Sneeuwwitje

ich ben weer mobiel
niks geratel of gerammel
neet bang om sjtil te sjtaon
genne auto zoe gammel
det ich neet weit wat der geit gebeure
ut beste wat mich rös gaeft dit moment
wat os flink op deet beure

ich neum dich sjneewitje
want doe bes as un sjprookje vandaag
ich ben weer volledig mobiel
wat der veur de rest auch gebeure maag

Hallo lieve lezers

Wat weer een weekje, er is zo ontzettend veel gebeurd dat ik goed moet opletten om niets te vergeten.

De week begon op zondag, Ravyn's 5de verjaardag maar wij hadden al een paar dagen ervoor toen ze hier was gevierd want we konden niet naar het echte feest gaan. Ik had haar meegenomen naar Walmart om een kadootje uit te zoeken, een pop van Monster High en een Monster High tshirt waar ze mee in haar nopjes was. Ook waren er cupcakes en chipitos en ze amuseerde zich best.

Op zondag, op haar eigen feest had haar mama April Elsa georganiseerd. Elsa, van Frozen werd gespeeld door een collegaatje van April die bij een plaatselijk theater werkt en het was een groot succes bij al de kleine meidjes.

Ravyn en Elsa

Maandag morgen was drama, Allison van Hospice kwam langs en omdat Martin een ontsteking had die ondertussen open was vertelde hij dat hij de week ervoor veel pijn had maar dat het ondertussen weer veel beter was. Ze vond dat reden om dokter Smith te bellen en te besluiten dat de morfine omhoog moest. Daarvoor moest Martin dan 24 uur opgenomen worden in hospice om gemonitord te worden. Dat weigerde hij beslist, hij zei letterlijk, als ik weg ga uit dit huis, kom ik nooit meer terug en dat doe ik niet. Hij had weer last van nachtmerries en hallucinaties, met name over zijn ziekenhuis opname van 2 jaar geleden toen hij bijna dood ging.

Dan, zei de zuster, moet er iemand 48 uur in huis komen want we moeten je ademhaling die door de morfine kan worden beinvloedt in de gaten houden. Martin werd boos, geirriteerd, ik kon het goed zien en zei op gegeven moment, ik ga kappen met alles. Ze ging weg met de belofte om even later terug te komen en alles in gang te zetten, ik was beslist van slag maar moest gaan werken. Toen ik net op mijn werk was belde hij, omdat we allebei zo upset waren ging het niet door.

Toen ik 's avonds naar huis reed rook ik brandlucht, de klep open thuis en ja hoor, er kwam rook uit een van de pulli's onder de alternator, wat nu weer ?

De volgende morgen werd ik doodziek wakker, ontzettende hoofpijn, misselijk, overgeven, migraine. Ik belde dat ik later kwam, ook al doordat de accu van de auto ineens weer leeg was dus kortsluiting ergens in de motor. Met behulp van mijn chinese olie was ik toch weer een beetje beter en ik ging dus werken. Omdat ik mijn uren voor het kwartaal gehaald had, was ik weer service lead voor de halve dag, gelukkig.

's Avonds naar huis en ja hoor weer rook maar ik had het al aan zien komen en had voor woensdag vrij gevraagd. Contact opnemen met KT, onze monteur, was niet mogelijk, alleen maar voicemail maar Lester kwam voorbij, hij is Kelly's broer en automonteur, gepensioneerd. Hij keek erna en zei dat de bearing van de a/c compressor kapot was en vervangen moest worden. Ik ging rondbellen, nu bleek dat de bearing en zelfs de pulli waar die inzit niet apart te krijgen is voor onze Volvo dus er moest een hele nieuwe a/c compressor in. Waanzin natuurlijk aangezien de a/c niet eens werkt maar de serpentine riem loopt via de compressor en die drijft alles andere aan dus je hebt hem nodig. 299.99, kassa !! met alles erop en eraan 350.00. Toch maar besteld want ik had weinig keuze natuurlijk. Hij zou er donderdag morgen zijn dus donderdag ook maar vrij gevraagd ook al omdat Allison belde dat dokter Smith donderdag morgen langs wilde komen, om negen uur, later veranderd in 10 uur.

Hij kwam binnen en stelde zich voor, Martin was op het toilet, ging zitten en zei tegen mij, nu vertel maar eens. Ik begon te vertellen en Martin voegde zich bij ons, ook even later Allison en er werd gediscussieerd over medicatie, dokter Smith legde hun standpunt uit en verhoogde de morfine naar 3 maal per dag 190 mg, methadon 3 maal per dag 40 mg en dezelfde pijnstillers als break through plus nog een viertal andere pillen voor spieren, zenuwen en eetlust. Martin was erg gespannen voor dit gesprek maar volgens hem was het goed verlopen. Later die morgen ging ik de compressor ophalen en dropte hem bij KT die ik toch dan uiteindelijk kon bereiken. We spraken een prijs af en ik ging thuis proberen te relaxen. Rond de middag belde KT op, het was de verkeerde compressor. Deze had een V riem inplaats van een serpentine riem dus moest geruild worden. Ik ging weer aan het bellen. Drie dagen levertijd op een plaats, op een andere de volgende dag maar dat was voor een auto van 1995, de mijne is van 1994 dus niet zeker of de rest zou passen. Toch maar besteld, we moesten toch wat.

Vrijdag morgen, ziek gemeld want er zou alweer iemand van hospice langskomen, Allison vond dat ik veel te gestressed was (wat een wonder he) en ik had nog steeds geen rijdende auto. Een paar dagen ervoor had Ian en ook Rickey mij laten weten dat April haar oude auto kwijt wilde maar op dat moment zag ik dat niet zitten en was nog steeds gefocused om de volvo weer aan de praat te krijgen. Ik ging eens zitten en tellen, wat hebben we, wat hebben we nodig want KT had al laten weten dat hij niet zeker was of de compressor alles zou oplossen, er was nog veel meer aan de hand en na een gesprekje met Martin die mij vrije hand gaf ben ik naar Susan gelopen en heb ons dilemma voorgelegd en om hulp gevraagd. Ze hoefde er niet eens over na te denkenof met haar man te overleggen, ze leende mij de rest voor April's auto, ik had April gebeld en zij had wat van de prijs afgedaan en kon 's avonds de auto afleveren. Naar de bank, de compressor teruggebracht, natuurlijk wordt het geld dan teruggestort op de card en bij de bank bleek dat mijn ING pasje verlopen was maar ik kreeg het toch bij elkaar. Toen naar KT om te vertellen dat we de Volvo niet gerepareerd wilden, hij moest toch betaald worden want had er uren ingestoken en dat vond ik ook reeel.

's Middags kwamen Ian en Ravyn en konden we even ontspanne, ik kookte voor iedereen en voor eerst in twee weken at Martin een hele bord eten, puree met varkenspoulet en erwtjes

's Avonds kwamen April en haar man Shawn de auto bellen, een Kia Rio van 2001, de verf is minder maar ze rijdt geweldig. Ze hadden net de alternator en de starter vernieuwd maar April wilde een flitsende auto en ik kon de Kia voor 1500.00 kopen (prijs op internet tussen 2000 en 4000 dus niet slecht)

Ze is wit dus ik heb haar Snowwhite genoemd (Sneewwitje!) en ik heb haar gisteren toen ik vrij had meegenomen naar KT, hij heeft haar goedgekeurd na een proefritje, goede keuze zei hij, we hebben de Volvo naar huis gebracht en daar wacht ze nu op de sloper, hij gaat morgen iemand bellen waar hij veel met samenwerkt en die een goede prijs zal bieden, waarschijnlijk rond de 300.00. Ook gaat hij proberen geld terug te krijgen voor de altenator die we drie weken geleden erin gezet hebben en dat krijg ik dan ook. Ik heb hem mijn reserve band van de Volvo gegeven, hij past niet op de Kia en ik heb de nieuwe accu uit de Volvo gehaald, die is universeel.

Gisteravond heeft Martin weer goed gegeten, een lekkere salade met kip en hij ging samen met mij vroeg naar bed en tot mijn verrassing sliep hij vanmorgen om zeven uur nog.

Geluk zit in de kleine dingen, rijden in een auto die niet rammelt en die een cd speler heeft zodat je muziek kunt draaien. Geluk is je man zien eten en lachen en slapen. Geluk is zelf weer een beetje tot rust te komen, ook na een fijn gesprek met de sociale werker van hospice. Geluk is te yardsalen met Susan en nog meer Dr Seuss boekjes te vinden en in haar een geweldige vriend te hebben die direct helpt.

Een andere hele lieve vriendin is Carla en deze week staat haar verhaal in de Margriet, heel ontroerend en heel moedig.

Morgen ga ik de auto laten overschrijven op mijn naam, komt hospice weer langs en moet ik werken maar ik voel me weer fit, weer klaar om alles te regelen en bij mijn mannetje te staan in ons gevecht

Op 8 oktober is mijn lieve schoonzus Katrin jarig en op 9 oktober Annie Everaerts, van harte en een fijne dag voor beiden.

Tot de volgende week, hopelijk met een verslag vol met positieve en fijne dingen want ik denk dat we eventjes wel genoeg sores hebben gehad.

Liefs...Mariet xxx