De windj maakte mich wakker
de raegen kletterde op mien raam
en zoe as elke morge als ich wakker
waer
fluusterde ich auch noe diene naam
goeiemorgen mien leef
weer unne nieje daag zonger dich
maar as ich nao dien foto kiek
tovert det toch unne glimlach op mien
gezich
Goeiemorgen lieve lezers,
Een perfecte morgen om gewoon lui
te zijn, uitslapen tot 10 uur – Raini zei, wat ben jij laat op –
en als ik naar buiten kijk is het donker, winderig en nat dus geen
weer om ergens naar toe te gaan anders dan shoppen. Ik bracht snel
tussen de regendruppels door wat brood naar de boom in de achtertuin
waar twee spechten en meneer en mevrouw cardinal al op me zaten te
wachten, die vonden vast ook dat ik laat was, normaal is het nog
bijna donker als ik dit 's morgens doe.
De dagen worden langzamerhand weer
langer, het is al niet meer pikkedonker om 6 uur maar meer om kwart
over zes en over een paar weekjes kan ik weer 's avonds naar huis
rijden zonder de lichten aan, veel veiliger hier, vooral op de
snelweg waar de afgelopen week weer diverse ongelukken gebeurden en
dan moet je bedenken dat ik maar een paar kilometers op die weg rijd
elke dag.
Afeglopen week was de week van het
gokken met de jackpot van woensdag op maar liefts 1.5 miljoen dollar
en laat me maar even vertellen, ik heb helemaal niks gewonnen, dat
heet geen geld maar ik was wel gelukkig in andere zaken en die doen
er soms veel meer toe in het leven. De jackpot viel, drie gelukkige
winners, in midden Florida, in Tennessee en in California gaan dit
superbedrag delen, ik gun die mensen dat ze er verstandig mee omgaan
maar meestal is het snel op al denk je dat dit nooit zou lukken.
Zondag avond keken de meiden – die
trouwens sinds een paar weken weer een echt stel zijn met alles erop
en eraan, ik geloof dat er een ultimatum gesteld was en toen is de
een toch overstag gegeaan, ik noem geen name hehe – naar The
Martian aan het kijken. De muziek in die film is van David Bowie's
album Ziggy Stardust and the Spiders from Mars en mijn aandacht werd
getrokken door de song Starman, ik had hem al zo lang niet meer
gehoord. Mijn blog vorige week ging over tijd en de regen : Time may
change me but I cant trace time was de achterliggende gedachten. Het
lied van Bowie heet Changes en is perfect wat betreft tekst en
muziek, het is mijn favoriete song van hem.
Maandag morgen wordt ik wakker en daar
is het zwart op wit op mijn scherm, David Bowie is niet meer, ik
dacht, wat is dit allemaal vreemd, gisteren de gedachten out of
nothing en dan dit bericht
Nog meer getroffen werd ik deze week
door het overlijden van een van mijn absoluut favoriete acteurs, Alan
Rickman die ik immens bewonder. Vooral Sense and Sensibility kan ik
honderd keer bekijken en genieten van zijn rol als kolonel Brandon.
De man had ogen die emoties zo mooi konden tonen, verdriet, vreugde
en dat was dus datgene waarvoor ik direct ciel toen ik hem zag. Hij
was vol humor maar kon ook een perfecte slechterik – de briljante
rol als de Sheriff in Robin Hood en Hans Grueber in Die Hard –
neerzetten. Hij is niet meer, zijn vrouw met wie hij 40 jaar samen
was blijft alleen achter.
Maar dan denk ik ook, ja je verliest
iemand van wie je houdt maar wat ben je rijk met allemaal de
materialen die achterblijven. Wat zouden heel veel mensen die
achterblijven niet geven voor een stukje film, een recording van een
stem, foto's zijn fijn maar ze zijn statisch, je lief zien bewegen en
horen, dat is toch zoveel meer en troost een klein beetje in dat
immense verdriet.
Het is voor iedereen anders, misschien
zijn er mensen die er juist meer moeite mee hebben om zulke dingen te
zien en te horen, ik vind het fijn dat ik die dingen van Martin heb.
Iets anders wat ik fijn vind is wat ik
deze week besteld heb, voor ons, een zilveren ring met onze namen in
gegraveerd en onze geboortemaand stenen, hij is simpel want dat vind
ik mooi voor zoiets maar een mooi aandenken en ik zal hem over een
paar weken kunnen dragen en dan nooit meer afdoen.
Toen de vrouw bij Walmart de order in
haar bestelboek schreef, kwam er een nummer voor te staan, 714,
Martin's favoriete nummer en een knipoog van boven, go for it baby
!!!
Gisteren ben ik nog meer veramerikaanst
denk ik, Susan en warenb aan het yardsalen, het is vrij rustig om
deze tijd van het jaar maar we vonden er een paar en de laatste had
een koelkast te koop, zo'n mini fridge waar ik al lang naar op zoek
was. Hij kostte 25 dollars en zag we behalve stoffig heel goed uit
met een piepklein vriesvakje maar dat deert niet. Hij staat nu op
mijn slaapkamer – echte Amerikanen hebben dat haha – en vervangt
het tafeltje langs Martin's kant van het bed, is ook net zo groot
trouwens. Ik ga er mijn pilsjes in zetten en misschien wat lekkere
snacks en chocolade want de zomer komt er weer aan en dan breng ik
meer tijd door in de kamer, nu trouwens ook al veel meer omdat hij
koel is en nu omdat het behaaglijk is onder de dubbele dekens.
Woensdag was het ruiten krabben, het
had gevroren maar gisteren kon ik weet een tshirt en de sandalen in
blote voeten aan, zo gaat het hier op en neer, dinsdag wordt weer
vorst verwacht.
Ik ga de koelkast vanmiddag aanzetten,
dan heeft ie 12 uur op die plek gestaan zonder te verplaatsen.
Ook een verrassing in de mail deze
week, een lief pakje van Ted en Martin met een spreukenboekje, een
zakje houten lieveheersbeestjes en lavendel voor in mijn kleerkast,
heel erg bedankt en de mooie vlinderkaart hangt aan de muur.
Tja en dan is daar die kerstboom, ik
ben het aan het uitstellen om het op te ruimen, dat is heel
duidelijk. Ik wil niet een lege hoek in de kamer, nog niet dus ik
laat hem nog wat langer staan, de naalden vallen er niet af, hij
droogt gewoon een beetje uit maar ruikt nog steeds ofschoon de geur
in de woonkamer nu meer naar hyacint neigt, mooie witte die ik deze
week kocht, Martin hield erg veel daarvan dus ze staan bij zijn foto.
Allemaal een fijne week
gewenst....Mariet xx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten