De lente komt eraan

de zon wordt al warmer
de lente komt eraan
het beetje winter wat we hier krijgen
is al weer bijna gedaan



ik houd van de lente
vrijheid blijheid, dat gevoel
de avonden weer langer
sterrenhemel, lekker zwoel



de vogels zijn al bezig
met het bouwen van hun nest
ik zucht en denk
het voorjaar

Goeiemorgen lieve lezers,

Het is alweer zondag, soms ben ik nog steeds verbaasd hoe snel een week gaat. Dit wordt een kort weekendje want gisteren gewerkt en morgen weer, pas om 12 uus beginnen dus dat is wel lekker maar ik moet wel bij mijn dokter langs want het schijnt dat er nog steeds uitslagen van onderzoeken niet naar haar doorgestuurd zijn en ik heb al twee keer ervoor gebeld. Bureaucratie, tja, waar vind je het niet.

Zondagavond kwam Ravyn met Raini naar huis en na een gezellig nachtje waarin ik weer eens problemen met slapen had, het was al een tijdje geleden, was ik om half vijf op en besloot maar niet terug naar bed te gaan.

We hadden om 1 uur een afspraak met Joke en Judit bij European Cafe om te gaan lunchen. Joke is twee weken op vakantie bij Judith en gaat vrijdag alweer huiswaarts naar Rotterdam. Ze zijn de afgelopen week aan de westkust in LA en San Francisco geweest om even uit te waaien. Nico was er deze keer niet bij maar wel hadden ze een Nikki meegebracht, ook een Hollandse meid die in Jax woont.

European Cafe heeft allerlei internationale gerechten en ik koos voor een weisswurst en natuurlijk sauerkraut. Jammer genoeg krijg je er chips bij, ik had liever aardappelen in een andere vorm gegeten maar het was erg smakelijk en de zuurkool die ik niet op at ging mee naar huis voor 's avonds bij mijn stoofvlees.

Na de gezellige lunch en de fotoshoot erna, want ze hadden zowaar een Nederlandse tekst op hun muur staan, gingen we naar Five Points, een gezellig winkelcentrum met artistieke winkeltjes en zo en veel restaurantjes, eerst naar een winkeltje met veel oosterse spullen zoals kunst en wierook en daarna erlangs naar een tweedehands winkeltje dat werkelijk van onder tot boven volstond met mooie oude spulletjes. We vonden een paar orginele klompen zoals wij die bij de Boerenbond verkochten, niet voor de toeristen gemaakt en Judith en ik hebben ieder een klomp mee naar huis genomen, jeugdsentiment zullen we maar zeggen.

's Avonds ging Ravyn weer naar huis en ik maakte me op voor een lange werkweek.

Dinsdag kwam Pebble niet naar huis voor haar eten en ik heb haar ook niet meer gezien. Stiekem hoop ik dat iemand haar binnengehaald heeft maar ik vrees voor erger. Ik heb al diverse katten in mijn leven verloren en elke keer doet het toch weer pijn vooral als je niet weet wat er met haar gebeurd is.

Woensdag kreeg mijn computer kuren, steeds opnieuw opstarten, blauw scherm en voordat ik ging werken heb ik maar snel was foto's overgezet op mijn externe harde schijf, maar goed ook want toen ik thuis kwam was het alleen maar erger geworden, mijn documenten ben ik kwijt maar dat zijn voornamelijk verslagen voor mijn blog en die staan op de website ook opgeslagen.

Donderdag morgen was mijn computer op sterven na dood dus tussen de middag heb ik snel op de websites van Walmart en Best Buy voor vervangeing gekeken, ik krijg de komende week mijn bonus dus ik kan het me veroorloven. Steve, mijn collega en een IT-er in hart en nieren zei ook, malware attack op network, heel moeilijk dus misschien tijd voor een nieuwe.

Ik bestelde bij Best Buy en kon hem nar het werk ophalen. Het plan was om in het weekend te installaren maar dat moest toch donderdag avond al want niks ging meer met mijn oudje. Installeren wil natuurlijk nu niks meer zeggen, binnen 15 minuten klaar en weer op internet. Ik moet zeggen dat windows 10 even puzzelen was maar ik heb het meeste wat ik nodig heb gevonden en hij kan zelfs wireless (niet dat ik hem ga versjouwen maar het is een optie om wifi te gebruiken)

Donderdag op het werk heb me ook heel erg verbrand, onze magnetrons staan hoog, in open kastjes en toen ik mijn thee glas met kokend water eruit wilde halen viel het om en het water ging over mijn arm, mouw van trui klieder en flinke brandplek. Gelukkig kon ik de pijn heel snel wegkrijgen(bedankt moeder en opa) maar er kwam wel een flinke blaar op van zo'n 6 bij 3 cm, die ging gisteren kapot en nu kan het helen, de wond is schoon en het doet helemaal geen pijn, zelfs niet toen de blaar knapte.

Zo dadelijk heb ik een afspraak met een belastingkantoor, ik ga dit jaar mijn aangifte laten invullen, niet gratis maar ik wil zeker weten dat alles goed afgewikkeld wordt dus zo dadelijk moet ik wat gegevens opzoeken van Martin en zo, ben benieuwd wat ik terugkrijg en hoe lang het gaat duren, waarschijnlijk is de teruggave pas ergens in april of mei. Raini krijgt haar geld woensdag op haar rekening en betaalt mij dan alvast een geddelte van haar schuld terug. Ze had een gesprek met een college deze week maar kwam erachter dat ze geen studie financiering krijgt dus terug naar school, even niet. Wel gaat ze proberen wat via haar werk te krijgen.

Morgen wordt een spannende dag, er gaan veranderingen op mijn werk plaatsvinden, mensen worden afgestoten omdat er teveel zijn maar ik sta hoog op de lijst, vierde maandag mijn 7 jarig jubileum dus voor ontslag hoef ik deze keer niet te vrezen maar het is wel zielig voor andere mensen die moeten gaan.

Morgen is mijn petekind Anne jarig,ze wordt 23, proficiat meid en een dikke kus.

Op 4 februari is Willemien jarig, ook voor haar een dikke proficiat !!

Ik ga nog snel even een gedicht schrijven voor een speciale gelegenheid morgen en dan op naar de belasting agent, fijne week allemaal

Liefs...Mariet

Het sneeuwde !!!

de maan werpt haar licht
kleurt de hemel oranje en geel
ik bewonder de witte wolken
en voel me een heel klein deel
van het nachtelijk universum
jij lijkt zo ver
maar dan, vrede daalt neer in mijn hart
zie ik
een vallende ster
mijn wens, die blijft mijn stille wens
ik deel nog even niet
maar ik weet, er staat wat te gebeuren
iets moois
in het verschiet

Mariet 21.01.2016

Goeiemorgen lieve mensen,

Vallende sterren fascineren mij al sinds ik een kind was. Ik herinner me avonden met mijn vader, kijkend naar de sterren en later met Frank, soms op ijskoude winteravonden, uren turen naar boven, hopend op een sterreg regen die tot nu toe nooit kwam. Pa Janssen vertelde hoe hij er een zag, fietsend naar een vergadering van de voetbalclub, opeens waren er honderden vallende sterren.

Afgelopen woensdag stond ik buiten , de maan bijna vol wierp een kring rond haar en de wolken in die kring waren oranje en geel gekleurd. Ik stond daar wat tegen Martin te praten, zoals ik zo vaak doe en ik zei, waarom stuur je me niet een vallende ster zodat ik eens wens kan doen. Nu weet ik ook wel dat dit niet gemakkelijk is, controle over het universum is tenslotte niet niks.

Ik wees naar een plek, links van de maan waar die ster dan zou moeten vallen en na een paar minuten ging ik weer naar binnen.

Donderdagavond liep ik weer naar buiten, de maan met de kring was er weer en net langs de maan zag ik, direkt toen ik daar ging staan, een vallende ster. Mijn wens, die houd ik natuurlijk even voor me want anders kompt ie niet uit maar ik was verwonderd als dat kleine kind.

Vrijdag avond reed ik naar huis, ik was er bijna en ineens zie ik een grote bal van vuur over mijn auto naar het oosten scheren, ik was even helemaal beduusd, hij deed wel erg hard zijn best en nu weet ik het zeker, er staat wat te gebeuren, iets moois in het verschiet.

mijn lief, gemaakt in 2010 toen Marianne en Frits op bezoek waren, wat was dat een supermooie dag !!

selfie in de badkamer

Het is koud vanmorgen ,strakblauwe lucht, wit gazonnetje van de vorst en ontzettend frisse lucht, het was minus 3 vannacht of zo en ik slaap als een roosje met dit weer, werd alleen wakker om 2.20 uur omdat Pebble zo nodig ineens binnen wilde, we werden samen wakker om 10 uur, dat is de derde zondag op rij dat ik zo lang slaap.

Woensdag was het nog kouder, ik had een onrustige nacht mede ook door een lang gesprek met Raini over haar vriendin en dingen die gebeurd waren dus woensdag morgen belde ik werk dat ik niet kwam en bleef lekker het meeste van de dag in bed, ik kwam er alleen uit om een grote pan erwtensoep te maken met ribjes en ham want ik nu tenslotte prei ter beschikking, ze is heerlijk. Ik maakte donderdag middag, want ik had vrij, ook eenvoudige pannekoekjes en het was even net alsof ik weer kind was en bij moeder en pap aan tafel zat te eten met de hele bubs. Wat is het toch simpel om gevoelens, emoties terug te roepen uit de schaduwen van vervlogen tijden met geuren en smaken, tenminste voor mij gemakkelijk.

Mijn manager was jarig vrijdag maar ze was vrij, ik had haar koffie gekocht en een mooie mok, ze zei, hoe wist je dat dit mijn favoriete koffie is, ik wist het echt niet dus schot in de roos !

Ik heb vrijdag haar bureau versierd met slingers, sterren en een heleboel groene glitter, ik ben er morgen, maandag niet want moet zaterdag werken, ik hoop dat ze het niet te veel troep vindt.

Zaterdag, gisteren was het ijs en ijskoud, een bittere harde wind maakte het voor het gevoel door en door koud en ja hoor, ik heb sneeuwvlokjes gezien. De hele stad was in rep en roer, mensen stuurden foto's en video's naar de nieuwszenders en dat was groter nieuws voor even als de enorme sneeuwstormen ten noorden van ons.

Ik kreeg een telefoontje van Walmart dat mijn ring er al was dus ik besloot niet tot dinsdag te wachten als ik weer moet werken maar gewoon eventjes naar Fleming Island te rijden om hem op te halen, hij is heel erg mooi geworden en past perfect. Op de ring zijn Martin en Mariet gegraveerd en onze geboortestenen zitten aan de zijkant.

mijn nieuwe ring, natuurlijk wel met onze namen en onze geboortestenen, beiden december dus blauw

Daarna eventjes met Raini hout halen want we zijn door het hout heen dat ik een paar maanden geleden langs de weg oppikte. We kochten 60 blokken hout voor 20 dollars en ik laadde ook langs de weg een krat dennenappels op, van die grote, om de haard aan te maken. Gisteravond werd er dus gestookt en het vuurtje verwarmde de kamer heel snel en met allemaal kaarsen aan was het super gezellig.

Ik ging ook even met Susan en Gil naar St John's Towncenter, een groot winkelcentrum, Gil wilde halfhoge laarzen kopen voor werk en we gingen naar een superceter voor merkschoenen. Ik zag de mooiste sandaaltjes maar ofschoon alles flink goedkoper was dan normaal waren ze toch nog duur en ik besloot niets te kopen.

Wel heb ik alvast een driekwart legging met polkadots gekocht voor als het weer warmer wordt (voor 5 dollars laat ik dat niet liggen) en nog een warme voor nu, ik ben dol op leggings, eerst voelde ik met halfbloot als ik ze aan had maar nu ik eraan gewend ben en zie dat iedereen op het werk ze draagt met laarzen en langere truien doe ik mee.

Ik heb morgen dus ook vrij en hoop dat ik Joke te pakken krijg om te kijken of we samen wat kunnen doen, ze is weer in het land bij Judith voor twee en een halve week.

Vanmiddag, ik weet het nog niet, het is lekker buiten en doordat de wind weg is, voelt het niet zo koud meer, ik heb nog een hele stapel films liggen die ik nog niet gezien heb maar het lijkt bijna zonde om binnen te blijven en poetsen, dat kan nog altijd. De was is zo gedaan, ik heb een stel badlakens gekocht die eerst gewassen moeten worden, de mijne die ik in 2010 kocht worden dun en vertonen kleine gaatjes, natuurlijk drogen ze nog af maar het oog wil tenslotte ook wat.

Oh die moet ik niet vergeten, afgelopen weekend zag ik op Facebook dat John John, een van Martin's vrienden, gumbo maakte met verse vis, oesters en garnalen. Het is een soort stoofpot met veel donkerbruine zeer smakelijke bouillon en nadat ik opmerkte dat ik het nog nooit had geproefd zorgde hij ervoor dat ik een portie kreeg, het was overheerlijk. Het is een typisch gerecht uit Louisiana.

Komende week vier ik mijn zevenjarig jubileum alweer bij at&t, mijn extra week vakantie heb ik al en ik ga er zuinig mee zijn. Ik hoop wat dagen te kunnen gebruiken als ik hopelijk in het voorjaar bezoek krijg uit Nederland van Brigit en Sabiene en wie weet wat er nog meer in het verschiet ligt.

Ik wens jullie allemaal een week die fantastisch mooi wordt, met mooi winterweer en geluk....

Liefs...Mariet xx

Afscheid van David en Alan

De windj maakte mich wakker

de raegen kletterde op mien raam

en zoe as elke morge als ich wakker waer

fluusterde ich auch noe diene naam

goeiemorgen mien leef

weer unne nieje daag zonger dich

maar as ich nao dien foto kiek

tovert det toch unne glimlach op mien gezich

Goeiemorgen lieve lezers,

Een perfecte morgen om gewoon lui te zijn, uitslapen tot 10 uur – Raini zei, wat ben jij laat op – en als ik naar buiten kijk is het donker, winderig en nat dus geen weer om ergens naar toe te gaan anders dan shoppen. Ik bracht snel tussen de regendruppels door wat brood naar de boom in de achtertuin waar twee spechten en meneer en mevrouw cardinal al op me zaten te wachten, die vonden vast ook dat ik laat was, normaal is het nog bijna donker als ik dit 's morgens doe.

De dagen worden langzamerhand weer langer, het is al niet meer pikkedonker om 6 uur maar meer om kwart over zes en over een paar weekjes kan ik weer 's avonds naar huis rijden zonder de lichten aan, veel veiliger hier, vooral op de snelweg waar de afgelopen week weer diverse ongelukken gebeurden en dan moet je bedenken dat ik maar een paar kilometers op die weg rijd elke dag.

Afeglopen week was de week van het gokken met de jackpot van woensdag op maar liefts 1.5 miljoen dollar en laat me maar even vertellen, ik heb helemaal niks gewonnen, dat heet geen geld maar ik was wel gelukkig in andere zaken en die doen er soms veel meer toe in het leven. De jackpot viel, drie gelukkige winners, in midden Florida, in Tennessee en in California gaan dit superbedrag delen, ik gun die mensen dat ze er verstandig mee omgaan maar meestal is het snel op al denk je dat dit nooit zou lukken.

Zondag avond keken de meiden – die trouwens sinds een paar weken weer een echt stel zijn met alles erop en eraan, ik geloof dat er een ultimatum gesteld was en toen is de een toch overstag gegeaan, ik noem geen name hehe – naar The Martian aan het kijken. De muziek in die film is van David Bowie's album Ziggy Stardust and the Spiders from Mars en mijn aandacht werd getrokken door de song Starman, ik had hem al zo lang niet meer gehoord. Mijn blog vorige week ging over tijd en de regen : Time may change me but I cant trace time was de achterliggende gedachten. Het lied van Bowie heet Changes en is perfect wat betreft tekst en muziek, het is mijn favoriete song van hem.

Maandag morgen wordt ik wakker en daar is het zwart op wit op mijn scherm, David Bowie is niet meer, ik dacht, wat is dit allemaal vreemd, gisteren de gedachten out of nothing en dan dit bericht

https://www.youtube.com/watch?v=WpE2l7QqPac

Nog meer getroffen werd ik deze week door het overlijden van een van mijn absoluut favoriete acteurs, Alan Rickman die ik immens bewonder. Vooral Sense and Sensibility kan ik honderd keer bekijken en genieten van zijn rol als kolonel Brandon. De man had ogen die emoties zo mooi konden tonen, verdriet, vreugde en dat was dus datgene waarvoor ik direct ciel toen ik hem zag. Hij was vol humor maar kon ook een perfecte slechterik – de briljante rol als de Sheriff in Robin Hood en Hans Grueber in Die Hard – neerzetten. Hij is niet meer, zijn vrouw met wie hij 40 jaar samen was blijft alleen achter.

Maar dan denk ik ook, ja je verliest iemand van wie je houdt maar wat ben je rijk met allemaal de materialen die achterblijven. Wat zouden heel veel mensen die achterblijven niet geven voor een stukje film, een recording van een stem, foto's zijn fijn maar ze zijn statisch, je lief zien bewegen en horen, dat is toch zoveel meer en troost een klein beetje in dat immense verdriet.

Het is voor iedereen anders, misschien zijn er mensen die er juist meer moeite mee hebben om zulke dingen te zien en te horen, ik vind het fijn dat ik die dingen van Martin heb.

Iets anders wat ik fijn vind is wat ik deze week besteld heb, voor ons, een zilveren ring met onze namen in gegraveerd en onze geboortemaand stenen, hij is simpel want dat vind ik mooi voor zoiets maar een mooi aandenken en ik zal hem over een paar weken kunnen dragen en dan nooit meer afdoen.

Toen de vrouw bij Walmart de order in haar bestelboek schreef, kwam er een nummer voor te staan, 714, Martin's favoriete nummer en een knipoog van boven, go for it baby !!!

Gisteren ben ik nog meer veramerikaanst denk ik, Susan en warenb aan het yardsalen, het is vrij rustig om deze tijd van het jaar maar we vonden er een paar en de laatste had een koelkast te koop, zo'n mini fridge waar ik al lang naar op zoek was. Hij kostte 25 dollars en zag we behalve stoffig heel goed uit met een piepklein vriesvakje maar dat deert niet. Hij staat nu op mijn slaapkamer – echte Amerikanen hebben dat haha – en vervangt het tafeltje langs Martin's kant van het bed, is ook net zo groot trouwens. Ik ga er mijn pilsjes in zetten en misschien wat lekkere snacks en chocolade want de zomer komt er weer aan en dan breng ik meer tijd door in de kamer, nu trouwens ook al veel meer omdat hij koel is en nu omdat het behaaglijk is onder de dubbele dekens.

Woensdag was het ruiten krabben, het had gevroren maar gisteren kon ik weet een tshirt en de sandalen in blote voeten aan, zo gaat het hier op en neer, dinsdag wordt weer vorst verwacht.

Ik ga de koelkast vanmiddag aanzetten, dan heeft ie 12 uur op die plek gestaan zonder te verplaatsen.

Ook een verrassing in de mail deze week, een lief pakje van Ted en Martin met een spreukenboekje, een zakje houten lieveheersbeestjes en lavendel voor in mijn kleerkast, heel erg bedankt en de mooie vlinderkaart hangt aan de muur.

Tja en dan is daar die kerstboom, ik ben het aan het uitstellen om het op te ruimen, dat is heel duidelijk. Ik wil niet een lege hoek in de kamer, nog niet dus ik laat hem nog wat langer staan, de naalden vallen er niet af, hij droogt gewoon een beetje uit maar ruikt nog steeds ofschoon de geur in de woonkamer nu meer naar hyacint neigt, mooie witte die ik deze week kocht, Martin hield erg veel daarvan dus ze staan bij zijn foto.

Allemaal een fijne week gewenst....Mariet xx

De tijd staat niet stil

De tijd staat niet stil

maar is bij mij van slag

ik kan je het verschil vertellen

tussen nacht en dag

maar als je me vraagt

hoe laat is het nu bij jou

dan moet ik even denken

want dat weet ik niet zo gauw

alleen op de computer

mijn horloge, de telefoon

heb ik de juiste tijd bij de hand

en 's avonds laat dan boeit het niet echt

want ik vertrek, als ik moe ben

ook zonder de tijd naar dromen land

Goeiemorgen lieve mensen

Nu hoor ik jullie denken, waar slaat dat gedicht vanmorgen toch op – ik moest er ook even van bekomen wat zomaar ineens uit mijn toetsenbord kwam rollen – ik was in de keuken mijn bordje havermout en mijn tweede kopje koffie aan het maken. Ik was vanmorgen later op dan normaal, normaal was beslist niet het woord van de afgelopen week...anyway....de katten waren buiten, een cardinal kwam brood pikken, de zon scheen en ik keek op de klok en realiseerde me ineens, ik heb 5 klokken in mijn huis en geen een geeft de juiste tijd aan. Ergens vind ik dit zeer interessant, het komt overeen met mijn stemming denk ik. Hoe komt dat zo zou je denken, ik bedoel niet de mood, dat komt later maar de klokken.

We beginnen met de klok op mijn fornuis, die geeft netjes de tijd aan en het is gelijk een kookwekker voor de oven, elke keer als de stroom uitvalt, en dat gebeurt geregeld gaat hij terug naar nul of hij staat gewoon even stil dus op dit moment is het op de fornuis klok 7.08, geen idee of dat morgen of avond is, boeit ook niet.

Aan de muur in de keuken hangt een klok, zeer goedkoop, met batterijen. Bijna een jaar geleden stond ie ineens stil, batterijen op dus nieuwe batterijen erin maar op de een of andere manier gaat ie te snel of te langzaam, op die klok is het kwart over drie, weer, geen idee of dit midden in de nacht of middag is, boeit ook niet.

In de kamer op de schoorsteenmantel staat een mooie houten klok, toen de tijd verzet werd in november ging die klok niet mee want ik verzette hem niet, hij staat in het midden van versieringen kerstspullen – ja, misschien gaan die vanmiddag weg maar het ziet er nog so mooi uit en de kerstboom ruikt zo lekker en heeft nog bijna alle naalden – dus ik ga die houten klok er niet tussen uit halen, over twee maanden gaan we weer naar de zomertijd en dan is die klok gewoon perfect.

In de slaapkamer heb ik twee klokken, eentje aan de muur tegenover mijn bed en eentje, mijn alarmklok, op het nachtkastje, beiden gaan 20 minuten voor. Ik heb de muurklok aangepast aan de wintertijd, hij hangt laag en niks er rondom heen dus geen excuus om het niet te doen, de alarmklok, geerfd van Carla (ben er nog steeds heel blij mee) doet dat vanzelf, het is een soort smart clock !!

Waarom 20 minuten voor, omdat ik als de wekker afloopt 'smorgens als ik moet werken, om 7.14 (tja we blijven Martin erin houden), me nog graag eventjes omdraai en dan zijn die twintig minuten gewoon perfect.

Oh, bijna vergeten, de klok in mijn auto staat 9 minuten voor !!

Mijn horloge is precies op tijd, eveneens mijn telefoon en de computer natuurlijk, er moet tenslotte wat stabiliteit in mijn leven zijn !

Nu zul je denken, waarom maakt ze niet alles perfect, want meestal ben ik zo, het moet allemaal passen. Nou, laat me je vertellen, dit past voor mij, in mijn leven en op mijn weg naar morgen. Ik weet als ik in de kamer kijk, dat die een uur voorloopt, ik weet in de auto, ik heb nog negen minuten extra – misschien is het dat wel trouwens, het gevoel van extra tijd hebben, we kunnen tenslotte de tijd niet anders controleren, als zand glipt hij door onze vingers soms – en als ik in de keuken ben, och wat maakt het uit hoe laat het is.

Vreemd, beter niet ermee naar een psycholoog gaan want dan gaan er allemaal Freudiaanse theorieen aan geplakt worden en mij deert het niet echt wat de achterliggende gedachten zijn van dit.

Ineens zie ik het schilderij van Salvador Dali, met allemaal de verwrongen klokken. We zijn eigenlijk allemaal een slaaf van de tijd vanaf het moment dat tijd een belangrijke rol in je leven gaat spelen en is dat niet bijna direct, dokters afspraken, al als baby, creche, school en werk.

Ik moet er maar eens mee gaan spelen, met dat idee van tijd.

En dat brengt me bij vrijdag en de dagen vooraf

Zondag begon het al, Ravyn was nog hier, wij zijn naar de film gegeaan, the Good Dinosaur, op het einde moest ze eventjes huilen toen de dino en zijn vriendje afscheid namen, ik had een pedicure en haar nagels werden gelakt, echt een meisjes dag, ik vond het heerlijk en rond 7 uur kwam April haar weer ophalen.

Maandag was ik moe, ik dacht, het is 4 dagen Ravyn dat dit doet maar 's middags begon mijn lip te jeuken en branden en binnen een mum van tijd kwamen de blaasjes, ja hoor, een koortslip, al sinds jaar en dag niet meer gehad en ineens zo ontzetten uitgeblust. Ik ging om 4 uur gewoon naar huis en ben twee dagen thuis gebeleven, heb me gewoon zie gemeld en uitgerust. In bed met sapjes, films en chocolade en op het einde van woensdag was ik weer bijna ok. Wat het is geweest, geen idee, geen verkoudheid verschijnselen, geen hoesten of niezen, gewoon helemaal moet en uitgeblust.

Nu was dit een emotionele week, met vrijdag de jaardag van Martin's overlijden en ik heb me wat afgejankt thuis in bed maar donderdag, de meest beladen (laatste dag vorig jaar) had ik het gevoel, ik moet gaan werken en morgen dan zie ik wel wat ik doe, ik had vrijdag vrijgenomen.

Het viel mee, nog niet 100% maar leuke dingen ook, ik heb weer alle cijfertjes gehaald, helemaal groen voor maand, kwartaal en he jaar 2015 dus de volgende bonus van 1000.00 komt eraan over een paar weken. Dat betekent dat ik alle bonussen gehaald heb in 2015, ik ben trots op mezelf !!

Donderdag nog maar weer denken, waar ga ik morgen naar toe, ik wilde niet naar een plek gaan waar we samen gelukkig waren, samen plezier hadden, dat is zo zielig als je daar dan nu alleen staat, zit, hangt en vooral in deze tijd van het jaar als het allemaal toch minder groen en uitbundig is.

In de auto naar huis veranderde de vraag van, waar ga ik naar toe naar, met wie wil ik de dag dorbrengen en nadat ik mezelf vroeg, wie zou me het gevoel geven het dichtst bij Martin te zijn was er maar een antwoord, Kelly !!

Kelly en Martin kenden elkaar als prille tieners al, hij was 12, zij was 14 toen ze elkaar leerden kennen, ze waren vrienden,m pas veel later kregen ze verkering, daarna trouwen en de kinderen en na 5 jaar huwelijk of zo, was het over en uit. Ze bleven maatjes, na die eerste jaren van pijn en verdriet, Kelly kreeg nog een kind, Darian, Martin trouwde opnieuw en ook dat liep mis, Kelly kwam Misty tegen en voelde zich in die relatie eindelijk helemaal op haar plaats en Martin, die kwam mij tegen en ook dat was wat hij al die tijd gezocht had (volgens Kelly). Hij zag haar geregeld, als hij de kinderen ophaalde en Darian was voor zijn gevoel evengoed zijn kind als de anderen, hij maakte geen verschil ofschoon hij niet haar biologische vader is. Kelly was de constante factor in zijn leven dus...Kelly kende hem beter als iemand anders.

Ik liet haar weten dat ik wilde komen, ze was vrij dus na een heftige nacht, met veel wakker liggen en vreemde dromen ging ik vrijdag morgen naar Georgia, met een beenham voor dinner.

Ik was er net voor de middag, Darian was al dagen daar met baby Josh en we gingen allemaal samen lunchen, het is fijn om te delen vind ik.

We hebben de hele middag gepraat, gelachen, gehuild en achter Josh aangerend en na het eten, de lekkere ham met rijst en sperciebonen, ben ik gewoon weer naar huis gereden om in mijn eigen bed te slapen.

Gisteren moest ik weer werken dus geen gestress op zaterdagmorgen.

Voordat ik ging had ik mijn haren kort laten knippen op wat krullen na, ik zal kijken of ik een foto kan maken, later.

Ook heb ik Martin's oude dikke winterjas en de zwarte das die ik voor hem gebreid had aan een man kado gedaan, hij zit altijd bij de Walmart gitaar te spelen, Hij ziet er niet vies of onverzorgd uit, hij heeft een bordje langs zich dat zegt, homeless en hungry

Hij was er erg blij mee, net als met de gebakken kip die ik hem in het weekend gaf, Sdusan deed er brood en water bij.

Ook had ik een grote draagtas met verse groentes en fruit afgeleverd bij Chris en Misty (Misty is de vrouw die gebeten werd door de spin en haar borst en bijna haar leven verloor). Ze hebben het moeilijk, zij kan nog niet werken, er staan operaties op het programma voor reconstructie (waar de borst zat is nog steeds een gat tot op haar ribben) en ook heeft ze grote problemen met evenwicht en motoriek daardoor. Ze hebben twee tienerzonen en ze was zo blij met mijn kado, ik had het alleen maar afgegeven, ik ga binnenkort echt op bezoek.

Wat is het simpel, leven met vreemde klokken en tijden en delen, wat voelt het goed.

Dat brengt me bij de Powerball trekking waar deze dagen iedereen over praat, het is een soort lotto en de trekking zijn twee keer per week, woensdag en zaterdag avond, gisteravond stond de jackpot op 900 miljoen dollars, je leest het goed en hij ging er niet uit dus voor woensdag spelen we voor 1.3 biljoen dollars, de hoogste prijs ooit. Je krijgt dat natuurlijk niet allemaal, de staat wil er een groot gedeelte van, je kunt kiezen voor een bedrag ineens, de helft of zo, of voor een groot bedrag en dan maandelijks een miljoen of zo.

Ik heb loten gekocht en doe dat weer voor woensdag maar ik weet eigenlijk niet of ik ooit zoveel zou willen, er zijn ook kleinere prijzen en het zou leuk zijn om wat extra's te hebben maar dan ook, als je heel veel hebt, kun je ook heel veel delen natuurlijk, denk je niet dat ik ineens een heleboel aanvragen om friends te zijn op facebook zou krijgen, hehe.

Zonder geld gaat het niet, heb je geen huis, geen vervoer en misschien alleen ramen noodles om te eten of afval uit de McDonalds afvalbakken. Ik heb dat nooit ervaren maar ik zie om me heen mensen die zo leven, soms is het het noodlot, heel vaak hier is het misschien een keuze voor sommigen maar ook het resultaat van alcohol en drugs. Je vervalt in een soort lethargie en ook dan is tijd zo onbelangrijk.

We begonnen met tijd en eindigen ermee. Voor sommigen is tijd alles omdat ze de kleine mooie en echt belangrijke dingen in het leven opzij schuiven voor de klok, voor meer en beter en sneller.

Voor anderen is tijd belangrijk omdat ze vast willen houden aan wat ze hebben, aan het leven want die klok tikt ongenadig door, je kunt het zand in de zandloper niet stoppen en niemand weet hoe lang je is gegeven.

Ik heb dat met Martin geleerd, waardeer elke minuut die je hebt want ineens, dan staat die klok stil en er is geen korreltje zand meer over en je wilt niet achteraf denken, had ik maar eerder geweten wat er is en was. Ik heb die spijt nooit gevoeld, wij hebben er voor 100% gebruik van gemaakt, de tijd ons gegeven.

Soms moet je als een kind zijn, in een veld met paardebloemen, blaas en zie de zaadjes wegvliegen naar een onzekere toekomst, genietend van de zon en de wind, geen klokken, geen zorgen voor morgen en met de zekerheid dat een van je ouders je oppakt en knuffelt en mee naar binnen neemt als het tijd is voor eten en bed, geborgen.

Op 13 januari is Patries Roberts jarig, van harte lieverd en een fijne dag gewenst met je gezin.

Liefs...Mariet xx

De beste wensen !!

ik wens je rozenblaadjes

op je levenspad

regen en ook zonneschijn

van alle koekjes wat

ik wens je chocolade

druiven en rozijn

meer glimlach en minder pijn

ik wens je hang naar perfectie

maar ook plaats voor kleine fouten

ik wens je zoethout en suikergoed

en heel veel drop, van die dubbelzoute

ik wens je alles

wat jij jezelf wensen zou

maar vooral veel liefde en respect

en veel mensen die zeggen of tonen

elke dag weer

ik hou van jou

Goeiemorgen lieve mensen

Allereerst wil ik natuurlijk iedereen een Zalig Nieuwjaar toewense, al het beste voor 2016 (moet er even aan wennen om niet meer 2015 te schrijven/typen zoals altijd) en dat jullie allemaal gezond en gelukkig mogen blijven maar als er drempels op je pad komen, dat jullie sterk zijn en hulp krijgen van lieve mensen om je heen om alles te meesteren.

Ik heb veel nagedacht tijdens deze feestdagen, niet dat ik uren de tijd had daarvoor maar je weet, soms komen de wonderlijkste gedachten op – ik geef Martin de schuld, meestal – en dan ga je denken, hoe deed ik dit allemaal, hoe ging ik hier mee om, wat als.

Natuurlijk is het feit dat het komende vrijdag een jaar geleden is dat hij overleed ook debet aan die gedachten, het laatste jaar heb ik heel vaak gedacht, de eerste Pasen zonder hem, de eerst Thanksgiving, de eerste Kerst maar dat is nu niet meer, na vrijdag wordt het de tweede en dat voelt anders. Ik voel me sterk, de kracht is er om gewoon door te gaan, die was er altijd alleen soms verborgen achter een gordijn van mist, van tranen, even de weg kwijt, dat zal niet veranderen maar ik kan er beter mee omgaan, niet meer meegezogen in een poel van puur verdriet maar vlindertjes om mijn bovenarmen, mensenvlindertjes die mee trekken om boven te blijven.

Een van die mensenvlindertjes is in de kamer, tv aan het kijken, ze beseft het misschien nog niet helemaal wat ze doet maar op een dag zal ze het allemaal snappen. Ze zei, als ik naar grandpa's pitcure kijk moet ik huilen, als ik over Martin praat worden haar grote groene ogen vochtig en dat alles is medicijn voor mijn gebroken maar helend hart.

