De tijd staat niet stil

De tijd staat niet stil

maar is bij mij van slag

ik kan je het verschil vertellen

tussen nacht en dag

maar als je me vraagt

hoe laat is het nu bij jou

dan moet ik even denken

want dat weet ik niet zo gauw

alleen op de computer

mijn horloge, de telefoon

heb ik de juiste tijd bij de hand

en 's avonds laat dan boeit het niet echt

want ik vertrek, als ik moe ben

ook zonder de tijd naar dromen land

Goeiemorgen lieve mensen

Nu hoor ik jullie denken, waar slaat dat gedicht vanmorgen toch op – ik moest er ook even van bekomen wat zomaar ineens uit mijn toetsenbord kwam rollen – ik was in de keuken mijn bordje havermout en mijn tweede kopje koffie aan het maken. Ik was vanmorgen later op dan normaal, normaal was beslist niet het woord van de afgelopen week...anyway....de katten waren buiten, een cardinal kwam brood pikken, de zon scheen en ik keek op de klok en realiseerde me ineens, ik heb 5 klokken in mijn huis en geen een geeft de juiste tijd aan. Ergens vind ik dit zeer interessant, het komt overeen met mijn stemming denk ik. Hoe komt dat zo zou je denken, ik bedoel niet de mood, dat komt later maar de klokken.

We beginnen met de klok op mijn fornuis, die geeft netjes de tijd aan en het is gelijk een kookwekker voor de oven, elke keer als de stroom uitvalt, en dat gebeurt geregeld gaat hij terug naar nul of hij staat gewoon even stil dus op dit moment is het op de fornuis klok 7.08, geen idee of dat morgen of avond is, boeit ook niet.

Aan de muur in de keuken hangt een klok, zeer goedkoop, met batterijen. Bijna een jaar geleden stond ie ineens stil, batterijen op dus nieuwe batterijen erin maar op de een of andere manier gaat ie te snel of te langzaam, op die klok is het kwart over drie, weer, geen idee of dit midden in de nacht of middag is, boeit ook niet.

In de kamer op de schoorsteenmantel staat een mooie houten klok, toen de tijd verzet werd in november ging die klok niet mee want ik verzette hem niet, hij staat in het midden van versieringen kerstspullen – ja, misschien gaan die vanmiddag weg maar het ziet er nog so mooi uit en de kerstboom ruikt zo lekker en heeft nog bijna alle naalden – dus ik ga die houten klok er niet tussen uit halen, over twee maanden gaan we weer naar de zomertijd en dan is die klok gewoon perfect.

In de slaapkamer heb ik twee klokken, eentje aan de muur tegenover mijn bed en eentje, mijn alarmklok, op het nachtkastje, beiden gaan 20 minuten voor. Ik heb de muurklok aangepast aan de wintertijd, hij hangt laag en niks er rondom heen dus geen excuus om het niet te doen, de alarmklok, geerfd van Carla (ben er nog steeds heel blij mee) doet dat vanzelf, het is een soort smart clock !!

Waarom 20 minuten voor, omdat ik als de wekker afloopt 'smorgens als ik moet werken, om 7.14 (tja we blijven Martin erin houden), me nog graag eventjes omdraai en dan zijn die twintig minuten gewoon perfect.

Oh, bijna vergeten, de klok in mijn auto staat 9 minuten voor !!

Mijn horloge is precies op tijd, eveneens mijn telefoon en de computer natuurlijk, er moet tenslotte wat stabiliteit in mijn leven zijn !

Nu zul je denken, waarom maakt ze niet alles perfect, want meestal ben ik zo, het moet allemaal passen. Nou, laat me je vertellen, dit past voor mij, in mijn leven en op mijn weg naar morgen. Ik weet als ik in de kamer kijk, dat die een uur voorloopt, ik weet in de auto, ik heb nog negen minuten extra – misschien is het dat wel trouwens, het gevoel van extra tijd hebben, we kunnen tenslotte de tijd niet anders controleren, als zand glipt hij door onze vingers soms – en als ik in de keuken ben, och wat maakt het uit hoe laat het is.

Vreemd, beter niet ermee naar een psycholoog gaan want dan gaan er allemaal Freudiaanse theorieen aan geplakt worden en mij deert het niet echt wat de achterliggende gedachten zijn van dit.

Ineens zie ik het schilderij van Salvador Dali, met allemaal de verwrongen klokken. We zijn eigenlijk allemaal een slaaf van de tijd vanaf het moment dat tijd een belangrijke rol in je leven gaat spelen en is dat niet bijna direct, dokters afspraken, al als baby, creche, school en werk.

Ik moet er maar eens mee gaan spelen, met dat idee van tijd.

En dat brengt me bij vrijdag en de dagen vooraf

Zondag begon het al, Ravyn was nog hier, wij zijn naar de film gegeaan, the Good Dinosaur, op het einde moest ze eventjes huilen toen de dino en zijn vriendje afscheid namen, ik had een pedicure en haar nagels werden gelakt, echt een meisjes dag, ik vond het heerlijk en rond 7 uur kwam April haar weer ophalen.

Maandag was ik moe, ik dacht, het is 4 dagen Ravyn dat dit doet maar 's middags begon mijn lip te jeuken en branden en binnen een mum van tijd kwamen de blaasjes, ja hoor, een koortslip, al sinds jaar en dag niet meer gehad en ineens zo ontzetten uitgeblust. Ik ging om 4 uur gewoon naar huis en ben twee dagen thuis gebeleven, heb me gewoon zie gemeld en uitgerust. In bed met sapjes, films en chocolade en op het einde van woensdag was ik weer bijna ok. Wat het is geweest, geen idee, geen verkoudheid verschijnselen, geen hoesten of niezen, gewoon helemaal moet en uitgeblust.

Nu was dit een emotionele week, met vrijdag de jaardag van Martin's overlijden en ik heb me wat afgejankt thuis in bed maar donderdag, de meest beladen (laatste dag vorig jaar) had ik het gevoel, ik moet gaan werken en morgen dan zie ik wel wat ik doe, ik had vrijdag vrijgenomen.

Het viel mee, nog niet 100% maar leuke dingen ook, ik heb weer alle cijfertjes gehaald, helemaal groen voor maand, kwartaal en he jaar 2015 dus de volgende bonus van 1000.00 komt eraan over een paar weken. Dat betekent dat ik alle bonussen gehaald heb in 2015, ik ben trots op mezelf !!

Donderdag nog maar weer denken, waar ga ik morgen naar toe, ik wilde niet naar een plek gaan waar we samen gelukkig waren, samen plezier hadden, dat is zo zielig als je daar dan nu alleen staat, zit, hangt en vooral in deze tijd van het jaar als het allemaal toch minder groen en uitbundig is.

In de auto naar huis veranderde de vraag van, waar ga ik naar toe naar, met wie wil ik de dag dorbrengen en nadat ik mezelf vroeg, wie zou me het gevoel geven het dichtst bij Martin te zijn was er maar een antwoord, Kelly !!

Kelly en Martin kenden elkaar als prille tieners al, hij was 12, zij was 14 toen ze elkaar leerden kennen, ze waren vrienden,m pas veel later kregen ze verkering, daarna trouwen en de kinderen en na 5 jaar huwelijk of zo, was het over en uit. Ze bleven maatjes, na die eerste jaren van pijn en verdriet, Kelly kreeg nog een kind, Darian, Martin trouwde opnieuw en ook dat liep mis, Kelly kwam Misty tegen en voelde zich in die relatie eindelijk helemaal op haar plaats en Martin, die kwam mij tegen en ook dat was wat hij al die tijd gezocht had (volgens Kelly). Hij zag haar geregeld, als hij de kinderen ophaalde en Darian was voor zijn gevoel evengoed zijn kind als de anderen, hij maakte geen verschil ofschoon hij niet haar biologische vader is. Kelly was de constante factor in zijn leven dus...Kelly kende hem beter als iemand anders.

Ik liet haar weten dat ik wilde komen, ze was vrij dus na een heftige nacht, met veel wakker liggen en vreemde dromen ging ik vrijdag morgen naar Georgia, met een beenham voor dinner.

Ik was er net voor de middag, Darian was al dagen daar met baby Josh en we gingen allemaal samen lunchen, het is fijn om te delen vind ik.

We hebben de hele middag gepraat, gelachen, gehuild en achter Josh aangerend en na het eten, de lekkere ham met rijst en sperciebonen, ben ik gewoon weer naar huis gereden om in mijn eigen bed te slapen.

Gisteren moest ik weer werken dus geen gestress op zaterdagmorgen.

Voordat ik ging had ik mijn haren kort laten knippen op wat krullen na, ik zal kijken of ik een foto kan maken, later.

Ook heb ik Martin's oude dikke winterjas en de zwarte das die ik voor hem gebreid had aan een man kado gedaan, hij zit altijd bij de Walmart gitaar te spelen, Hij ziet er niet vies of onverzorgd uit, hij heeft een bordje langs zich dat zegt, homeless en hungry

Hij was er erg blij mee, net als met de gebakken kip die ik hem in het weekend gaf, Sdusan deed er brood en water bij.

Ook had ik een grote draagtas met verse groentes en fruit afgeleverd bij Chris en Misty (Misty is de vrouw die gebeten werd door de spin en haar borst en bijna haar leven verloor). Ze hebben het moeilijk, zij kan nog niet werken, er staan operaties op het programma voor reconstructie (waar de borst zat is nog steeds een gat tot op haar ribben) en ook heeft ze grote problemen met evenwicht en motoriek daardoor. Ze hebben twee tienerzonen en ze was zo blij met mijn kado, ik had het alleen maar afgegeven, ik ga binnenkort echt op bezoek.

Wat is het simpel, leven met vreemde klokken en tijden en delen, wat voelt het goed.

Dat brengt me bij de Powerball trekking waar deze dagen iedereen over praat, het is een soort lotto en de trekking zijn twee keer per week, woensdag en zaterdag avond, gisteravond stond de jackpot op 900 miljoen dollars, je leest het goed en hij ging er niet uit dus voor woensdag spelen we voor 1.3 biljoen dollars, de hoogste prijs ooit. Je krijgt dat natuurlijk niet allemaal, de staat wil er een groot gedeelte van, je kunt kiezen voor een bedrag ineens, de helft of zo, of voor een groot bedrag en dan maandelijks een miljoen of zo.

Ik heb loten gekocht en doe dat weer voor woensdag maar ik weet eigenlijk niet of ik ooit zoveel zou willen, er zijn ook kleinere prijzen en het zou leuk zijn om wat extra's te hebben maar dan ook, als je heel veel hebt, kun je ook heel veel delen natuurlijk, denk je niet dat ik ineens een heleboel aanvragen om friends te zijn op facebook zou krijgen, hehe.

Zonder geld gaat het niet, heb je geen huis, geen vervoer en misschien alleen ramen noodles om te eten of afval uit de McDonalds afvalbakken. Ik heb dat nooit ervaren maar ik zie om me heen mensen die zo leven, soms is het het noodlot, heel vaak hier is het misschien een keuze voor sommigen maar ook het resultaat van alcohol en drugs. Je vervalt in een soort lethargie en ook dan is tijd zo onbelangrijk.

We begonnen met tijd en eindigen ermee. Voor sommigen is tijd alles omdat ze de kleine mooie en echt belangrijke dingen in het leven opzij schuiven voor de klok, voor meer en beter en sneller.

Voor anderen is tijd belangrijk omdat ze vast willen houden aan wat ze hebben, aan het leven want die klok tikt ongenadig door, je kunt het zand in de zandloper niet stoppen en niemand weet hoe lang je is gegeven.

Ik heb dat met Martin geleerd, waardeer elke minuut die je hebt want ineens, dan staat die klok stil en er is geen korreltje zand meer over en je wilt niet achteraf denken, had ik maar eerder geweten wat er is en was. Ik heb die spijt nooit gevoeld, wij hebben er voor 100% gebruik van gemaakt, de tijd ons gegeven.

Soms moet je als een kind zijn, in een veld met paardebloemen, blaas en zie de zaadjes wegvliegen naar een onzekere toekomst, genietend van de zon en de wind, geen klokken, geen zorgen voor morgen en met de zekerheid dat een van je ouders je oppakt en knuffelt en mee naar binnen neemt als het tijd is voor eten en bed, geborgen.

Op 13 januari is Patries Roberts jarig, van harte lieverd en een fijne dag gewenst met je gezin.

Liefs...Mariet xx