Wij volgen de sterre

De laatste flarden mist
Verdreven door de Morgen zon
Spaans mos
Doordrenkt met dauw
Blijft achter in de bomen
ik denk aan jaren terug
En moet weer eens bekomen
Van het verlies op die maandagmorgen
Dat telefoontje, dat mij toen brak
het voelde als verdrinken
In een ijskoud wak
Papa is dood
Hij is net overleden
Vandaag voel ik de pijn
destemeer
Vandaag brengt me terug
Naar het verleden

En ergens in het universum
Glimlacht mijn Vader naar mij
Terwijl hij de hand van mijn moeder streelt
Teder
Zoals altijd

Lieve mensen

Afgelopen maandag 9 december was het 17 jaar geleden, ook op een maandagmorgen dat we een telefoontje kregen van Hay. Hij had de hele nacht bij papa gewaakt, hij loste mij om middernacht af. Ik had bij hem gezeten van 16.00 tot middernacht, met hem gepraat, zijn hand vastgehouden en voor hem gezongen. Papa was al heel ver weg toen en het was heel sereen, heel vredig maar toch, je hoopt op een wonder al weet je dat het tot een einde komt. Toen ik het bericht kreeg was hij net overleden. We reden naar het ziekenhuis in Venlo en met dat begon een week van herinneringen, heel veel tranen maar ook dankbaarheid voor de man die papa was. Die avond mochten Ine en ik helpen met de afscheidrituelen van wassen, aankleden en dat was fijn om te doen.

Op vrijdag de begrafenis, heel erg koud, dat herinner ik me maar heel veel warmte van familie en vrienden, ik herinner me hele dikke knuffel van John die ook alweer een paar jaar overleden is.

Op deze maandag had ik het er erg moeilijk mee en bleef thuis, veel tranen, dit gedicht dat me weer aan het huilen maakte., Het is zo vreemd, ik schrijf het alsof het niet persoonlijk is, als een buitenstaander en als ik het dan lees als het klaar is, treft het me als een moker en komen de tranen.

De rest van de week, weer moeilijk, het is die tijd van het jaar waar alles teveel is. Op donderdag kon ik eerder naar huis, op vrijdag ging ik eerder naar huis.

Ik heb veel geschreven deze afgelopen week, mijn jaarlijks kerstgedicht maar ook een paar over vroeger en die kunnen jullie de komende weken wel lezen.

Slapen ging moeilijk, teveel in mijn hoofd plus een kat die denkt dat het tijd is om buiten te spelen, 2 uur in de morgen.

Ik heb de laatste dagen veel kerst films bekeken, natuurlijk is Amerika het land om dat te doen, je weet hoe ze eindigen voordat ze beginnen, altijd een vader, weduwnaar meestal met een of meer kinderen, een vrouw die eigenlijk wat anders wil maar toch kiest voor de mand met kids, dan krijgen ze ruzie om iets idioots en vijf minuten voor  het einde komt alles goed.

Het is gezellig , lichtjes aan, warme koffie, chocola want bijten gaat niet maar het smelt in je mond (ik moet weer een nieuwe pak choco lollies van Aldi kopen, ik had ze gekocht voor de kids maar ze zijn op).

Nu was ik dat niet alleen, Julius had er ook een paar, hij kwam een nachtje slapen donderdag, Raini nam hem mee naar haar vriendin Christina en Juju zei steeds, ik wil naar oma, lief he.

Gisteren heb ik dus de hele dag in pyama lekker relaxed, de was gedaan want het was heerlijk buiten net als nu, blauwe, lucht, zon en een aangename 21 graden.

Lekker gekookt 's avonds, saffraan rijst met kip met kerry en kokosmelk, geserveerd met mandarijntjes en meer dan genoeg over voor vanavond.

Ik moet gaan kijken voor verhuisdozen, ik heb er 28 nodig, heb er al twee. ze zijn 1,50 per stuk dus dat is te doen. Ik moet ook lijsten gaan maken, wat ik elke doos komt maar ik denk dat ik nog even wacht.

Vrijdag speelt VYNL in Middleburg en ik heb 's middags vrij gepakt, het is de laatste kans om vrij te nemen voor het einde van het jaar, de kerst en de nieuwjaarsweek werk ik voor het callback team, heerlijk rustige afsluiting van het jaar.

Dan is er op oudjaarsavond het optreden in Keystone, dan werk ik tot 18.00 dus dat wordt haasten, het begint om 8 maar ik moet een uur rijden.

Kerst zijn we uitnodigd door Nancy, Darian's schoonmoeder voor het kerstdiner, geen eigen bijdrage en ik ga in style. Ik heb de laatste weken een heleboel spullen van Wish besteld, heel leuke simpele kleding, broeken, blouses en krijg veel complimenten op werk over mijn nieuwe stijl. 

Vrijdag draaide er een documentaire in een bioscoop in Five Points, het oudste district van Jax met veel antiekwinkels, restaurantjes en de oudste bioscoop. Het was de premiere voor : The last 72 hours of Lynyrd Skynyrd gemaakt door Gene Odom. Gene is een van de survivors van de vliegtuig crash in 1977 en was persoonlijk bevriend met Ronnie van Zant. Ik ontmoette hem een aantal weken geleden tijdens een VYNL gig en kocht zijn boek. Het was uitverkocht, vrijdag dus ik heb de dvd op amazon besteld.

Zaterdag avond belde Gene me op, hij had van Edward, mijn Nasa vriend, gehoord dat ik interesse had in zijn persoonlijke toer, westside en Green Cove's hellhouse, waar de band oefende en waar ook Joe's band een onderkomen had. We gaan een datum prikken in het nieuwe jaar, misschien in maart, misschien eerder en ik verheug me erop. Hij vertelde me, weer, dat hij het volgend jaar naar Nederland komt, naar vrienden in Bergen op Zoom en wil me dan ook zien, voor koffie of zo.

Zou het misschien mogenlijk zijn iets op te zetten met P&M radio, wie weet !!! 

Ik ga lekker shoppen voor kerst lekkers, proeven bij Cosco's en wie weet misschien koop ik wel een hele grote doos chocolade koekjes, nu kan het nog

Liefs van Mariet