de zon branjt
op de waereld, op
miene erm
de rame aope, in de
auto
gen verfrissend
briesje
ut is vuuls te werm
ut zjumbad wacht
biej Linda, achter in
de haof
frisse loch, bes se
gek
al wat ik ruuk is
benzien zjweit en sjtaof
maar den, in ut water
lekker kletsen, effe
gen zorge
en as ich weer nao
hoes riej door die hetz
dink ich, wat kumpt
det kumpt
altied haop veur un
baeter morge
Hallo lieve lezers,
Het is eigenlijk al veel te warm hier om achter de computer
te zitten en dit te typen maar, ik heb een opgave op zondagmorgen en dat is dit
blog. Ik sliep lekker uit, heb al de hele week heel veel moeite met inslapen
door die hitte, alle ventilators staan rond Martin om hem koel te houden dus
ook de ventilator die normaal de slaapkamer een beetje dragelijk maakt en de
a/c is er wel maar het geluid houdt me altijd wakker dus nu zet ik hem even een
uurtje aan voordat het bedtijd is om hem dan uit te zetten want ik heb gewoon
niet de puf om elk uur wakker te worden als ie aanslaat.
Een nacht afgelopen week, ik geloof het was woensdag op
donderdag, sliep ik niet voor ongeveer 3.30, Raini en Natalie kwamen laat thuis
en besloten te koken, lekker he !!
Gisteren weer een marathon dag, 8 tot 12 aan de telefoon en
toen gelijk, zonder pauze verder met mijn normale 12 – 9 shift, ik was
superblij toen het voorbij was, nu twee dagen vrij, mijn gewone zondag (geen
overtime voor vandaag aangeboden) en morgen is het Memorial Day, hun 4 mei
dodenherdenking dag dus betaald verlof.
Het is echt heel erg warm, we hebben een aantal dagen van 35
C gehad en toen ik vrijdag op mijn vrije dag dan ook het aanbod van Linda zag
om bij haar in de pool te duiken nam ik dat met beide handjes aan ofschoon de
heen en terugrit minder was. Als het een holiday weekend is gaat iedereen
massaal al vroeg de weg op, God weet waar naar toe en het kostte me dan ook 20
minuten heen en dertig terug, raampjes open maar de frisse lucht was ver te
zoeken. Bumper aan bumper, van stoplicht naar stoplicht op drukke Blanding
Boulevard, een van de drukste straten in Jax, 5 baans en chauffeurs die geen
idee hebben hoe te rijden.
Bij Linda, in een rustige straat, stond het bad, hetzelfde
bad dat we in Panningen hadden en snel het badpak aan en erin, hoe heerlijk
voelde al dat water op mijn huid, het bad stond wel een beetje in de zon maar
het voelde niet zo, ik was maar een klein beetje verbrand op mijn schouders en
bovenlijf, je kunt het nu al niet meer zien.
Linda werkte bij at&t, ze begon gelijk met mij en was
dus ook in mijn team met Charles als manager, ze verliet at&t in de zomer
van 2011 om bij een ziekteverzekeraar te werken en werkt vanuit haar huis,
ideale job lijkt het maar ze maakt dagen van 12 uur, ze bekijkt aanvragen en
doet de goed of afkeuring ervoor. Je moet er voor naar school zijn geweest dus
niet zomaar iedereen kan dit doen.
We hebben echt heel uitgebreid bijgekletst, over Martin,
over haar Mark die manager is bij dezelfde Captain Dee’s waar Martin ooit
werkte, over de kleinkids (ze heeft er drie) en werk. Voordat ik het wist was
het twee uur later en tijd om weer naar huis te gaan.
Helemaal gerimpeld en met superschone nagels op vingers en
tenen kwamen we uit het water, heerlijk !
Op het werk weer hectisch, de manager over ons Quality Team,
Chip, is in Detroit voor de hele week en antwoordde maar niet op mijn verzoeken
voor aanpassing van mijn schema voor de komende week omdat het doktersbezoek
van de vorige week door hen veranderd was en toen ik hem eindelijk te pakken
kreeg zei hij dat hij eigenlijk niks wilde veranderen, zo kort voordat de
nieuwe week begoin en dat dit de laatste keer was, nou ja, ik was al een week
bezig met te proberen hem te bereiken maar geen respons op mijn emails. Ik hield mijn mond, zei dankjewel en
ik waardeer het en liet het gaan….let it go !!!
Afgelopen zondag was de boekpresentatie van Platbook 12 met
mijn ‘Twelf kier’ erin en ik ben zo benieuwd naar het boek, het ligt nu al in
de winkels en ik hoop dat het goed verkocht gaat worden, mijn verhaal werd met
name genoemd in kranteartikels en wie weet, misschien is dit de volgende stap
op weg naar een boek over alles waar we nu mee te maken hebben, mijn blogs
zullen daarbij een geweldige hulp zijn want ik kan hier altijd op terug vallen
voor informatie.
Vandaag dus lui wezen, ik heb begrepen dat Ian terugkomt
vandaag en het gras achter is zo hoog dat ik het zelf niet kan maaien.
Vorige week heb ik dus alles verplant, bijna alles nu in de
volle grond dat eerst in potten stond zoals mijn rozen en de tomaten. De
tomatenplanten hebben het goed doorstaan, de blaadjes hebben geen moment
gehangen en alle tomaten hangen er nog aan, ze staan een beetje in de schaduw
tegen de buitenmuur van de keuken en vlak bij is de lekkende buitenkraan die de
grond daar zeer vochtig houdt. De rozen waren wat minder gelukkig, ze staan in
de volle zon en hadden er duidelijk meer moeite mee, ik heb ze flink water
gegeven elke avond en hoop dat ze het maken.
Ik kreeg van Susan de eerste tomaat van de struik die ik
haar kado gaf, het ziet er niet uit, ze noemen ze niet voor niks ugly tomatoes
maar de smaak is werkelijk geweldig.
We eten sowieso veel meer groen nu, sla en komkommer, rauwe
tomaten want het is natuurlijk ook heet in de keuken en de vliegen zijn meer
dan irritant. Ik heb strips opgehangen en ook de blinkers hangen weer buiten
maar het lijkt of ze dit alles negeren en op alles afkomen wat op voedsel
lijkt. Nu heb ik liever met vliegen te doen als met kakkerlakken, proberen
alles opgeruimd en schoon te houden helpt daarbij een heleboel.
Gistermorgen zijn mijn liefste vriendinnetje Marianne en
haar man Frits vertrokken voor een fietstocht, naar Santiago di Compostella,
dat is het noordwesten van Spanje, in het puntje boven Portugal. Ze fietsen
door Belgie, heel Frankrijk dan de Pyreneen over en in Spanje rechtsaf, ga er
maar eens aan beginnen, zadelpijn en zo, ik zou het niet kunnen maar hen
kennende weet ik dat ze supergoed voorbereid zijn en ik hoop dat ze gezond aan
en weer terug komen, ze zullen vast een kaarsje voor ons opsteken bij het graf
van de apostel Jacobus.
Vandaag is Gerry Severins jarig, van harte en een mooie dag
gewenst met Willemien !!!
Er is nog veel meer maar dat moet even wachten, ik ga lekker
een kommetje cornflakes eten bij Martin de iets koelere woonkamer, hij heeft
het zwaar. Hij en ook ik dachten dat afgelopen vrijdag de laatste
chemo/bestraling was maar de dokter vertelde hem donderdag dat er nog 8
behandelijk volgen, hij heeft nu 4 dagen rust, dan 4 dagen behandeling en dat
dan nog eens herhalen. Het wordt tijd dat er een einde komt aan dit verbranden,
op de blaren zitten is veel te letterlijk in dit geval, een rauwe massa vlees
en blaren wel te verstaan, hij moet tijd krijgen om te helen, te eten en we
gaan dit komende woensdag zeker met de dokter bespreken, een mens kan maar
zoveel hebben en de grens komt in zicht.
We houden jullie op de hoogte, fijne week gewenst !!
Liefs…Mariet xxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten