Mariet van Knippenberg: Een belangrijke beslissing

de kalkoen is op
al wat bleef ware de botte
de pompoen ligt alweer inne haof
dae ken dao rustig rotte
de kerstman kwaam al omme hook
ich ving ut soms van de zotte
genne tied om effe sjtil te sjtoan
zovuul wat wae nog motte
kedootjes tied, winkels daag en nach aope
langzaam is hiej gen waord
doe zuus allein maar vlotte
ich mot waal meij, ich höb neet vuul keus
dus kadootjes veur de kleindochters
ut zien toch zoon dotte !!

Hallo lieve mensen

Wat een genot, 5 dagen vrij, dit is alweer dag nummer 4 en ik had het zo nodig, de rust, geen gehaast om te gaan werken en geen zorgen om wat Martin thuis allemaal weer uithaald want hij maakt het af en toe te bont, kan er niks aan doen maar er gaat geregeld wat tegen de grond inclusief hemzelf zoals dinsdag nacht. Ik was bijna in slaap en hoorde heel erg luid gekreun. Gauw de badjas aan en daar lag hij, van zijn kruk afgegleden. Hij had duidelijk heel veel pijn maar wilde niet dat ik hem ophielp. Ik ging in mijn gedachten even terug in de tijd toen pa Janssen op een koude zondagmorgen op de fiets wilde springen om naar de kerk te gaan. Er lag een dun laagje ijs in de goot en hij ging helemaal met fiets en al onderuit. Lauri en ik droegen hem naar binnen en hij moest naar het ziekenhuis met een gebroken heup. Aangezien Martin zo mager is, geen grammetje vet, was ik zo bang dat hij iets gebroken had maar mijn ouwe taaie was helemaal heel en zat 5 minuten later weer op zijn kruk. Later die nacht schoof hij zijn bak met medicatie van de tafel, bang en weer wakker. Och ja, zo blijft het leven wel spannend !!

Vannacht heeft hij een glas melk omgestoten en is met zijn haren erin gevallen, op de tafel wel te verstaan dus dat wordt strakjes een extra douche partij.
Hij ziet hoe langer hoe meer mensen om zich heen en vooral eentje, een jongeman van midden twintig die hij niet herkent. Hij is gekleed in de jaren tachtig stijl volgens Martin en komt langs hem zitten om te praten. Ik hoor Martin druk discussieren maar laat hem maar,. ik weet niet goed wat ik er van moet denken of er mee aanmoet. Sommige mensen zeggen, dat dit een gids is die het Martin gemakkelijker moet maken om over te gaan naar het volgende level (klinkt bijna als Candy Crush) anderen zeggen zoals de zuster van Hospice, dat het de morfine is. Ik sta open voor alles en wacht wel af.

Donderdag was mijn eerste vrije dag, Thanksgiving en we zouden bij Ricky en meemaw gaan eten later die dag, Raini moest tot 2 uur werken en het dinner was rond 5 uur. Ricky was de dag ervoor opgenomen, hij had een sluimerende longontsteking en zou donderdag morgen weer naar huis komen maar hij is nog steeds in het ziekenhuis, waarschijnlijk tot morgen want hij reageert maar langzaam op antibiotica.

Ik had komkommersalade gemaakt en hemelse modder - oma Hanssen's chocolade mousse - en kreeg rond 5 uur een telefoontje van Raini dat alles klaarstond. Martin had al besloten dat hij niet meekwam, ik had niet anders verwacht en hij smulde alvast van al het lekkers dat Susan voor ons gemaakt had. Het was gezellig bij Ricky, Leah was er met de zonen en het was leuk om hen weer eens te zien, natuurlijk Darian met baby Josh die nog steeds erg verkouden was en veel hoestte en ook Taylor met Pillow, haar vriendin en de kleine Emerson die door de kamer wandelde, heel parmantig in haar mooie jurk. Emerson is de achter achter kleindochter van Meemaw en anderhalf jaar oud. Het eten was heerlijk en ik bleef een uurtje, nam daarna Ravyn mee naar huis en later die avond kwamen Kelly en Raini Martin's bord brengen en die namen Ravyn weer mee.
Op vrijdag had ik eigenlijk niks op mijn programma maar doordat Martin me weer heel vroeg wakker maakte, eerst om 2.30 met de vraag waar Raini was en later om 5 uur in de morgen viel er weer wat om dus ik bleef toen maar op. Rond zeven uur ging ik naar Walmart, het was black friday, al de winkels hebben enorme aanbiedingen en waren al sinds middernacht druk in de weer om alles aan de man te brengen. Vorig jaar kreeg ik er iets van mee, dit jaar besloot ik om na de drukte te gaan en ja hoor, het was vrij rustig, ik kocht wat kadootjes voor de meiden, Frozen pyama's, sokken voor mezelf, een trui voor Martin en twee films, Jungle Book en Rock of ages, beiden voor maar 1.96. Later ging ik ook naar Raini's winkel want daar was al het kerstspul voor de helft en aangezien ik de doos met kerstballen absoluut niet meer kan vinden in de warboel die garage heet heb ik nieuwe gekocht, 12 ballen voor een dollar is niet echt een grote uitgave te noemen. Ik had mijn loon al dinsdag op de bank gehad maar de beloofde bonus was er door een foutje van at&t niet bij dus die krijg ik de volgende keer. Later op vrijdag ging ik met Susan en haar family, zoon David, schoondochter Angie en kleindochter Rheannon die over waren uit South Carolina naar A.C. Moore. Dat is een hele grote knutselwinkel, een waar paradijs voor de knutselaar en ik had verschillende 60% korting bonnen dus ik heb nu nog wat extra multicolored garen gekocht, voor een zak waarvan ik 4 sjaals kan haken betaalde ik nu maar 2.60 en Angie had een hele winkelwagen vol met Frozen spul voor Rheannon's verjaardag. Daarna gingen we bij Denny's eten, het was heel knus.

Zaterdag morgen sliep ik lang uit want weer midden in de nacht de vraag, is Raini here. Susan, Angie en Rheannon wilden gaan garage salen en het was er de perfecte dag voor. De eerste stop was al direct raak, heel veel kerstspulletjes, weer een hele zak rood en gouden ballen, het thema voor mijn Seminole kerstboom, lampjes nog in de plastic voor langs de schoorsteenmantel, het ziet er allemaal heel feestelijk uit en een mooie Disney kersttrui met Mickey voor Ravyn. We staken Normandy Boulevard over en stopten bij de kleine familie slager waar ik een bevroren konijn voor het volgende weekend kocht, heerlijk ! Daarna namen we de verkeerde afslag, eentje te laat, mijn fout en kwamen in Marietta terecht, nog steeds Jacksonville Westside overigens maar Susan dacht dat we verdwaald waren en ofschoon ik haar verzekerde dat ik precies wist waar we waren, vroeg ze toch aan een man waar we heen moesten. Die vertelde haar dat ze terug moest, als we de weg vervolgden zouden we in Baldwin terecht komen maar ik kon haar ompraten om toch de andere kant uit te gaan en ja hoor, we kwamen goed terecht. We stopten nog op een paar plaatsen en ik vond nog wat kerst bakvormen voor cake, een boom en sneeuwmannen, kwartje per stuk. Thuisgekomen was Martin in een diepe slaap en dat bleef zo de hele middag tot na vijven. Ik kon nog even naar de kerk Christmas Fair waar ik aan mee wilde doen maar ze antwoordden nooit op mijn mailtjes en telefoon. Daar vond ik een hele mooie kinderquilt met de ark van Noe en kon de verleiding niet weerstaan dus die ligt nu in de slaapkamer op mijn rek en die gaat mee naar Nederland.

Nederland....ik heb er erg veel over na gedacht in de afgelopen weken en er al met een paar lieve mensen over gesproken. Wat ga ik doen als Martin er niet meer is. In eerste instantie had ik besloten om hier nog een paar maanden alles af te wikkelen en dan terug te komen maar ik kom terug naar geen baan en eerlijk gezegd denk ik ook weinig kans op iets. Geen huis, natuurlijk kan ik bij Ine terecht, dat is niet het probleem maar ik ben nog te jong voor pensioen . Ik heb hier een dak boven mijn hoofd en een goede baan, ik zou hier pensioen van Martin krijgen, hij is te jong om er aanspraak op te doen maar omdat ik 60plus ben, kan ik het wel krijgen. Mijn paspoort verloopt in januari 2017 en mijn greencard is nog geldig tot 2020. 2017 Is dus mijn deadline nu...beter gezegd, ik blijf nog langer hier en ga wat centjes opsparen zodat ik dadelijk in Nederland wat beter kan opstarten weer. Ook is er hier zoveel dat me aan hem zal herinneren, het huis, de omgeving, alle plekjes waren we samen naar toe gingen en ik denk dat het beter is om meer tijd hier nog door te brengen, in Nederland zal hij alleen maar in mijn hart zijn, op foto's en op youtube met zijn liedjes maar hier zal het zijn alsof hij nog heel dicht bij me is. Ook zijn kinderen zijn me heel lief en ik wil kleine Josh oma horen zeggen voordat ik terug ga. Dat betekent het volgend jaar dat ik op vakantie kom maar daarna weer terugga naar Jax. De lieve mensen waarmee ik dit besprak snappen het allemaal heel goed, wat goed voelt. Het enige nadeel, het duurt langer voordat ik de meisjes meer zie maar wat is een jaartje in een mensenleven.

Vandaag is het zondag en ik moet weer niks, heerlijk. Gisteravond een lekker biertje gedronken op de winst van de Seminoles, ons favoriete football team over de Gators, we konden het niet zien op tv maar ik volgde het op de computer terwijl ik op tv naar een aantal afleveringen van Poirot keek en haakte. Leve Netflix, ik vind het hoe langer hie mooier dat we dit nu hebben. Ik heb sjaals gehaakt dit weekend voor Kelly, Misty en hun twee meisjes en ben er nu eentje aan maken voor Zoe, Kevin's dochter. Kevin bracht ook eten vrijdag en had hout voor ons meegebracht voor de open haard aan te maken want we hadden een paar koude nachten. Nu warmt het weer op naar rond de twintig.

Volgende week vrijdag ben ik alweer jarig en Martin is er om dat met me te vieren, 61 jaar, ik kan het soms moeilijk geloven, ik voel me nog zo jong, heb nog zoveel energie - soms - en wil nog zoveel doen, maken, schrijven, ontdekken. De dag erna op 6 december is Hay jarig. Sinterklaas staat in de kast te pronken, de kerst versieringen vullen langzamerhand de kamer en het gaat ook naar de sterfdag toe van mijn vader dus vanmorgen werd dit speciale lied op de radio bij Minse Winse gedraaid

https://www.youtube.com/watch?v=AF175wOPvX0

Het is onlosmakelijk verbonden aan het afscheid van pap voor mij en mijn familie.

Wij gaan er nog een week aanplakken, hopelijk wordt het een goede week voor Martin en mij en voor jullie ook, wij doen ons best

Mariet xxxx