Loslaten
de boom heeft geleerd hoe dat moet
gewoon loslaten
de takken in de wind
blaadjes verkruimelen onder mijn voet
lieve boom
doet het zeer om elk jaar weer
delen van jou te moeten laten gaan
en kijk je reikhalzend uit
naar de voorjaarstijd
nieuw leven ontkiemd onder de lente
maan
lieve boom
laat me zien
hoe het werkt
hoe loslaten
en wachten op nieuw leven
je moed versterkt
je liefde nooit beperkt
Goeiemorgen lieve mensen,
En dan is het zomaar eind november en
morgen over een week is er het heerlijk avondje en ben ik jarig. Het
jaar is weer voorbij in een zucht en ik zat net buiten met een lekker
hete beker koffie, de zon schijnt, het is 22 graden of zo en opeens
kwam er een frisse bries en de blaadjes van de boom in mijn tuin
dwarrelden om me heen, Charlie probeerde ze te vangen en ik moest
lachen. Die boom, elk jaar weer alles verliezen om over een paar
maandjes weer helemaal vanaf het begin te starten met nieuwe blaadjes
te groeien, nieuwe bloemen waar heel veel kolibries op af komen en
daarna vruchtjes en weer verliezen.
We kunnen veel van die boom leren denk
ik, het leven is zoals het is, wij proberen krampachtig vast te
houden – ook ik – aan dingen die er eigenlijk niet toe doen. We
kunnen ook gelukkig zijn zonder al wat black friday en cyber monday
ons laat geloven dat een mens niet zonder kan, al het materiele valt
in het niet bij het essentiele van het leven.
Laten gaan van mensen is een ander
verhaal, iets wat we moeten aanvaarden, accepteren en verwerken en de
een is daar beter in dan de ander.
Ik leer van de natuur, van mezelf,
beter met de dood om te gaan, ik geniet en geniet meer.
Deze week was de Thanksgiving week,
dankbaar zijn voor alles wordt hier vooral vertaald in eten, en nog
eens eten, weliswaar met de familie want daar ben je tenslotte
dankbaar voor.
Op het werk weer een heel positief
bericht, er komen een aantal mensen vanuit Goldsboro bij ons werken
en ook, at&t gaat voor ons center 100 nieuwe mensen aannemen in
2017 dus we zijn veilig voor nu, je weet natuurlijk nooit hoe en wat
maar dit was heel erg goed nieuws voor ons.
Donderdag was ik vrij, de planning was
om naar Kelly en Misty in Georgia te gaan, ik had de twee kalkoenen
gekocht die samen met twee grote beenhammen op het menu stonden.
Raini ging woensdag al met Ravyn die
nadat ze zondag avond werd opgehaald door haar mama, maandag avond
weer terug was voor de hele week. Omdat ik toch moest werken slaapt
ze nu op de bank in de woonkamer, na een gezeur van een uur of zo, is
ze daar nu volledig ok mee.
Raini nam al een hele lading spullen
mee en toen ik thuiskweam was het heerlijk rustig in huis.
Donderdag uitslapen en rond 1 uur
vertrokken we richting McClenney om daarna de Florida – Georgia
grens over te steken. Star besloot niet mee te gaan omdat ze zich
niet goed voelde – Ian en ik probeerden haar niet te overreden hehe
– en rond twee uur kwamen we in Georgia aan. Het was een heerlijke
dag, 25 graadjes, volop zon en het rook naar gegrild en gebakken
vlees.
We zouden pas om 6 uur eten dus eerst
lunch met verse broodjes en kipsalade die Kelly gemaakt had. Daarna
heb ik een dutje op de bank gedaan. Rond 5 uur arriveerden de rest
van de gasten, een groot gedeelte van de familie – we misten er 4
of zo – verder nog wat vrienden van Kelly en Misty en uiteindelijk
waren we met zo'n 35 mensen die allemaal eten hadden meegebracht dus
er was genoeg en het was heerlijk.
Kendra had een upside down ananas taart
gebaakt – de ananas is op de bodem, niet bovenop – en Mary had
een verrrukelijke worteltaart gebakken. Na het eten werd er een grote
troshoop aangestoken, werkelijk groot en we zaten nog buiten maar
door al dat eten en de warmte van het vuur werd ik soezerig dus rond
half negen vond ik het welletjes, ging de hele bubs in de auto met
restjes voor dagen eten en huiswaarts waar Ravyn binnen 10 minuten
sliep en ik nog lekker even naar Susan liep voor mijn kommetje
fruitsalade die ik samen met de cranberry salade van Kelly vrijdag
als lunch opat.
Susan had jongste zoon David uit Zuid
Carolina met Rheannon op visite, David's vrouw Angie – ze liggen
net niet in scheiding – zou naar New York gaan maar moest dat
afblazen vanwege de sneeuw, was thuisgebleven.
Vrijdag overwerken, ik had me
vrijwillig gemeld maar het zou zeker verplicht worden.
Het was een gekke dag met heel veel
mensen aan de phone die andere afdelingen moesten hebben die dicht
waren, mensen werden eerder naar huis gestuurd – ik kwam nooit aan
de beurt – dus om zes uur was het dan ook voor mij weekend.
Ik was 's morgens al voor het werk naar
Walmart gegaan, ik koop elk jaar pyama's voor de meiden in Helden en
dit jaar wordt het voor hen Dori en de trolls. Ook zag ik een
flatscreen Samsung tv staan voor maar 98 dollars, 24 inch dus niet
echt groot maar beter dan geen en aangezien Ian gisteren jarig was en
zijn tv kapot is, kocht ik er een voor hem met de boodschap, dit is
voor je verjaardag en Kerst voor de rest van je leven...
Onder lunch tijd ook even naar Kohl's
om wat van hun charity knuffels te kopen zodat ik ze in de stockings
kan doen voor de twee kinderen die via het Leger des Heils van mij
een kadootje voor kerst krijgen.
Thuis werd ik verrast met een pakje uit
Helden, een prachtige kalender voor 2017 met voor elke maand foto's
van mijn kleindochters, het allermooiste kado wat ik kan wensen.
Gisteren heb ik echt bijna niks gedaan,
Ian's verjaardag en Raini had weer op het laatste moment bedacht dat
ze een feestje wilde geven dus boodschappen doen, voor lasagna –
die bijna op is – en taart. Kelly, Misty en de kinderen waren
uitgenodigd en natuurlijk Darian en Josh met de kindjes.
Ik had afgesproken met Todd om naar de
film te gaan, het begon om 7.55 maar wij ginnen vroeger, ik heb zo'n
plezier gehad. We hadden gekozen voor Jack Reacher, de tweede in de
reeks en het was zeer onderhoudend, Tom Cruise was heel goed en ook
Cobie Smulders – de Canadese actrice met Nederlandse ouders die ook
in How I met your mother speelt – stond haar mannetje,
Na afloop bracht hij me naar huis en we
hebben al besloten dit vaker te doen.
Ian had nog vrienden over en ik bleef
veel te lang op dus vanmorgen ook veel later dan normaal.
Over twee weekjes zijn Marcel en Kevin
in town, ze komen terug naar Jax om al die fijne herinneringen op te
halen toen ze hier woonden met vrouw/moeder Carla en ik ga ze
ontmoeten en zie daar erg naar uit.
Ik heb dinsdag en woensdag vrij en dan
ga ik waarschijnlijk de kerstboom ophalen en Raini heeft al gezegd
dat ze dit jaar mee wil versieren. Ze heeft het ook weer moeilijk,
Star is verschrikkelijk tegen haar, ik hoor ze zo vaak ruzie maken en
ik hoop dat ze vertrekt deze keer voor goed. Ik zou haar allang eruit
hebben gezet maar Raini houdt zo krampachtig vast aan haar, het is
net een verslaving.
Loslaten
wat hebben we toch moeite met
loslaten
van dingen die eigenlijk niet
belangrijk zijn
van dierbaren die vervagen in de
de stroom van de tijd
van mensen die ons pijn doen
en ik kijk naar mijn boom en denk
geef me wat van je kracht om
los te laten
Liefs...Mariet
g
Geen opmerkingen:
Een reactie posten