8 sjprieuwe
zitte oppe draod
hoeg baove
de waeg
de zon die
zakt al lieger
de wolke
vervaage in unne vaeg
dao vluugt
nummer nege
en veugt
zich bie de res
ze zitte
asof der niks eur sjtuurt
maar ut
verkier onger heur deut zien bes
auto's
rieje aaf en aan
de lempkes
van greun nao gael nao roet
maar die
sjprieuwe, die deut ut niks
die kieke
nao de waereld met un angere kiek
die
interesseert allein un zonnig plekske en un stukske broet
Hallo lieve
lezers,
Velen van
jullie die mij kennen weten dat het altijd de kleine dingen in het leven zijn
die mij zoveel plezier geven.Een grijns van mijn lieve schat, een lief klein
meisje dat me oma Merica noemt op skype en haar zusje die me haar liefste
speelgoed laat zien. Ook buiten in de natuur gaat dat zeker op, een mooie
zonsopgang (de vraag is of je dat klein mag noemen), een buidelrat die
langsrent voor een snelle hap en Ushuaia die trouw elke avond op me staat te
wachten aan de deur als ze de auto hoort maar dat is meer voor wat te eten te
krijgen dan voor mijn gezelschap, dat weet ik ook wel beter.
Gisteravond
reed ik van het werk naar huis, ik moest werken tot 7.00 uur, dan nog even
tanken dus tegen de tijd dat ik op de westside arriveerde was de zon al aan het
zakken. Ik stond te wachten bij het stoplicht om Blanding over te steken en
keer naar de lucht. Stralend blauw zoals al de hele dag, de zon kleurde wat
wolkjes, meer strepen en vegen in de lucht en boven de kruising (een
behoorlijke grote kruising) heb je dan al die kabels hangen en daar zaten ze,
netjes op een rijtje, 8 spreeuwen. Het leek of ze gewoon gezellig zaten te
keuvelen, zich niks aasntrekkend van al dat verkeer onder hen, misschien waren
ze gewoon aan het wachten op de rest van de troep want spreeuwen doen dat,
vliegen in grote zwermen om samen een plaatsje voor de nacht te vinden. Op deze
momenten denk ik eens te meer, waar maken wij mensen ons toch zo druk over.
Deze week
staat hier in Florida in het teken van het feit dat op op 2 april 1513 dus
precies 500 jaar geleden, Ponce de Leon en zijn mannen voet zetten op
Floridiaanse bodem, hij noemde wat hij dacht dat een eiland was eerst La
Florida omdat er zoveel bloemen bloeiden en claimde het land voor Spanje, zoals
veel ontdekkingsreizigers negeerde hij natuurlijk het feit dat hier al mensen
woonden, de Seminoles. Hij landde dichtbij St Augustine wat een aantal jaren
later gesticht werd, er werd een fort gebouwd dat er nog steeds staat en
daarmee is St Augustine de oudste stad in de Verenigde Staten.
Deze week
kon ik dan eindelijk wat tijd besteden aan onze droom, een eigen huisje. De
rekeningen allemaal betaald, de bank benaderd wat na maar liefs 4 emails lukte
via de telefoon en de dame stuurde me wat addressen want het blijkt dat het
huis dat we op het oog hebben niet vrij is op dit moment, iemand anders heeft
er al een optie op. Vanmiddag gaan Martin en ik dan maar eens rondrijden om die
huizen persoonlijk te bekijken. Ik had voor donderdag voor de laatste twee uur
vrij en was dus om 4 uur klaar met werken maar door het verkeer en zo haalde ik
het net niet om op tijd bij de bank te zijn…balen maar ik dacht, what the heck,
tijd om eens wat voor mezelf te doen dus voor het eerst sinds de zomer van 2007
(voor de bruiloft van Mart en Katrin) stapte Marietje binnen bij de kapper voor
mezelf (ik ga dus altijd met Martin er naar toe). Jennifer verwelkomde mij met
de woorden, oh you are the wife of…..die man die zoveel op Richard Gere en op
Sam Elliott lijkt. Ik moest er wel mee lachen, ze heeft Martin al een paar keer
geknipt.
