Zo
verschillend
En toch zo
dichtbij elkaar
Als ik je
nodig heb
Ben je
altijd daar
Met een
troostend woord
Met raad
and daad
Het is goed
te weten
Dat mijn
lieve zus
Altijd voor
mij klaar staat
Hallo lieve
mensen,
Vandaag
begin ik met een gedicht voor os Ine, terwijl ik deze regels type luister ik
naar Minse Winse en draaien ze Into the West van Annie Lennox, het lied dat
voor ons alletwee (en de rest van de familie) voor altijd verbonden is met het
afscheid van moeder, we stonden afgelopen stil bij haar geboortedag. Ine is 17
april jarig, ze is de beste zus die je je kunt wensen, altijd staat ze klaar en
Martin en ik willen haar vanuit hier een hele fijne dag wensen en nog veel
jaren samen met Vijo en haar gezin.
Wat weer
een week, ik heb veel nieuws gehoord en we zijn behoorlijk opgewonden over
sommige dingen zoals het nieuwe huis. We hadden dus ons perfecte huis gevonden
en de molens zijn in gang gezet. Eerst
de hypotheek opzetten natuurlijk, mijn creditscore moet opnieuw opgevraagd
worden nadat ik mijn creditcard afbetaald heb zou die omhoog moeten zijn
gegaan. Dan de grant aanvragen voor ondersteuning in verband met het feit dat
ik mijn eerste huis hier koop, het wordt berekend naar inkomen en is tussen de
5000 en de 7500 dollars maar er zijn wel een paar regeltjes (wanneer ook niet).
Mijn credit score moet 640 zijn (was 620 voor het afbetalen), ik moet een
cursus dag bezoeken (first home buyer), ik moet tenminste twee hypootheek
betalingen op mijn bankrekening hebben plus 1000 dollars wat mijn eigen
bijdrage zal zijn dus even afwachten tot ik van de loan officer hoor. Als dat
allemaal geregeld is moeten we een bod op het huis doen. Dan komt er een
inspectie van de constructie van het huis (ze lenen niet bij een huis dat
mankementen vertoond met name aan het dak en zo) en een inspectie op termieten.
Wij zullen zien. Alleen maar hopen dat niemand ons dit juweeltje voor de neus wegkoopt.
Wij hebben
nu dit huis weer voor ons alleen. Chris en Niki zijn vrijdag naar hun eigen
appartement verhuisd, ongeveer 2 km van hier. Toen ik vrijdag van het werk
thuiskwam was de kamer leeg en alles weg, lekker stil. Er waren wel wat
spulletjes van ons ook meegenomen zoals een lektuurtafeltje maar dat komt
terug. Oops zei hij toen ik hem mailde, ik dacht dat dat van mij was, jaja !!!
Ik ga maar niet zeuren over de handdoeken die ook verdwenen in een doos
blijkbaar, een paar oude badlakens en handdoeken, ik ben blij dat ik onze
nieuwe in onze eiegn badkamer heb bewaard en die andere, die vervang ik wel
weer, handdoeken kosten hier niks.
Ze hebben
in ieder geval de kamer redelijk schoon achtergelaten, alleen zit er nog overal
dubbelzijdig plakband op het plafond waar Chris ooit Martin’s parachute
probeerde op te hangen (wat jammerlijk mislukte) maar hij heeft beloofd dat te
komen opknappen (de verf heeft wat geleden). Ze hebben vanalles in de koel en
vrieskast achtergelaten en ik heb al driftig opgeruimd, de badkamer ziet er
weer toonbaar uit, de vloer komt vandaag. Martin heeft zich gisteren uitgeleefd
op de vloer in de keuken en kamer en ik ben heel blij met dit resultaat.
Ik heb een
blauw oog, gistermorgen werd ik wakker en ja hoor, ik heb blijkbaar in mijn oog
gewreven toen ik sliep, ik had er ook een paar weken geleden last van maar dat
was het andere oog en alleen het hoekje, nu is het linkeroog helemaal
verkleurd.
Maandag nam
ik de Schwarzwalder Kirsch taart mee naar het werk voor Laura en iedereen vond
het geweldig, ze was ontzettend goed gelukt. Chocvolade cake, twee lagen met
kersen in het midden, chocolade glauur en slagroom, vrij simpel eigenlijk.
Op het werk
kreeg ik te horen donderdag dat de Senseo weg moet, veiligheid !!! Mijn manager
Joe wist dat eigenlijk wel maar hij genoot ook van menig kopje lekkere koffie,
nu kon hij het niet oogluikend toestaan. Ik wilder hem toch al mee nemen want
morgen krijgen wij bezoek. Na vanuit Washington Nashville, Memphis en nog wat
andere plaatsen bezocht te hebben zijn Marcel en Carla aangekomen in hun tweede
thuis, Jacksonville. Ze Streken neer in een hotel dichtbij het strand en komen
morgen rond half 5 op bezoek. Er staat een hele stapel pakjes en enveloppen
hier voor hun klaar, hopelijk arriveren Marcel’s schoenen morgen nog. Ik
verheug me er op hen weer te mogen verwelkomen (weten jullie ook gelijk waarom
al dat gepoets !).
Gistermorgen
moest ik erg lachen, ik was naar de bank geweest om maar weer eens poging te
doen het geld van de ING te pinnen om hier om mijn rekening te zetten, Vystar
is heel goed maar hun geldautomaat en ik hebben nog een appeltje te schillen,
wilde 600 dollars pinnen (het maximum per dag) en zag op het scherm : niet
genoeg saldo, what ????
Ik ging dus
even bij Publix aan voor yoghurt bij te vullen en moest toen wachten voor het
stoplicht om linksaf naar huis te rijden. Staat daar een forse jongere vrouw
links op de stoep te vloeken en te schreeuwen, ogenschijnlijk tegen niemand.
Ineens komt een man aan de overkant van de weg (6 banen en de middenberm), hij
steekt de eerst 3 banen over en begint terug te schreeuwen : what do you want
woman, vloek vloek vloek. Dat ging zo over en weer, ik kon er niks aan doen
maar schoot keihard in de lach, zo echt Amerikaans, laat de hele wereld
meegenieten van je prive ruzies.
Gisteravond
kwam Brandon langs, hij is de ex vriend van Emily die hier woonde (de ex van
Chris) en met veel heibel wegging, Brandon komt nog steeds langs gewoon om even
te kletsen. Hij had een envelop bij zich en vroeg of ik wist wat het was. Het
was een envelop geaddresseerd aan iemand in Alabama, de datumstempel toont 2
juli 1941 en tot mijn stomme verbazing kwam er geld uit, een biljet dat zegt
(in het Nederlands) de Japansche Regeering, 10 cent. Het blijkt bezettingsgeld
uit Nederland Indie (later Indonesie) te zijn maar niet uitgegeven voor 1942
dus de envelop en het biljet horen oorspronkelijk niet bij elkaar.Ik heb
gegoogled, heel interessant, hij dacht dat het veel waard is maar het blijkt
dat je dit voor 5.99 op ebay kunt kopen, ik kan me voorstellen dat er veel
gedrukt zijn. Wel leuk, een stukje Nederlandse coloniale geschiedenis dat
opduikt in Amerika.
Vreemd
genoeg kon ik geen Nederlandse wiki vinden.
Vandaag
wordt het (maar) 25 graden maar midden komende week gaan we voor het eerst naar
de dertig. De bramen worden langzaam rijp, ik heb al zwarte langs de weg gezien
dus we kunnen binnenkort weer bramen yoghurt eten, lekker !!
Ik heb
besloten om nog even niks in te zaaien, als we het huis krijgen verhuizen we
snel, dan is het veel gemakkelijker om daar alles in de grond of potten te
zaaien. Ik heb veel bloemen en ook komkommers. Gisteren keek ik buiten en was
werkelijk stomverbaasd. Ik kreeg het vorig jaar van Susan een mooie chrysant,
herfstkleuren, geel bruin en toen die uitgebloeid was heb ik hem buiten gezet.
Hij heeft de winter overleefd en begon weer te bloeien dus een paar weken
geleden heb ik hem in een grotere pot met nieuwe aarde geplant. Hij zit vol
knoppen maar langs de chrysant is een tomaat uitgekomen, geen idee hoe die daar
terecht is gekomen. De tomaat is al zo’n 15 cm groot en ziet er gezond uit dus
komende week ga ik die uitpoten in een pot.
Ik heb mijn
lijstje met onderwerpen weer zon beetje gehad, ik wens jullie allemaal een
fijne week en tot schrijfs….en Ineke, nogmaals proficiat, dikke kus….Mariet
xxxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten