mijmeringen over ditjes en datjes

ich zeuk uch in alles

in alles om mich haen

de zon, de windj, un raegenbuuj

un madeliefje, un koarebloom

un berichje van leef luuj

 

ich wil uch loate weite

det ut good met mich geit

unne kus nao boave woensdig morge

un kerske det biej uch foto sjteit

 

vlemkes gaeve hoap

en hoap deut laeve

nog ens bedankt

veur alles os gegaeve

 

Goeiemorgen leef luuj

 

Aanstaande woensdag 17 juli is het alweer een jaar geleden dat onze moeder overleed en eindelijk weer samen was met papa, een droevige dag voor kinderen, klein- en achterkleinkinderen maar ook een dag van overgave aan bestemming, blij dat ze weer samen zijn en vrede hebben, geen pijn en angsten meer. Ik mis nog steeds dat ik niet kan bellen, haar stem kan horen en soms denk ik op zondag, dadelijk even proberen of ze wakker is maar dat is iets wat nu bij het verleden hoort.

 

Het was hier weer een week vol emoties met Martin’s problemen, hij ging eindelijk naar een soort huisartsen post op maandag en ofschoon ze daar weinig konden doen, hebben ze een afspraak gemaakt met een specialist op 23 juli. ‘s Morgens om 9.30 moeten we downtown zijn en dan zullen we hopelijk na ongetwijfeld een hele hoop tests weten wat er met hem aan de hand is.

 

Deze week werd het nieuws in onze buurt gedomineerd door een aantal criminele activiteiten. In het begin van de week waren er roofovervallen op mensen die bij het postkantoor stonden te wachten op de parkeerplaats en toen de rovers vluchten in de auto reden ze een fietser aan en die overleed. Ook een overval op een CVS drogisterij, een man werd in zijn hoofd geraakt, dezelfde dader had net tevoren al een ander bedrijf overvallen en een schoonmaker doodgeschoten, hij werd door de politie neergeschoten in het chinees restaurant tegenover een van onze favoriete hamburger tenten. Gistermorgen om 4 uur, een man en vrouw, aan het wachten op de bus, op 5 minuten afstand van hier, beroofd, de man wilde de dader weerhouden van het  roven van het tasje van de vrouw, ook neergeschoten, overleed ter plaatse. Het erge aan dit is, dat mensen het gewoon gaan vinden. Als dit in Nederland gebeurde stonden de kranten er vol van, er zou weken over gepraat worden maar hier wordt er heel even bij stil gestaan en dan gaat het leven gewoon weer verder.

Ook kwam gisteravond natuurlijk het bericht, en ik zag dit ook vermeld op nu.nl, dat George Zimmerman is vrijgesproken van doodslag op Trayvon Martin, een tiener door Zimmerman, een buurtwacht, doodgeschoten werd met als reden zelfverdediging. De zaak trok heel veel aandacht, het proces werd life uitgezonden op tv (een nieuw soort macaber entertainment lijkt het wel), hij is nu vrij maar het is nog niet gedaan natuurlijk. Ik ben er zeker van dat de ouders van de 17 jarige jongen een prive proces aanspannen en dan kan Zimmerman alsnog berecht worden zoals gebeurde met O.J. Simpson. Zimmerman zag de jongen in de buurt lopen (hij was bij zijn vader op bezoek en ging even wat kopen in de winkel), hij had een hoodie aan (fleece jack met capuchon), dat vond Zimmerman verdacht en hij belde de politie vanuit zijn auto, die adviseerden in de auto te wachten op agenten maar Zimmerman sprak de jongen aan en 5 minuten later was de jongen dood. In Florida is de wet dat je iemand mag doden uit zelfverdediging maar de lijn is soms heel dun natuurlijk. Ik hoop alleen dat iedereen het hoofd koel houdt en dat er geen onschuldige slachtoffers vallen door oververhitte tegen of medestanders, een jong verloren leven is genoeg.

 

Wij zouden dit weekend Chantal op bezoek krijgen, de derde tropische storm met een naam van dit seizoen, Andrea bracht veel regen, de B hebben we gemist, dat was Barry maar die bleef in Mexico dus nu Chantal. Het zag er allemaal indrukwekkend uit op de radar in het begin van de week maar (gelukkig vind ik) viel het allemaal na Haiti te hebben geteisterd een beetje uit elkaar. Nog steeds heel veel regen en zo maar geen echte volle storm meer. Donderdag reed ik door de ergste regen die ik ooit heb gezien naar huis. Het zicht was nul, alles wat ik zag waren de twee rode achterlichten van een auto voor me (en het was volop dag). Gisteren hadden we plensbuien met een hevig onweer, de donder en bliksem was zo erg dat verschillende auto alarmen afgingen in de straten om ons heen. De beek dreigde even te overstromen en ik was nat tot op mijn vel. Ik was even naar de bieb en besloot om het verkeer op 103th street te vermijden en de auto bij de bieb te laten staan en binnendoor naar Walmart te gaan voor vers fruit dat nu lekker goedkoop is en natuurlijk uitstekend is voor Martin’s slechte spijsvertering. Toen ik buiten kwam met zijn draagtassen regende het maar och, ik ben niet van suiker dus er maar door, nou, zo gauw als ik doorstapte werden daar boven alle sluizen opengezet en binnen een minuut was ik door nat. Geen zin om me om te draaien dus maar even erdoor, 5 minuutjes lopen naar de auto en ik kon me thuis echt helemaal strippen, geen droog plekje aan mijn lijf.

Weer een beetje opgedroogd maakte ik van al dat lekkers een fruitsalade, een recept van Gina en verrassend lekker. Een blik gemengd fruit, verse rode druiven, nectarine en perzik, aardbeien, een half potje sour crème, wat vanillesuiker (mijn eigen inbreng) en kleine marsmallows (die je ook in je chocomel doet, zo groot als een erwt). Laat alles een uurtje in de koelkast staan en dan maar genieten. De marsmallows worden zachter en ik weet niet waarom maar het deed me direct denken aan de ananas bavarois die mijn moeder vroeger maakte, heerlijk. Ik bracht een kommetje naar Susan en kwam thuis met een zak vol puddinkjes (ze had voor haar de verkeerde soort, tapioca, gekocht) muesli repen (ze had er veel te veel gekocht), een hele mooie karaf met Olive Garden salade dressing (die stond er al een tijdje en zij gebruikte hem toch niet – waarom dan toch gekocht – geen idee!) en pancake dogs. Dat is als een corndog maar dan met pannekoek.

 

http://cdn2.www.babble.com/wp-content/uploads/2012/4/pancake-and-sausage-corn-dogs.jpg

 

Heel wat anders, op het werk is het Red Flag Team dan toch ter ziele sinds vrijdag morgen doen we dat niet meer maar nu hebben we weer tot nieuwe systemen toegang, dezelfde programma’s die managers gebruiken. We moeten naar gesprekken van collega’s met klanten luisteren en noteren waar de agent kansen liet liggen om Uverse te verkopen. Het is vrij intensief natuurlijk maar ik vind verandering van spijs altijd wel leuk, je leert wat en kunt anderen helpen zich te verbeteren.

Vrijdag morgen kwam ik binnen en Laura kwam gelijk naar me toe, ik moest in de pauze net buiten de parkeerplaats (dus niet op at&t grondgebeid) gaan stemmen. Ikke, stemmen, voor wat?, Zij : om te gaan staken. Ik viel bijna van mijn stoel, staken, wat was er aan de hand. Gisteren liep het contract voor medewerkers af met at&t en dat betekent nieuwe onderhandelingen. Nu werden we de vorige keer netjes op de hoogte gehouden, wie onderhandelt waar en waarvoor maar deze keer kregen we alleen in april of zo een berichtje, het komt eraan maar verder nieuws volgt en daar bleef het bij. Op tafel kwamen blijkbaar de lonen, de verzekeringen en het recht om binnen at&t  te verkassen naar alle takken van de organisatie en niet alleen internet. De mensen – lees vakbond – was bereid om te staken voor deze rechten en met name de vestiging in Texas ging voorop. Nu is dit een Uverse centrum, een aantal van onze mensen verkaste naar Texas voor het grote geld (betaald 3 keer zoveel als ik krijg) en nu zijn deze mensen ineens er zeker van dat dit is toch niet wat ze willen. Ik heb gestemd, ja, zeker weten en wel een NO want in mijn ogen levert een staking hier niks op. Ik sprak er voor ik naar huis ging met Connie over, ze is een manager en zij vertelde me dat at&t een plan heeft klaarliggen, voor een jaar vooruit als er iets gebeurt, als er gestaakt wordt op een plaats worden mensen, lees managers, van andere centrums overgevlogen en nemen alles over. Het doet at&t geen pijn als de zaak plat gaat, het is alleen de staker die met niets staat, 10 dollars per dag stakings geld en natuurlijk staat staken niet echt goed op je CV. Op zaterdag middernacht was het ultimatum afgelopen dus ik ben benieuwd morgen maar ik denk niet dat ons centrum voor staken gekozen heeft, de meeste mensen denken toch het eerst aan hun eigen knip. Ik was erg teleurgesteld in onze vakbond mensen dat we niet voldoende op de hoogte werden gehouden en zo’n beetje voor het blok werden gezet, dat ga ik ook zeker richting vakbond spuien, tenslotte betaal ik daar geen 35 dollars per maand voor.

 

Vrijdag werd wel opgefleurd met een potluck, red flag en CAG samen resulteerde in twee tafels vol eten, kip, nacho’s, Stephanie’s Duitse kartoffelsalade die perfect samen ging met mijn komkommer salade, mijn Indonesische gehaktballetjes en knoflook saus, spaghetti, tomatensalade en Gina’s fruit gingen er in als koek. Ashley had brownies gebakken met chocolade en pecan noten  en Kathy had gevulde eieren. Omar die oorspronkelijk uit Libanon is had de gezonde voeding meegebracht. Hij eet niks met graan in, bakt zijn eigen alternatieve brood en had hummus (gemalen kikkererwten met een smaakje) en gevulde wijnbladeren rolletjes. Ik heb een heel klein stukje daarvan geprobeerd, Stephanie fluisterde al in mijn oor – die sind schrecklick  und ekelhaft) en nee hoor, niet mijn ding, er zat zure rijst in, ik denk met zijn  en ik moest echt heel erg mijn best doen om het kleine hapje door te slikken.

Toen ik naar huis ging waren mijn balletjes op en de salade schaal leeg, er was niet veel over, alleen Omar’s wijnrollen stonden er nog, ik vond het wel een beetje zielig voor hem want ik geloof dat alleen hij er echt van gegeten had.

 

Vandaag hoeft weer eens helemaal niks, het gras voor heb ik de vorige week gemaaid, morgen komt een man om achter te doen, hij wilde gisteren komen maar met die plensbuiten ging dat even niet door. Misschien dat we naar Raini gaan, ze heeft het moeilijk, het is uit tussen Star en haar, Star woont er niet meer, Martin is er blij mee want die moest niks van Star hebben. Misschien dat we ook naar Ian gaan, even kijken wat er aan de hand is met Ravyn, we hebben haar al een paar weken niet meer gezien.

 

Jullie gaan genieten van lekker weer hoorde ik net op het nieuws, het OLS is weer geweest, wat was het gisteren spannend, ik heb alles gevold via de live stream van peelmaas.com en mensen zijn klaar voor vakantie pleziertjes.

Ruud en Jan zijn aangekomen in de US en ik heb het eerste verslag al gelezen, mooie foto’s van New York en zo.

 

Allemaal een fijne week gewenst en tot weer !!!

 

Mariet xxxxx