Voor
diegenen van jullie die Sam niet kennen (ik neem aan dat Richard geen probleem
is), hier is een foto, ik heb hem altijd erg leuk gevonden.
Jennifer
waste mijn haar, op zich alweer zo’n kleine luxe en toen moest besloten worden
wat er moest gebeuren. Ik vertelde haar, een beetje eraf en in laagjes zodat
het mooier krult. Zij koos voor een klassieke bob en bood aan het te stylen. Ze
draaide mij met de rug naar de spiegel zodat ik niks zag voordat het klaar was
en begon te zwijmelen over hoe natuurlijk ik was (met grijze haren en zonder
make up) en het voorbeeld voor een mooie business vrouw. Ik liet haar maar
babbelen en genoot gewoon lekker van dat gedoe op mijn hoofd. Ze draaide me om
en ik was stomverbaasd. Mijn krullen helemaal weggefohnt, het had wel wat.
Martin vond het mooi (maar hij vertelde me dat hij alles aan mij mooi vindt !)
en er moest dus gelijk thuis een foto gemaakt worden.
Vrijdag had
ik vrij en raadt het maar, het regende de hele dag dus weg steil haar en welkom
krullen. Ik heb op gegeven moment gewoon maar een douche genomen en het
gewassen want tegenhouden, dat doe je die krullen absoluut niet en ik geef het
eerlijk toe, ik houd heel veel van mijn krulletjes.
Ik had
Martin beloofd dat zo gauw als het kon, we een basgitaar gingen kopen daar
alles wat hij voorheen had verkocht moest worden om rekeningen te betalen dus
vrijdag morgen na een lekker uurtje skypen met Ine (was al weer een tijdje
geleden)togen we naar de andere kant van Jax naar guitar Center. Hij had daar
een 5 string (dus met 5 snaren)Ibanez gezien en een amp want anders kun je wel
spelen maar niemand hoort het. Nou die goedkope amp was er natuurlijk niet dus
koos hij een andere die een klein (nou ja klein) beetje duurder was maar we
konden het op afbetaling doen dus een half uurtje later gingen we richting huis
met een Ampeg op de achterbank en ik hield de basgitaar, mijn schat was zoet
voor de rest van de middag. Nu heeft hij tenminste wat te doen, kan weer
opnemen en met anderen spelen, hij kan zelfs zijn mp3 speler in de amp in
pluggen en met muziek meespelen, hij is de koning te rijk.
Chris en
Niki hebben bericht gekregen van het appartement, aanstaande vrijdag verhuizen
ze, hij kreeg gisteren ook een leuke cheque in de mail en betaalt vandaag de
laatste huur, voor afgelopen en komende week en dan scheiden onze wegen.
Oh bijna
vergeten, paaszondag hebben we samen met Ian en Raini gegeten. Raini’s vriendin
Star, in de gevangenis voor rijden zonder een geldig rijbewijs kwam trouwens
zondagavond om middernacht weer vrij.
Ik had
gehaktballetjes gemaakt met nasi kruiden en ook runderragout met champignons
gemaakt en met fillodeeg een pastei en ragoutbroodjes in elkaar geknutseld. Ze
vonden het heerlijk en dat was het ook beslist, ik heb nog fillodeeg over en ga
dus zeker hiermee nog experimenteren in de toekomst.
Het is
alweer licht buiten, ik ben weer bijna klaar met typen en ga wat eten. Ik heb
nog een feit wat ik beslist niet wil vergeten. Op 10 april is het voor het
eerst dat we aan de verjaardag van moeder denken zonder dat ze erbij is, ze zou
93 jaar oud zijn geworden. Ik weet dat er toch een aantal mensen bij stil
zullen staan, ik ben er eentje van.
Ik wens
jullie een fijne week en tot schrijfs….Mariet xxxxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten