Kiek ze
toch weer gaon
wat is ut un plaetje
ut keunings paar, de borst veuroet
en ach, ut bord gedrage door un maedje
de vogel
deraaf, de bölkes neer
idder jaor opniej ut beste bein veroet, weer
hoapelik sjient de zon en sjuut nemes der
naeve
7 waeke OLS, det zow mich ens get gaeve !!!
Hallo lieve
mensen
Ik had even
een uitslaapmorgen nodig want ik heb een pittige week achter de kiezen.
Letterlijk met een tandarts bezoek op vrijdag maar het geheel begon natuurlijk
afgelopen zondag toen ik samen met Susan, Angie en Rheannon rond 10 uur ‘s
morgens richting strand reed. Het was al een tijdje geleden dat ik de oceaan
zag en het zand tussen mijn tenen voelde. Het was niet echt druk, je kunt de
drukte niet vergelijken met de Nederlandse stranden op een zomerse dag.
Natuurlijk hebben wij allereerst veel meer zomerse dagen hier, dit strand waar
we naar toen gingen heeft parkeerplaatsen maar je mag ook op het strand
parkeren en daar wordt dan ook vollop gebruik van gemaakt, trucks met tenten,
barbecues en hele kuddes ligstoelen. Het water was lekker, mensen hier vinden
het al snel koud maar die weten natuurlijk niet wat koud water is. Ik had niet
mijn badpak mee, het past niet echt goed meer en ofschoon hier de mensen niet
echt kieskeurig zijn over wat ze dragen ben ik het wel. Ik zwem amper dus zover
was een badpak niet hoog op mijn lijst. De dames hesen zich wel in badpak en ik
liep wat in het water met mijn blote voeten en wandelde met Susan rond de
rotsen terwijl Rheannon zandkastelen bouwde. Ik geloof dat ik verder in het
water ben gelopen, tot mijn knieen, dan Susan. Na een uurtje hadden we het wel
gehad en reden naar de andere kant van de duinen. Daar was een soort
binnenmeertje, geen golven, die zijn voor mij DE attractie van zee en strand
trouwens, maar hier kon Rheannon zwemmen zonder angst te moeten hebben voor
haaien. Je kunt hier een kilometer de oceaan inlopen zonder helemaal onder te
gaan maar er zijn wel haaien in dat lage water en wekelijks wordt er wel iets
van op het nieuws gemeld, dat iemand is gebeten.
 |
| de Atlantische Oceaan |
 |
| Susan |
 |
| uitnodigend !! |
 |
| duinen |
Er was maar
een klein strandje en er waren honderden ronde gaatjes in het zand alsof iemand
rondgelopen had met een wandelstok en her en der geprikt had. Ik vroeg me net
af wat dat was toen ik uit een ooghoek even verder op kleine beweginkjes zag. De
gaatjes zijn de holletjes van krabben, piepklein, de afmeting van een knikker
die zijwaarts schuifelen en zodra ze iets zien in het holletje kruipen dus je
moest heel stil blijven staan en ja hoor, na een minuut kwamen ze er uit
gekropen en kon ik zowaar een foto maken.
Terwijl
Angie en Rheannon zwommen vermaakten Susan en ik ons, zittend op een stuk
drijfhout, kijkend naar de mini krabjes. Op weg naar huis gingen we nog aan bij
Kingsley Plantation dat op weg naar huis lag. Het is een van de laatste plantage
huizen nog in de originele staat, een prachtig landgoud op een eiland aan de
rivier. Het was ondertussen gaan regenen dus net op tijd weg aan het strand en
we moesten schuilen, dat deden we in het winkeltje op de plantage waar de
aanwezege ranger dame ons de geschiedenis van de familie vertelde. De plantage
eigenaar , een Engelsman trouwde met de 13 jarige Anna, een slaaf die bij vrij
maakte en ze leefden samen op de plantage. Hij plantte een tropische tuin aan
voor haar en zij runde de zaak voor hem. Toen Florida Amerikaans werd (het was
voorheen Spaans) moest Anna en haar kinderschaar verkassen want opeens kon zij
volgens de wetten niet met een blanke man getrouwd zijn en ze gingen naar
Haiti. Toen haar man overleed en een testament achterliet moest ze terug komen omdat
zijn familie het aanvocht. Omdat het echter al onder Spaanse wet opgesteld was
kreeg zij zijn bezittingen toegewezen, ze bleef deze keer en overleed in 1870.
 |
| Kingsley Plantation |
Het huis,
de keukens en de slavenhuisje staan er nog steeds, er is een kleine tuin met
planten die op het landgoed werden verbouwd en ook wonen er twee gopher
turtles, landschildpadden die een hol graven
 |
| kreek op Fort George Island |
 |
| Rheannon poseert |
Thuis aangekomen
kwam ik erachter dat ik flink verbrand was, met name mijn nek en schouders
gloeiden. Ook was ik ‘s morgens al wakker geworden met pijn in mijn keel en
ondanks de frisse zeebries was dit erger geworden, ook was mijn neus verstopt
en had ik daarvan een leuke hoofdpijn. Douchen en naar bed, dat was het
antwoord want tenslotte kwam maandag = werkdag eraan. Het was afzien , die
eerste werkdagen, niezen, snotteren, hoesten en verbrand is niet zo’n
combinatie, eerlijk gezegd. Daarbij Martin die ontzettende last had van zijn
ingewanden. Hij is bijna 10 kilo afgevallen in de laatste weken en is echt vel
over been.
Met wat
capsules en ook zout water om mijn bijholtes te spoelen ging het elke dag wat
beter en donderdag, 4th of july, kon ik al weer een beetje genieten
van de twee vrije dagen.
Stephanie
is ook weer terug van vakantie in Dortmund en brach Milka chocolade meet terug
en ook een salami worstje dat ze meesmokkelde in de koffer. Mag natuurlijk niet
maar ze had er twee en terwijl ze stond te wachten tot haar koffer ge Xrayed
werd op de luchthaven zag ze een grijns verschijnen op het gezicht van de man
die de inhoud van die koffer op zijn scherm zag. Ik denk niet dat hij dacht dat
het worstje waren maar wat anders, ik laat aan jullie fantasie over wat hij
dacht dat hij zag !!!
Doordat
Martin zich helemaal niet lekker voelde en veel pijn had was onze Independence
Day rustig, jammer genoeg verregende het vuurwerk een beetje. Vrijdag had ik om
half twaalf een afspraak voor de eerste gebitsreininging bij de tandarts. Ik
vertelde haar van mijn verandering van planning, nog geen gebit, Martin’s
gezondheid gaat even voor, hij moet naar een dokter en ik kan niet alles
tegelijk. Ik heb geen pijn en mijn happertjes kunnen nog best een paar maanden
wachten dus schoonmaken, op 27 juli de andere kant en het gaatje dichten en dan
zien we wel weer. Ze waren er niet echt gelukkig mee maar kunnen niet veel
inbrengen, het is tenslotte mijn keuze. Het
reinigen was heftig, ik had het al een paar keer in Nederland laten doen, best
wel pijnlijk. Hier werd echter verdoofd, eerst met gel op het tandvlees, toen
een paar spuiten die ik totaal niet voelde maar het was niet pijnvrij toen ze
begon te drillen en te krabben. Achteraf viel het erg mee en toen de verdoving
was uitgewerkt waren alleen mijn kiezen een dag gevoelig met bijten.
Gisteren
weer werken, van 8 tot 5 en de dag ging snel voorbij.Vandaag is het na een
aantal dagen regen weer droog en zonnig maar ook warm, ik ben van plan helemaal
niks te doen, zit lekker aan mijn laatste kop koffie en ga zo dadelijk voor
Martin een sausage biscuit halen bij Hardee’s, dat is een biscuit met een mini
hamburgertje. Vanavond eten we leftovers, chinees en kip.
Morgen op
het werk een nieuwe taak, het red flag team houdt op te bestaan en wij waren
dagen onzeker of we terug moesten naar ons team, Laura en Gina werd dat al
verteld maar woensdag kwam opeens Joe ons vertellen dat we wat nieuws gaan
doen, nog niet zeker wat, allemaal erg wazig maar dat zien we morgen wel weer.
Het belangrijkste, niet terug aan de telefoon en extra dollar blijft per uur.
Ik wens
jullie allemaal een fijne week en tot schrijfs !!! Jan en Ruud, een fantastische reis gewenst
door de USA, ik verheug me al op het verslag en de foto’s.
Liefs van
Mariet xxxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten