Verwacht, onverwacht

de aoje baum geknakt

meug gesjtreeje, neer gegaon

de windj waas te sjterk, de raegen te zjwaor

meug van ut vechte, noeijts mier op konne sjtaon

de jongere baum gevelt

door onbarmartigheid

vuuls te vreug, vuuls te jonk

unne ongelieke sjtreit

en wae, wae sjtaon aan ne kantj

en kenne allein maar loestere, kieke

der is niks wat wae kenne verangere

wat is in het versjeet veur os, det mot noch blieke

Hallo lieve vrienden

Gisteren werd ik even helemaal stil,ik las in de krant dat Annie Vestjens Bongers was overleden, een dag na haar moeder. Annie was twee jaar jonger als ik, haar dochter Monique was in mijn Edah team. Boven de advertentie stond verwacht, onverwacht en die woorden raakten mij heel diep, heel diep. De ene op de leeftijd dat je verwacht dat er een einde komt aan een leven, de andere onverwacht, abrupt, onbarmartig. Eens te meer een reden om het leven te vieren, alle grote en kleine dingen.

Mijn moederdag was heel rustig, geen ontbijt op bed, geen zelfgemaakte frutseltjes, Ian kwam langs en wenste mij een fijne moederdag en at even met ons mee samen met zijn vriendin Pam.

Maandag was een hele vreemde dag, ik ging vol goede moed naar het werk maar toen ik het gebouw binnenliep begon mijn lichaam te reageren alsof er een heleboel rook in de lucht was en ik was niet de enige. Rond 12 uur wierp ik dan ook de handdoek in de ring en ging naar huis. Daar wachtte een grote verrassing, de cheque was binnen van de belastingdienst en het was meer als verwacht, ze hadden namelijk niet Martin's deel van 400 dollars ingehouden voor child support. Nu zal dat zeker nog wel eens gevorderd worden maar wie dan leeft, die dan zorgt. Toen begon het gedoe, het innen. IK toog naar de bank en werd prompt weer naar huis gestuurd want Martin's naam stond op de cheque en hij moest dus erbij zijn om ervoor te tekenen. Voor de tweede keer samen met hem naar de bank. Na wat op de computer rondgespeeld te hebben meldde de dame aan het loket, nee, ik kan hem niet storten. Wat bleek, Martin heeft meer dan 10 jaar geleden een rekening bij Vystar gehad en had daar nog een vordering openstaan van een lening. Wat ik zei, dat dit voor mijn tijd was, dat dat niks met mij te maken had viel allemaal niet in goede aarde maar op rotsgrond. Een supervisor werd erbij gehaald en het resultaat was simpel, eerst even dat bedrag betalen (500 dollars) en dan kunnen we het bedrag op de rekening storten. Ik zei no way en we wandelden dus zonder centjes naar buiten. We gingen naar een check cash plaats, ze verzilveren als je maar extra betaald en na 83 dollars in mindering te hebben gebracht kon ik dus voor de derde keer naar de bank met een handvol geld om het eindelijk te storten op mijn rekening.

Het eerste waar ik naar keek, weer thuis was een vliegticket. Een toen begon het volgende dilemma, ga ik 1100 dollars (in 2010 was het nog 850) betalen en vlieg Amerikaans, dat wil zeggen vanuit Jacksonville met een overstap, misschien wel twee naar Brussel of betaal ik 850 en vlieg vanuit Orlando rechtstreeks naar Amsterdam. Brussel is dichtbij voor Frank, een rit naar Jacksonville airport is maar 30 minuten top. Amsterdam is ook nog wel te doen, twee uurtjes van Kessel en eventueel de trein als optie en de kans om Jeanette en de kids te zien die in Katwijk woont maar Orlando, dat is drie uur rijden van hier en wie kan mij een lift geven. Carla opperde al om een huurauto te nemen en die gewoon dan hier te droppen maar na die lange vlucht zie ik me niet nog drie uur achter het stuur kruipen om naar huis te rijden. We komen er nog op terug, maar een ding is zeker, dat ticket komt er de volgende week en dan kan ik jullie allemaal laten weten hoe en wat en wanneer. Wanneer weet ik eigenlijk al want ik heb meteen natuurlijk op het werk mijn vakantie geboekt, van 8 september tot 21 september dus Ineke, maak het bed maar op en zet het pilsje maar koud en kiendjes, oma komt met een hele koffer vol leuke spulletjes voor jullie.

Toen ik thuiskwam na al dat bankgedoe hing er een felgele brief op de voordeur, van een officiele instantie, er was waarschijnlijk een belletje gepleegd naar de gemeente en dan komt er een man langs om te kijken of er overlast is (!), hij constateerde dat de tuin niet helemaal was zoals het moest zijn, het gras was te lang en er lag garbage, u heeft 14 dagen om het in orde te brengen. Ik voelde me alsof we op een subkampje wonen met autowrakken in de tuin. Ja, het gras is te lang maar...het regent elke dag dus gras maaien is een probleem. Nee er ligt geen afval, alleen wat snoeiafval langs een van de struiken. Ik vroeg in de buurt en iedereen was stomverbaasd en zei, als jullie die brief hebben, moest half de straat er ook een krijgen. Prompt de dag erna kreeg ik een mailtje van Bob, de vertegenwoordiger van onze huurbaas, hij had een brief van de gemeente gekregen en dan is het zijn taak om hen terug te berichten met foto's dat het in orde is. Niks 15 dagen, direct zei Bob of zo vlug mogelijk en of ik even wilde bellen. Toen ik dat deed bleek hij ook al Martin te hebben gebeld, ik legde de situatie kort uit en beloofde dat in het weekend de koe bij de horens zou worden gevat en aangezien het droog zou blijven op zaterdag, we ervoor zouden zorgen dat alles weer pico bello zou zijn. Gistermorgen moest Martin op pad om zijn recept voor de pilletjes (alweer) proberen te vullen zoals hij al de hele afgelopen week deed (maandag, zeker weten !) en Chris en ik hesen ons in werkkleding en togen aan het werk. Eerst ging de wilde kers plat die zich ongevraagd had genesteld tegen het prieel langs het tuinhuis en vorig jaar nog steun verleende aan mijn magic bean. Met een bijltje werkte ik me even in het zweet. Chris begon met wat spullen te verwijderen uit de voortuin zoals de oude tuinslang, mijn ananas in pot (je weet tenslotte niet wat zo'n gemeente ambtenaar als trash ziet)en een sushi uitlapbord dat hij als grap voor zijn raam had staan, toen werd het gras gemaaid en toen hij daar klaar was en we een korte pauze inlasten begon hij ook maar aan de achtertuin die meer een rimboe was, het gras was echt lang en er stond veel onkruid aan de randen, nu is onkruid gewoon plantengroei op de verkeerde plaats en ons onkruid heeft leuke bloemetjes die veel vlinders en bijen aantrekken maar dat komt wel weer terug. Na een half uurtje zweten was het geheel niet te herkennen, opeens een strak gazonnetje en alles opgeruimd, alle lege potten het tuinhuisje in. IK had een zinniaatje en een petuniaatje gekocht en die gingen samen in een hangpot. Vandaag nog even het terrasje wat strakker maken, Martin maakte het bloembed in order dus ook vandaag kan ik mijn komkommer en cantaloup plantjes poten. Ook kreeg ik tabaksplanten van Susan die volop groeien en mooie bloemen hebben. Nu kan Bob komen met zijn camera en weer ontfreaken.

Van Susan kreeg ik een confederate jasmine voor moederdag, die krijgt een plaatsje dicht bij ons slaapkamerraam, dat zal zorgen voor een heerlijke zoete geur. Susan en Gil zijn gistermorgen vertrokken naar South Carlina, een 6 uur lange rit om hun zoon en familie te bezoeken. Rheannon had haar afsluiting van de dansschool gisteren en als ze vandaag terug komen brengen ze haar en het hondje Gracie mee om de hele zomer bij oma en opa te blijven. Ik verheug me er erg op om haar te zien. Dankzij Facebook blijf ik op de hoogte van haar wel en wee, haar moeder Angie plaatst veel foto's, dit is de laatste keer dat ze zo lang op vakantie kan komen want volgend jaar gaat ze naar school.

Dat we veel vogels in de tuin hebben wisten jullie al maar gisteren was ik even in het tuincentrum van Walmart om naar de plantjes te kijken en het was net alsof ik in een tropische vogelkas in de dierentuin was. Net als de Nederlandse tuincentra heeft Walmart een buiten en een binnen gedeelte, het binnen deel is een grote kas waar de ramen veel open staan en dus zijn er vogeltjes, niet alleen de gewone huismus maar ook wat exemplaren die uitzonderlijk mooi fluiten. Je ziet ze bijna niet maar het fluitconcert was een genot. Toen ik bij de atm kwam later op de dag was een mussen papa druk bezig om een nest te bouwen, hij sleepte allerlei dingen aan, niet alleen takjes maar ook snippers papier en ik zat er even 5 minuutjes vol bewondering naar te kijken.

OP 24 mei is May bos jarig, van de Beekstraat en we willen haar hartelijk feliciteren, de dag erna is Gerry Severins ook jarig, ook van harte !!! Voor beiden een fijne dag gewenst.

Niet te geloven dat over 10 dagen het al 4 jaar geleden is dat ik naar hier verhuisde maar daar staan we de volgende keer zeker bij stil.

Allemaal een fijne nieuwe week gewenst, geniet van alle grote en kleine dingen en van elke dag je gegeven !!!

Liefs...Mariet xxxxx