Een laatste
vaarwel
De vogels
vliegen verder
ze nemen mijn zomer mee
ik zie ze in de verte verdwijnen
vervagen over de zee
ik zwaai ze na en zucht heel diep
ze komen vast wel weerom
tot het einde van mijn winter
zijn hun stemmen hier nu stom
De wolken
drijven verder
met hun donkergrijze last
ik duik dieper weg in mijn jas
en hou je stevig vast
de schelpen vergruizen
onder onze ferme stap
de grijze hemel valt op ons neer
als een zware loden kap
We lopen
langzaam verder
langs het stille verlaten strand
jij fluistert een vraag in mijn oor
ik warm me aan je hand
thuis wacht de warme kamer
een bed en liefdesspel
ik draai me nog een keer om
Hallo lieve
mensen
Allereerst
nog eens hartelijk bedankt voor al de lieve woorden en berichtjes die ik mocht
ontvangen met het overlijden van mijn moeder, het geeft me heel veel troost dat
zoveel lieve mensen meeleven.
Het was me
weer een week zeg en dat begon al op zondag, gauw genoeg nadat ik het vorige
verslag schreef. We zouden richting beach rijden met Jack’s vrachtwagentje die
Martin zaterdag avond had opgepikt bij Barbara en waar hij eerst de benzine
leiding moest oplappen want die was geknapt. Omdat het al laat was en er niks
meer open was kreeg hij een stuk slang van de buren, geen echte benzine leiding
maar het zou wel werken. Toen we rond half tien wilden vertrekken startte de
motor niet, accu leeg terwijl toen hij het probeerde een uurtje van te voren er
nog niks aan de hand was. Balen dus en aan de oplader dan maar maar dat gaat
niet in 5 minuten. Carla even gebeld dat het iets later werd en na een tijdje
toch op weg. Rijden in zo’n vrachtwagentje midden door Jax geeft me echt de
kriebels dus ik was heel blij om eindelijk in hun straat te arriveren waar ze
al stonden te wachten. Ik voelde me best wel rot dat het zo lang duurde, het
was warm. In een sneltreinvaart werd de grill op de bak getild en toen de rest,
mooie planten (ananas met baby, hibiscus) en nog wat dozen en bakken. De
achterklep ontbrak dus de heren besloten dat het niet raadzaam was om alles vol
te stouwen en Carla en Marcel zouden het restant afzetten bij ons. We
vertrokken weer vol goede moed maar kwamen niet verder dan de hoek van de straat
en toen sloeg de motor af en roken we de benzine geur. Martin gebruikte even
wat sterke taal en open ging de motorkap. De leiding was geknapt net waar de
slangklem zat, dus teruglopen naar het huis en bij de buren werd wat
gereedschap gevraagd. Met een mesje en een schroevendraaier werd het geheel
weer even gerepareerd en we stopten meteen op Beach Blv bij een auto onderdelen
zaak waar we een echte benzine leiding kochten. Terwijl Martin, zittend op de
motor die slang verving viel het slangklemmetje uit zijn hand en was foetsie.
Oh oh, de taal werd nog wat minder bedoeld voor kinderoren en ik moest
giechelen, hij vond het niet grappig. Ik zei, ik ga wel even een klemmetje
halen maar nee hoor, hij moest en zou degene die hij liet vallen vinden,
principe kwestie en na 5 minuten zoeken kwam hij op de proppen, binnen in een
vliegwiel gedeelte. De slang die er in zat had een dikke blaar en zou zeker
weer binnen een kilometer of zo geknapt zijn dus meteen vervangen was een goede
keuze. Carla noemde het in haar verslag een engeltje op onze schouder en ik ben
het helemaal met haar eens. Verder ging de reis en eindelijk kwamen we thuis
aan en konden alles afladen. De grill ging direct naar buiten en is trouwens al
een aantal keren gebruikt, reuze handig om niet met houtskool te hoeven
klungelen. Na een tijdje kwamen Carla en Marcel en Marcel aanrijden, ze hadden
nog een aantal dozen en plastic bakken met spulletjes uit het huis, toen Martin
en ik naderhand alles openmaakten en opborgen voelde het net als Sinterklaas en
een kerstpakket tegelijk, allemaal lekkere dingetjes die ik goed kan gebruiken,
kruiden, bakspullen (Koopmans appeltaartmix, yummie) en vanalles voor in de
keuken en badkamer bijvoorbeeld. De onze ziet er als nieuw uit met de nieuwe
douchegordijn en bijpassende badmat en met name met de nieuwe keukenhanddoeken
ben ik ontzettend blij want de mijne waren flink aan het verslijten en de
Nederlandse Hema kwaliteit kennen ze hier blijkbaar niet.
niet
precies onze grill maar lijkt er heel veel op
 |
| Samen met Carla, Marcel en Kevin nog even op de foto voor hun huis |
Maandag
begonnen we aan een nieuwe week, vol goede moed natuurlijk en het liep goed.
Juli werd afgesloten en al mijn nummertjes zijn weer puik. We kregen eindelijk
het nieuwe schema voor augustus en toen begon het gemor. Ik kreeg dezelfde uren
als voor juli, 9-6 en zaterdag 11.30 tot 8.30, niets te klagen al had ik zaterdag
liever wat eerder. Jocqueline, mijn buurvrouw was minder fortuinlijk, ze had
maandag/vrijdag van 10.45 tot 7.45. Nu heeft ze een zoon, Ian van 9 en die moet
naar de dagopvang en dadelijk begint de school weer die voor hem 20 km van hun
huis ligt dus die tijden waren niks voor haar. Je kunt echter niet protesteren
over je schema en de enige manier is ruilen met iemand anders en dat was
onmogelijk. Ik heb op een gegeven moment over mijn hart gestreken en haar
aangeboden om te ruilen, ze kon het niet geloven dat ik dat wilde doen en vroeg
me zeker drie keer of ik het wel zeker wist, ja hoor, doe nu maar, nu hoeft ze
alleen voor de vrijdag een oplossing te vinden en dat zou geen probleem zijn,
ik wilde mijn vrije vrijdag houden en zij de zaterdag natuurlijk.
Soap, dat
was het hier de laatste weken zeker met Chris. Net voor ik naar Limburg vloog
was Emily al uitgetrokken na dagen radio stilte en nachten wegblijven. Ze
claimde dat ze terug was bij haar ouders in St Marys, Georgia en van daar naar
haar werk in Jax reed maar Martin en ik geloofden dat verhaaltje voor geen
meter. Nadat ik terug was stond ze ineens voor de deur toen Martin Chris was
ophalen van zijn werk en bij haar een leuk uitziende knul. Ze vertelde dat
Chris wist dat ze kwam om haar laatste spulletjes op te halen. Ze vroeg me of
ik wilde helpen met haar entertainment center (stereo en zo) maar ik vertelde
haar dat ik echt niet ging helpen terwijl ik niet wist wiens spullen dit waren
en dus kwam de jongeman mee helpen. Ze graaide links en rechts (zelfs mijn
haardroger werd waarschijnlijk meegenomen en is nog niet terug) en toen ik
vroeg, heb je nu alles knikte ze en vertrokken ze weer. Het bleek dat de twee
van buiten uit ook Chris zijn a/c raamunit (die eerlijk gezegd zij gekocht had)
meegenomen hadden. Ze had echter al haar pannen en nog andere keukenspullen
achtergelaten (garage sale!!!) en Chris met een gebroken hart. Hij liep als een
zombie door het huis, wilde niet eten, was binnen de kortste tijd 7 kilo kwijt
en deed dingen die verliefde gedumpte mensen doen, constant over die ander
praten, tranenmuziek draaien en zichzelf een hele hoop wijs maken over hoe mooi
de relatie was en is. Hij bleef hoop houden dat ze zich zou bedenken, dat ze
hem zou bellen dat alles ok was maar uiteindelijk confronteerde hij haar toch
en zei ze, ik wil niet dat het uit is (terwijl ze al zo’n een week bij die
andere vent woonde) en toen , ja hoor het hoge woord kwam eruit, het is OVER !!
Ondertussen was Raini weer maar al te graag in de lege plek in Chris zijn leven
gesprongen, ze besteedde het geld voor haar electriciteits rekening (de stroom
werd prompt afgesloten in haar huis) aan een a/c voor haar beste vriend en trok
in voor de rest van afgelopen week tot ze vrijdag haar stroom weer terugkreeg.
Het ging precies 3 dagen goed, we waren aan het wachten op de plof (ze zijn 1
jaar samen geweest en er was geregeld bonje) . Donderdag kwam Nikki naar ons
huis, Chris had haar leren kennen via een dating website (liefdesverdriet gaat
ook snel over) en Raini was ontzettend kwaad want zij wilde zijn vriendin zijn
en zag met lede ogen de concurrentie. Na een hevige discussie die in het hele
huis te horen was en tranen met tuiten vertrokken Chris en Nikki naar haar huis
en Raini bleef achter. Vrijdagmorgen had het zich weer een beetje gelegd maar
Raini heeft daarna geen nacht meer hier door gebracht, Nikki wel natuurlijk dus
we hebben weer twee tortelduifjes op de bank, ze kijken samen tv en ik mag
Nikki, veel socialer dan Emily en niet zo’n attitude. Ze werkt in een auto
onderdelen zaak (hoe typisch is dat), woont in de buurt en rijdt een mooie
witte Mustang. Ze is netjes, laat geen zooitje achter in badkamer en keuken en
is beleefd. Chris is helemaal happy en zo blij dat Emily hem gedumpt heeft zegt
hij en Emily, ze woont dus samen met die jongen die ze via werk heeft leren kennen,
minder dan 4 weken geleden.
Nu onze
tuin, een verhaal op zich. Ja het gras moest nodig gemaaid en de planning was
voor dinsdag omdat het maandag regende, de hele middag. Dinsdag was Martin even
bij Barbara met de fiets, ik was op mijn werk, toen hij een telefoontje kreeg
van Susan, ze doen wat in je tuin. Hij kwam net op tijd terug om de naam van
het bedrijf op te schrijven. Ze hadden de voortuin gemaaid, de struiken
bijgesnoeid, de achtertuin was een ravage. Het gras was gemaaid ja maar ze
hadden meteen ook mijn tomaten, bonen, bloemen en cantaloupe meloenen om zeep
geholpen. Alles spullen die in de achtertuin lagen zoals onze houtvoorrad voor
de smoker, tuinstoelen, autobanden en onze vuilnisbakken was aan de straat
gezet en later opgepikt. Ik kon wel huilen, mijn tomaten waren net aan het
rijpen en de bonen zorgden voor een groen gordijn rond ons tuinhuisje en nu was
het een kale vlakte. Zelfs de verhoogde border met mooie blauwe bloemen waar de
kolibries komen eten was helf weg, met een strimmer er door heen. Martin heeft
een paar dagen geprobeerd de eigenaar van dit bedrijf die voor de gemeente
werkt te pakken te krijgen maar hij was er steeds natuurlijk niet, nog niet of
net weg. Uiteindelijk kreeg hij de ambtenaar op de gemeente aan de telefoon die
hem aanraadde om met zijn baas te praten want die was absoluut niet te toleren,
je moet eerst een waarschuwing of drie krijgen voor ze dit mogen doen
(misschien adres verwisseling?) maar vrijdag was die baas niet bereikbaar dus
word vervolgd. Ik wil tenminste mijn vuilnisbakken vergoed hebben, ze kosten 20
dollars per stuk en ik wil antwoord op de vraag, wie beslist wat ik in mijn
achtertuin heb staan aan hout en zo als we een 2.5 meter hoge schutting er rond
om heen hebben.
Vrijdag
vrij en de laatste volle dag in Jax voor Carla, haar man Marcel en zoonlief
Kevin voordat zaterdag alles weer richting Schiedam vloog na een tweejarig verblijf in Jacksonville.
Ik vond het heel fijn dat ze hier waren, we hadden veel contact voordat ze
verhuisden en nadat ze hier waren neergestreken, weliswaar helemaal aan de
andere kant van Jax, hadden we toch leuke ontmoetingen en uitstapjes. Ik zal
dat missen, het lekker Nederlands kletsen en samen giechelen over wat
Amerikanen toch allemaal doen aan gekke dingen. Wij zijn even haar contactadres
voor nog achterstallige post en zo en vrijdag kwamen ze naar ons met de laatste
spulletjes uit hun huis. Ik heb nu een echte Senseo (en dankzij Car een hele
hoop pads ervoor) en ook een goeie stofzuiger en een printer die met mijn
windows 7 pc werkt. Martin snuffelde door de kruiden natuurlijk en is erg in
zijn sas met allemaal de flesjes met sausjes en zo. Na de diepvries en koelkast
spullen te hebben opgeborgen gind het richting Longhorn’s want we waren
uitgenodigd voor een afscheids etentje. Het was vrijdag en spits etenstijd dus we
moesten maar liefst 45 minuutjes wachten op een tafeltje, buiten op een bankje
maar die tijd vloog voorbij en al gauw zaten we aan een eigenlijk te klein tafeltje
met ons vijven te smullen, zij hadden steak, ik nam (alweer) de forel met
stukjes kreeft en garnaal, het was zoveel dat ik het helemaal niet op kon en
dus had ik gisteren op het werk een lekkere lunch van de restjes, sla, forel en
hun overheerlijk brood. We tafelden gezellig en toen was het tijd om afscheid
te nemen, even slikken en bedanken, niet te lang want we wilden beiden geen
tranen en uitzwaaien. Ik hoop ze in december te zien en ze zijn hier altijd van
harte welkom hoor !!!
Gisteren om
3 uur ging hun vliegtuig richting Washington en daarna richting Schiphol en ik
moest er gistermiddag een paar keer aan denken. Carla vertelde dat ze inmiddels
contact had gelegd met een Limburgs gezin uit Geleen die misschien deze kant
opkomen dus we wachten maar even af. Zo begon ook onze kennismaking, zij las
mijn blog en mailde mij voor informatie over de verhuizing en zo krijg je er
weer hele fijne vrienden bij.
Ik ben er
helemaal warm van geworden, de temperatuur helpt daar ook aan mee hoor en we
gaan ons opmaken voor een relaxte zondag, niks moet, alles mag en voor de
komende week en wat die weer brengt. Twee tropische stormen (Ernesto en
Florence) op de oceaan, geen idee wat die gaan brengen voor ons en een flinke
wolkenband die ons de komende dagen veel regen brengt volgens de deskundigen.
http://jacksonville.justweather.com/hurricane/
Afsluiten
ga ik met Ruud van harte te feliciteren met zijn verjaardag op 11 augustus, hij
is mijn petekind, op vakantie op dit moment maar ik heb vanmorgen toch een
Bagger United plaat laten draaien bij Minse Winse want hij de zanger van die
band.
Tot de
volgende week and stay safe !!! Mariet
xxxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten