Van wat was en is...

Vandaag twee jaar

was dat pas gisteren

soms lijkt het al een eeuwigheid

dat jij de drempel over stapte

met jou raakte ik een deel van mijn hart kwijt

maar liefde is oneindig

zo groot en ook zo sterk

de band wordt nooit verbroken

dat is wat ik elke dag weer merk

soms komen nog de tranen

maar jouw glimlach, die nooit vervaagt

die laatste blik, dat laatste moment

is wat al mijn duisternis verjaagd

Goeiemorgen lieve mensen

Twee jaar geleden, op een ijskoude donderdag morgen verloor ik mijn lief en vandaag werd ik wakker op die tijd en ik dacht, het is goed. Vervaagd schijnt het immense gevoel van verdriet en wat blijft is een glimlach, weliswaar met een leegte in mijn hart maar ook met de wil, ik moet door want er is nog zoveel in dit leven dat ontdekt en gekoesterd moet worden. Ik draaide me nog eens om onder mijn warme dekens want ja, ook vanmorgen is het ijskoud, de daken en het gras zijn wit en de katten willen naar binnen, ik viel direct weer in slaap en werd later wakker met een warm poezenlijfje tegen me aan maar dat vertel ik later.

Vorig weekend was ik in Georgia, met Ravyn en we bleven tot maandag laat middag, het was gezellig en chaotisch want, er was een nieuwe hond die Misty zondag morgen ophaalde van een adoptie home.

Ze is een mix van Duitse herder en nog wat, 5 maanden oud en lekker klungelig. Na uren over een naam te hebben gepraat werd het in eerste instantie Savannah, mijn idee maar ondertussen is dat geloof ik weer veranderd , in wat...geen idee.

Toen ik maandag met Ravyn en Ian die maandag door Misty was opgehaald weer naar huis reed was ik weemoedig. Een einde aan een heerlijk weekend, druk ja met de kinderen en de honden en katten maar ik was er gewoon ook een keertje twee uur tussenuit geglipt en heb heerlijk rondgereden, genieten van de stilte. Twee dagen mijn eten plus de traditionele Nieuwjaars dis, gekookte varkenshiel met black eyed peas en collar greens, een soort andijvie.Dit moet je eten voor geluk en voorspoed dus dat deed ik ook ofschoon de andijvie, nee niet mijn ding.

Dinsdag begonnen we aan nieuwe werkweek in het nieuwe jaar, terug naar nul met alle cijfertjes.

Mijn jaar 2016 was helemaal groen, superjob zoals mijn manager zei en het lijkt dat mijn bonus ook goed is, we zullen zien in februari als het in mijn loonzakje zit.

Het was superdruk, de hele week, veel code red, veel lastige klanten en ik nam gelijk wat uurtjes vrij als we even niet code red waren, op dinsdag twee en op donderdag maar liefs 5. Het was Darian's verjaardag en ik had een slechte nacht gehad, sliep om 2.30 nog niet en werd om 6 uur weer wakker van het gegil van de kids. Raini had voor Darian een verjaardags etentje gekookt en Kelly, Misty en de kids kwamen vanuit Georgia. Ravyn was er nog steeds ofschoon de afspraak was met April dat ze haar al op maandag zou ophalen maar dat werd elke dag weer met 24 uur verlengd.

Vrijdag was tandenbijten, geen extra vrij en na twee late diensten, tot 10 was ik dolgelukkig dat het weekend er was ofschoon ik niet echt wist wat ik met dit weekend aan moest, met de herinnering aan twee jaar geleden en zo.

Gisteren was het regenachtig en na de regen kwam de kou, naarmate verder in de dag werd het steeds kouder dus een lekker vuurtje in de open haar en gewoon relaxen in pyama totdat Raini boodschappen wilde doen. Ik dacht , tijd voor lekkere uiensoep en ik maakte een redelijke pan, is helemaal op, met geroosterd bruin brood en kaas vond iedereen het heerlijk en ik bracht Susan ook een dampende kop die gelijk verorberd werd.

Ik had een paar dagen geleden op een facebook pagina een post ontdekt, een mevrouw zocht een thuis voor twee poezen, twee zusjes, graag niet gescheiden en ik reageerde voordat ik er erg in had. Een witte met oranje die precies als een volwassen versie van Charlie was en een donkere.

Gistermiddag kwam ze met haar dochter en de poezen. Het was hartverscheurend, ze was verhuisd en de mensen waar ze nu mee samenwoonde, warenb allergisch dus de katten moesten weg, de dochter huilde, heel zielig.

Scarlett en Melly (ik heb ze andere namen gegeven) worden in april twee, ze zijn gesteriliseerd en hebben alle shots gehad. Melly, de witte, vond al snel een warm plekje in mijn klerenkast in de slaapkamer en heeft daar de nacht doorgebracht maar Scarlett zat onder bank in de kamer en kwam er niet uit. Tegen half elf gisteravond kwam ze ineens tevoorschijn en sprong op mijn schoot dus ik nam haar mee naar de slaapkamer. Ze sliep op mijn bed.

Zo zie je maar weer, soms komt er iets op je pad wat er moet zijn, ik ben blij dat ik gewacht heb en niet meteen een nieuwe kat genomen heb, deze twee hadden een goed thuis nodig en we zien wel hoe dat gaat, ze hebben elkaar en dat is alles wat telt.

Ik ga weer terug naar de woonkamer want het is bar koud op mijn slaapkamer, buiten schijnt de zon en zo meteen gaat de was op de draad. Ik ga later boodschappen doen met Susan denk ik en Todd natuurlijk en dan zien we wel voor de rest van de dag.

Het nieuwe jaar is begonnen en het wordt een super jaar, ik voel het en ik omhels dat gevoel.

Liefs van Mariet