Later as
ich aod ben
en neet zoe
good meer kan
kumps dich
den auch nog op bezeuk
en weit ich
dao den van
geis dich
den met mich wandele
en hulp se
mich met aete
en praots
euver vreuger, lang gelee
zoe det ich
neet zal vergaete
hoe fijn
mien laeve is veur mich
en hoe ich dervan
geneet
want as ich
bedink wat alzheimer ken doon
deut mich
det vuul verdreet
Hallo lieve
vrienden
Vandaag
begon ik met een vrij beladen gedicht maar ik schrijf altijd over wat me bezig
houdt en dat is op dit moment vooral mijn moeder en haar toestand natuurlijk.
Het is ontzetten zwaar om z over weg te zijn van haar. Afgelopen vrijdag belde ik
naar het verzorgins tehuis, ik hoorde haar op de achtergrond heel zacht maar ze
weigerde om de telefoon aan te nemen en met mij te praten. Ze is zwaar onder de
medicijnen en reageert nauwelijks nog. Ik zou haar zo graag gewoon even
knuffelen.
We hebben
ook een moeilijke week achter de rug, zondag morgen nadat ik mijn verslag had
geschreven hoorde ik via werk dat onze directeur David overleden was. Hij had
alvleesklier kanker, al in een vergevorderd stadium toen de doktoren erachter
kwamen en een paar weken geleden nog organiseerden we een inzameling om het
mogelijk te maken dat hij en zijn familie een weekend naar Disney zouden gaan,
jammer genoeg is dat er niet meer van gekomen, hij is afgelopen woensdag
gecremeerd. Hij was 62 jaar, een hele fijne man, rustig en betrokken.
Het was ook
een drukke week met cursussen over een nieuw systeem van testen, heel
interessant en gisteren kon ik het voor het eerst gebruiken, even wennen
natuurlijk. Vrijdag was ik vrij, ik had aangeboden om bij Susan in te springen.
Ze had een afspraak bij haar huisarts om haar longen te checken en voor
cholesterol. Het viel gelukkig allemaal achteraf reuze mee, ze moet de komende
weekjes wat onderzoeken doen zoals een catscan maar blijkbaar hebben de mensen
in het ziekenhuis waar ze drie maanden geleden was voor longproblemen het
allemaal was overdreven. Haar afspraak was om 10 uur ‘s morgens en ze had
natuurlijk drie kids om op te passen. Rheannon van 4, Logan van 3 en Jenna die
18 maanden is. Op mijn vraag wie op de kids zou passen kreeg ik het antwoord, die
neem ik gewoon mee. Nu wist ik dat ze best wel zenuwachtig was voor die
afspraak dus ik zei, niks daarvan ik kom wel en pas op. Als toetje werd ik de
avond ervoor gebeld, Mariet, de twins komen morgenvroeg ook, Jackson en Brody
zijn niet meer bij Susan, een tante past op totdat ze na de zomervakantie naar
school gaan maar de tante moest ergens naar toe en dus werd Susan gebeld.
Aangezien ik de tweeling ooit had beloofd dat ze een keertje met mijn Fisher
Price vliegdekschip mochten spelen sjouwde ik op vrijdag morgen met het schip
en de bijbehorende actie figuren naar Susan’s huis. Gespeeld dat ze hebben, ze
vonden het allemaal prachtig, zelfs Jenna rende rond met een piloot. Martin
bracht ook nog mijn verzameling Duplo met de dierentuin en de boerderij en toen
kon het niet mee stuk.Om de paar minute kwam Jenna op mijn schoot ploffen met
het verzoek blij blij blij maar dan op zijn Amerikaans wat heel grappig klonk
en dan moest er klappen in de handjes worden gedaan. Zelfs de tweeling kende
het liedje nog helemaal en het was al maanden geleden dat ik hen had gezien.
Voordat we het wisten was het 12 uur en waren Susan en Gil terug van de dokter.
Snel werd er opgeruimd en toen gingen we aan de frietjes en hotdogs, de kids
naar bed voor hun middagdutje en ik sjouwde alles weer naar huis.
Zoals ik de
vorige week al schreef, de natuur is op zijn mooist nu met allemaal het groen
en er bloeit zoveel. Mijn klimbonen zijn al helemaal tot het dak van het
tuinhuisje en tot mijn verrassing zag ik ineens gisteren dat de mango pit die
ik in een van de bloempotten had geplant ook een plant voortbrengt. Het is net
een klein palmboompje en ik ga het goed in de gaten houden want na al die regen
gaan we nu een paar droge hete dagen tegemoet en alles heeft veel water nodig. Gisteren
wandelden Susan, Rheannon en ik een blokje om met Gracie de mini tekkel en
zagen we verderop in de straat de vijgenboom vol met dikke al verkleurende
vijgen staan, jammer dat er een schutting omheen staat want ik zou graag eens
wat gaan plukken over een paar weekjes.
Lily, mijn
overbuurvrouw heb ik voor een tangerine (soort mandarijn) gevraagd maar ze kon
geen plantjes of afgevallen vruchten meer vinden. Nu is ze niet zo’n kei met
planten, vorige week zondag gaf ik haar een paar al goed gegroeide afrikaantjes
en toen ik gisteren vroeg hoe het ermee was vertelde ze me dat ze al dood
waren, ze had ze in de aarde geplant en er helemaal niet meer na omgekeken, zonde
toch !!
Vanmiddag
zijn we uitgenodigd voor een verjaardag bij mijn college Kim, het wordt een
grill party, de barbecue wordt opgestookt en Kim heeft allerlei lekkere dingen
ingeslagen. Ze woont zo’n 10 minuutjes hier vandaag en ik wil heel graag gaan
maar heb met Martin afgesproken dat we Raini ook de kans geven om ons te
bellen, het is tenslotte vaderdag en meestal nodigt ze ons uit om te komen eten
maar tot nu toe hebben we nog niks van haar gehoord. Ik heb haar al een hele tijd
niet gezien, ze is gepromoveerd en nu manager in haar eigen winkel. Sinds ook
Ian is ingetrokken bij zijn vriendin Pam en helemaal aan de andere kant van Jax
woont is het vrij rustig op het kids front. De komende week is Susan jarig, ze
wordt 61 en ofschoon ze geen kadootje wil (het babysitten vrijdag was kado
genoeg volgens haar) wil ik haar toch wat moois kopen. Ze heeft altijd wat voor
ons, gisteren bracht ze nog een halve pizza en de mango die om mijn pit zat was
ook van haar. Ik heb bij Lowe’s (een soort Gamma) een hele mooie oranje/roze
roos gezien die heel erg lekker ruikt en Susan is, net als ik een planten mens.
Ik heb mijn
hart weer even gelucht en mijn belevenissen met jullie gedeeld. Kon de
afgelopen week lekker skypen met Ine en ofschoon moeder natuurlijk het
hoofdonderwerp van onze gesprekken en mailtjes is, konden we ook fijn over
andere dingen kletsen zoals de kleinkinderen en de komende baby van Caroline en
Rolf, ik he book een uurtje met Carla gekletst, ze hebben nog maar een paar
weekjes hier en dan gaat het weer terug naar Nederland, niet te geloven , het
lijkt pas zo kort geleden dat ze contact met me opnam om informative over het
leven hier te vragen voor hun twee jaar in Jacksonville en nu gaan ze 4
augustus alweer terug. Ik weet dat ze zoveel dingen gaat missen, het weer, de
natuur, de vrijheid. Ik kan het nog steeds niet goed beschrijven, elke keer als
ik naar mijn werk rijd en ik rijd over de brug over Doctor’s Inlet en kijk naar
het blauwe water, voel de wind en de zon op mijn armen en zie de palmbomen en
de vogels heb ik een gevoel van, dit is net een film en dat 5 dagen per
week. Ik zal het missen, haar verslagen
elke week, hoe zij dezelfde dingen beleeft, de verrassingen steeds weer van het
Amerikaanse leven en de cultuur. Op 29 juni gaan we een dagje uit, zij en ik en
ik verheug me er erg op. Zij en Marcel verrasten ons met een aanbod om Martin
hun mooie grill/barbecue kado te doen als ze verhuizen en Martin is helemaal in
de zevende hemel daarmee.
Voor alle
vaders, inclusief de mijne, een hele mooie vaderdag gewenst en een dike knuffel
voor iedereen….Mariet xxxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten