Flower power

Zjwoele, heite nachte
rame aope, wagewied
daekes op unne sjtapel oppe grondj
en toch waere wae de hets neet kwiet

mugge maakt det eg niks oet
det ich lig te zjweite
den kenne ze mich nog baeter vinge dus
laot eur gezoem mich weite

maar weer ens op
de ventilator dreijt volle pulle
vers water in un glaas
hot hotter, hotest
der is gen Amerikaans waord veur zjwoele


hallo lieve mensen


Kun je het geloven, we zijn aan de laatste loodjes van juli bezig en beide kanten van de oceaan zuchten onder een zinderende hitte, heel gewoon voor ons, het is nog lang niet op zijn heetst, dat wordt waarschijnlijk geserveerd in augustus maar voor jullie is het wel ongewoon en ik wens iedereen dan ook veel sterkte.

Er kwam een stevige storm op ons af, Dorian maar ineens is hij helemaal uit elkaar gevallen op de oceaan halverwege tussen Afrika en Amerika en de bedreiging is weg.

35 Jaar geleden was ik hoogzwanger van Rob, de laatste week voor zijn geboorte was ik in het ziekenhuis, hij was overtijd en in die tijd was inleiden nog niet alledaagse kost dus eerst een week testen en toch hopen dat hij vanzelf zou komen maar Robje bleef zitten waar hij zat dus. Ik moest trappenlopen en het was heet, er was geen airco en in 1978 waren de regels nog heel strikt, bezoekuur betekende in je bed onder de dekens. Het ziekenhuis in Tegelen (ik kwam er in december nog langs) werd gerund door nonnen en we hebben wat moeten discussieren zodat we de dekens af konden en we alleen onder een laken lagen. Ik herinner me een keer, ik wilde douchen en kon geen handdoek vinden op de kar. De kastdeuren stonden open en daar waren stapels, ik pakte er eentje uit de kast en laat nu net zo’n zuster om de hoek komen en daar kreeg ik me toch een standje van !!

Op 2 augustus werd dan eindelijk Rob geboren en dat betekent, hij wordt 2 augustus 35 jaar, hieperdepiep lieve zoon en een hele fijne dag gewenst met je meisjes XXXX


De Engelse troonopvolger is er ook dus hebben de paparazzi weer een beetje rust, ook hier werd het nieuws op de voet gevolgd, Amerikanen zijn gefascineerd door de adel en koningshuizen want die hebben ze hier natuurlijk niet. Het enige voor hen wat het dichtsbij komt is hun schaar van beroemdheden in de muziekwereld en van film en tv.

Gisteren hoorde ik het droevige nieuws van het overlijden van JJ Cale. Deze bluesmuzikant is altijd heel erg trouw aan zichzelf gebleven en was brilliant op een hele eenvoudige manier denk ik. Zijn Magnolia heeft voor mij heel veel herinneringen dus ga er maar even voor zitten. Zijn bekendste nummers werden eigenlijk de grootste hits door vertolkingen van andere mensen zoals Eric Clapton met Cocaine en Lynyrd Skynyrd met Call me the breeze.

Nadat ik in 2002 Martin leerde kennen via spinchat en ook contact had met Gordon uit Canada besloten we een keertje te voicen via Yahoo Messenger. Daar hoorde ik Martin’s stem voor de eerste keer en we spraken een uur lang over muziek. Martin speelde bas en Gordon zong Magnolia voor mij. Hij heeft een stem die heel veel op JJ Cale’s stem lijkt en ik vond het geweldig.  Het liedje past perfect bij een zwoele zomeravond, jammer genoeg heeft P&M het niet in hun verzameling dus kon Brigit het vanmorgen niet draaien (maar weer een cdtje maken dan?). Ik heb Gord nog altijd op mijn facebook en hoor sporadisch van hem, hij is een vrije geest en ook hij bracht heel wat nieuwe muziek in mijn leven.


http://www.youtube.com/watch?v=M_O4V2uC1dQ


Op het werk is de spanning soms te snijden. Wij luisteren dus naar gesprekken van collega’s en nu zijn de regels totaal aangescherpt. Ze moeten, als ze de pop up krijgen aan de klant Uverse aan bieden. Doen ze dit niet resulteert de eerste misser in een waarschuwing, de tweede keer wordt er aantekening in hun dossier geplaatst en bij de derde opgemerkte misser is het einde verhaal, ontslag dus. Je kunt je dus voorstellen wat een druk er op ons rust, wij moeten ons werk doen, het rapporteren en dat kan uitdraaien op een collega die zijn baan verliest. Doe ik het niet, dan doet het iemand anders, ik ben er helemaal niet blij mee maar aan de andere kant, als iedereen doet wat er van hun verlangd wordt, is er niets aan het handje toch.
Door deze nieuwe regels zijn er afgelopen week drie mensen ontslagen en twee hebben ontslag genomen omdat ze niet met deze druk konden omgaan.

Een andere druk komt van de onderhandelingen over het nieuwe contract met de bonden, at&t wil doordrukken dat de mensen in de Uverse centra die nu als job title Tier 2 hebben terug gaan naar Customer Assistant want mijn officiele titel is, dat betekent 60 % minder salaris  en je kunt je voorstellen dat iedereen op zijn achterste benen staat en er alweer over staken gesproken wordt. Er komt weinig nieuws over de onderhandelingen, wat de stand van zaken is, alleen wat doorsijpelt door de  onofficiele kanalen. Heel wat mensen zijn met name naar Texas verhuisd voor dit betere loon en voelen zich, terecht, nu uitermate in het ootje genomen.

Dinsdag hadden we een afspraak bij een dokter die opgezet was, zo’n drie weken geleden door een soort huisartsenpost. Maandag avond kreeg Martin een voicemail, een onsympatieke doktersassistente stem verklaarde dat ze geen afspraken van dergelijke posten aannamen, ze kenden het centrum niet, blah blah en als hij toch kwam moesten we 425 dollars betalen want de verzekering betaalde in dat geval niet. Doordat dit berichtje aan het einde van de dag kwam konden we niks meer, ik kon mijn vrije dag niet annuleren en we konden ook niet meer terugbellen. Dat betekende ook dat de testen die het centrum al deed, de kweek en zo allemaal voor noppes was geweest.

Dinsdagmorgen om 9 uur hing ik aan de telefoon met de verzekering en een vriendelijke jongedame legde het me haarfijn uit. Nee, we hebben geen doorverwijskaartje nodig van een huisarts maar als de specialist wilde kon hij dergelijke patienten weigeren en er is niks dat zij dan kunnen doen (stomme regel vind ik, ja of nee, geen grijze area nodig !). Zij adviseerde om naar een internal medicin praktijk te gaan en vertelde me waar de lijst was op internet met dokters die mijn verzekering accepteren. We vonden er eentje niet zover van hier en ik kon voor donderdag morgen een afspraak maken. Ik moest wel even flink praten toen ik hen belde want de dame dacht zeker dat we voor pillen kwamen en zei eerst dat de dokter niet accepteren zou omdat we geen huisarts hadden. Ik kon haar toch ervan overtuigen dat dit nu net is wat we zoeken, een huisarts maar dan voor het binnenwerk en eindelijk had ze me door. Donderdag morgen om 9 uur zaten we in de wachtkamer en na eerst 6 bladzijden papierwerk te hebben ingevuld kregen we rond half elf de dokter te spreken. Hij deed wat onderzoekjes, hart, longen, kloppen en luisteren en vertelde dat Martin lichtelijk uitgedroogd was (!) terwijl hij volgens mij toch veel drinkt. Ook was hij veel te licht (dat zag ik ook wel), hij weegt nog maar 150 pond, zo’n 68 kilo – met kleren en schoenen aan – en dat is met zijn 1.95m veel te weinig.  De dokter wilde dat we bloedonderzoek gingen doen en een catscan en we hebben een vervolg afspraak voor 9 augustus. De bloedtest kon niet gelijk, dat moet op nuchtere maag en voor de catscan hebben we eerst toestemming nodig van de verzekeraar en moet een afspraak gemaakt worden dus nu maar wachten tot we groen licht krijgen van AvMed. Maandagmorgen gaan we voor het bloed, ze openen om 6.30  ‘s morgens dus dat wordt vroeg op en dan kan ik gewoon om 9 uur op mijn werk zijn.

Wil ik weten wat er aan de hand is, ja en nee. Ja omdat we dan tenminste iets weten en er hopelijk iets aan gedaan kan worden. Nee want ik ben zo bang dat er niks aan gedaan kan worden als je begrijpt wat ik bedoel. Hij heeft pijn, de hele dag, de pillen die de dokter voorschreef doen helemaal niks en de dokter weigerde voor te schrijven wat zou helpen.
Ik houd me vast aan de simpelste dingen, een kolibrie in de vroege ochtenduren, mijn mandarijnen boompjes, een kus in mijn nek, onverwacht en zoet, foto’s van mijn prachtig mooie kleindochters aan het strand, een meisje met mijn ogen en blonde krulletjes die voorzichtig verschijnen in haar nekje en die ineens baby af is.


Over 2 uurtjes gaan we naar een huis kijken, we hebben een afspraak met de makelaar, weer een andere trouwens want van Pravesh heb ik niks meer gehoord. We hadden twee huizen op het oog, eentje was al onder contract, die is nog vrij. Het is grasgroen geverfd, we konden niet door het hek dat afgesloten was met een groot slot dus geen idee wat er aan de achterkant is behalve het beetje wat we kunnen zien op de foto’s en google earth. De buurt is goed dus ik ben benieuwd. Als we het kopen ga ik madeliefjes en vlinders op de muren schilderen !!


http://www.flexmls.com/cgi-bin/mainmenu.cgi?cmd=url+other/run_public_link.html&public_link_tech_id=zr67yqb12j2&s=14&id=1&cid=1


Ine vertelde me dat een paragnost aan Janine had verteld dat mijn vader zich aan ons toonde in de gedaante van een duif en moeder als een vlinder. Nu is dat met die duif al zoiets. Jaren geleden vroeg een paragnost mij op een sessie bij P&M of mijn overleden vader iets met duiven had. Ine en ik moesten toen lachen want papa hield niet van duiven, de duiven van buurman Geraedts aten altijd zijn pasgezaaide erwten en bonen en hij was altijd bezig met ingenieuze plannen om ze daarvan te weerhouden. Bij de begrafenis van mijn moeder op het kerkhof vloog er een duif mee toen we de kist naar buiten brachten en twee dagen later had ik ineens een duif op mijn schoot, dat verhaal heb ik verteld in een blog.  Dit alles resulteerde in een beeldje van een duif dat Ine op hun graf plaatste en nu komt dus, bij een andere paragnost weer die duif ter sprake, curieus of wat.

Ik denk dat buiten wat dit alles betekent, we allemaal iets hebben om ons aan vast te houden als het moeilijk is, voor sommigen zijn het grote dingen, voor mij zijn het maar kleine zaken, iets wat ons vertelt dat dit leven zin heeft, dat het niet ophoudt na de dood, dat er meer is dan leegte en donker en dat degenen die ons voor zijn gegaan ons nog zien en horen en over ons waken. Het is natuurlijk ook wel zo dat ik dit leven leef en zelf beslissingen moet nemen, consequenties moet aanvaarden en moet roeien met de riemen die ik heb, ik geloof niet echt dat er van bovenaf wordt ingegrepen. Wonderen gebeuren ja, maar ze gebeuren ook voor mensen die niet gelovig zijn, ze zijn niet alleen gereserveerd voor katholieken of andere gelovigen. Een kaarsje opsteken, bidden, het geeft kracht maar die kracht komt ook uit jezelf als je er maar in gelooft.

Dat was weer eens diep, ik weet het maar het moet er soms uit en morgen is weer een nieuwe dag met nieuwe kansen.

Vandaag is Tim jarig en ik wens hem en Sabine een hele fijne dag !!!
Houd allemaal het hoofd koel en tot schrijfs !!

Mariet xxxxx