Alles weer op een rijtje

Voor even in schaduwland
Waar dromen ontspringen
En nachtmerries Worden geboren
Waar alles kleurloos lijkt
In zwart, grijs en wit
Ik voelde me zo verloren

Ik zocht naar de tunnel
Een vluchtweg, weg van hier
De raam met uitzicht
Maar alles leek verborgen
Achter flarden mist
Rook brandde in mijn ogen
Nergens het verlossend Licht

Tastend in de duisternis
Mompelende stemmen, ik voelde verward
Vage gestalten trokken aan mijn armen
Een vlammetje
Op sterven na dood
Ik volgde het om me een beetje te verwarmen

Opeens.....
De poort ging open
Ik werd omringd door wervelend licht
Dat straalde
Rondom me
Binnen in me
De toekomst weer in zicht

Goeiemorgen lieve mensen

Ja hoor jullie lezen het goed, alles weer op een rijtje, gelukkig zeg dat wel

En hoe komt dat zo, na de schrik van vorig weekend weet ik nu precies wat er is gebeurd en dat lucht geweldig op, eerlijk gezegd. En het inspireert bij het schrijven van een gedicht.

Het niet weten wat er aan de hand is, is heel erg, het maakte me bang, wat is er met me aan de hand, alzheimers, kanker, een hersenbloeding, je haalt je vanalles in je hoofd terwijl dat hoofd nu juist het probleem was en dan is daar een berichtje uit het verre Nederland van Marjan, met een artikel over wat er gebeurde en het valt allemaal weer op de juiste plaats.

Het was Transient Global Amnesia (Transiente wereldwijd geheugenverlies - zie ik ben internationaal), het komt bij zo'n 5 tot 10 mensen per 100.000 inwoners per jaar voor en het is eigenlijk heel onschuldig.

Je doet iets en je vergeet het meteen, je funktioneert heel gewoon dus ik was nooit in gevaar, alleen je weet het niet meer, je geheugen slaat het niet op.

Het is zoiets als hypnose, je doet iets maar bent er niet bewust van, er is geen remedie voor, mensen die een migraine historie hebben ( ik heb oogmigraines) hebben meer kans, het kan zo maar bij een keer blijven en ik heb niet meer kans het weer te krijgen dan jij of jij.

Hoet begint het, kan temperatuur verschil zijn (je springt in een ijskoud bad), stress (!!) of een heftige vrijpartij (daar moest ik mee lachen, tja, achter in Ricky's truck) en het heeft geen blijvende gevolgen. Achteraf wel interessant natuurlijk maar ik hoop het toch nooit meer mee te maken.

Als die bezorgdheid en die stress zorgden ervoor dat ik zondag op maandag slecht sliep, zoals vaak die nacht en ik dacht maandag, ik vind het wel goed, belletje naar werk, doei.

De rest van de week, nog steeds heel moe, uitgeput mede ook door de hitte, donderdag was het de warmste dag in Jax voor 26 september sinds 1961,boven de 35C,  weg record.

Iedereen pufte en klaagde, ik keek de dag om maar thuiskomen zoals ik Ian vertelde was erger, steeds die stress van moeten en moeten slikken en dan mijn huis, een zooitje, niemand ruimt iets op.

Donderdag potluck op mijn werk en afscheid van Bernachel, team genoot, Phillippijnse meid die hele lekkere loempias maakt dus tijd voor een grote pan bami daarbij, ze vonden het heerlijk en de rest mee naar huis in de vriezer, mijn huisgenoten behalve Ravyn eten liever junkfood.

Vrijdag middag had ik het gehad en ik wist dat Russell de komende maand gesprekken aan het plannen was dus ik zei, heb je mij vandaag op de lijst staan, anders ga ik naar huis.

Ik ben de beste in mijn team dus hij vroeg na te zeggen, erg attent van je Mariet om daaraan te denken, wil je een uur vrij of zo, je kunt onze team area een beetje opruimen, nou daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen. Dus ik kreeg vanaf vier uur tot einde shift, kwart voor zes project, wat vegen en stoffen, de bezem erdoor en ik waardeerde dat zeer, vertelde ik hem ook, hij zei, jij doet goed voor mij, mijn beurt om voor jou wat te doen.

Zarerdag, gisteren was het Ravyn's 10de verjaardag en na al de beloftes van haar mama April waar helemaal niets van terecht kwam, smoesjes over en weer nam ik het heft in handen en heb ik haar een leuke verjaardag bezorgd denk ik.

We begonnen met versieren en ballonnen en een kado tas met snacks, ze heeft haar eigenlijke kadootjes al lang gehad, al haar schoolspullen en kleren.

Rond twaalf uur naar de chinees voor het lunch buffet, dat kind eet meer dan ik !!

