Drama kan bevrijdend zijn

Dramatiek van een zomerse dag

Lang voordat de geelkoperen zon de wereld vandaag echt in brand zet, had ik het gevecht al verloren.
Mijn nacht met de zure zweetsporen op mijn lakens was lang, mijn huid brandde als vuur van te lang in de zon gisteren. Te lang was 20 minuten maar de reusachtige reus aan de zinderende hemel heeft niet langer nodig om mijn melkwitte huid te kleuren, te verbranden, daar waar normaal geen zonlicht haar raakt.
Mijn schouder, waar ging het mis, ik weet het niet eens maar de pijn is echt, ergens binnenin is er iets stuk gegaan in dit lijf dat de laatste weken verstek lijkt gaan, mij plagend met pijnen, met hoestaanvallen en snot, heel veel snot.
En nu vandaag, een hitte die je niet ontsnapt, je kunt rennen maar ze achervolgt, jaagt je op als een verschrikt dier , een hert met reusachtige ogen in het midden van een brandend woud, wetende dat er geen wonder gaat gebeuren. Het hert weet dat alles wat wacht dood heet, de hitte, de vlammen die likken aan je bestaan.

Even ontsnapte ik, even mijn ogen dicht op de bank met nostalgie als kompaan in de vorm van muziek uit mijn jeugd...even....
En terwijl ik naar buiten loop, de oven in en de kat bewonder en benijd omdat zij schijnbaar geen last had van deze golf van hitte en gewoon op de stoep zich helemaal uitstrekt denk ik, waar is het einde aan deze waanzin en terwijl in het gras een scherpe punt van een takje zich roekeloos in de zijkant van mijn voet boort schreeuw ik in stilte.....

Goeiemorgen lieve mensen

Gisteren schreef ik bovenstaand stukje, er is waarheid in het stuk maar merendeels wilde ik mezelf bewijzen dat ik iets dramatisch kon schrijven, met woorden, zinnen die we normaal niet gebruiken, dramatisch taalgebruik, een literair stukje, over the top en ik denk dat het redelijk gelukt is.

Wat een week, ik ben er wel trots op dat behalve dat uurtje op donderdag waar ik eerder naar huis ging, ik bijna de hele week gewerkt heb en het was niet gemakkelijk.

Die verkoudheid plaagt me nog steeds, de heup is ineens weer helemaal goed maar werd vervangen door de schouder maar later meer daarover.

Het was weer even wennen, elke dag aan de telefoon, mensen die aardig zijn maar ook sommige die tegen je schreeuwen, mensen die je sweetness noemen zoals Martin altijd deed en dat bracht tranen in mijn ogen want ik mis hem zoveel, sommige dagen is het bijna ondragelijk, die pijn maar dat komt natuurlijk ook omdat ik me niet lekker voel en heimwee heb, niet alleen naar Kessel maar ook naar mijn dagen met hem.

Woensdag hadden we met het team een potluck en het was lekker, die loempia's van Berna (afkomstig van de Phillippijnen) en de kaas dip van Ashley, om je vingers bij af te likken.

De dagen regen zich aan een en dus alleen donderdag ging ik eerder naar huis, ik had een paracetamolletje genomen en werd heel misselijk ervan.

Vrijdag was het al erg warm, we gaan naar de 40C vandaag en morgen en gelukkig kon ik vrij krijgen om 12 dus ik had al mijn zwemspullen in de auto en reed naar Darian.

IK had haar en de jongens nog niet gezien sinds ik terug was, grote Josh was ook thuis, hij had begin afgelopen week een blindedarmontsteking, hij werd dinsdag geopereerd omdat het gesprongen was.

IK deed mijn badpak aan en liep de trapjes af, het water in en ineens, mijn rechter schouder deed ontzettend pijn, net alsof ik mijn sleutelbeen gebroken had. Ik hield me zo rustig mogelijk in het water, meestal gewoon drijvend op mijn rug en na 45 minuten zat ik nog even in de stoel langs het bad om met Darian te praten.

Thuisgekomen deed het echt heel zeer, autorijden is niet prettig met zoiets maar ik heb geen idee waar zoiets vandaan komt, van de ene op de andere minuut.

Vrijdag nacht was afzien, ik kon niet slapen, ik kon niet op mijn zij, dat deed zeer aan allebei de kanten, elke beweging die ik maakte was alsof iemand een mes in mijn schouder stak.

Gistermorgen ben ik eerst pijnstillers gaan kopen, aangezien ik niet alles mag met mijn hartmedicatie besloot ik voor arthritis pillen en ik moet zeggen, gisteren had ik erg veel baat bij

Ik kon tenminste funktioneren, het deed nog pijn maar niet zo erg en ik heb redelijk geslapen vannacht maar vanmorgen is alles anders. De pijn zit meer in de schouder kap en de pil zover doet niks dus dadelijk nog maar eentje. Ik mag er zes in 24 uur.

Ik wil niet naar de dokter, nog niet, mijn bovenarm knaagt maar het is rechts . 

Gelukkig heb ik morgen ook nog vrij in verband met Memorial Day, Darian heeft me uitgenodigd om weer te komen zwemmen maar ik kijk het eerst even aan, ook ben ik in de 15 minuten in haar stoel verbrand, lekker rood van voren waar normaal geen zon komt, krijg je als je laag uitgesneden badpakken draagt !!

Als dit nog een paar dagen zo blijft ga ik toch maar een afspraak maken, ik kan zo niks, zelfs de was ophangen is een probleem om maar van poetsen te zwijgen .

IK wil Maud Wijnhoven van harte proficiat wensen met haar verjaardag op 30 mei, heel veel plezier met je mannen !!

Op 31 mei is het elf jaar geleden dat ik in het diepe sprong en hier kwam om te blijven, nu is het anders maar we laten ons verrassen door het lot....ik kom altijd wel ergens op mijn pootjes terecht, dat hebben Melly en ik gemeen.

Liefs van Mariet

Wat brengt de toekomst ?

Ich waas weer efkes toes
om alles biej te tenke
om miense te zeen
en dinge te doon
en alles te euverdinke
ich waas weer efkes toes
en det deej mich zoe good
noe kan ich weer verder
toet ut volgend jaor
den  kom ich ech weer nao hoes


Goeiemorgen lieve mensen

Heel moeilijk te geloven dat een week geleden, ik in een vliegtuig zat boven een oceaan, nog maar een paar uren vliegen van hier, het lijkt al weer allemaal veel te snel te gaan, teken van ouder worden misschien.

Na de eerste dag was het al duidelijk, die vliegreis was beslist niet goed voor mijn herstel, het leek wel of het weer opnieuw oplaaide, hoesten, snotteren, heel veel hoofdpijn, vooral achter mijn rechteroog en na dinsdag niet echt verbetering bracht besloot ik dat woensdag geen dag was om te werken en ik meldde me af bij att, hetzelfde gold voor donderdag, ik was echt niet in staat om 8 uur aan de telefoon te zitten, mijn oren zaten telkens weer dicht en als ik niet kan horen wat de klant zegt werkt het niet.

Ik bracht veel tijd door met alleen zitten, liggen, dutjes en veel veel verse munt thee want ik heb peppermunt in mijn tuin. Ik heb nu net een groot glas gemaakt, met honing, het is ongelofelijk hoe goed me dat doet. Verder kippensoep natuurlijk en frisse lucht zou ook goed zijn, alleen het is een stuk boven de dertig nu al en het volgend weekend zegt men, gaan we voor veertig graden.
Ook dat grote verschil werkt niet echt in mijn voordeel nu.

Vrijdag, ja, ik wilde 's avonds uit, VYNL, Ricky zien dus ik ging werken.
Ik kreeg een compliment van mijn manager, hij beoordeelde een call van mij en ik kreeg all outstanding, dus hoogste eer, ook waren al mijn april cijfers groen, van mei heb ik nog niks natuurlijk.

Het was een lange dag en iedereen was blij me te zien. Ik hoorde wat interessante nieuwtjes trouwens.

De meiden die de andere baan aangeboden hadden gekregen en een aantal weken naar die andere afdeling gingen, je weet misschien nog, ik solliciteerde ook, dubbel salaris van nu, vertelden me, als ik weer zou kunnen doen, deed ik het niet. Op een na schijnen ze allemaal niet goed door de training zijn gekomen, je moet een gemiddelde hebben op wekelijkse toetsen van 85%, Mary Anne was de laagste met ergens in de 50 dus dat betekent dat ze nog een tweetal weken of zo hebben en dan wordt er zo maar besloten dat je niet geschikt bent en dus kan kijken voor een andere baan, teruggaan naar je oude baan is niet mogelijk. Je gelooft toch zeker niet dat ik me die stress ook nog op de hals zou halen, er zijn geen andere mensen meer benaderd maar mijn antwoord kan alleen maar nee zijn.

Ik kreeg vanmorgen in de post een stemformulier, van de bond over contract vernieuwing met att. Het contract loopt ergens in juli af en de bond adviseert om een aanbod van att aan te nemen om gewoon het contract met 4 jaar te verlengen, als dat aangenomen wordt is er een bonus voor mij en de anderen van 1000 dollar. Ik hoefde er niet over te denken, we zijn inmiddels te klein om een vuist te maken en 1000 dollar is een aardig centje toch.

Kathy vertelde me vrijdag, zij heeft connecties in de hoogste kring tot aan het kantoor van de president van att, dat er geruchten zijn daar dat Orange Park waarschijnlijk wordt gesloten voor dsl, ergens eerste kwartaal 2020. Dat betekent dat ik mijn baan kwijt ben dan, ze zijn niet verplicht me wat anders aan te bieden en ik ga niet voor een habbekrats ergens anders werken , winkels betalen 10 dollars per uur als je geluk hebt en geen verzekering included.

Wat gaat er gebeuren als dit het geval zou zijn. Net als een aantal jaren geleden gaan ze een aanbod doen, 10 weken betaald als je uit jezelf weggaat of zo, wanneer dat aanbod komt? Geen idee
En daar zit de knoop, als dat aanbod over twee maanden komt, wat doe ik dan.
Ik krijg als ik nu ophoud, een pensioentje van att over de 10 jaar werken, geen idee hoeveel dat is.
Ik heb ook recht op Martin's nabestaanden pensioen, volle mep als ik 66 word in december dus een beetje minder nu.
IK heb ook recht op aow hier als ik 66 word maar moet dan kiezen tussen die twee, Martin's of mijn,  dus daar moet ik me toch maar eens in gaan verdiepen.

Verder krijg ik in Nederland aow per augustus 2020 maar ik had al besloten daar niet op te wachten en eerder terug te komen. Alleen zover had ik onder controle wanneer, nu zou door wat er misschien komen gaat, die controle in de handen van att liggen, we zullen zien.

Vrijdag dus, snel naar huis, wat eten en dan naar Starke, nog steeds 50 minuten rijden hiervandaan.
IK kreeg de grootste glimlach van mijn lief, zijn ogen straalden toen hij mij zag maar, no kisses zei hij, i cant kiss you sweetheart. Hij heeft aften in zijn mond, van bestraling, van chemo ofschoon na drie weken ziet hij er goed uit, als je hem ziet zou je niet zeggen dat hij ziek is.
Het is in een heel vroeg stadium dus volledige genezing is zeker de beste optie, het is moeilijk voor mij, deze keer alweer kanker  en hulpeloos, een gevoel dat ik hoopte nooit meer te hoeven meemaken.

Hij speelde, hij zong ofschoon ik aan zijn stem kon horen wat er aan de hand was, hij begon met Ain't no sunshine, speciaal voor mij.

Ik danste veel ofschoon met vlagen het moeilijk was, er ging iets mis met in de auto stappen in mijn heup en soms kon ik niet eens opstaan van mijn kruk
Drie mannen kwamen me vragen voor te dansen, ongehoord maar ik genoot wel, het was een magische avond daar onder de volle maan.
We praatten veel buiten, over hem, mij, ons maar aan het einde van de show was hij moe en ik zei, je moet naar huis, koffie drinken kan wel een andere keer, hopelijk wordt dat 14 juni.

Ik hoor net dat ik niet welkom ben bij Darian, haar schoonmoeder wil niemand in haar huis, wat een idioot gedoe. Ik wilde met Ravyn gaan zwemmen en natuurlijk ook de jongens zien maar ja.  de meiden gaan nu naar het strand en nemen Ravyn mee, ik wil niet, veel te heet, ik verbrand veel te snel in badpak dus ik blijf lekker hier. Ik denk dat ik naar de Walmart gaan en een paar munt planten haal om in bakken te planten want die thee is zo lekker.

Ian ving een aantal nachten geleden een wolfsspin in zijn kamer, waarschijnlijk binnen gekomen via de open ruimtes langs zijn airo in de raam. De spin was behoorlijk groot, als zijn hand en ik kreeg de kriebels, geloof me. Hij is natuurlijk ondertussen wijlen maar toch, een spin komt nooit alleen zei mijn moeder altijd.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Wolfspinnen

Vanuit hier wil ik May Peeters heel hartelijk feliciteren met haar verjaardag op 24 mei a.s.
Volgend jaar kom ik op de koffie, tel er maar op !!

Ik wens jullie een fijne week, met veel goede dingen. Gisteravond vierden we de overwinning van Duncan, houd dat gevoel vast , de glimlach en ik weet het Ajax heeft niet gewonnen en er is een hele moop elende in de wereld maar wij moeten on eigen eilandje van happiness creeeren soms en dat is wat ik altijd probeer.

Liefs van Mariet

Eventjes thuis

Thoes

De nach is Zoe donker
Niks , hielemaol niks
Gen geluid, gen verkier
Ich been bienao in sjlaop now
Maar dink efkes noch aan mier

Mier van Kessel
Mier van thoes
Mier leefde veur dich
Noeits genog
Der Ken nog wat biej
Un rundje Dörpssjtraot
De Maas
In vergezich

De daag zien vol zon
Al raegent it piepesjtele
En waer ich ziemelkes naat
De vertrouwde sjtraote
Miense die ich zeen
Dao was de pastorie
Dao it patronaat

Mier van Kessel
Mier van thoes
Mier leefde in un gedich
De vertrouwde hoezer
It kesjtiel en de kerk
En weer die Maas
Miense aojers heur gezich

Goeiemiddag lieve mensen,

IK had even nodig om bij te komen van de afgelopen weken, lichamelijk maar ook geestelijk, het wordt steeds moeilijker, dat afscheid nemen en ik ben blij dat dit de laatste keer was en dat het volgende afscheid hier is, in Jacksonville, dat wordt ook moeilijk, ik weet het. Zoveel mensen waar ik van houd en wie weet zie ik ze niet meer maar laten we maar eerst leven in het heden en niet ons druk maken over wat er in een jaar gebeurd.

De vlucht naar Amsterdam, half uurtje geslapen door een blerend kind voor me in de rij, gelukkig had ik gewoon een paar dagen vrij gepakt, ik wilde de tijd hebben om rustig alles in te pakken en zo.

Op Schiphol stonden Rob en de grietjes me op te wachten en ze waren allemaal blij mij te zien, de autorit naar Helden duurt altijd veel te lang maar toen waren en broodjes, leverworst en koffie.

Wat waren ze blij met hun kadootjes, de thirts, Parijs spullen en de echte Franse baretten. 

Daarna ging het naar Kessel, mijn koffer naar het huisje achter in de tuin want ik kon daar toch slapen en even later het hartelijk weerzien met zus Ine en zwager Vijo.

Ik sliep die nacht het beste, als een roosje.

Op zaterdag dan mijn eerste wandeling door Kessel, alles is er nog hehe en ik ging op bezoek bij Paul en bij Mart en Katrin, gewoon lekker spontaan even binnen lopen.

Bij Paul stonden een aantal bananendozen met spulletjes van mij, mijn oude kerstdecoraties, zelfs mijn trouwjurk en hoed waren er.

Bij Paul kan ik over een jaar terecht als ik nog niks heb.

Ook op zondag nam ik alle tijd om bij te komen want ik wilde de rest van de week genieten van de maedjes en mijn zus die allemaal vakantie van school hadden.

Op maandag ging ik plat, op mijn gezicht, dat komt ervan als je niet uitkijkt waar je loopt. Viel ik vorig van de fiets op mijn kont, nu moesten twee mannen we weer opraken, bloedneus en een platter voorhoofd.

Maandag was de verjaardag van broer Mart en Ine en ik gingen 's middags lekker op de koffie of liever gezegd thee, Katrin had verse marokkaanse munt en gember met honing, heerlijk !!

IK ging later die week plantjes halen voor Ine's kruidentuintje met allerlei soorten verse munt, ik ga zeker ook zo'n tuintje aanleggen als ik terug ben.

Op dinsdag 30 april was de lunch bij Ton en May met Ted en Mart en het was heel erg gezellig, het weertje was goed, ik denk de aangenaamste dag - we konden lekker buiten zitten. Rob kwam me halen en we gingen samen naar Paul.

Woensdag 1 mei had ik de mijn meiden de hele dag voor mezelf plus een auto, geweldig !!

Eerst gingen we naar de Kesselse bossen want de centenboom is in mijn familie een traditie. Omdat ik deze keer de enige volwassene was en dus niet tegelijk centen in de schors kon verstoppen en de dames kon afleiden kwamen ze dus deze keer achter het geheim van de centenboom maar dat mocht de pret niet drukken. Ook mochten ze op de paraplu boom klimmen zodat oma foto's kon maken.

Daarna ging het nadat we we een frietje met hadden gegeten, naar het kasteel waar koning Walram op een unieke manier het verhaal vertelde van de dikke koning, ademloos gevolgd door een kinderschaar en daarna kregen we, kinderen en ouders/grootouders, een rondleiding door het kasteel en de tuinen. 

Toen wilde de koning op de foto met Fenna en Eline, hij is mijn neef Johan dus ik vertelde de meiden dat ze me in het vervolg met hare koninklijke hoogheid oma aan moeten spreken, ik ben familie van de koning !!

IK zette hen weer thuis af en deed nog snel wat boodschappen - spullen om mee te nemen.

Donderdag Ine en ik gingen lunchen bij de Belaeving in Helden, een leuk restaurant gelegen aan de weg naar Neer, tussen bossen en wijngaarden en gerund door mijn vrienden Brigit en Sabiene. Jammer genoeg waren zij er niet maar het was heel lekker, echt een aanrader.

Daarna gingen we shoppen in Helden.

Op vrijdag 3 mei had ik niks staan dus ik lekker koffie drinken bij Toos Vestjens, een oud klasgenootje van de lagere school. Ze is samen met Truus Smedts een reunie aan het organiseren voor alle jongens en meisjes in Kessel die dit schooljaar 65 worden of al zijn. We hebben gezellig herinneringen op zitten te halen, jammer genoeg kan ik er niet bij zijn in oktober.

Ondertussen had ik ook een leenfiets, een oudje van Annie die me prompt een baantje aanbood voor volgend jaar, vrijwilligster bij de VVV winkel, ik kijk daar heel erg naar uit.

Op zaterdag was het vrijgezellen feest van zowel Veronique en Richard die op 21 juni trouwen.

Dat betekende dat ik mocht babysitten op Aron, de bijna eenjarig zoon van Ruud en Klari. Het was heel gezellig, zelden zo'n gemakkelijk kind meegemaakt, we speelden, hij at en sliep, we maakten een wandeling naar het dorp en werden op de terugweg overvallen door een hagelbui maar hij was lekker ingepakt onder een plastic hoes.

Ine was ook naar het feest natuurlijk, het is haar dochter, zij kwam rond 8 uur terug.

De volgende dag zouden ze allemaal bij Ine bij elkaar komen dus Aron bleef slapen.

Die zondag nam ik de kans waar om mijn broer Mart in actie te zien als gids op het kasteel, hij deed een rondleiding voor een prive groep en ik mocht mee. We hadden weer een hagelbui op het programma waardoor de toer buiten wat korter werd maar heel mooi, hij deed het uitstekend.

Die avond gingen we met Rob, Sylvia en de meisjes wokken, en lekker dat die babi pangang was !!

Op maandag hadden we de vriendinnen dag, jammer genoeg konden Helene en Bert niet, het was toch gezellig, koffie, wandeling, lunch, wandeling en ijs na ofschoon niemand meer ijs opkon na die lunch maar de koffie bij Clevers is ook goed. Daarna nog even bij Wim Hendrix langs want de dames en heren hadden plantjes nodig en daarna alweer afscheid, het gaat allemaal veel te vlug maar over een jaar zien we ons weer.

Op dinsdag 7 mei had ik met Pauline afgesproken, in Roermond op het station en we hadden een super lekkere lunch en daarn vond ik hele leuke kleding in een klein winkeltje waaraan ik niet kon weerstaan, ik kocht een broek en drie katoenen shirts.

Voordat ze me naar huis bracht gingen we eerst naar de Munsterkerk om een kaarsje op te steken en toen naar Kapel in het Zand, de favoriete kapel van mijn vader. 

Op de terugweg begon mijn keel zeer te doen en ik ging op tijd naar bed.

De volgende morgen werd ik wakker met keelpijn, snotteren, alle bijholtes vol met troep, koortsig. 

Mart en ik gingen wel naar Will Janssen voor Koffie en vlaai en daarna naar Clevers voor een gezellige bijeenkomst van de facebook groepen voor Kessel, Blerick, Venlo en Tegelen maar ik bleef niet lang, ik voelde me niet goed.

s-Avonds hadden we een chinees etentje bij Hay en Miep met de familie, Bart was er ook bij, heel lekker en ik heb goed gegeten maar was blij weer in mijn bed te liggen .

Op donderdag zou Marie Louise komen lunchen, dat moest ik afzeggen, eveneens het bezoek aan Bert en Helen kon niet doorgaan, ik was heel beroerd en wilde ook niemand ziek maken.

Later op vrijdag ging het iets beter en aangezien ik buiten meer lucht kreeg maakte ik een wandeling en vond ik bij de fietsenzaak een mooie tweedehandse fiets voor mij, met versnellingen die ik kocht en later op de middag afhaalde,. Hij staat bij Ine veilig en droog te wachten op mij.

Zaterdag gingen Ine en ik ontbijten bij de Hema en nog wat laaste dingetjes kopen en toen 's middags de verjaardag van Fenna die vrijdag tien was geworden. Opdezelfde dag geboren als mijn papa, het was gezellig.

Ik bleef al slapen, koffer was ingepakt, was net aan het gewicht en op zondag morgen bracht Rob me weer naar Schiphol.

Ik was nog steeds beroerd en als je dan 1 uur in de rij moet wachten om in te checken is is dat niet leuk. 

Gelukkig kon ik wat slapen op de terugreis maar het dalen was verschrikkelijk pijnlijk aan mijn oren.

Raini stond te wachten en na snel van trui naar thirt te zijn gewisseld reden we snel naar huis.

Het was warm, 30 graden, een heel verschil met 16 dagen kil en regenachtig in Limburg.

Gisteren was er een bende was, opruimer, bed verschonen, alles opbergen en vanmorgen was ik erg vroeg wakker, de tijd werkt nog even tegen me

Ik besloot om 10 uur naar de film te gaan, Tolkien, beslist een aanrader als je van Tolkien houdt en ik bedoel niet de films maar de boeken anders vind je hem zeker heel saai.

Morgen moet ik weer werken maar ik geloof niet dat ik al ga, mijn hoofd doet pijn, ik hoest nog steeds en mijn neus, daar komt ook niet veel goeds uit.

Vrijdag moet ik fit zijn, Vynl speelt in Starke en Ricky voelt zich goed genoeg om te spelen, ik kijk er naar uit hem te zien

Morgen is Jeannette jarig in het verre Katwijk en ook Frits in Ubachsberg, van harte allebei.

OP 16 mei is Aline jarig, mijn lieve schoondochter in Bulgarije, nog een paar weekjes en dan mogen zij en Frank mijn volgend kleinkind verwelkomen, het kadootje is onderweg met Lauri.

Voor iedereen dit deze vakantie weer zo mooi, lief, interessant en gezellig heeft gemaakt, mijn dank en tot volgend jaar

Liefs van Mariet