Groen is een leuke kleur !!!

wae hubbe un huuske gevonge

ut is greun as ut graas in de wei

sjteit midde in unne sjoenen haof

met unne vlaggemas en unne waterkei

 

noe nog alle pepeere

en den is ut van os same

un sjeetgebedje is oppe plaats

danke leeve hierke...ame

 

Hallo lieve mensen

 

Ja hoor, het is echt waar, we hebben een huis !!! Na lang zoeken, wikken en wegen is het dan eindelijk binnen bereik, ons eigen paradijsje en boy, hebben wij dat nodig.Hoe gaat dat nu allemaal hier, wel het was een spannende week. Maandag morgen kreeg ik eindelijk na een week een mailtje van Sylvia, onze makelaar dat ons aanbod niet was geaccepteerd. De eigenaar wilde het alleen verkopen voor de volle mep dus graag zo spoedig mogelijk bericht wat we wilden. Ik hoefde er niet lang over te denken en mailde gelijk terug, ja, we gaan ervoor. Gauw de papieren uitprinten, ik heb geen scanner op het werk dus tekenen, na Martin te hebben geraadpleegt, die zei als je het wilt, fantastic !! Toen op de fax en tien minuten later de bevestiging, Sylvia had het gekregen. De agent van Watson zat in New York en kwam woensdag avond weer naar Jax maar was nu wel op de hoogte van het bod. Uiteindelijk kregen we vrijdag laat in de middag dan het verlossend bericht, we waren de eersten met het volle mep bod dus het was geaccepteerd en van ons, nu snel de 500 dollars opsturen en het huis staat officieel onder contract. Dit betekent natuurlijk dat niemand anders aan de bak komt voordat wij of het gekocht hebben of dat er door omstandigheden een kink in de kabel komt en het weer terug op de markt komt want niet te hopen is. Ik heb de money order gisteren op de post gedaan dus die moet morgen aankomen. Nu is het wachten op de hypotheker om alles op te starten. Sylvia belde me gisteren even, ik had haar laten weten van de money order, ze had me de vorige week al doorgegeven waar die naar toe moest, ik had die persoon even gebeld om het mail addres te laten bevestigen. Sylvia zei letterlijk : you are two steps ahead, I am so impressed and you even thought for yourself (je bent me al twee stappen voor, ik ben erg onder de indruk en je dacht zelfs zelf na). Martin vertelde me toen ik dat tegen hem zei, kun je nagaan dat de meeste mensen hier niet echt slim of alert zijn. Die 500 dollars gaan naar een zogenaamde escrow agent, een derde onpartijge persoon die deze borgsom beheert, als we kopen gaat het van de koopsom af, kopen we niet dan krijgen we het terug. De volgende stap is de home inspection, een specialist gaat naar het huis en kijkt voor gebreken met name aan de muren en het dak en voor termieten. Daarna wordt het huis opnieuw op waarde geschat en is er een survey.  Dat is na nakijken op google een opmeting van het kadaster.

Sylvia vertelde me ook dat als alles goed verloopt wij al over 30 dagen zouden kunnen verhuizen, nu denk ik zelf dat het niet zo snel zal gaan want we moeten aanvragen voor overheidssteun met de aanbetaling, we zullen zien, wordt vervolgd maar ik kan in ieder geval beginnen met inpakken.

Dan was die ook de week om terug te gaan naar de dokter, je kunt je voorstellen wat we allebei onder enorme spanning stonden. Om 12 uur zaten we samen in de wachtkamer, al die stress vergde extra van Martin, een heleboel pijn en niet het allerbeste humeur. We moesten anderhalf uur wachten wat de zaak niet verbeterde maar de dokter was heel aardig en we hadden allebei het gevoel dat hij ons nu wel degelijk serieus nam. De bloedtest was goed, behalve een tekort aan vitamine B12 wat hij niet zwaar opnam was er niks geks te zien. Nu is dat tekort wel vreemd want vitamine B12 krijg je binnen door zuivel en vlees te eten en dat krijgt Martin volgens mij ruim voldoende binnen. Op de catscan was op de onderste helft niks te zien, maag, alvleesklier, lever, nieren en darmen allemaal heel duidelijk en geen vreemde dingen. Hij zei dat dit vreemd was, waar kwam die pijn dan vandaan en wil dat Martin een maag en darm onderzoek laat doen maar de catscan laat ook de punten van zijn longen zien en daar was wel wat, aan allebei de kanten dus nu moet de komende week weer een scan gemaakt worden, deze keer van de borstkast met contrast vloeistof.  Ook wil hij na die scan – we moeten over twee weken terug naar de dokter voor de uitslag – dat Martin naar een long specialist gaat. Vreemd misschien maar ik was ergens opgelucht, ik en hij ook, was zo bang dat er een tumor zou opduiken op de scan of dat er helemaal niks zou zijn en dat de dokter zou denken dat het allemaal fake was om pillen te krijgen, heel normaal hier in de States. De dokter snapt er ook niks van maar neemt het wel degelijk heel serieus en dat voelde dus heel goed. We kregen een recept voor eindelijk de juiste pijnstillers die tenminste wat doen en zullen dus over twee weken wel weer meer weten hopelijk. Morgen moet ik even met de nieuwe team manager LuAnn praten want vrij vragen is niet gemakkelijk, alle dagen zijn al vol voor de komende drie weken maar LuAnn’s man Ron, onze big boss is eerder dit jaar ook aan darmkanker geopereerd dus ik denk dat zij wel begrip heeft voor de situatie en dat we wat kunnen regelen, ik wil tenslotte niet extra vrij maar gewoon kunnen schuiven.

 

Na al die tijd zitten bij de dokter en daarna nog eens een uur wachten voor de pillen en wij waren allebei aan de pin, daarbij is het ook nog eens heel heet en ontzettend vochtig klam. En toen kwam dus, perfect getimed het great news over het huis. Gisteren werken, officieel 4 uur aan de phone en 4 uur supervisor maar ja, dat was slecht gepland want met twee mensen die op verschillende tijden beginnen kun je dat niet zomaardoen zonder te zorgen voor back up voor de lunches en pauzes en zo dus even Joe thuis lastig vallen (die zit toch te werken ofschoon hij vrij is) en wat organiseren met workforce, resultaat maar 1.5 uur aan de telefoon en al die tijd klanten terugbellen, ik was erg blij dat het 7 uur was en ik naar huis kon want het was vrij intensief en er spookt toch van alles door je hoofd.

Gelukkig heb ik goed geslapen ondanks alles de laatste dagen, ik denk dus dat alles goed komt, mijn onderbewustzijn  stelt me gerust en Martin heeft net de tweede nacht bijna de hele nacht doorgeslapen door een goede slaap pil. Na nachten van 2 tot 3 uur de laatste weken werd hij vanmorgen om half zes en gistermorgen zelfs na zessen wakker, dat heeft natuurlijk ook een positieve invloed op zijn lichaam en hopelijk kan hij nu ook iets aankomen.

 

Vrijdag maakte ik ook kennis met de nieuwe buren van Susan, een moeder en dochter die de trailer langs haar gehuurd heb (over de beek) hielden een yardsale en daar liep ik even naar toe op weg naar Susan om het nieuws over de uitslag van de dokter te vertellen. Ik vond een keimooie houten sorteerdoos met plastic schuifdeksel vol met kraaltjes, schelpen en vlinders om te knutselen, de doos is ook beschilderd, ook vlinders en een hele doos met kralen en pareltjes om te rijgen samen voor een dollar. De vrouw was heel aardig en stelde me voor aan haar 13 jaar oude dochter Pebbles. Ik had zoiets van wow, dat is apart. Pebble is mijn chatname since begin 2000 en ik word nog steeds door heel veel internet vrienden zo genoemd.

 

Gisteravond had ik een hele heftige ervaring die bijna verkeerd afliep. Martin had zin in een swiss burger, een hamburger met een champignon ragout dus ik reed even na het werk naar Hardee’s. Ik reed gelukkig niet erg hard, op de stoep liepen een paar jongeren die ik goed in de gaten had. Ineens springt me daar een van die snaken zomaar op straat nadat een andere een soort schijnaanval tegen hem lanceerde, spelen natuurlijk maar ik schrok me rot, net voor mijn auto. Ik kon uitwijken want er was gelukkig niemand langs me in de middenbaan en tegelijkertijd op de rem, het was bijna raak. Ze vonden het blijkbaar grappig maar ik schrok me een hoedje. Had ik sneller gereden en niet zo goed opgelet dan was dit niet zo goed afgelopen. Je moet hier konstant alert zijn met alles.

Ik ben weer moe van het typen dus even lekker terug naar bedje met een mooie film, ik ben Dreamchild aan het kijken, een film over de echte Alice in Wonderland.

Ik wil nogmaals Rezie en Jan Bouten-Hanssen feliciteren met hun 25 jarig huwelijk gisteren, ook is mijn petekind Ruud Heines vandaag 30 jaar geworden en hij heeft al samen met zijn Klari een heel feestweekend achter de rug. Morgen is Helene jarig, ik wens haar van harte en een fijne dag morgen met Bert en de kids.

Allemaal een fijne week gewenst en de volgende week hopelijk weer allemaal positieve dingen om over te schrijven !!!

 

Liefs…Mariet xxxxx