We zullen zien !!

ik kom mezelf tegen soms
in het doolhof van mijn gedachten
alsof ik in de spiegel keek
en naar mezelf lachte
ik zag mijn ogen
ik zag mijn mond
mijn hand bewoog naar mijn hoofd
mijn hart, een grote wond
waar is de doolhof dokter
als hem nodig hebt
of misschien iemand die met je praat
naar je luistert, zelf geen woordje rept
ik ben alleen met mijn gedachten
in de diepe duistere nacht
de eenzaamheid grijpt me naar mijn keel
wanhoop worgt mij met zijn macht
maar dan
een zonnestraaltje
jouw hand, ik voel hem dichtbij
en ik besef, het was maar een droom
want jij ...bent nog bij mij

Hallo lieve mensen

Alles bij elkaar hebben we een goede week gehad dus ik ben blij !!
Afgelopen zondag nam Susan, op mijn verzoek, me mee naar de NAS basis want daar hebben ze een winkel waar je veel spulletjes uit Duitsland kunt kopen en ik wilde heel graag zonnebloembrood hebben , heerlijk met kaas. Ook hebben ze een behoorlijk assortiment vlees en groentes dus ik heb goed ingekocht. Drie pakken brood, niet overdrijven maar ook Zentis jam, zwarte kersen, mijn favoriet en drie heel goed geprijsde pakken vlees gingen mee. Verder een mix om jagerschnitzel te maken en nog wat kleine dingetjes voor Martin om te snacken.
Maandag morgen kwam nurse Allison weer langs voor de wekelijkse controle, alles was goed, we waren goed omgegaan met de medicatie zei ze alleen de xanax was te snel op, die is voor het slapen en zo, een soort valium. Er werd nieuwe medicatie afgeleverd op dinsdag.
Het is een genot om weer eens in een auto te rijden die het goed doet, afkloppen op hout, en bovendien erg zuinig is, ik hoef lang niet zo vaak te tanken en rijd nu naar het werk voor zo'n 4 dollars per dag, met de Volvo was het 7 tot 8. Ik vulde de tank vrijdag morgen, 21 dollars en hij was vol, benzine kost hier op dit moment maar zo'n 2.89 per gallon (3.8 liters) dus ik bespaar en dat kan ik uitgeven aan andere dingen maar daarover straks meer.

Donderdag was na negen maanden weer een bezoekje aan de cardioolog gepland. Hij vertelde me dat ik de hartslag van een twintig jarige heb, mijn lijf voelt iets anders maar he !! Ik kan de plavix weglaten sinds het al 3.5 jaar geleden is dat ik mijn stents kreeg en het risico van bloedingen is nu groter dan het risico van bloedproppen wat de plaviux moet voor komen. Ik moet wel doorgaan met de Crestor voor cholestorol en de aspirine, ook een bloedverdunner. Over een jaartje terugkomen zei hij en ik vertelde hem dat dat waarschijnlijk niet zal gebeuren. We praatten een tijdje over Martin en ik heb hem bedankt voor alle goede zorgen.
Na afloop had ik nog heel veel tijd voordat ik moest werken, ik heb bij Publix een sub gekocht, broodje gezond met kalkoen en kaas en ben toen naar Green Cove Springs gereden, zo'n 12 km verderop waar ik in het park aan de rivier in het zonnetje lekker mijn eerste helft van het broodje oppeuzelde met een bekertje gratis Publix koffie, fantastisch dit weer, ik geniet er echt van, zacht weer, 25C, strakke blauwe lucht en een heerlijk briesje.
Vrijdag middag heb ik vrij genomen, het was beschikbaar en ik ben lekker vroeg naar huis gereden naar mijn schat. Hij voelde zich niet zo goed, had geen honger dus het broodje kip dat ik mee had gebracht heb ik zelf opgegeten maar later at hij toch wat.
Zaterdagmorgen gingen Susan en ik yardsalen. Susan zei, laten we jouw auto nemen want steeds als ik rijd vinden we niks. Nou dat hebben we geweten vanmorgen. Ik heb een reuze schilderij gekocht, het zou gemakkelijk in de volvo hebben gekund maar met een beetje wringen kregen we het in de Kia, originele prijs 299.00, voor 10, heel mooi geschilderd, nu nog kijken waar ik het ophang ! Verder een keimooie beschilderde speelgoed kist voor een dollar (met lieveheersbeestjes natuurlijk), een open kastje voor twee met mandjes voor mijn knutselspulletjes te ordenen, een pop, het is een Pansy uit 1991, keileuk, op ebay gaan ze voor 30.00 of zo, ik betaalde twee kwartjes, de klap op de vuurpijl was een zilveren ring met amethyst, aquemarijn en citrine stenen voor 10 dollars, soms moet je jezelf verwennen !! Na afloop heb ik een gezellig uurtje thuis de knutselkast ingericht met nog een paar mandjes uit Raini's winkel, 10 cent is tenslotte niks voor 3 stuks. Alles ziet er reuze geordend uit, ik wilde foto's maken maar om de een of andere reden zegt mijn camera steeds dat de batterijen leeg zijn en ik heb ze net opgeladen. Dat is het volgende op mijn lijstje als het niet lukt met andere batterijen, een andere camera.
Ik wil nog naar een tweede kastje kijken, ze zijn eigenlijk voor schoenen en ik zie ze af en toe op yardsales. De schilderij staat op de dressoir, ik kan hem niet hangen, de muren zijn net van karton en we hebben niks zwaars genoeg om dit reuze schilderij te dragen.

Gisteren lekker buiten in de tuin naar de Blue Angels gekeken, dit weekend is de airshow op de NAS basis en ook vrijdag middag zagen we de Angels al oefenen. Het zijn straaljagers die stunts uithalen en ze vliegen over ons huis als ze hun truukjes doen, heel indrukwekkend. Vanmiddag nog een keer, ben blij dat Martin ook in staat was er iets van te zien.
Susan's zoon Todd is op bezoek, de hele week van gisteravond af uit Tennessee en ze wil vanmiddag met ons naar de winkel gaan waar ze alleen maar buitenlandse spullen verkopen, de vorige keer, jaren gelden hadden ze niks uit Nederland maar wel uit Duitsland en Belgie, Core d'Or en zo en veel kerstspulletjes, niet goedkoop maar kijken niet kopen vind ik ook al geweldig.
Raini is met Ravyn en een vriendin naar de airshow, Ravyn heeft hier vannacht geslapen en was erg blij om oma te zien en grandpa natuurlijk ook. Ze heeft haar haren laten knippen in een langere bob, heel schattig. Haar mama is van de week getrouwd met vriend Shawn.

Op het werk gaat het goed, ik ben bijna helemaal groen voor de maand, alweer en wat rood is ben ik al aan het corrigeren, ik werk meestal te snel dus ik heb de rem op de tijd van een ticket moeten zetten om dat te doen. Zover in het jaar is alles groen en veilig, ik kreeg weer een goede 100% survey en dat voelt lekker. Stephanie is ziekjes, ze heeft griep maar kan niet thuisblijven dus ik ben ook een beetje snotterig. Gisteravond in bed werd ik ineens heel misselijk en alles kwam eruit maar ik heb goed geslapen en vanmorgen smaakte de koffie weer als vanouds.

Op 30 oktober is Diny jarig, van harte en een fijne dag gewenst !!!  Dezelfde goede wensen voor Veronique voor 28 oktober !!
De maand is bijna om en we zijn er nog, ik heb nu goede hoop dat we het einde van het jaar ook halen als er niks geks gebeurd, je moet je tenslotten ergens op richten en aan vast houden. Martin is laconiek erover, vrijdag komt zijn broer David en vrouw Betty uit Texas op bezoek en hij kijkt daar naar uit, verder wil hij niet vooruit denken. Gisteren zei hij toen ik vroeg of ik de indeling van de kleine kamer waar de computer en mijn knutselspullen staan mocht veranderen (er staan ook spullen van hem) je verandert maar als ik dood ben, hij grinnikt erbij als hij zoiets zegt dus ik vroeg aan hem, kun je me dan een indicatie van tijd geven wanneer dat is waarop we beiden lachten. Natalie die erbij zat in de kamer zei dat we nuts waren.

Allemaal een fijne week gewenst, we willen er nog veel meer als de afgelopen week en gaan ervoor !!

Liefs...Mariet xxxx

Sneeuwwitje, en ze leefden nog lang en gelukkig

Vannacht

Hield ik jou in mijn armen

Je kreunde van de pijn

Was onrustig

Verkrampte

Als een kind dat bang is in het donker

Ik was je vrouw

Je moeder

Je boei

Je veiligheids kabel

Je hield mijn hand vast

Alsof je wilde zeggen, blijf bij me

Toen je rustig werd liet ik los

En kon ook ik gaan slapen

Vannacht voelde ik de liefde

Meer dan ooit tevoren

Hallo lieve mensen

Ja hoor, Sneeuwwitje is wakker, het sprookje heeft een happy ending met de nodige strubbelingen maar Tony deed zijn best and Donna was de sterke vrouw achter de handige man.

Zondag middag klopten ze aan onze deur en kreeg ik een sleutel in mijn hand gedrukt, hier, je mag mijn jeep gebruiken en we nemen de Kia mee naar huis zodat Tony in de schaduw op zijn gemak er aan kan werken, hoe tof is dat !!!

Ik ben maar snel wat kleine booschappen gaan doen, brood, melk, boter, alles was op door al dit gedoe.

Maandag morgen kwam de zuster, op tijd en ze bleef niet lang, ze vroeg me te bellen als Martin meer pijn kreeg, om kwart over elf was ik met de jeep op weg naar werk. Je zit heel wat hoger in zo’n jeep maar het was zo cool, radio op Jacksonville 96.9 Classic Rock en genieten. Het was wat meer winderig en mijn haar had niet zo’n dag maar who cares, ik was mobiel en dat was wat telde.

Ik moet jullie trouwens even waarschuwen, ik type dit op zaterdag  op mijn werk en word crazy van allemaal de automatische correcties !!

Maandag avond kom ik thuis, even achter de desktop en hola, wat gebeurt er nu, ik krijg allerlei rare schermen en het advies om een system restore te doen want doordat we wat ontbreekt kan het programma niet starten…next !!! Ik start dus helemaal van het begin aan op, alle programma’s en stuff gewist maar na drie weken heb je natuurlijk nog niet zoveel bijeen gegaard.

Naar bed en de volgende morgen even mail checken en facebook uiteraard en ja hoor, 5 maal het blauwe scherm. De desktop is niet nieuw en dus heb ik 30 dagen garantie, nou die zijn nog niet om dus gelijk op de chat, veel gemakkelijker dan bellen vind ik en ik krijg een return label gemailed. Duurt wel zo’n 10 tot 14 dagen voor hij omgeruild wordt want het moet allemaal gestest worden en zo.

‘s Avonds thuis is er niks aan het handje dus ik besluit het even aan te zien. Donna belde dat de auto klaar was, de kabel tussen de alternator en de accu was slecht en veroorzaakte kortsluiting, daarom deed niks het meer de accu is naar de knoppen dus Tony had bij de sloop voor 28 dollars een andere gehaald, nog geen jaar oud (ik weet waar ik in het vervolg moet kijken) en alles deed het goed, lichten, motor. Ze adviseerde om de jeep dan maar op woensdag na het werk om te ruilen wat ik ok vond dus woensdag nog even genieten.

Woensdag avond had ik Sneeuwwitje weer terug, ze reed geweldig en na de nieuwe alternator naar de winkel te hebben gebracht, ik kreeg mijn geld teruggestort op mijn card voelde ik dat ik de wereld aankon.

Die euforie duurde kort, de volgende morgen, net op de snelweg hoorde ik een doffe klap, ik keek in de achteruitkijkspiegel maar zag niks op de weg liggen en alles leek ok dus ik reed door. Van de snelweg af, door Orange Park net voor de brug over Doctor’s Inlet, zo’n 10 km verder ja hoor, hobbel hobbel dus gelijk de auto aan de kant, achterband passagiers zijde in flarden. Wat nu..even wachten en een aardige politie agent stopte. Hij keek erna en naar mijn gereedschap en kwam tot de conclusie dat dat niet paste op de Kia, de sleutels waren te groot voor mijn bouten, wat nu. Hij belde een towing bedrijf maar die deden geen straat service, alleen opslepen en dat is niet goedkoop. Martin wist ook geen oplossing dus Donna gebeld, mijn redder in de nood. De situatie uitgelegd en ze zei, ga maar in de schaduw zitten en relax, wij zijn onderweg. Een 15 minuten later zei de politie agent dat hij naar een vergadering moest, hij had een collega opgeroepen om hem af te lossen want hij wilde mij niet alleen langs die drukke weg hebben al stond ik op de vluchtstrook, aardige man, die leutenant, hij moest naar een vergadering. Een vrouwelijke college kwam en ook een towtruck, dus toch. Hele aardige man maar guess what, hij had ook niet de juiste gereedschappen om die moeren los te krijgen, ondertussen werd het toch wel heel erg laat, ik had al gebeld naar het werk omdat ik later was.

De politie agente zei dat ze niet de hele dag kon wachten, dat de auto van de weg moest (op de vluchtstrook?) en ze vertrok, gelukkig kwamen Donna en Tony er binnen enkele minuten aan.

Tony had de juiste sleutels meegebracht en binnen 5 minuten zat mijn reserveband erop, de man van de towtruck hielp even met losmaken maar dat kostte me natuurlijk niks en om kwart voor elf was ik op mijn werk.

Omdat ik vrijdag vrij had ging ik eerst een andere band erop laten leggen, bijna nieuw en toen hij naar de andere achterband keek die ik ook een beetje kaal vond zag hij ook daar een spijker dus gelijk die ook maar verwisseld.

Voor de rest van de dag heb ik niet veel gedaan, de kids waren allemaal thuis en de keuken was een zooitje maar dat werd ook netjes opgeruimd, met een beetje hulp van mij, kattenvoer gehaald en zo en een beetje garage saled want dat is ontspannend. Ik wilde koken maar de barbecue man was aan het kokerellen dus nam ik ribjes op brood mee, rijkelijk overgoten met zijn zelfgemaakte barbecue saus (geheim recept) en Martin at twee grote ribjes en twee sneden brood met saus. Ik nog een beetje, Ian at de rest nadat hij de toppen van de struiken voor in de tuin kaal geknipt had, ik kan daar niet bij. De rest deed ik later en toen Raini halen van het werk en op tijd naar bed.

Martin sliep onrustig, hij kreunde en haalde heel onregelmatig adem dus ik ben ofschoon hij dat normal niet wil, veel te warm, heel dicht tegen hem aan gaan liggen en heb zijn hand vastgehouden. Het leek hem rustiger te maken en toen ik na een tijd mijn hand wilde verleggen hield hij ze heel krampachtig vast net alsof hij wilde zeggen, blijf bij me. Na nog een tijd zo gelegen te hebben werd hij rustig en ontspande hij, zijn hand viel open en ik kon ook gaan slapen. Het was een ongelofelijk gevoel, zo dichtbij, ik voelde elke beweging die hij maakte, elke zucht en heb deze ervaring veilig opgeborgen in dat special hoekje in mijn hart zodat ik hem later misschien weer tevoorschijn  kan halen.

Vanmorgen had hij honger dus ik weer in de auto en bij Krystal een paar sunrisers gehaald, dat is een mini hamburgertje met ei en bacon, niet mijn smaak maar als hij het wil, krijgt hij het, eten is eten !!

Vandaag werk ik van 12.00 tot 9.00 vanavond, morgen vrij natuurlijk. Het is werkelijk heerlijk weer, een milde 25C overdag en ‘s nachts koelt het genoeg af om mijn kokosnootolie solide te laten worden. Vanmorgen heb ik Raini onze kolibrie laten zien, ze had er nog nooit eentje in het echt gezien, ze is 29, kun je het geloven. De kids hier kijken blijkbaar nooit naar buiten !!

Ik wil naar de springs met Martin als hij zich goed voelt en dit is het perfecte weer ervoor, misschien morgen ,we zullen zien en daarom ook type ik dit verslag nu al. Ook vertrouw ikde computer niet, je zult zien dat hij morgen weer problemen heft dus ik ben dat problem voor.

Het is rustig, over 5 minuten ben ik van de telefoon af voor vandaag, mail lezen, dan lunchen, broodje Hollandse kaas en dan service lead tot vanavond, lijsten bijhouden, vragen beantwoorden en naar gesprekken luisteren.

Ik kan wel wat rust gebruiken na al die hectic en snak dan ook naar een beetje onbezorgdheid, lekker samen met mijn lief genieten van de natuur, lekker eten en drinken en niet teveel moeten.

Ik wens jullie zonneschijn en liefde op jullie weg….Mariet xxx

Sneeuwwitje, het gif in de appel

sjtuurs se mich un zonnesjtrölke
un kleintje is good, as ut ken
zoedet dees donkere wolk weer weggeit
en ich weer un bietje aomhaole ken

sjtuurs se mich wat mood der biej
ich höb ut nuudig, hiel erg
sjlaag nao sjlaag maakt mich zoe meug
laop sjtieds weer aan taege unne berg

danke !!!

Hallo lieve lezers

Waar te beginnen deze week want ik voel me ontzettend verloren !!

Maandag morgen kwam de zuster met haar assistent die ze inleert en het duurde allemaal heel erg lang, het tellen van de pillen en zo dus ik was later op het werk.

De auto liep goed dus ik had goede hoop dat dat tenminste een happy end was maar nee hoor.

Dinsdag vertoonde Sneeuwwitje de eerste kuren, ik moest haar laten jumpen en toen ik woensdagmorgen naar het werk wilde gaan deed ze niks.

Ik belde KT direct al voor 8 uur en hij beloofde mij, nadat hij een klant zou afzetten om langs te komen. Rond de middag was hij er nog steeds niet en toen ik hem om half twaalf belde hoe het at gaf hij toe me helemaal vergeten te zijn. Martin was ook ziek, hij had 's nachts flink moeten overgeven en ik heb dus maar naar mijn werk gebeld dat ik niet zou komen.

KT kwam eindelijk rond half twee en keek naar de auto en hij dacht dat de accu niet goed was. Hij ruilde een van zijn accu's voor de mijne en de auto sprong gelijk aan.

Donderdag verliep alles goed en kon ik eindelijk weer wat uurtjes werken.

Vrijdagmorgen moest ik in alle vroegte Natalie weer uit bed trommelen, geen spijt hoor want ik ben niet echt happy met de dames op dit moment. Ze zijn veel te luid, hebben me al verschillende keren wakker gemaakt met douchen en herrie maken als ze laat thuis komen en ik als slaap en de keuken is een zootje dankzij hun koken en zo.

Vrijdag avond wilde ik op het werk vertrekken maar mijn nieuwe koets startte niet, Kim ging ook net naar huis dus de jumpercables weer tevoorschijn gehaald maar deze keer deden die ook niks, alles was helemaal dood.

Geen glazen kistje voor de dame maar gewoon de nacht doorgebracht op de parkeerplaats op het werk en Kim zette me thuis af na een gezellig ritje in haar open Mazda.

Thuisgekomen belde ik Donna, ze had gezegd dat ik kon bellen als ik hulp nodig had, haar vriend Tony weet veel van auto's en zij beloofde gistermorgen, zaterdag, langs te komen.

We reden naar mijn werk en daar probeerden we weer de auto to starten, geen geluidje kwam eruit dus ging Tony aan de slag, eerste de terminals, alle verbindingen nakijken en alles schoonmaken, ik had nieuwe terminals in mijn auto maar hij dacht dat die niet nodig waren. We lieten mijn accu opladen via de kabels en toen sprong mijn liefje aan, we besloten naar een advance autostore te rijden, ongeveer 10 km ervandaan was de dichtsbijzijnde. We kwamen echter niet ver, bij het eerste stoplicht lkiet de dame het weer afweten. Er stopte een ambulance achter ons en de mannen hielpen haar van de weg af rijden door haar te duwen.

Tony besloot zijn accu met de mijne te verruilen en toen konden we dan eindelijk naar de winkel rijden. Hier aangekomen ging de testapparatuur er op, uitslag, alternator was niet goed maar ik moest naar een andere winkel, weer 5 km verder weg van huis en daar kocht ik de alternator. We reden naar huis na Donna's kleindochter Zoe te hebben opgehaald, ze moesten naar een verjaardag.

We reden naar ons huis en zij zouden later terugkomen. Ik was doodop, het was heet in de zon en al dat gedoe maakt me moe. Ik at wat, had nog niks gehad, het was ondertussen half twee en installeerde me in bed met een film en Martin, ik deed een lekker dutje.

Rond 5 uur kwamen Donna en Tony terug en hij ging gelijk de alternator installeren terwijl Donna en ik gezellig binnen kletsen. Nadat de alternator erin zat, guess what, de auto startte niet en we besloten naar de Advance te rijden hier in de buurt waar ik normaal naar toe ga.

Weer werd er getest, de nieuwe alternator deed het niet. Hij had een apparaat binnen voor te testen zonder auto en wat bleek, de oude was pico bello dus het was wat anders. Ik kan de nieuwe terugbrengen en krijg mijn geld terug maar wat was het dan wel. Ondertussen was het donker en mijn lichten deden het niet meer dus binnendoor naar huis gereden. Halverwege moet ik over een viaduct en ja hoor, motor was dood en ik stond halverwege de helling en in de bocht. Het enige wat mogelijk was, duwen maar dan met de truck van Tony, dat was spannend en Donna vond het heel knap hoe het ging, ik word handig in dit soort dingen. Weer thuis nog even zitten en toen gingen zij naar huis en ik vertelde Martin, die de hele dag in de slaapkamer was omdat hij niet kon zitten wat er gebeurd was. Hij weet niks van electrische circuits in de auto en kon dus niks bijdragen aan de oplossing.

Status nu, na een nacht met weinig slaap staat de accu in de garage op te laden, Tony en Donna komen over een paar uurtjes terug en dan gaan we maar gewoon dingen uitproberen. Hij heeft al twee dingetjes vernieuwd, kleine pluggen en we hebben vandaag en morgen vroeg om met een oplossing te komen.

Ik kan alleen maar bidden en hopen dat we die oplossing vinden, ik heb April geschreven en zij blijft beweren dat de auto ok was toen ze haar aan mij verkocht en het heeft ook weinig zin om te zeuren, de verkoop is gedaan en dat is dat.

Duimen jullie voor mij ??? Ik kan wat positieve gedachten gebruiken want ik wil weer kunnen concentreren op Martin en niet me constant zorgen moeten maken over vervoer, voor mij is het wel welletjes geweest !!

Liefs...Mariet xxxx

Sneeuwwitje

ich ben weer mobiel
niks geratel of gerammel
neet bang om sjtil te sjtaon
genne auto zoe gammel
det ich neet weit wat der geit gebeure
ut beste wat mich rös gaeft dit moment
wat os flink op deet beure

ich neum dich sjneewitje
want doe bes as un sjprookje vandaag
ich ben weer volledig mobiel
wat der veur de rest auch gebeure maag

Hallo lieve lezers

Wat weer een weekje, er is zo ontzettend veel gebeurd dat ik goed moet opletten om niets te vergeten.

De week begon op zondag, Ravyn's 5de verjaardag maar wij hadden al een paar dagen ervoor toen ze hier was gevierd want we konden niet naar het echte feest gaan. Ik had haar meegenomen naar Walmart om een kadootje uit te zoeken, een pop van Monster High en een Monster High tshirt waar ze mee in haar nopjes was. Ook waren er cupcakes en chipitos en ze amuseerde zich best.

Op zondag, op haar eigen feest had haar mama April Elsa georganiseerd. Elsa, van Frozen werd gespeeld door een collegaatje van April die bij een plaatselijk theater werkt en het was een groot succes bij al de kleine meidjes.

Ravyn en Elsa

Maandag morgen was drama, Allison van Hospice kwam langs en omdat Martin een ontsteking had die ondertussen open was vertelde hij dat hij de week ervoor veel pijn had maar dat het ondertussen weer veel beter was. Ze vond dat reden om dokter Smith te bellen en te besluiten dat de morfine omhoog moest. Daarvoor moest Martin dan 24 uur opgenomen worden in hospice om gemonitord te worden. Dat weigerde hij beslist, hij zei letterlijk, als ik weg ga uit dit huis, kom ik nooit meer terug en dat doe ik niet. Hij had weer last van nachtmerries en hallucinaties, met name over zijn ziekenhuis opname van 2 jaar geleden toen hij bijna dood ging.

Dan, zei de zuster, moet er iemand 48 uur in huis komen want we moeten je ademhaling die door de morfine kan worden beinvloedt in de gaten houden. Martin werd boos, geirriteerd, ik kon het goed zien en zei op gegeven moment, ik ga kappen met alles. Ze ging weg met de belofte om even later terug te komen en alles in gang te zetten, ik was beslist van slag maar moest gaan werken. Toen ik net op mijn werk was belde hij, omdat we allebei zo upset waren ging het niet door.

Toen ik 's avonds naar huis reed rook ik brandlucht, de klep open thuis en ja hoor, er kwam rook uit een van de pulli's onder de alternator, wat nu weer ?

De volgende morgen werd ik doodziek wakker, ontzettende hoofpijn, misselijk, overgeven, migraine. Ik belde dat ik later kwam, ook al doordat de accu van de auto ineens weer leeg was dus kortsluiting ergens in de motor. Met behulp van mijn chinese olie was ik toch weer een beetje beter en ik ging dus werken. Omdat ik mijn uren voor het kwartaal gehaald had, was ik weer service lead voor de halve dag, gelukkig.

's Avonds naar huis en ja hoor weer rook maar ik had het al aan zien komen en had voor woensdag vrij gevraagd. Contact opnemen met KT, onze monteur, was niet mogelijk, alleen maar voicemail maar Lester kwam voorbij, hij is Kelly's broer en automonteur, gepensioneerd. Hij keek erna en zei dat de bearing van de a/c compressor kapot was en vervangen moest worden. Ik ging rondbellen, nu bleek dat de bearing en zelfs de pulli waar die inzit niet apart te krijgen is voor onze Volvo dus er moest een hele nieuwe a/c compressor in. Waanzin natuurlijk aangezien de a/c niet eens werkt maar de serpentine riem loopt via de compressor en die drijft alles andere aan dus je hebt hem nodig. 299.99, kassa !! met alles erop en eraan 350.00. Toch maar besteld want ik had weinig keuze natuurlijk. Hij zou er donderdag morgen zijn dus donderdag ook maar vrij gevraagd ook al omdat Allison belde dat dokter Smith donderdag morgen langs wilde komen, om negen uur, later veranderd in 10 uur.

Hij kwam binnen en stelde zich voor, Martin was op het toilet, ging zitten en zei tegen mij, nu vertel maar eens. Ik begon te vertellen en Martin voegde zich bij ons, ook even later Allison en er werd gediscussieerd over medicatie, dokter Smith legde hun standpunt uit en verhoogde de morfine naar 3 maal per dag 190 mg, methadon 3 maal per dag 40 mg en dezelfde pijnstillers als break through plus nog een viertal andere pillen voor spieren, zenuwen en eetlust. Martin was erg gespannen voor dit gesprek maar volgens hem was het goed verlopen. Later die morgen ging ik de compressor ophalen en dropte hem bij KT die ik toch dan uiteindelijk kon bereiken. We spraken een prijs af en ik ging thuis proberen te relaxen. Rond de middag belde KT op, het was de verkeerde compressor. Deze had een V riem inplaats van een serpentine riem dus moest geruild worden. Ik ging weer aan het bellen. Drie dagen levertijd op een plaats, op een andere de volgende dag maar dat was voor een auto van 1995, de mijne is van 1994 dus niet zeker of de rest zou passen. Toch maar besteld, we moesten toch wat.

Vrijdag morgen, ziek gemeld want er zou alweer iemand van hospice langskomen, Allison vond dat ik veel te gestressed was (wat een wonder he) en ik had nog steeds geen rijdende auto. Een paar dagen ervoor had Ian en ook Rickey mij laten weten dat April haar oude auto kwijt wilde maar op dat moment zag ik dat niet zitten en was nog steeds gefocused om de volvo weer aan de praat te krijgen. Ik ging eens zitten en tellen, wat hebben we, wat hebben we nodig want KT had al laten weten dat hij niet zeker was of de compressor alles zou oplossen, er was nog veel meer aan de hand en na een gesprekje met Martin die mij vrije hand gaf ben ik naar Susan gelopen en heb ons dilemma voorgelegd en om hulp gevraagd. Ze hoefde er niet eens over na te denkenof met haar man te overleggen, ze leende mij de rest voor April's auto, ik had April gebeld en zij had wat van de prijs afgedaan en kon 's avonds de auto afleveren. Naar de bank, de compressor teruggebracht, natuurlijk wordt het geld dan teruggestort op de card en bij de bank bleek dat mijn ING pasje verlopen was maar ik kreeg het toch bij elkaar. Toen naar KT om te vertellen dat we de Volvo niet gerepareerd wilden, hij moest toch betaald worden want had er uren ingestoken en dat vond ik ook reeel.

's Middags kwamen Ian en Ravyn en konden we even ontspanne, ik kookte voor iedereen en voor eerst in twee weken at Martin een hele bord eten, puree met varkenspoulet en erwtjes

's Avonds kwamen April en haar man Shawn de auto bellen, een Kia Rio van 2001, de verf is minder maar ze rijdt geweldig. Ze hadden net de alternator en de starter vernieuwd maar April wilde een flitsende auto en ik kon de Kia voor 1500.00 kopen (prijs op internet tussen 2000 en 4000 dus niet slecht)

Ze is wit dus ik heb haar Snowwhite genoemd (Sneewwitje!) en ik heb haar gisteren toen ik vrij had meegenomen naar KT, hij heeft haar goedgekeurd na een proefritje, goede keuze zei hij, we hebben de Volvo naar huis gebracht en daar wacht ze nu op de sloper, hij gaat morgen iemand bellen waar hij veel met samenwerkt en die een goede prijs zal bieden, waarschijnlijk rond de 300.00. Ook gaat hij proberen geld terug te krijgen voor de altenator die we drie weken geleden erin gezet hebben en dat krijg ik dan ook. Ik heb hem mijn reserve band van de Volvo gegeven, hij past niet op de Kia en ik heb de nieuwe accu uit de Volvo gehaald, die is universeel.

Gisteravond heeft Martin weer goed gegeten, een lekkere salade met kip en hij ging samen met mij vroeg naar bed en tot mijn verrassing sliep hij vanmorgen om zeven uur nog.

Geluk zit in de kleine dingen, rijden in een auto die niet rammelt en die een cd speler heeft zodat je muziek kunt draaien. Geluk is je man zien eten en lachen en slapen. Geluk is zelf weer een beetje tot rust te komen, ook na een fijn gesprek met de sociale werker van hospice. Geluk is te yardsalen met Susan en nog meer Dr Seuss boekjes te vinden en in haar een geweldige vriend te hebben die direct helpt.

Een andere hele lieve vriendin is Carla en deze week staat haar verhaal in de Margriet, heel ontroerend en heel moedig.

Morgen ga ik de auto laten overschrijven op mijn naam, komt hospice weer langs en moet ik werken maar ik voel me weer fit, weer klaar om alles te regelen en bij mijn mannetje te staan in ons gevecht

Op 8 oktober is mijn lieve schoonzus Katrin jarig en op 9 oktober Annie Everaerts, van harte en een fijne dag voor beiden.

Tot de volgende week, hopelijk met een verslag vol met positieve en fijne dingen want ik denk dat we eventjes wel genoeg sores hebben gehad.

Liefs...Mariet xxx