Afgelopen week heb ik de uitslag van mijn bloedonderzoek van voor Kerst opgehaald, mijn cholesterol overall was gezakt van 256 naar 164 dus binnen de normale normen nu, alleen een van de leverwaarden is nog wat hoog, dat is een bij effect van Lipitor, de dokter heeft mij niet gebeld dus ik neem aan dat hij het niet alarmerend vindt, ik ga dus gewoon in april op controle zoals de afspraak was.

Werken was vreemd deze week, hectisch, heel druk maar ook de sfeer van, dadelijk is er weer een lang weekend, voor sommigen van ons dan. Woensdag kwam Ravyn al, haar moeder en Shawn zouden een weekend weg gaan maar waren allebei ziek dus ze kwam een dagje eerder, ik moest nog werken en zag uit naar een lang weekend met haar, nou dat heb ik geweten met die kwebbeltante, geen moment rust, een achtbaan, geen boemeltreintje zoals soms ook lekker is. Oudjaarsavond lagen we om 11 uur helemaal plat en uitgeblust, ik werd even om een minuut na middernacht wakker van al het knallen van vuurwerk, rotjes en pistolen in de buurt maar toen ik nieuwjaarsdag wakker werd was ik heerlijk uitegrust. Na een ontbijtje, Ravyn zei, ik ben ziek dus ik wil kippensoep en die kreeg ze ook, gingen we. We vertrokken naar mijn werk, Kim en een paar anderen moesten werken dus ik verraste ze met Dutch applepie met caramel drizzles, daar gingen Ravyn en ik bij Diana en Edwin Happy New Year wensen, met een lekker bakkie koffie en een zelfgebakken krentenbol, heerlijk !!!

We wilden erna naar de Aldi maar die was dicht, ook mijn favoriete plantenwinkel was gesloten dus even stoppen bij de pottery place, wat leuke spulletjes voor huis en tuin, Walgreens voor kerstsnoep en versiering (70% korting is altijd leuk) en toen weer naar huis. De rest van de dag, lekkere zelfgemaakte tomatensoep met brood en films en weer op tijd het nestje in.

Gisteren, zaterdag stond een tripje naar Ocala met een bezoek aan tante Bertha op het menu. We vertrokken al op tijd, 8.15 want het is bijna 3 uur rijden, we stopten in Starke bij de Krystal's zoals altijd voor een snel ontbijtje en het was bijna 12 uur voordat we aankwamen want onderweg was die ene yardsale waar dat leuke kastje stond dat ik al jaren wilde, al wist ik het niet voordat ik het zag. Het is een laden kastje, ivoor en past perfect op mijn badkamer.

Bij tante Bertha aangekomen kwamen we er dus achter dat mum vergeten was om haar te vertellen dat we kwamen maar ze vond het niet minder leuk al voelde ze zich niet echt goed. Ze is jonger dan mum maar heeft veel gezondheidsproblemen, ze heeft darmkanker, heeft ook problemen met haar hart maar heeft een spirit, ongelofelijk. Ik had haar tomatensoep en maisbrood meegenomen, ze kan namelijk niet goed bijten (gebit nooit in). Na Ravyn de tuin te hebben laten zien en het bos erachter (kom oma, we gaan avonturen vinden in de wildernis) gingen Myra en ik eten halen bij St. John's Seafood, voor iedereen en we hebben heerlijk gesmikkeld van de garnalen (een keer zondigen mag vind ik) en de gepofte aardappels en het appelmoes met kaneel. Het was weer zo drie uur, onze normale tijd van vertrekken want het is tenslotte ook drie uurtjes terug rijden en Ravyn viel als snel in slaap op de achterbank van de truck. In Starke op de terugweg (klein uurtje van huis) stoppen we altijd voor ijs of een milkshake, lekker al was het frisjes genoeg voor een trui en het was al donker aan het worden toen we thuis aankwamen. We gingen nog eventjes uit met Susan daarna want Thomas (collega) texte me dat Big Lots in Argyle Hollandse peperkoek en stroopwafels verkocht en Ravyn moest toch nieuw ondergoed hebben dus dat ging fijn samen.

Ravyn met Dixie

poederdons struik

tante Bertha's eikenboom, Martin's favoriete klimboon toen hij een jongetje was

Vandaag komen ze haar weer ophalen, geen idee hoe laat dus we zullen zien wat we nog doen, het regent, is donker zelfs nu on 10.00 uur en koel, ik denk zo'n 12 graden. Ik zal haar missen na vandaag maar ze komt snel weer terug als ik een heel weekend vrij heb en dan gaan we naar kelly zoals eigenlijk de bedoeling was maar ik had dat afgezegd, Raini, Star en Darian met de baby wilden ook gaan en ik vond dat veel te druk voor Kelly, ze was het volkomen met me eens en zegde iedereen af, tijd dat ze wat rust kreeg na het overlijden van haar moeder en haar eigen lichte hartaanval.

Vrijdag heb ik vrij, ik weet nog steeds niet wat ik wil, iets wat Martin en ik samen zouden gedaan hebben misschien, ik laat mezelf wel verrassen

Vivienne is vandaag jarig, proficiat meid !!!!

Groetjes en liefs....Mariet