Mariet van Knippenberg: Du

Du

Es ist keine Träne
wonach ich mich sehne
es ist dein Lachen
das klinkt in meinen Ohren
wie weit ist die Ferne
dort oben die Sterne
ohne dieses Lachen bin ich verloren

Du lebst in meinem Herzen
dort kennst du keinen Schmerzen
und wirst immer glücklich bleiben
kein Sturm und kein Regen
doch Hoffnung und Segen
ich lasse dich nie wieder vertreiben

Hallo lieve mensen

Vandaag begon ik met een heel speciaal gedicht, ik schreef het ter gelegenheid van het huwelijk van mijn broer Mart met zijn Katrin op 07.07.2007 in Kessel. Katrin is afkomstig uit Duitsland, uit Gefrees in het Beierse Woud en ik vond het wel speciaal om eens iets in een heel andere taal te schrijven. Ongeveer anderhalf jaar geleden stuurde ik het in naar een Duitse uitgever en na de bevestiging van ontvangst hoorde ik vervolgens niks meer dus ik was het bijna al vergeten maar de afgelopen week ontving ik een brief uit Germany. Mijn gedicht was uitgekozen om te worden opgenomen in hun volgende bundel. Het boek komt uit in de adventstijd dus December en hun boeken worden altijd opgenomen in de grote bibliotheken van de wereld zoals de Nationale Bibliotheek van Frankrijk en de National Library of Congress in Washington. Voor mij is dit natuurlijk een enorme eer, weer een sterretje op mijn levenshemel.

De afgelopen week had ik een stressonderzoek als vervolg op al het gedoe met mijn hart in april. Om 7.45 ‘s morgens moest ik me al in de kliniek melden, het zou allemaal zo’n 4 uur duren. Na een infuus in mijn hand te hebben aangebracht werd er het een of andere goedje ingespoten en moest ik dertig minuten wachten na tien keer op en neer de gang te zijn afgelopen. Ik ging in een of ander apparaat dat foto’s zou maken van mijn hart en aders waar ik doodstil in moest blijven liggen op een hele smalle brancard.

Daarna weer wachten en toen deden ze in plaats van mij op de lopende band te laten lopen een chemische test. Ze spoten nuclear spul in en binnen een minuut voelde ik me alsof ik een berg oprende, licht in mijn hoofd en buiten adem, dat duurde zo’n 4 minuutjes, het hielp natuurlijk niet echt voor mijn gevoel dat ik sinds de vorige avond niet meer mocht eten en drinken behalve water maar de hartfilm kon worden gemaakt en na een blikje cola en wat pindakaas crackers ging het weer in het apparaat voor de foto’s. Toen maar weer wachten, ik was heel moe en kon wat mini dutjes doen in de wachtkamer. Om twaalf uur werd eindelijk het sein gegeven dat ik klaar was en kon vertrekken. Ik had toen nog een uurtje voor ik moest beginner met werken en ging naar de Publix om eindelijk wat te eten en een lekkere beker koffie. Ze hebben die koffie bij de ingang, gratis en voor niks en zelden was koffie zo lekker. Met een kwart kip (kippeborst met vleugel) en een klein bruin stokbrood voor mijn lunch toog ik naar at&t. Ofschoon mijn werk op dit moment zeer relaxed is met geen inkomende calls was ik al rond 4 uur helemaal op. Ik had het gevoel alsof ik een wattebollen hoofd had en alsof ik zweefde. Na de lunch werd het er niet beter op, dat ik maar een paar uurtjes geslapen had ‘s nachts brak me nu compleet op en om acht uur was het lontje op, ik kon gelukkig na wat regelen toen naar huis rijden. Ik sliep die nacht goed, tot half tien en voelde me heel wat beter op donderdag morgen. Gelukkig was mijn bonus bij mijn salaris, er was eerst sprake van nog eens twee weken wachten dus kon ook de huur weer betaald worden.

Mum had al zondag een hele hoop spulletjes gebracht en gisteren, zaterdagmorgen kwam ze nog eens met een hele wagen vol spullen. We zetten alles vroeg op voor onze yardsale, er kwamen iets meer klanten dan de vorige week maar het was nog steeds niet veel. Ik heb wel mijn wasdroger verkocht voor 35 dollars, spotgoedkoop maar hey, die heb ik in mijn zak. Nog wel kleine spulletjes ging van de ene in de andere hand en om een uur hielden we het wel voor gezien. We namen ook de gelegenheid waar om de garage weer eens flink op te ruimen, in de loop van de tijd hadden we heel wat dozen en doosjes bij elkaar gespaard en die zijn nu merendeels plat en klaar om in de container voor karton bij de plaatselijke school te worden gedeponeerd. Martin vond een baby gekko, zo ontzettend klein en schattig. De spullen die ik niet wilde bewaren zoals een hele doos schoenen van mum, kleren gegeven door Myra en wat klein decoratie spul, merendeels beschadigd staan aan de kant van de weg zodat iemand die het nog wil kan meenemen. De boeken die over zijn gaan we doneren aan de bieb en de rest staat netjes ingepakt in de garage voor een volgende keer. Omdat het nog vroeg in de middag was wilde mum nog gaan garagesalen, Susan wilde ook wel mee en we hebben nog een gezellig uurtje doorgebracht met rondrijden in mum’s nieuwe auto, een Ford Escape die heerlijk rijdt.

Susan had ons eerder die morgen al getrakteerd op warme chocomel en wat kleine hapjes zoals een pancake stick, dat is een worstje in pannenkoekenbeslag gewikkeld rond een houten stokje, het is een lekker zoete tractatie.

De komende week is de aanloop naar Halloween op 31 oktober, de dag waarop de geesten rondwaren op aarde volgens de overlevering. Het is de nacht van 31 oktober op 1 november en de kinderen zullen op die avond rond gaan verkleed voor tractaties. Trick or treat is hun slogan en er is speciaal snoepgoed in de vorm van spookjes, tanden en schedels. Ik heb de afgelopen jaren altijd wat in huis gehaald daarvoor maar er zijn maar amper kinderen in de straat en ik heb maar eenmaal iemand aan de deur gehad dus ik ga dit jaar echt niks kopen. Op mijn werk gaan we de afdeling in stijl versieren, ik heb al voorgesteld om als thema de Adams Family te doen.

De laatste week van de maand is alweer hier en ook de laatste week van het werk dat ik in deze maand mocht doen, ik heb er echt van genoten en hoop dat ik dit nog eens mag doen. De komende maand November heb ik weer een schema van 1 tot 10 en zaterdags vrij. Dat betekent dat in de laatste week van November ik 4 dagen vrij heb, Thanksgiving valt op donderdag zoals ieder jaar en traditioneel is de vrijdag ook een betaalde vrije dag voor ons. Ook is Ian dat weekend jarig, het was het weekend dat ik gepland had om naar Nederland te komen maar helaas pindakaas !!

Martin ging vrijdag met Raini, Ravyn en Raini’s vriendinnen Amber en Gabby naar de springs, ze wilden naar de Zoo gaan maar aangezien de entrée ruim 20 dollars is veranderden de plannen en gingen ze naar Ichetucknee springs. Het was frisjes en er was anders niemand, het water is altijd dezelfde temperatuur maar als je eruit komt en het is maar 15 graden, dan is het natuurlijk koud. Ik vond het wel erg jammer dat ik er niet bij kon zijn maar volgende keer beter.

Als alles goed gaat gaat Martin morgen weer werken, Jack is er weer een weekje uit geweest, hij was gevallen en mocht niks doen. Er gaat als het goed is nog iemand anders mee zodat Jack in de auto kan blijven zitten en alleen supervisor kan spelen.

Het is nu ook koud, buiten is het ongeveer 8 graden met een prachtige sterrenhemel, er zijn vallende sterren voorspeld en ik heb er al een paar voorbij zien flitsen en we gaan vandaag weer genieten van een rustige zondag. Misschien dat Raini’s manager vandaag voorbij komt voor de olie in haar auto te laten vervangen door Martin, ook weer iets te verdienen daar. Ook Amber’s truck heeft een olie verversing nodig. Afgelopen avond hadden we een nieuwe film, Zookeeper, heel grappig met sprekende dieren, echt een familie film. Gil van Susan koopt elk weekend een nieuwe film en die mogen we dan lenen, heel handig vooral nu de RedBox bij de supermarkt (die gesloten is) weg is en we daar een beetje verder weg voor moeten gaan. Ik heb ook nog een hele stapel van de bieb dus genoeg vertier voor vandaag.

Morgen, 24 oktober is Gigi jarig, een oud collegaatje bij Office Depot dus van harte en een fijne dag. Ook is Veronique van Office Depot jarig op 28 oktober, beide dames van harte !!!

Lieve groetjes van Mariet xxxx