zondag 28 september 2014

we zijn er nog !!!

de nach is lang en donker
soms ondragelijk veur mich
meuger den meug maar neet kenne sjloape
loester ich nao elk geluid van dich
de morge bringt weer leeg en hoap
misjien un wonjer, waem ken ut wete
ich raak dich aan, zachjes zoe des se neet wakker waers
ondanks sjloapeloosheid toch effe geneete

Hallo lieve mensen

Weer terug met mijn blog dus ik moet jullie nu updaten van de laatste twee weken.
Net voor het weekend, de vorige week besloot onze computer er definitief met op te houden. Ik zag het al aan komen dus ik had gelukkig het meeste al gecopieerd naar mijn extra harde schijf. Doordat Martin niet meer hier achter de pc kan zitten op die harde stoel, zelfs met zijn rubber bandje besloten we zondag naar Best Buy te gaan om hem een nieuwe tablet te kopen daar zijn oude ook de geest had gegeven. We kwamen erachter dat dat op credit kan dus er werd een mooie grote met extra toetsenbord uitgezocht en toen dinsdag de andere pc kwam, refurbisch dus een tweedehandsje via internet werd die snel geinstalleerd. Ook bleek toen dat mijn muis niet goed werkte dus ik heb nog steeds hoop dat ik de oude ook aan de praat krijg met een andere muis en dan nog wat foto's en zo kan redden.

Alleen, microsoft word, dat zit hier niet op en na navraag bleek dat ik mijn versie niet kan terug krijgen, att en microsoft hebben geen contract meer dus even naar een goedkoper alternatief uitkijken.

Na het gedoe met hospice kwam de zuster twee weken geleden, ik had /s middags vrijgevraagd zodat ik voldoende tijd had om met haar te praten. Ze nam Martin's bloeddruk op en de onderdruk was veel te hoog. Ze vertelde dat pijn dat doet, goed zo, dat betekent dat ineens het aantal pillen omlaag wordt gedraaid dus wel degelijk ernstige gevolgen heeft. Alles werd weer verhoogd en afgelopen maandag was de bloeddruk nog steeds hoog maar beter. Ze zorgden ook voor een andere nog meer compacte rolstoel en een grapler, een stok waar je wat mee kunt grijpen.

Op diezelfde maandag bezocht ik Diana en haar familie, haar man Edwin was er en het was gezellig, hij had een lekker stuk kaas meegebracht en ook kreeg ik peperkoek en speculaas, heerlijk hoor !!

Vorige week zondag hadden we Joke en Nico op bezoek met hun kleinzoon Quincy, ook weer kaas en koffiepads, we worden verwend. Ze komen binnenkort nog wat langer op bezoek, ze kregen Martin deze keer niet te zien want hij was disposed zoals ze hier zeggen (op het toilet)

Hij begint echt veel meer pijn te krijgen, zijn velletje wordt zo dun en is door op plaatsen en eten is op en af, kleine beetjes en soms dagen gewoon niks.
Ik heb zoveel mogelijk moeten werken om mijn  produktieve uren te krijgen en morgen ben ik aan mijn doel en krijg ik dan over een paar weken toch mijn bonus als er niks geks gebeurd.

IK ga dadelijk lekker skypen met Frank en Aline dus maak het niet te lang, later meer

Liefs...Mariet xxx

zondag 14 september 2014

Hooimaand


bes se der nog

as ich vanaovend aan de deur sjtaon

haes se op mich gewach

of besse sjtiekem weggegaon

det dink ich elke morge

det dink ich de ganse daag door

as ich de minuute tel toet ut tied is om te gaon

wat zitte der vuul in ein oer

den zeen ich dien gezich

dien auge sjtraole

en ich zuch ens hiel erg deep

ut was vandaag neet de daag

det ze dich kwame haole

 

Hallo lieve mensen

 

Na de vorige week al het gedoe met de auto, die trouwens uitstekend rijdt nu, hadden we deze week gedoe met Hospice. Maandag morgen kwam de zuster, veel te laat en ik moest me haasten daarna om niet te laat te komen, ze zou rond 9.30 komen en was meer dan een uur te laat.

Ze nam Martin’s bloeddruk op, luisterde en tikte en checkte zijn zuurstofgehalte in zijn bloed, allemaal ok, toen begon ze pillen te tellen. Geen kommentaar dus ik dacht dat is ook ok. Ze mompelde iets van dingen navragen met na de proteine shake maar ik hoorde niks over pillen. Zijn break through was bijna op dus ik nam aan dat dat ook besteld moest worden maar woensdag was hij aan de laatste pillen toe  en ik had nog steeds niks gehoord. Ik belde Hospice, zij zou mij terugbellen maar in plaats van mij belde ze Martin. Die belde me even later, helemaal ongerust en na 30 minuten kreeg ik haar eindelijk dan ook te spreken. Ik vroeg of ze de pillen besteld had en ze zei, nee, er waren er nog. Ik vertelde haar dat ze nu op waren en ze zei dat hij er veel te veel nam (er staat 2 per twee uur op de fles), ik kon horen dat ze geirriteerd was. Ze kwam later langs bij hem en vertelde hem dat dit niet kon, dat het veel te veel was (terwijl zij het verhoogden en niet eens op ons verzoek) en dat ze met de dokter gesproken had, ze zouden de morfine verhogen en als hij zich er niet aan hield konden zij niet meer helpen. We waren beiden verbijsterd, dit hadden we helemaal niet verwacht. Ze is aardig maar ik heb het idee dat ze iets verkeerd heeft gedaan en dat op ons probeert af te schuiven, ze had nooit zo mogen verhogen. Nu gaat hij dus van 2 per 2 uur naar een per 4 uur, lekker hoor !!

Het lijkt wel en we hebben dat al eerder gemerkt, dat als men’ as needed’ (als nodig) op een recept zet, men verwacht dat je dan niet dat recept volgt maar voor het eerst sinds we met kanker bezig zijn, voelde Martin veel minder pijn, kon hij weer lachen en konden we weer wat ondernemen.

Morgen komt ze weer en ik heb de middag vrij genomen zodat ik tenminste de tijd heb om dit in alle rust met haar te bespreken, tenslotte is dit voor zijn welzijn.

 

Hij heeft veel geslapen deze week, veel dutjes tussendoor en had twee dagen met intense maagzuur aanvallen maar na mijn Chinese olie en was aka selzer ging het langzamerhand beter.

Ik heb dan ook de hele week gewerkt op maandag middag na, toen heb ik een uur eerder vrijgenomen om mijn pillen weer eens bij te vullen en naar de kapper te gaan voor een knipbeurt. De krulletjes waren uit aan het zakken, nu is weer alles tip top

 

Gisteren eindelijk ook weer een vrije zaterdag en natuurlijk beginnen mijn vrije dagen met vroeg wakker worden maar na heel op mijn gemak koffie te hebben gedronken en alle lieve berichtjes te hebben gelezen (ik vind Facebook geweldig!) belde ik Susan en die had precies een uurtje tijd voordat de monteur kwam om hun nieuwe internet te installeren. We vonden twee yardsales, bij eentje kocht ik een hele lading knutselspullen, touw, lint, stickers en nog meer. De dame had ook sieraden en ik vond een mooi setje, halsketting en oorbellen. Ik zag nog een paar oorknoppen die oud leken en aangezien ze maar 50 cent vroeg nam ik doe ook mee. Nog een mooi vest en ik was voor alles samen 5 dollars kwijt.

Toen belde Gil, Susan’s man, de monteur was in aantacht dus nog snel een beker ice coffee van het tankstation en naar huis. Thuis zag ik dat er 925 op een van de oorknopjes stond, dat is het nummer voor sterling zilver en ik liet Martin met de loupe kijken. Ja hoor, zilver, met een mooie opaal en diamantjes….geweldig.

Alleen, toen ik gisteren mijn aanwinst in mijn juwelenkistje wilde doen glipte er eentje door mijn vingers, ik zag hem vallen, op mijn sandaal en van daar is ie spoorloos. Ik heb al op handen en knieen gezeten maar zover nog niks, we vinden hem wel.

Het grappige van dit verhaal, ik vertelde de yardsale dame over de gouden oorbellen die ik jaren geleden kocht voor 50 cent en ze zei beslist, oh nee hoor, dit is allemaal Avon, niks wat iets waard is, dat zou ik nooit erbij leggen !

 

Gisteravond na het eten heb ik het grootste geddelte van de achtertuin gemaaid, er is nu nog een stuk van zo’n 10 vierkante meter over, het gras is er extra hoog maar ik had geen puf meer, misschien dat ik dit later doe. Ian heeft de voorkant onder handen genomen toen hij hier was donderdag. Het is nog steeds erg heet, vooral voor klusjes als maaien en het zweet gutste in mijn ogen, haartjes kliedernat en zo maar de komende week schijnt het vooral ‘s nachts koeler te worden. Nu is het ‘s nachts nog gemiddeld 25 maar we gaan naar de twintig de komende week.  Overdag halen we nog net de dertig.

 

We naderen de laatste weken van dit kwartaal en tot nu toe krijg ik weer een bonus, ik zou n og een paar 100% surveys moeten hebben voor het hele bedrag, ik heb er maar drie en eentje was negatief, niet door mijn toedoen, maar daar tel ik niet echt op maar alles andere is klasse. Ik was vrijdag als enige van mijn team helemaal groen. Het is die laatste twee weken altijd weer stressen want er kan nog zoveel mis gaan op het laatste moment maar het komt zoals het komt en ik kan niet veel anders als mijn best doen.

 

De boom in onze tuin laat de blaadjes al vallen, de herfst brengt verval en ik voel dat dit jaar als geen andere keer ooit met Martin maar we gaan genieten van de mooie momenten, misschien is een uurtje park binnenkort mogelijk als de ergste hitte weg is.

 

Geniet van de kleine dingen en van elkaar….

 

Liefs…Mariet xxxx

 

 

zondag 7 september 2014

Vroom vroom !!!


Klaver veer

Madelief

Vallende sjterre

Wins det der blief

 

Hemel aope

Raegenbaog

Knipaug nao mich

As ich dich plaog

 

Leefde same

Det is gelök

Det is wat ich mich wins

Als ich vallende sjterre zeen

Terwiel ich klaver en bleumkes plök

 

Hallo lieve lezers,

 

Weer een turebulente week achter de rug, heb toch steeds meet het gevoel dat ik in een achtbaan op snelheid 10 zit.

Zondag was de eerste dag van mijn drie dagen vrij en ik ging met Susan naar Sam’s club. Haar man heeft een ander schema en moet zondagen werken dus zij is blij met gezelschap. Ik had geluk, ze hadden Martin’s favoriete drankjes op de reclame, Capri Sun, gemakkelijk in alu zakjes met een rietje en ik sloeg flink in. ‘s Morgens had ik al ontbijt voor hem gehaald en toen ik terug kwam was de auto dood als een pier, niks kwam er meer uit maar aangezien ik mijn alternator dinsdag zou krijgen en ik niet hoefde te werken maakte ik me niet direct druk daarover.

Maandag was Labor Day, vrije betaalde feestdag voor mij en Susan en ik waren al vroeg op weg naar de thriftstore waar alles 50% off was. Ik wilde kijken naar een rokje maar kwam thuis met een spijkerrokje, drie tshirts en drie jasjes waarvan een heel leuk, roze en witte ruitjes, net als uit de vijftiger jaren met grote knopen en het etiketje liet 60.00 zien, ik betaalde er twee. Met nog wat knutselspulletjes was ik in totaal 17 dollars kwijt, ook een van de tshirts was nog met etiket dus geweldig, zo’n garderobe aanvulling.

Dinsdag was turbulent, de zuster kwam ‘s morgens om te checken en de pillen te tellen, ze had daar lang voor nodig en vroeg ons de oren van het hoofd, ze vertelde me dat ze voor diezelfde dag nieuwe had besteld maar die kwamen pas een dag later, geen nood, we hadden nog (wanneer hebben we dat ooit kunnen zeggen voorheen!).

‘s Middags verschillende keren naar de autostore gebeld, nee hoor, geen alternator, zal wel later komen vanwege Labor Day. Martin was ziek, misselijk, niet kunnen eten, slikken. Hij had een van de zenuwpillen genomen, flink groot en die was in zijn keel blijven steken (hij heeft nu de vloeibare variant gekregen) en de keel was heel pijnlijk, ook de slokdarm naar zijn maag toen en zelfs water drinken was een probleem.

Woensdag morgen moest ik weer werken maar je raadt het al,m geen enkele manier om die auto aan de gang te krijgen, ik had al een nieuwe klem op de accu gezet, de andere durfde ik niet aan, moest kabels ervoor doorknippen en de accu toonde aan dat hij vol was maar de motor gaf geen piep als ik startte.

Het enige wat ik kon doen, ook al omdat Martin zich nog steeds hondsziek voelde, werk bellen en afmelden. Er hadden zich verschillende mensen aangeboden om met de alternator te helpen maar niemand reageerde. Wik was best wel een beetje radeloos en speelde ‘s middags wat met die accu en ineens startte de auto onverwacht. Snel gebruik maken van de gelegenheid dus naar Winn Dixie voor wat hoognodig brood en zo maar toen ik daar weg wilde rijden, weer dood als een regenwurm in de zon. Ik vroeg een man om hem te jumpen en hij startte gelijk dus het moest de accu zijn, kon niet anders of de klemmen/kabels. Op weg naar huis kwam ik langs de autostore dus gestopt, ja, de alternator was er nu en de aardige jongeman zette de andere klem erop, ik moest die wel kopen want de handige die ik had, daarvan was de opening voor kabels te klein. Hij prutste er wat mee maar…niet starten. Ik dacht, verdorie, ik ga wat anders doen. Hij had mij de vorige week een kaartje gegeven van een automonteur dus bellen. Het bleek dat deze man een klein werkplaats had net om de hoek bij ons en binnen 10 minuten kwam hij aanrijden met zijn truck. Hij zei dat hij voor 80 dollars die alternator er wel in wilde zetten, aangezien ik weinig keus had ging ik op dat aanbod in. Hij jumpte hem weer en ik reed achter hem aan. Daar aangekomen kreeg ik een stoel in de schaduw en een flesje water terwijl hij aan de job begon, het duurde iets over een uur, ondertussen hebben we gezellig gekletst, hij zei dat ik hem aan zijn vrouw herinnerde, smart and sweet !!

De alternator zat erin en de auto startte meteen dus na betaald te hebben en zijn belofte dat ik altijd kon bellen ging ik opgewekt huiswaarts, einde verhaal….nee dus

De volgende morgen werken maar toen ik weg wilde rijden, geen piep, startte weer niet dus de loader eraan en na anderhalf uur was de accu biojna vol en ja hoor…vroom vroom.

Na een lange dag werken wilde ik donderdag naar huis maar de motor kwam maar aarzelend op gang en ik wist dat er noig iets mankeerde dus ik reed gelijk door naar de autostore met de oude alternator waar ik mijn statiegeld van 125.00 terugkreeg en daar gelijk een nieuwe accu voor kocht. Ik dacht, die accu is zo vaak opgeladen, die moet bijna op zijn en zo was het ook. De auto startte gelijk, voluit, krachtig en sindsdien heeft die me geen problemen meer bezorgd.

Gisteren wilde ik naar het werk rijden en de meter die de snelheid aangeeft ging gek doen, op en neer, crazy maar dat was na een paar minuten voorbij maar toen ik gisteren naar huis wilde rijden deed mijn rechter ruitenwisser rare dingen, je weet hoe dat gaat, je let er nooit op maar opeens was er wat mis en ik wist niet direct wat, het leek alsof de ruitenwisser op de verkeer plaats zat terwijl hij waarschijnlijk gewoon uit het ritme met de linker was. Hij stopte helemaal en ik dacht, de belangrijkste werkt dus geen probleem. Ik had nogal haast, ik was langer op mijn werk door een klant die allerlei problemen had met zijn wifi en ik moest Raini ophalen om haar naar haar tankstation te brengen voor 10 uur. De rechter ruitenwisser kwam weer tot leven maar kwam in aanraking met de linker en het hele zaakje zat vast midden in mijn zichtveld dus auto aan de kant, pikkedonker en ik heb wat getrokken en geduwd, resultaat, de rechter is gewoon dood en de linker werkt, werkt ook voor mij. Ik was net op tijd bij Raini’s winkel en kon toen eindelijk naar huis en naar bed, puh puh !!

Martin zei op een gegeven moment, hoef je dat niet met mij te overleggen en ik zei, ik moet soms direct iets beslissen en heb geen tijd om op de hulptroepen  te wachten, ik heb mijn eigen boontjes al eerder gedopt en kan dat en daarom weet jij ook dat ik dadelijk zonder jou verder kan…hij was het helemaal met me eens.

 

Vandaag doen we niks, het regent dus ik kan niet maaien, alle boodschappen zijn gedaan en ik hoef niet te werken tot morgenmiddag, de zuster komt morgenvroeg weer tellen.

 

Geniet van jullie zondag, wij proberen dat ook

 

Liefs…Mariet xxxx