Daarna even naar de outlet, bleef er toch weer een jurkje voor haar aan mijn vingers hangen, gewoon zo fijn om haar grote glimlach te zien en daarna naar Publix waar ze een chocolade taart met buttercream icing uitzocht.

Dit alles was op weg naar Ravyn want daar zouden we de middag doorbrengen, in de pool met Darian en de jongens.

Darian was er helemaal emotioneel van, ze vindt het verschrikkelijk net als iedereen dat Ravyn zo wordt behandeld door haar moeder.

Toen we om zes uur thuiskwamen lag die moeder nog steeds in bed !!

Ravyn wilde varkenslapjes met spercie bonen en mais dus dat aten we voor dinner. 's Avonds kwamen Raini's vriendin Caitlin en haar dochter Nevehah (12 jaar) nog langs met kadootjes. Ravyn kreeg nog meer make up (had ze ook van April gekregen)

April vertelde me dat zij en Ravyn gaan verhuizen, in 4 weken, ze gaan bij een vriendin van haar wonen dichterbij haar moeder (ze wilde juist heel ver weg van haar toen ze hier kwam) dus dat betekent dat Ravyn weer terug gaat naar haar oude school. Dat is zo jammer want ze deed het hier goed, ze haalde haar eerste A voor lezen deze week, nog nooit eerder voor gekomen.

IK houd mijn hart vast en ben niet de enige, Ian heeft April al verteld dat dit gewoon een stomme zet is, zij staat nooit op 's morgens, ze kookt niet en daar gaat de normale bedtijd weer, hier is dat half negen, bij haar moeder is het 10 uur of later.

Ik heb geen controle over dit, ik wil ook niet te veel gaan bemoeien, dat maakt het alleen maar allemaal moeilijker voor Ravyn en Ian dus ik leg me er gewoon bij neer, ik krijg tenminste wat meer rust en heb een lege garage, honden gaan nu ook weg natuurlijk.

Vandaag heeft April Ravyn beloofd om naar de Mall te gaan en hun nagels te laten doen, het zal me benieuwen.

Nog 189 dagen tot mijn verhuizing, ik moet nu weer omdenken natuurlijk want als er niemand hier blijft wonen moet dit huis leeg, zucht, dat wordt een hels karwij.

Over een uur ga ik skypen met Herm Beurskens, het wordt een try out. Er is een reunie van alle mensen in Kessel die dit schooljaar 65 zijn geworden maar ja, ik kan er niet bij zijn. Ik heb wat meedenkwerk gedaan en ze kwamen met het idee omdat ik zoveel van vroeger weet, mij te laten meedoen via skype dus dat gaan we eerst vanmiddag uitproberen, ik verheug me erop.

IK wens jullie allemaal zonneschijn en zegen, liefs van Mariet

Een beetje verloren

beetje bij beetje
een seconde per keer
neemt de tijd tijd van ons weg
het lijkt steeds vlugger en meer
wat blijft er voor ons over
dagen weken maanden misschien
niemand weet wat morgen zal zijn
dus zoals ik altijd al zeg
we zullen zien

Goeiemiddag lieve mensen

Wat me dit weekend overkwam, bijna niet te geloven maar we beginnen bij het begin van de week

Vorige week zondag kreeg ik ineens een idee, ik had voor dat weekend een sticker gekocht voor mijn auto, muziek symbolen als deel van een hartslag, ik vond het geweldig maar, ik dacht ineens, tattoo !
Deze sticker was te lang, te groot voor mij dus ik ging op zoek naar een afbeelding die beter zou zijn en natuurlijk vond ik die bijna direct dus op naar de tattoo studio. Deze opwelling ideeen zijn altijd de besten voor mij, gewoon spontaan iets doen waar je een uur van te voren nog geen weet van had.

Dus nu heb ik een tattoo aan de binnenkant van mijn linkerarm, het ziet er geweldig uit vind ik zelf, ik denk dat dit echt de laatste was.

Het was een lange week met de nodige stress momenten, thuis en op het werk. Mijn manager vindt altijd wel wat om over te zeuren ofschoon ik nog steeds de beste ben in ons team, helemaal groen en nummer 4 in het centrum - Mariet ik wil dat je nummer een bent!!

Thuis is het beter, Ian en ik hebben een goed gesprek gehad, hij heeft het eindelijk een beetje gehad met hoe April zichgedraagt als een diva, niks doen, hij krijgt alle karweitjes, moet zorgen dat Ravyn naar school gaat en zo en als Ravyn bij haar mama klaagt dat ze iets niet wil krijgt Ian de volle laag van allebei, ik ben benieuwd wanneer die bom barst.
Hij en ik staan gelukkig weer aan dezelfde kant van de lijn.

Het was nog steeds erg heet, vooral 's nachts dus slapen gaat nog steeds niet zo goed, ik van in slaap rond 10 uur en dan rond 1 -2 ben ik klaarwakker.

Vrijdagmorgen was ik om 6.30 op, douchen en dan naar het werk.
VYNL speelde die avond in Keystone, om 21.00 uur dus toen ik klaar was met werken om 6 uur ging ik naar Darian om wat te eten en me om te kleden.
Rond kwart voor acht reed ik naar Keystone, ongeveer 45 minuten rijden van Darian.

Toen ik aankwam bij McGee's, was  alles al opgezet en  klaar en na een hartelijke begroeting met Alicia McGee, eigenaar van de bar (haar beste vriendin verongelukte twee weken geleden als bijrijder op een motor, liet vijf jonge kinderen achter dus ik gaf haar een bijdrage voor het fonds dat was opgezet) waren er hartelijke knuffels met de rest, vooral Ricky was blij me te zien, hij was weer een paar kilo kwijt en ik maak me daar zorgen maar zoals de meeste mannen, niet bespreekbaar.

Het was een geweldige avond, ik danste heel veel, meestal met andere vrouwen die me gewoon de vloer optrokken, ik had veel plezier. Ricky en ik dansten ook veel, tussen de sets en hij was superlief.

Na afloop om 1 uur in de nacht, ik was wel moe maar niet meer dan anders, ik had de hele avond water gedronken.
We ruimden alles op en rond 2 uur vertrokken Glory en Damon, Joe en Ronnie waren al weg.
Ricky en ik bleven achter. Nu is het probleem, ik heb geen idee wanneer ik huiswaarts ging, het is allemaal heel wazig vanaf het moment dat wij afscheid namen, mijn idee was rond kwart voor drie maar ik kwam thuis om half vijf terwijl ik normaal een uurtje naar huis rijd vanaf McGee's.

Ik herinner me dat ik door Middleburg reed, langs de Aldi en langs Darian's straat maar daarna is het heel vaag. Als een droom waar je over straten rijdt die je niet kent, op een punt zag ik bekend terrein en een paar minuten later stond ik op de oprit van mijn huis, totaal verward, niet eens wetend van welke kant ik mijn straat inreed.

Ik was verward, heb blijkbaar met April gepraat die een stapel van200 bankbiljetten van een dollar, leuk he, op mijn kastje had gelegd, ik herinner me die bankbiljetten maar niet dat ik met haar praatte. Ze zei dat ik verward was en natuurlijk liet ze Kelly dat weten.
Ik herinner me dat ik met Ian praatte en hem vertelde wat er gebeurde, hij zei, het lijkt of je drugs hebt genomen, ik zei, nee zeker niet want ik heb alleen water gedronken, Ricky gaf mij zijn pijpje, hij rookte weed maar ik sloegdataanbod af, weed maakt me slaperig en ik moest nog dat hele stuk naar huis rijden.

Ik sliep van 5 uur tot 9 uur en dronk koffie, ik was nog steeds erg verward en ontzettend moe natuurlijk dus ging terug naar bed. Ik sliep tot half een 's middags en voelde me beter, at iets en meer koffie.
Toen begon de familie wakker te worden, eerst kwam Raini, are you ok. Toen belde Darian, zoiets gaat natuurlijk rond als een vuurtje en ik praatte met Kelly. Zij dachten allemaal dat ik misschien een hersonbloeding of een toeval had gehad, nee hoor, geen klachten erna en Ian zei dat ik er normaal ofschoon een beetje verward uitzag toen ik thuiskwam.

Ondertussen hoorde ik niks van Ricky, normaal laat ik hem weten dat ik veilig thuis ben, dat gebeurde en hij stuurt een berichtje terug, slaap lekker of zo maar nu niks. Hij was niet online geweest, hij reageerde niet op mijn tekst naar zijn telefoon dus ik was super ongerust.
Ik belde Glory en die had niks van zijn familie gehoord, ze zei, als hij niet thuisgekomen was had ik allang een telefoontje gehad dus meer raadsels.

Glory zei, toen wij vertrokken was jij net als anders, ook zij had niet gedronken dus ik geloof haar en ik herinner me elke minuut van die avond.

Om 5 uur eindelijk een berichtje van Ricky, zijn telefoon was uit zijn broekzak gevallen in  zijn truck en hij had hem net pas teruggevonden dus alles was daar ook ok.

Dus wat is er gebeurt en hoe in hemels naam ben ik thuisgekomen zonder brokken op drukke wegen met heel veel verkeerslichten, misschien zelfs op de snelweg ofschoon ik me dat niet herinner maar de auto is ok, ik ben ok alleen freaking out !!

Over een paar weken weer diezelfde rit maar ik moet zorgen dat ik dan ook ok ben anders kan ik niet meer gaan.

Er zijn twee dingen die gebeurt kunnen zijn, of ik heb drugs binnengekregen op de een of andere manier, als dat zo is, was het in het water dat ik dronk maar waaron zou iemand dat doen ? Ricky zeker niet, hij en ik zijn goed, hij hoeft mij niet te verdoven om iets gedaan te krijgen en iemand anders in de bar heeft geen voordeel met dit. Bovendien bleef ik nog een tijdje daar en zou ik dat eerder gemerkt  hebben dan toen ik naar huis ging.

De meer aanvaardbare verklaring is iets genaamd white line fever. Het is het monotone staren naar witte strepen op de weg, in het donker en dat heeft een hypnose effect, vooral als je erg moet bent. Het is een lange weg van Keystone tot bijna thuis, geen andere verkeer en ik was uitgeput waarschijnlijk, ik was tenslotte ruim 20 uur op mijn voetjes, had niet veel gegeten en was in een roes van muziek en liefde.

Ik zal waarschijnlijk nooit weten wat er gebeurd is, raadsels kunnen soms niet opgelost worden maar ik ben veilig thuisgekomen, dankzij iemand daar boven, ik weet zeker dat Martin uitkeek voor mij.
Ik ben niet bang weer te gaan, ik moet alleen zorgen dat ik meer rust krijg, dit gebrek en slaap gecombineerd met stress bouwde zich op.
Ik nam voldoende rust gisteren, ik at licht en was om 10 uur in bed en sliep tot 10 uur vanmorgen.

Dus ongerust maken, doe ik niet en zou niemand moeten doen. Als er nog een black out komt, zit ik bij de dokter, dat beloof ik maar ik voel me fit nu en ben klaar, nou ja, voor een nieuwe werkweek.

Ik moet een lieve collega missen, Ricky Nelson nam omtslag, ik heb gisteren met hem gebeld, hij had het helemaal gehad met zijn manager Wanda die mij heel graag in haar team wil, ze is net als Russell, alles voor de nummertjes en steeds de beste willen zijn ten koste van haar team.
Ricky en ik hebben afgesproken dat voordat ik verhuis, we samen uitgaan, misschien eten of naar een optreden van zijn zus die drumt in een band. Ik zal hem missen, we grapten altijd in pauzes.

Mijn FMLA is weer goedgekeurd voor een heel jaar en ik ga dit gebruiken, zeker weten, dan maar minder in mijn loonzakje maar ik moet nog beter voor mezelf zorgen, niet alleen voor mezelf maar ook voor mijn familie, aan beide kanten van de oceaan en voor mijn vrienden om een lang en gelukkig leven te leven in mijn Kessel.

Liefs van Mariet

Kriebels

Als de herinnering
Aan een enkele kus
Een glimlach tevoorschijnt brengt
Elke keer weer

Als mijn Hart sneller klopt
Als ik aan jou denk
Dan weet ik....
Ik wil meer.

Goeiemorgen,

Zo zeg, dat is lekker vroeg vandaag maar niet echt vrijwillig , zeker weten.

Het is net na zessen en ik ben al een uurtje op, werd wakker om half vijf en kon gewoon niet meer slapen, helemaal wakker en zo'n zin in koffie. Dus na nog wat gedraai onder mijn dun lakentje, de nacht temperaturen zijn nog steeds rond de 25 C, besloot ik gewoon op te staan en Melly was het zeer met me eens.

De koffie in de koelkast, een manier om te voorkomen dat anderen mijn koffie drinken en ik bedoel niet een a twee kopjes per dag maar meer zo'n 5 a 8 bekers dus ik heb mijn maatregelen getroffen, niet alleen met koffie trouwens.

Na de uitbarsting van afgelopen week gaat het iets beter, niet veel maar ik blijf positief ofschoon ik een argument met Ian had over het feit dat het twee en een halve dag duurde voordat hij mijn potten en pannen schoon had.

Gevolg, ik kook niet, Ravyn krijgt evengoed wat van mij, we hadden lekkere broodjes gezond met veel sla en tomaat en kalkoen met zwitserse kaas.

Op het werk was het niet je van het maar ik ben wel weer employee of the month. Ofschoon ik de beste in mijn team voor augustus was en nummer twee van het hele center en ofschoon ik twee sta in september moest mijn manager toch even de puntjes op de i zetten volgens hem...ik tel de dagen.

Gisteren dan eindelijk weekend, ik had mezelf beloofd wat met Ravyn te doen, ze heeft de hele week hard gewerkt op school en zoals ze gisteren zei, oma we hebben het verdiend.

Eerst naar Costco voor de verwennerij, het proeven viel wat tegen, er waren maar half de kraampjes die er normaal zijn maar we gingen gewoon twee keer naar de meesten. Ze hebben het kerstspul al in de winkel, in de meeste winkels trouwens gooien ze jer al dood mee en ik kocht een groot blik Belgische koekjes met chocola. Die heb ik al jaren en ze zijn heel erg lekker. Ook vond ik Franse truffels, je weet wel met cacao poeder en dat lekkere witte spul van binnen, allemaal in mijn koelkast nu, het wordt vol.

Ook staat er een pak haasjes in de koelkast, van eentje snijd ik vanavond biefstukjes, de andere ga ik morgen of zo gebruiken aan het stuk, mijn moeder maakte dat vroeger op zondag, mijn jongens noemden het oma vlees en een paar weken geleden toen ik dat maakte viel het erg in de smaak hier.

Gistermiddag kreeg ik eindelijk wat was gedaan, de wasmachine is in de garage en daar zijn ook drie honden die veel te weinig aandacht krijgen volgens mij. De grootste, Koda ligt graag uitgestrekt voor de wasmachine dus ik moet over hem heen stappen, een heel gedoe en hij wijkt geen meter. Hij is al oud en een beetje ziek en ik vertrouw hem niet maar gisteren toch maar de grote stap gewaagd, ik ben altijd heel trots op mezelf na afloop, ik ben nu eenmaal geen hondenmens vooral niet als ze zo groot zijn.

Na allemaal dat gedoe vond ik dat we nog meer verdiend hadden en gingen Ravyn en ik naar Golden Corrall, ik had zin in steak van de grill en garnalen, het was weer heerlijk !

Nog even bij Aldi nootjes halen en een zakje gemixed gedroogd tropisch fruit, met vruchten en kokos snippers, ik mix het met de nootjes als een tussendoortje voor op werk.

Daarna naar huis, koffie en wat tv kijken. Op Netflix is de Greatest Britisch Baking Show weer begonnen voor het nieuwe seizoen maar ze doen een nieuwe aflevering per week dus nu weer wachten tot komende zaterdag.

Komende vrijdag moeten de mannen weer spelen, in Keystone, een late van 21,00 tot 2 uur 's nachts en dan nog een uur naar huis, ik kan beter proberen vooruit te slapen.

Vanmiddag om 12 uur is er een show in Pecan Park, de plaats waar we ook wel eens heengaan om de alligatoren te voeren, het een half uur show met roofvogels, havik, uil en ook hebben ze gieren dus ik dacht dat is leuk voor Ravyn en ik hoop foto's te maken en een filmpje of zo, als het weer meewerkt.

Er is weer een tropische storm onderweg naar onze contreien, genaamd Humberto, hij zal vandaag een orkaan worden en de Bahamas aandoen die net een beetje aan het herstellen zijn van Dorian, daarna draait Humberto de oceaan op, weg van ons maar we krijgen wel wat regen en wind, als het niet meer is als Dorian, geen vuiltje aan de lucht.

De mieren zijn terug, ik had een ware plaag hier rondom mijn luie stoel en ze hadden op een gegeven moment ook mijn kastje langs mij ontdekt, ze houden van tandenstokers, de mijne die ik gebruik hebben een mint smaakje en blijkbaar vinden mieren dat lekker. Ik zette een mierenlokdoosje en dat leek het probleem op te lossen, voor een paar dagen, nu zijn ze terug en het friemelt overal, soms ook op mijn lijf. Het is erger dan ooit dit jaar, ik wordt er erg kriebelig van !!

Ik ben ook al aan het inventariseren wat ik allemaal mee gaan nemen volgend jaar, ik ga dus waarschijnlijk toch een grotere container nemen zodat ik ook wat  meubels mee kan nemen en mijn bed, ik vind het zo moeilijk dat achter te laten, er zijn zoveel herinneringen aan dat bed, al mijn tijd met Martin, zijn laatste uren, ik wil het helemaal niet kwijt.

Dus ben ik prijzen aan het opvragen en dan ga ik ook kijken waar, als ik eerst bij Paul intrek waar geen plaats is voor de meubels, ik het kan onderbrengen, ik weet zeker dat ik wel iets vind.

Ik ben ook kwartjes aan het bekijken en nu denken jullie, oh oh, das niet gezond haha. Ton van May verzamelt munten en May heeft mij een lijstje gestuurd met de quarters die hij nog niet heeft, elke staat in de States slaat haar eigen munten dus May en Ton, ik ga het proberen, zo ver nog niks gevonden.

IK ga nog koffie maken, het is inmiddels 6.40 en nog pikkedonker buiten, veel liefs van Mariet

Donderbussen en granaten !!!

De stilte voor de storm
Oorverdovend en eindeloos
Ik wacht nu Al zo Lang
Jij zei
Het duurt een poos
De wijzers van de keukenklok
Staan stil
Bewegen niet
Als minuten geen uren, dagen Worden
Wat ligt er Dan in het verschiet
Voor mijn bloedend Hart
Voor mijn verwonde ziel
Laat draaien
Dat eeuwigdurend wiel

Goeiemiddag lieve lezers,

Wat een week, wat zal het stil zijn nadat ik terug ben in Nederland, vergeleken met hier en al de sores en zo..

De week begon met maandag vrij en een orkaan op de oceaan die in de Bahama's terreur en vernietiging zaaide, nog steeds wisten wij niet wat Dorian daarna zou doen, onze kant uit, toch naar de Golf maar het zag er meer en meer naar uit dat wij in het pad lagen.

Maandag avond, ik was al in bed, een telefoontje  van mijn manager, een voicemail en een text.
Dinsdag gesloten, daarna, wie weet.
Dat had er alles mee te maken dat in Jacksonville geevacueerd werd, zones A en B en alle mobile homes. Ook was er sprake van dat dinsdag middag de bruggen gesloten zouden worden en ook in Orange Park evacuaties, langs de weg die ik naar mijn werk gebruik.

Dinsdag de laatste dingen gedaan, nog gauw heel vroeg melk en brood gehaald want dat was al weer bijna op en je weet maar nooit. In de winkels was al al het gekoeld spul weg, vlees flink afgeprijsd maar ja, je kunt wel inslaan maar als mijn stroom uit zou gaan kon ik het daarna misschien weggooien.
Ik nam wel wat kip mee om soep van te maken en gehakt voor ballen.

Daarna naar huis want al de winkels in mijn directe omgeving zouden dicht gaan om 12 uur behalve Winn Dixie, die deden gewoon alsof er niks aan de hand was.

En wat moet je dan doen, je kunt nergens heen dus Ravyn en ik keken films, met snacks terwijl haar ouders niet eens de moeite deden om op te staan voor 16.00 uur, ik was er niet blij mee.

De volgende middag, op woensdag (weer vrij natuurlijk, wel betaald) zouden de orkaan ons passeren maar gelukkig week hij iets naar het oosten en dat zorgde dat mijn huis net buiten de buitenste gordel van wolken lag, we kregen wel stevige windvlagen maar maar heel weinig regen en natuurlijk de opmerking van Ian, zie je wel, heb je al die voorbereidingen getroffen en het loopt met een sisser af. Ik zei, jouw dochter is in mijn huis en ik zorg ervoor dat ze veilig is en dat het haar aan niets ontbreekt.

Donderdagmorgen eerst de cardioloog, het was eigenlijk afgezegd door hun want mijn dokter is er even van tussen voor medische redenen. Ik kon de volgende afspraak op 31 oktober maken of met de nurse practisioner praten (zoals elke keer de laatste 2 jaar) dus ging de afspraak toch door.
We bespraken dat we niets veranderen tot mijn verhuizing, met een laatste afspraak volgend jaar maart en een half jaar voorraad van aspirine ging ik naar het werk.

's Middags was de afscheisdfuif van Gene, mijn oude werk buurman, met lekker eten, heel gezellig, ik ga hem erg missen'

Nog 207 dagen voor mij !!

Vrijdag voelde ik me niet lekker, doodmoe, amper geslapen, weer veel te veel herrie in huis dus ik kwam iets eerder naar huis.
Weer stond er afwas, mijn kamer is vol met troep van Ravyn (nog steeds trouwens), April was nog steeds niet gaan werken en ik was ontzettend aan het einde van mijn latijn en dan kun je beter uit de weg blijven.
Ian kwam me weer eens wat vragen en ik plofte, vertelde hem dat hij het niet goed onder controle heeft, dat hij niet goed voor zijn dochter zorgt (ze moet zelf 's avonds haar eten maken) en dat ik het hardstikke moe ben om overal voor op te draaien. Hij liep weg, fout !!!

Een half uurtje later riep ik hen beiden op het matje en heb hen een ultimatum gesteld.
Jullie hebben een week om jullie zaakjes in order te maken zoals ik het wil en anders, ophoepelen...allemaal, met de honden.
Ik denk niet dat ze dit ooit zagen aankomen, ze dachten zeker, ik blijf het slikken....fout !!

Daarna pakte ik mijn boeltje en reed naar Middleburg, naar Damon en Glory en daar ben ik ook de nacht gebleven. Het was heel gezellig, praten, een halve film en Damon met de gitaar en ik voelde me veel beter.
Zaterdag morgen even naar huis, tas weer gepakt en naar Georgia want het festival in Middleburg was afgelast maar de fuif in Georgia ging wel door. Ik was er om twee uur maar het duurde nog een paar uurtjes voordat de rest kwam.
Ik zwom niet, zelfs niet vanmorgen, had gewoon geen zin maar hielp met eten klaarmaken en gewoon gezellig kletsen met iedereen.
Na het eten liep het snel uit de hand, mensen begonnen vanalles onder elkaar te drinken en al snel vielen de eersten om. Ik bleef gewoon lekkere muziek draaien op Misty's karaoke ding dat je ook voor youtube kunt gebruiken en om half elf lag ik in bed.

Vanmorgen een snel koffie en toen naar Middleburg want Kelly's zus Lea had haar leesbril vergeten mee te nemen, wel een stevige omweg maar het was lekker weer (rekord hitte van 37C) en ik moest nog meer om vanwege een afgesloten weg.
Ik eindigde in Raiford en besloot langs de gevangenis daar te rijden, ik was er al eerder geweest met Martin maar had geen foto's gemaakt. Het is een van de drie gevangenissen in Florida met een death row, vorige week is er nog iemand ter dood gebracht met een dodelijke injectie maar ze hebben er ook een electrische stoel op verzoek van de gevangene. Er zijn hier opnames gemaakt voor de Green Mile, de bekende film met Tom Hanks.

In Middleburg was het even zoeken want Lea woont erg achteraf, zandweg, in de bossen en uiteindelijk was ik net voor vier uur weer thuis.

Ik heb pizza meegebracht voor vanavond en voor mij left overs van gisteren, kip van de grill, cole slaw en carrot cake.

Morgen weer werken, ik hoop tenminste vannacht te slapen, mijn weerstand is op zo'n laag pitje, aften in mijn mond en moe, moe en nog eens moe.Ik weet het, voornamelijk stress en hoe dan ook, daar moet een einde aan komen, als ik daar een bitch voor moet zijn, toemaar.

Hopelijk volgende weer eens een verslag met niets negatief...ik heb het nodig

Liefs van Mariet

Orkaan Catagory 5 op weg

Vlagen van mist
bedekken de maan
verduisteren de kamer
de kat zucht voldaan

maakt zachte geluidjes
ze rent door haar dromen
ontwijkt de struiken
klimt in bomen

Ik luister en glimlach
en denk aan jouw laatste kussen
misschien zie ik je dit weekend weer
hopelijk komt er niks tussen

in gedachten reik ik jou mijn hand
neem me mee, mijn lieve stoere man
neem me met je mee
naar jouw dromenland

Goeiemiddag lieve mensen

Na een weekje overgeslagen te hebben hier weer een nieuw blog en heb ik veel te vertellen, ja hoor, veel te veel haha.

We wachten met spanning op de komende dagen en dat komt door opnieuw een orkaan die op weg is naar deze contreien, een hele grote, reuze monster catagorie 5 en dat is het hoogste wat je kunt bereiken als orkaan. Op dit moment teistert hij de Bahama's met windsnelheden die ver boven de 200 km per uur liggen, heel favoriete vakantie bestemming voor veel Amerikanen op hun super de luxe cruise schepen maar nu kun je er beter uit de buurt blijven.

Het zag er lang na uit dat Dorian ergens tussen zuid en midden Florida zou landen maar nu is het hele traject verschoven naar het oosten, ofschoon deze nacht weer iets naar het westen dus naar ons toe.

Zelfs als hij buitengaats blijft en dat lijkt op dit moment op zo'n 70 mijl (115 km) krijgen we massa's regen en wind. En er hoeft maar iets te verschuiven en we hebben dat gezien met Irma twee jaar geleden de volgende week en we zitten er midden in.

Michael die 3 jaar geleden ook voor veel overlast zorgde en niet eens 5 maar meer 2 was, zette behoorlijk wat onder water.

IK heb zoveel mogelijk mezelf voorbereid, het gras is gemaaid voor en achter wat een snellere afvoer van water ten gevolge zal hebben, Ik had Ian gevraagd maar die kon niet want hij had een blaar onder zijn voet, dat belette hem niet van auto rijden en naar de winkel gaan. Ik was zo boos, ik heb alles zelf moeten doen, het kookpunt bijna bereikt. April zou vandaag haar schulden voldoen maar nee hoor, eerst was de band van de auto in flarden doordat ze er gewoon mee bleven doorrijden toen ie al plat was en nu weer andere excuses, ik heb haar een extra week gegeven.

Natuurlijk liggen ze nog in bed, om kwart voor een is dat ook normaal hier.

Raini is met Ravyn en de jongens naar Georgia, naar de reunie van familie aan haar moeders kant, we waren er vorig jaar, ik vond dat wel genoeg.

We hebben water, extra brood, pindakaas, extra grote pot, belangrijk voor overlevingskansen en verder het allernodigste, het zal wel meevallen. Het ergste is als de stroom uitgaat maar ik heb gisteren een extra batterij pack gekocht om mijn telefoon en tablet op te laden en ik kan natuurlijk altijd in de auto gaan zitten en daar op laden.

Dit gooit heel mijn weekend plannen in het water, ik zou nu op weg moeten zijn naar Keystone voor een party maar die is afgeblazen, achteraf een beetje voorbarig want die orkaan treft ons pas op dinsdagavond/woensdag morgen.

Ik had gehoopt Ricky daar te treffen, hij wist het nog niet zeker, lag aan hoe het thuis ging, its complicated

Vorige week speelden ze in Keystone bij de veteranen club, niet voetballers of zo maar leger, marine etc

Het was geweldig en ik had zoveel plezier, na afloop opruimen en toen was het nog niet eens middernacht dus we gingen nog voor een afzakkertje naar McGee's, dat lag toch op de weg naar huis voor ons allebei.

Voor het eerst luisterden we samen naar een andere band en zongen samen uit volle borst mee met Sweet child o mine van Guns&Roses. Hij kuste mijn wang en zei, this is wonderful, jij bent zo heel anders dan al de andere vrouwen waar ik mee was. Daarna dansten we...

Zaterdag zie ik hem weer op het Full Moon Festival in Middleburg, zij spelen als eerste band om 12.20, een dag vol southern rock en lekker eten.

Later moet ik naar Georgia voor de fuif van Misty, ze zou eigenlijk afgelopen weekend zijn maar werd uitgesteld vanwege...vanalles.

Ik ging wel naar Georgia, samen met Raini en Ravyn, het nieuwe zwembad is zo groot maar ook zo hoog en het is een hele wiebelige ladder waar je op moet om in het water te komen, dat is niet zo erg maar er uit komen is pas echt griezelig.

Zondagmorgen , mijn badpak was nog nat, ging ik alleen zwemmen, in mijn blootje, wat maakt het uit. De tuin is open maar er nooit veel verkeer op de weg. Natuurlijk toen ik boven op die ladder stond, hoogste puntje, kwam er een truck voorbij en even later met afdrogen nog eentje, ik heb gezwaaid...

Het is september, de R is in de maand maar het nog steeds zo bloedje heet hier, ik was dan ook zo moe van dat gras maaien en alle gezever hier, niemand die iets opruimt, de garage stinkt naar hond en poep, die arme dieren zijn al twee dagen niet buiten geweest dat ik vrijdag morgen dacht, wie doet me wat, ik ga terug naar bed. Hopelijk kan ik dinsdag naar het werk want ik moet nog de papierwinkel daarvoor doen en dat moet voor woensdag.

Komende week is het afscheid van Gene doe met pensioen gaat, hij heeft een feestje op het werk en ik sta op de lijst. Het blijkt dat je 500 dollars krijgt als je dat doet, voor spijs en drank, ik heb mijn team genoten verteld toch maar heel aardig voor mij te zijn de komende maanden als ze willen komen !!

Woensdag was het afscheid van Joe en ik kreeg gelukkig de kans te gaan. Er waren zo'n honderd mensen aanwezig en Lillie was nog steeds in schock, dat kon ik wel zien. Het was een zogenaamde open casket bijeenkomst voor de dienst dus afscheid nemen met een open kist maar dat was Joe niet, het kon wel een etalage pop zijn geweest, alles wat Joe Joe maakte was weggevaagd.

Hij had waarschijnlijk een hartaanval gedurende zijn dutje in het vliegtuig gehad, zeker zullen we het nooit weten.

Nadat de kist gesloten was kwam er een aalmoezenier spreken van de American Legion in Middleburg, dezelfde club waar zaterdag het festival is. Joe was als veteraan lid van deze club net als Ron en LuAnn en Ricky.

Er waren veel oud collega's , vooral managers en iedereen kreeg de kans om te spreken waar gretig gebruik van werd gemaakt. Er werd vooral teruggekeken op Joe's humor en inzet op het werk, elke dag lachten met zijn grapjes, zijn leuk georganiseerde danspartijen en zo.

Ik zei later tegen mijn manager Russell, toen was het nog leuk om naar je werk te komen want Joe was er en het was nooit saai. Ik dacht dat kun je in je broekzak steken, gelukkig ben ik weer helemaal groen. Hij gaat komende week woensdag op vakantie, naar New York, zijn moeder opzoeken en is dus weer een hele week weg.

Nog 214 nachtjes slapen en dan zwaai zwaai en bye bye.

Zaterdag is mijn broer Paul jarig, bij hem ga ik eerst wonen als ik nog niets anders heb, lieve broer, van harte en volgend jaar geven we een knalfuif voor jou, Marietje is bijna terug en dan wordt er weer meer gevierd, daar kun je vanop aan !! (hij houdt niet van feestjes)

Ik ga zo dadelijk een dutje doen, was vanmorgen om 7 uur op en heb al lekker ontbeten bij Golden Corral, dat biefstukje was puur klasse

Fijne zondag en volgende week hoor je hoet het afliep met Dorian, no worries als het blog later komt want ik blijf zaterdag avond ik Georgia slapen..

Liefs van Mariet