde me er teveel op dus ik vond al snel de UIT knop op de afstandsbediening.

Woensdag was ik vrij en gingen Susan en ik al snel op pad naar Kingsley waar ze haar eerste fysiotherapie kreeg na de operatie. Omdat ze zelf nog niet kan rijden bring ik haar de komende weken op woensdag, Gil doet de andere dagen en terwijl zij behandeld werd liep ik wat rond in de winkels in de buurt, gewoon lekker kijken zoals in een reuze grote winkel waar al het kerstspul al was opgezet, met lege handen naar buiten was gepland en dat gebeurde dan ook.

Tussen de middag ging ik lekker bij de chinees lunchen met Kim - die vrij was voor de week en in Jax was - en haar dochter Jenny, het was gezellig en heerlijk.

Donderdag was Lori, mijn manager weer terug van haar weekje vrij, maandag was ze weer oma geworden van een kleindochter Elinor en eindelijk kregen we de cijfers van de afgelopen weken. Het was spannend want mijn bonus hing ervan af. Ik ben helemaal groen zover dus dinsdag is het definief, duimen dat het zo blijft. Ook krijgen we in December de bonus van de aandelen winst en na een paar jaren maar 300 of zo te hebben gekregen wordt dit een vette, de aandelen zijn flink omhoog gegaan in het laatste jaar mede ook doordat at&t Direct Tv opkocht en nu is de bonus 1480.00, gaat nog wel belasting vanaf natuurlijk maar toch, dat wordt een mooi extra bedrag voor de Kerst.
De maand cijfers vielen ook reuse mee, alleen efficiency is rood, dat komt puur door het werken met het nieuwe system dus geen employee of the month voor September, dat is zeker, ik loop gewoon wat verder naar mijn auto na deze week.

Vrijdag dan weer eens een piraten dag op het werk en ik paste me een beetje aan en ging als Smee van kapitein Hook, er werd een leuke foto gemaakt.

Gisteren ging het veel beter met werken, de afgelopen zaterdagen ging ik meestal eerder naar huis maar misschien is de woensdag vrij beter voor mij dan 5 dagen aan een stuk werken als ik maandag vrij ben, we zullen zien, voor de komende weken heb ik steeds woensdag vrij, een adempauze is goed.

De komende week is het Customer Service week, dat betekent dat er allerlei leuke activiteiten worden georganiseerd, jammer dat we daar weinig van kunnen genieten met al deze drukte. Zo dragen we morgen allemaal roze vanwege borstkanker maand net als de hele maand elke vrijdag. Er zijn spelletjes en traktaties en woensdag een lunch - misschien bewaren ze me wat - donderdag komen we in pyama naar het werk, wel netjes natuurlijk, ik kan mijn nieuwe dragen, het is een snoesje met polka dots en hartjes.

Komende dagen zullen we ook weten wat Matthew gaat doen, een nu catagorie 4 orkaan die morgen Jamaica en Haiti aandoet, een van de sterkste orkanen van de afgelopen jaren, er is een kleine kans dat wij er mee te maken hebben, duimen van niet !!!

Komende week 8 oktober is Katrin van Mart jarig, proficiat en een fijne dag samen !!

Ik wens jullie een hele mooie week en tot de volgende keer

Liefs...Mariet

swabbing the deck

de piratenvlag die ik maakte voor mijn team