Gebarentaal

wat ik mis in mijn leven
het zijn vaak de kleine dingen
sneeuwklokjes in de donkere aard
een leeuwerik horen zingen
de stem van mijn vader
elk verhaal dat hij vertelde
en hoe ik op zondagmiddag
mijn lieve moeder heel vaak belde
mijn kleindochters dansend in de regen
een enkele krokus, met haar frisse kleuren
zondagmorgen, beierende klokken
de heerlijkste etensgeuren
kindersnoetjes, vragend met ogen zo blauw
dichtbij bij mijn familie
maar het allermeeste
mis ik gewoon jou

Goeiemorgen,

Het was weer een hele interessante week en ik vraag me af of ik me alles nog wel herinner.

Zondag was dus naatje pet, de hele middag zitten wachten - wat ik dus de volgende keer echt niet meer doe - op een telefoontje van Raini om er rond drie uur achter te komen dat ze met z'n allen naar de dierentuin waren gegaan zonder zelfs te vragen. Ik ben dol op de dierentuin hier maar in je eentje is er lang niet zoveel aan, op mijn vraag waarom niet even gebeld kreeg ik het zeer onnozele response dat alles op het laatste nippertje was besloten. Dus ook niet samen eten, gewoon samen niks dus ik was zeer teleurgesteld.

Raini voelde dat wel want ze bleef voor meer dan 24 uur weg, niks communicatie totdat ze belde met een vraag - ja dan vinden ze me wel. Haar ex vriendinnetje Tiffany uit Tampa, het ging uit omdat ze zo ver weg was, drie uur autorit, moest weg uit Tampa. De trailer waar ze woonde had zwarte schimmel wat haar ziek maakte en ze kon niet bij haar moeder blijven dus ze wilde naar Jax komen voor een paar dagen voor interviews voor een baan. Of, als ze de baan kreeg, ze hier een paar maanden kon wonen, tegen betaling natuurlijk. Ik zei ja want ik mag haar graag. Ze is rustig en volwassen. Ze had een interview op woensdag en werd gelijk aangenomen. Ze is verpleegster en werkt sinds vrijdag in een rehab center, de nachtdienst, van zeven 's avonds tot zeven 's morgens.

Dus weer een nieuwe room mate. Ik vind het wel ok, extra geld en iemand die plezierig in omgang is.

Woensdag naar mum, ze huilde toen ik binnen kwam maar later onder het eten kreeg ik zowaar aan het lachen, dat was ook plezierig. Ik hoorde van Tom en Myra dat Myr'as tante Myrtle overleden was, 89 jaar, aan hartfalen. Ik werd uitgenodigd voor de begrafenis op zaterdag.

Donderdag had ik al om half drie vrij en ik ging naar de nieuwe Costco want ik wilde graag Hollandse kaas kopen, ze importeren van Campina. Je mort wel betalen voor een lidmaatschapskaart, het is een groothandel, 60 dollar per jaar maar dat heb je er wel snel uit, ik was zeer geimponeerd door de grootte van de winkel, op elke hoek stonden er mensen met hapjes en ik was vol toen ik de winkel uitliep. Ze hadden leuke prijzen vo
vrijdagavondor vooral hun groente en fruit, ik kocht aardbeien en een flink stuk verse zalm dat we avond lekker opaten met verse broccoli en gebakken aardappels. Ook een lekkere taart ging mere, voor een superprijs, het is net als flan pudding en niet zo zoet als normaal hier.

Vrijdag kwam en ging snel, ik was moe want had een korte nacht van zo'n 4 uur, waarom, geen idee, het gebeurt zo nu en dan.

Zaterdagmorgen moest ik om kwart voor zeven op een plaats zijn voor bloedonderzoek maar wat bleek, ze hadden dus geen papierwerk van mijn dokter gehad dus ze konden niks doen, geweldig toch !! Ik besloot om 's middags naar Georgia te gaan, na de begrafenis en om een doos eten mee te nemen dus dat betekende in de rij staan bij de kerk om de hoek. Het was nogal een rij maar ik vond het de moeite waard dus ik bleef. Opeens komt een bekend gezicht om de hoek van de deur, het was Belinda, een ex van Iam en moeder van zijn zoon Jason. Ze had haar baby van 3 maanden bij haar, liep langs me heen zonder me te zien. Even later komen haar moeder en Jason. Ik had hem nog nooit gezien, kende hem alleen van foto's en mijn eerste gedachte was, ik wilde dat Kelly hier was want ook zij heeft hem nooit in het echt gezien. Nu stopte ik Belinda wel toen ze terugliep en zei hallo en dat ik zo blij was dat ik Jason zag. Ze reageerde een beetje lauw, wil eigenlijk niks met ons te maken hebben. Het was haar keuze om Ian niet eens te vertellen dat ze zwanger was tot nadat Jason geboren was en ze zo gelde wilde beuren. Aangezien hij niks heeft, krijgt ze het van de staat. Toen ik aan de beurt was om mijn voedselpakket op te halen liep ik nog even naar haar toe en zei, fijn je even gezien te hebben, ik gaf Jason een aai over zijn hoofd en zei, en jou ook. Dat was het, niet meer gecompliceerd maken dan het is voor dat jochie. Hij is nu zes, lang en slank als zijn vader met zijn moeder's  hele lichte huid en rood haar en blauwe ogen. Ian is natuurlijk heel donker net als Martin maar Belinda is heel licht en blond. Hij lijkt heel veel Ian. Toen ik het Kelly gisteren vertelde moest ze huilen.

De begrafenis was heel apart, Myra's tante was doof net als haar man en zij stonden aan de wieg van Jacksonville's Deaf Ministries, met een eigen kerk en eigen dove pastors/dominees. De dienst was daar en alles ging met gebarentaal. Myrtle lag in een open kist totdat de dienst begon, toen ging het deksel dicht. Ze zag er zo mooi uit, je zou haar nooit 89 geven. Er waren gebeden en gezang maar anders dan normaal. De mensen die 'zongen' deden dat in gebarentaal op het podium terwijl de muziek speelde. Verschillende mensen , ook Ann, haar zus en Myra's moeder kwamen aan het weeord en dat werd vertaald door gebarentaal. Ik bleef niet de hele dienst want anders zou het te laat worden om naar Georgia te gaan, het duurde meer dan twee uur en daarna was er nog eten.

Ik pakte thuis mijn boeltje en de grote doos met eten en reed aan. Ik was er om half vijf en begon meteen met koken, chicken pot pie met gebakken aardappels. In de pot pie zit al groente, erwten en worteltjes en als toetje ijs.

Het was een fijne avond met mooie gesprekken en herinneringen zoals altijd en ik lag pas na enen in bed. Vanmorgen kon ik wel uitslapen en na de koffie weer richting huis waar ik net na twaalven aankwam.

We hebben een paar jarigen in de komende week, Marianne op 21 februari en Mieke op 23 februari, allebei heel veel liefs ren van harte, hopelijk een mooie dag voor allebei.

Ik ga nog lekker even genieten van mijn vrije zondag, misschien even bij Susan aan die een verdrietige week had want haar corgi Chloe had verlammingen vorige zondag en op maandag moest ze haar geliefde hondje laten inslapen, Chloe was 14 jaar oud.

IK wens jullie een fijne week !!! Groetjes van Mariet