Afscheid
nemen
van
een man
die
ik nooit had ontmoet
maar
ik zag de pijn en het gemis
maar
ook heel veel liefde
en
dat deed me veel goed
zijn
vrouw, zijn dochters
en
al het kleine grut
zij
allen missen 'pop'
ik
werd opgenomen
meegevoerd
in
de warmte van familie, die kent geen stop
Tom
Warren, wat was je rijk
mijn
Martin was je neef
en
ik begrijp nu waarom hij er graag kwam
en
waarom ik graag nog wat langer bleef
Goeiemorgen
lieve lezers,
Deze
week stond in het teken van familie, een familie van Martin die ik
niet kende, alleen via Facebook zag ik foto's en zo maar op maandag
kwam het droevige bericht dat oom Tom Warren, de jongste broer van
mum, was overleden aan een hartaanval.
Mum
heeft helemaal geen contact met haar broers, dat is al jaren zo, zij
en haar zus Bertha aan een kant van de schutting, de broers Tommy en
Buddy aan de andere kant en waarom, niemand weet eigenlijk waarom het
ging, waarschijnlijk iets zo onbelangrijks maar hey, zo gaat dat
jammer genoeg.
Ik
heb dus contact via Facebook met Tom's vrouw Virginia en twee van
haar dochters, Missy en Julie dus zo hoorde ik van het overlijden. Ik
nam contact op met Myra want ik wist dat zij en Martin's broer Tom
wel geregeld spraken met die kant van de familie.
De
begrafenis was vrijdag voorafgegaand aan een zogenaamde viewing de
avond tevoren. Dat is een ceremonie in het funeral home met een open
kist zodat mensen afscheid kunnen nemen. Ik moest donderdag werken
tot 9 uur maar kreeg het voor mekaar om vrijdag vrij te nemen, na
hulp van Lori en dus heb ik vrijdag morgen mum (Betty) opgehaald
omdat Tom en Myra nog moesten werken tot de middag.
Mensen
hebben hier toch beslist andere ideeen van een begrafenis, mum had
zich helemaal niet opgetut of zo, ze droeg een spijkerjurk en haar
haren worden lang, ik vond dat ze er een beetje vogelverschrikkerig
uitzag maar dat is haar keuze. De begrafenis ceremonie was op een
kerkhof in Orange Park, een tent was neergezet lang het open graf,
onder de tent stonden stoelen voor de familie en de kleinzoons reden
de kist naar het graf. De kist was bedekt met de Amerikaanse vlag,
oom Tom was bij de Marine toen hij jong was dus er waren ook drie
sailors, twee vouwden de vlag op tot een driehoek die aan Virginia
werd aangeboden terwijl er eentje de Last Post blies op een bugel.
Daarna
kwam er een voorganger van de kerk waar de familie lid van is en
haalde herinneringen op aan de overledene maar ook werd er veel
gepraat over de hemel en dat als je Jesus niet in je hart had, je
naar de hel ging – niet mijn geloof maar ja, ieder het zijne.
 |
| Tom Warren |
 |
| Martin op ongeveer dezelfde leeftijd als Tom op zijn foto, ik zie zeker de gelijkenis van oom en neef |
 |
| Tom en Virginia Warren |
 |
| de kist wordt naar het graf gedragen |
 |
| met militaire eer |
Na
afloop konden we de familie condoleren, ik stelde me aan iedereen
voor, ook aan oom Buddy die wel gehoord had dat Martin getrouwd was
maar niet met wie.
Mum
ging na afloop van de dienst met Tom en Myra naar huis en ik volgde
de stoet naar Middleburg waar in het huis van Laurie, een van de vier
dochters, een lunch buffet werd geserveerd, iedereen had eten
meegenomen, in plaats van eten en bloemen gaf ik een envelop met
inhoud aan Virginia. We hebben samen gezellig een uurtje gekletst,
het bleek dat Martin vroeger veel daar kwam en met de meisjes
speelde, ik hoorde leuke anecdotes over vroeger die ik nog niet kende
en liet foto's van hem zien maar ook van mijn kleinkinderen. Ik vroeg
Virginia naar het verhaal over hoe Tom van het schip sprong, ik had
dat van Martin gehoord maar hij vertelde toen dat hij niet wist of
het waar was. Tom diende op de carrier Roosevelt en mocht niet aan
wal toen ze Jacksonville binnenliepen dus hij deed zijn kleren in een
plastic zak en sprong overboord en zwom naar de wal, hier haalde mum
hem op zodat hij zijn ouders kon bezoeken. Toen hij dezelfde terug
probeerde te gaan werd hij betrapt toen hij het schip opklom, straf
volgde natuurlijk.
Om
4 uur nam ik afscheid, heel hartelijk en veel knuffels en een uurtje
later, door veel verkeer op Blanding, was ik weer thuis.
Gisteren
heel rustig aan, Susan en ik gingen naar de Navy basis, ze moest een
recept afhalen en we gingen shoppen bij de Comissary, de supermarkt
aldaar, ze hebben veel Duitse producten en het vlees met name is heel
goed en goedkoop.
Na
afloop nog even de tuin in en toen kwam April Ravyn brengen die tot
maandag blijft, Raini past op haar en als ze werken is doen haar
vriendinnen het, ze zijn hier al een hele week.
Raini
en Star hadden fikse ruzie gekregen na afloop van de Gay Pride zondag
en Star is gewoon ergens op Atlantic, wat een flink eind hier vandaan
is , uit de auto gestapt, we hebben haar daarna niet meer gezien,
blijkbaar is ze met een vriendin naar Daytona waar haar moeder woont,
gegaan. Raini heeft beloofd dat als Star niet verandert, zij haar
niet meer hier wil hebben, hopelijk blijft ze bij dat standpunt, ik
vind het veel rustiger in huis nu zij er niet is.
Afgelopen
week hadden we wild wild west in de buurt, ik was op het werk maar
Susan wist natuurlijk het naadje van de kous. In de straat achter ons
had een man zich verschanst in zijn huis met een revolver en hij
dreigde zichzelf dood te schieten dus het SWAT team en CSI kwam in
vol ornaat, op de een of andere manier wist de man het huis te
verlaten en werden alle straten afgesloten, uiteindelijk vonden ze
hem in een greppel en werd hij meegenomen door de politie.
We
zijn net terug van de fleamarket, ik heb was dvd's gekocht van films
die ik graag zie, voor een dollar per stuk en ga strakjes weer lekker
in de tuin werken, ik heb een klimplant gekocht bij Ace en een hele
mooie chrysantenstruik vol met witte bloemen, de klimmer heet
Dutchman's Pipe, hoe toepasselijk en ik ga hem voor tegen de
schoorsteen planten, ik ga proberen zelf een klimrek te maken, we
zullen zien hoe dat werkt
Ik
wens jullie een fijne week, ik ruik mijn tomatensoep die ik gisteren
gemaakt heb en waarvan de meiden gisteren al flink gesmuld hebben
tot
de volgende keer...Mariet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten