Het
circus is bijna voorbij
De clowns kunnen de arena verlaten
En ophouden met het publiek te vertellen
Waarom ze die ander zo haten
En wie er ook wint, de zege is zuur
Het wordt nooit meer als tevoren
Met alles wat is gezegd en gedaan
Is er heel veel verloren
De clowns kunnen de arena verlaten
En ophouden met het publiek te vertellen
Waarom ze die ander zo haten
En wie er ook wint, de zege is zuur
Het wordt nooit meer als tevoren
Met alles wat is gezegd en gedaan
Is er heel veel verloren
Goeiemorgen
lieve mede wereld bewoners,
Op 6 november
2016 schreef ik bovenstaande regels en ik hoopte dat het niet waar
zou worden maar nu, al binnen twee weken na deze nieuwe president is
de wanhoop groot en de hoop vermindert elke minuut met maatregelen
die wreed zijn. America first, ja maar ten koste van wat. Ik las
gisteren dat de laatste keer dat de Amerikaanse grenzen gesloten
werden voor vluchtelingen in de jaren veertig was en als dat toen
niet besloten was, zou Anne Frank nu een 77 jarige schrijfster zijn
die in Boston leeft, haar vader's visum aanvraag werd van de tafel
geveegd door de maatregel die toen genomen werd voor Joodse mensen
die uit Nederland en andere landen wegwilden, alleen omdat ze banden
met Duitsland hadden ze kwamen er vandaan of hadden er familie en
Amerika was oh zo bang dat er spionnen binnen kwamen, daarvoor werden
ook alle Japanese mensen in interneringskampen gestopt.
Gaa we terug
naar die tijd, het lijkt er veel op, willen we terug naar die tijd,
ik niet, ik geloof in vrijheid en vrede voor een ieder.
Het was een
moeilijke week in alle opzichten en het was zo zwaar om mijn
lichtpuntjes te vinden.
Zondag begon ik
mijn onderrug te voelen, al jaren geen last meer van en nu kon ik
amper lopen, zitten of liggen. Ik gooide het op het steeds
veranderende weer, koud, nat, zonnig koud, nat. Dus met tylenol was
het te harden op het werk, maandag en dinsdag.
Woensdag was ik
vrij en ondaks dat ik met beroerd voelde toch naar de film, La La
Land was zeer entertaining maar toen ik naar huis reed, niezen,
snotteren, koortsig.
Toch maar werken
donderdag maar om 12 uur hield deze dame het voor gezien, ik kon
amper lucht krijgen en ging van warm naar koud naar warm dus naar
huis en het bed in.
Natuurlijk ook
elke keer weer het bed uit, voor wat te drinken, te eten want zoals
papa altijd zei, je lichaam heeft brandstof nodig om de ziekte te
bestrijden en ik had honger, in zout spul. Ik had woensdag een flinke
pan erwtensoep met worst gemaakt maar ik kan maar zoveel soep eten
dus de rest zit in de vriezer. Vrijdag maakte ik verse kippensoep met
prei ringetjes en het ging beter maar ik ben niet meer gaan werken
deze week.
Vanmorgen weer
vroeg op zoals altijd maar ik moest eerst gaan shoppen met Raini en
die heeft me net een lekker ontbijtje gemaakt, roerei met spek, dat
is krachtvoer en morgen moet ik weer werken.
Vrijdag morgen
belde Susan, heb je het nieuws gezien gisteravond, nee, ik lag vroeg
onder de wol. Heb je iets gezien over een vermiste vrouw? Ja, een
foto op de nieuws website maar ik had Janice er niet in herkend.
Janice is de oud overbuurvrouw van Susan, ze verhuisde ik denk twee
jaar geleden, ik mocht toen haar paperwhite narcisjes uitgraven –
die bloeien nu trouwens samen met mijn citroen boompje en de Carolina
jasmijn – ze verhuisde naar een huis, twee drie deuren verder van
mij naar de andere kant en een paar maanden geleden kocht ze een
groot mooi huis in een buurt ongeveer twee km van hier. We zouden nog
steeds gaan kijken, Susan en ik maar het kwam er nooit van.
Toen ze hier nog
woonde trok er een neef bij haar in, 37 jaar oud (Janice was 74), de
zoon van haar overleden zus die net 4 jaar in de gevangenis has
gezeten voor inbraak en misbruik van de financiele middelen – lees
creditcard – van een oudere man waar hij mede voor zorgde.
Janice, een
schat van een mens – we kregen ook deze Kerst heerlijke koekjes van
haar – en heel beinvloedbaar, naief _ 6 keer getrouwd geloof ik
waaronder 3 keer met dezelfde man en weer gescheiden – altijd
klaarstaan voor iedereen om te helpen.
Deze Janice werd
vermist opgegeven door een kleinzoon die probeerde haar te bellen en
niemand pakte op, hij ging met zijn broer naar het huis en vond
niemand thuis maar de badkamer was afgesloten, ze broken de deur open
en belden de politie. Een crime scene noemen ze dat en reden voor de
politie om direct een opsporingsverzoek uit te laten gaan, vermist,
man, vrouw en auto.
Diezelfde dag om
10 uur 's avonds werd de mobiel van de neef getraced in Georgia, net
onder Atlanta, zo'n 450 km noordelijker. De plaatselijke politie vond
de auto bij een benzine station, de chauffeur, lees neef, werd
aangehouden omdat ze een paar gram weed vonden en in de auto werd het
zielloze lichaam van, ja, Janice aangetroffen.
De familie werd
vrijdag morgen ingelicht, haar dochter woont in de straat achter mij
en het waren haar zonen die de politie waarschuwden.
Er werd eerst
weinig info gegeven maar uit het beetje wat de media schreven kun je
opmaken dat ze in haar badkamer werd vermoord, blunt force trauma –
lees slagen op je hoofd/lichaam – en wounds, steek of schotwonden,
dat wil de politie nog niet vrijgeven. Arme vrouw, zo goed voor
iedereen en dan zo te moeten gaan, angst, paniek en niemand om te
helpen.
En dan begint
het circus, ik wist wel dat journalisten erg zijn maar nu maakte ik
even van dichtbij mee.
Die vrijdag
morgen twee nieuw busjes in de straat, met camera om met mensen te
praten want tot op die tijd had de politie niet bekend gemaakt wat de
relatie tussen Janice en haar neef was dus alles wat de pers wist
was, 74 jarige vrouw woont samen met 37 jarige man, smeuig toch of
niet.
Ze belden Susan
want die staat in het telefoon boek maar zij nam niet op en reageerde
niet op de voicemail met verzoek om terug te bellen. Later kwam er
een snuiter met kladblok aan mijn deur maar ik liet Ian open maken en
die vertelde aan de jouranalist, ik woon hier net – niet gelogen –
en ik ken niemand in deze buurt. Ze gingen echt van deur tot deur en
alleen Sidney van twee deuren verder gaf een verklaring, op tv
natuurlijk. Verder ook de buren in haar nieuwe woonwijk.
En nu is het
even stil, geen nieuws en natuurlijk ander nieuws dat het oude
verdringt, de neef wordt teruggebracht naar Jax om te worden
beschuldigd van moord en de familie zwijgt en vraagt om privacy.
http://www.news4jax.com/news/jso-searching-for-missing-74-year-old-woman-who-may-be-with-37-year-old-man
Janice was het
12de slachtoffer dit jaar van geweld in Jacksonville (vorig jaar
hadden we 120 moorden) en sindsdien zijn er weer mensen doogeschoten
dus het wordt er niet beter op.
Het blijft vaak
ver van mijn bed totdat op een dag het zo dichtbij komt, ik kon niet
anders dan er heel veel aan denken, arm vrouwtje want zo'n einde
verdient niemand.
Iemand vroeg me
gisteren, ben je niet bang dat je niet meer terug kunt komen van
vakantie in april en ik dacht, who cares, als iemand die beslissing
voor mij maakt is het ok, ik worstel en kom boven, hoe dan ook, elke
keer weer !!!
Woensdag is mijn
lieve Anne jarig, mijn petekind en zaterdag Willemien en ik wil
jullie allebei een hele dikke felicitatie sturen en een mooie dag.
Ik ga vandaag
weer zonnestraaltjes zoeken al is het maar een vuurtje in mijn open
haard want het is koud, dinsdag morgen verwacht men vorst.
Geniet van
elkaar en van onze mooie wereld waar nog steeds mooie dingen wachten,
om de hoek al zijn er heel veel nare mensen die proberen die tegen te
houden.
Liefs van Mariet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten