Kiezen en....kiezen

Elke morgen weer

mis ik die lege plek

waar eens jouw hoofd rustte

de contouren van je nek

het zachte ademhalen

geluidjes in je dromen

je hand, zoekend naar de mijne

maar er is geen ontkomen

aan de eenzaamheid

ontwaken zonder jou

aan het gevoel van verlangen

aan het steeds weer zeggen

herhalen zonder dralen

ik hou van jou

goeiemorgen lieve mensen

Deze week is voorbij, gelukkig !!!

Na al het tumult rondom de orkaan en al die dramatisch beelden op tv over vernielingen en overstromingen hoopte ik op een rustige week maar nee hoor, het gaat gewoon verder met dingen die je niet in de hand hebt.

Maandag en dinsdag werken, het was zwaar, ik moest zo vaak op mijn tanden bijten en ik denk dan, waarom gooi ik het bijltje er niet gewoon bij neer, laat alles achter en ga naar huis maar zo gemakkelijk is dat natuurlijk niet en aangezien ik niet simpel opgeef ga ik gewoon door met wat ik denk dat de beste weg is, de moeilijkste weg met zoveel bochten dat ik soms het pad gewoon kwijt ben en en moet rusten, pas op de plaats maken voor nieuwe beslissingen en overpeinzingen.

Woensdag mijn vrije dag dus naar de therapie met Susan, terwijl zij dat deed ging ik gewoon funshoppen zonder iets te kopen met een gratis bekertje koffie van de Publix.

Na de therapie reden we naar Oaklaef Plantation want zij hoefde voor niks naar huis en ik ook niet. We gingen naar A.C. Moore, altijd een leuke winkel om rond te neuzen met heel veel hobby spulletjes en ik kocht eindelijk de wax burner die ik al een tijdje op het oog had met een coupon van 50% korting. Je plugt de stekker in en legt een tabletje was op het schaaltje, dat wordt verhit door een klein lichtje – lees lampje – en binnen de kortste tijd is heel je huis gevuld met heerlijke geurtjes, ik kocht Kashmir en een van mijn moeder's favoriete bloemen, seringen die hier niet groeien omdat het te warm is.

Daarna even bij de Target langs voor mijn brood en toen gingen we ook even bij de at&t winkel langs en ja hoor, Stephanie, mijn lieve Duitse vriendin was er aan het werk. Ze had nog een uurtje tot haar lunch dus bracht ik Susan naar huis en ging toen weer terug en we lunchten samen bij La Nopanera, een Mexicaans restaurant waar ik kennis maakte met hun bonen, veranderd in een soort pasta met kaas, echt heerlijk. We konden weer eens bijkletsen en ik liet haar de foto's van Frank en Aline's bruiloft – vandaag alweer 3 maanden geleden – zien.

Van daar uit naar mijn cardioloog. Dokter Leon vond dat mijn cholesterol nog steeds iets aan de hoge kant was ofschoon hij de vorige keer zei dat het goed was. Hij vroeg wat de lever scan had opgeleverd en vertelde me dat het hoge cholestorol van de lever kwam terwijl de lever dokter me vertelde dat de lever problemen van het hoge cholestorol kwam !!

Hij schreef een derde pil voor, Zetia, ik heb hem nog niet maar hij moet helpen voorkomen dat mijn lichaam slecht cholestorol uit mijn voeding haalt.

Ik moet over 2 maanden terug komen maar als ik me over twee maanden goed voel wil hij dat ik bel en een afspraak over 6 maanden maak.

Woensdag avond belde Raini, hoe laat ik donderdag werk want ze wilde dat ik Darian en de jongens ging halen voordat ik naar mijn werk ging, ik vertelde haar dat ik liever had dat Josh iedereen afzette hier, zelfs als dat al om zeven uur was.

Donderdag morgen voelde ik me miserabel, ik had slecht geslapen, had al een paar dagen hoofdpijn dus ik meldde me ziek op het werk. Het was ehectische dag met baby Josh die ontzettend druk is, Raini die half het huis verbouwde zodat hij in de woonkamer bleef, met barricades van boekenkasten en stoelen en tafels, Charlie die opgesloten moest blijven en de aankomst van Todd met de verhuiswagen. Ik ging na de middag naar bed, was doodop en bleef in mijn veilig vertrek tot het eten klaar was, Kelly en Misty en de meiden waren er ook en ik was blij toen iedereen, ondanks de gezelligheid, weer naar huis was.

Op tijd naar bed die avond dacht ik maar van slapen kwam niet veel want een kies onder rechts in mijn mond begon op te spelen, ik had er al een tijdje last van maar nu was het echt erg, zenuwpijnen als messteken door mijn kaak, het duurde echt heel lang voordat ik kon slapen.

Vrijdagmorgen belde ik om 8 uur de tandarts of er een plekje vrij was voor mij. De assistente zei dat ik gewoon kon binnenlopen maar er was geen garantie hoe lang het zou duren, er was maar een dokter aanwezig. Ik met een vaartje naar Orange Park en gelukkig hoefde ik niet lang te wachten. Er werden foto's gemaakt en de dokter dacht dat de kies gebroken was, het zag er op de foto uit alsof er een stuk van de wortel langs zat, voor mij was het niet logsich maar hey, ik ben geen tandarts.

Hij zei, die moet eruit maar ik kan dat niet doen, daar moet een kaakchirurg aan te pas komen, even vragen of hij een plaatsje heeft voor jou.

De kaakchirug had een veel te druk schema dus verwezen ze me naar een andere locatie over de Buckman Bridge, ongeveer 15 minuten rijden.

Daar aangekomen keek de chirurg – dokter Jason Lee – naar de foto's en zei, die is niet gebroken, dat is een wortel van een andere kies die is blijven zitten. Hij verdoofde me – bah wat een vies spul als dat achter in je keel loopt – even was ik heel erg duizelig en misselijk. Hij wilde eraan beginnen met wrikken maar het deed heel erg pijn dus maar weer een paar spuiten erin. Mijn kies was er zo uit, helemaal compleet en nu zag ik het gaatje aan de achterkant, die was niet meer te redden. Ik grapte nog, je kunt tenminste niet de verkeerde kies trekken want er is er maar eentje over daar. De wortel van die andere kies – en die kies heb ik ooit in Panningen laten trekken door tandarts Engels, wie weet wel 15 jaar geleden of langer – dat was een ander verhaal want die was mooi ingebed in mijn kaakbeen en daar kwam de boor aan te pas om die eruit te krijgen, niet prettig want het geluid is natuurlijk vreselijk en hij moest flink tekeer gaan om het eruit te krijgen. Bloeden als een gek want tenslotte had ik steeds bloedverdunners genomen, niet wetende wat er zou gebeuren, behalve diezelfde morgen.

Er gingen 5 hechtingen in mijn tandvlees en toen met receptjes naar de apotheek. Ik kreeg peroxide om te spelen, antibiotica voor het geval dat en hydrocodone – lortab – voor de pijn.

De pijn viel best wel mee en ik merkte weinig van bijwerkingen van de drugs, een van de pillen die het heel goed doen op de zwarte markt hier om high te worden. Nou ik was niet high alleen maar moe en nadat ik een beetje bekomen was was een stevige dut een goed idee.

's Avonds naar bed met de nodige pillen in me en ik sliep als een roosje.

Gistermorgen was alles opgezwollen natuurlijk, ik voelde me zo slap als een vaatdoek dus ik belde maar weer op dat ik niet kwam werken, 3 dagen onbetaald, dat wordt een kleine paycheque maar ja.

Ik hing wat rond, sliep nu en dan en probeerde voorzichtig wat te eten, het viel mee. Ik ging bij Susan kijken, Todd was na alles afgeladen te hebben donderdag weer met de motor richting Tennessee gereden voor een dokters afspraak en om nog wat papieren in orde te maken, hij komt vandaag of morgen terug maar omdat hij met de bike is kon zijn hond Lady niet mee, die bleef bij Susan dus ik had een knuffel halfuurtje met haar.

Gisteravond viel het heel erg mee met de pijn dus ik besloot om een flesje bier te drinken in plaats van een pijnstiller – samen is helemaal een slecht idee – maar vanmorgen toen ik wakker werd was alles nog steeds opgezwollen en weer pijnlijk dus maar weer een Lortab.

Vandaag weer rustig aan, ik heb weer mijn andere pillen ingenomen, de wond lijkt goed dicht, moeilijk te zien achteraan in je mond en ik heb genoeg films om me zoet te houden.

Morgen vrij, met Susan naar de therapie en de rest van de dag, als ik me ok voel, ga ik besteden aan opruimen en alles terug zetten en ik ga meteen ook kijken of ik wat spul kwijt kan. Mijn huis is veel te vol en ik vind het heel moeilijk om afscheid te nemen van dingen maar wat moet, moet.

Ik heb Todd's matras in mijn garage, het is een memory foam die op mijn bed past, hij kocht hem toen hij terugkwam van Afghanistan, zo'n 3 jaar geleden en op zichzelf ging wonen omdat hij en zijn vrouw uit elkaar gingen. Ik heb de hoes gewassen en ga vannacht proefslapen, als het goed bevalt houd ik hem. Susan had er geen plaats voor en Todd had hem daar niet nodig omdat Susan een andere maat bed heeft.

Vanmogen heb ik al met Frank en Aline geskyped, even bijkletsen want zij hadden bezoek gehad van Aline's ouders dus we hadden de vorige week zondag overgeslagen.

Het komend weekend heb ik zaterdag vrij, wat ik ga doen, geen idee. Susan wil nog geen yardsale doen met haar arm in de sling, begrijpelijk.

Ik ga misschien met Ravyn – als ze het komend weekend hier is – naar Georgia of naar Ocala, ik laat het even op me af komen allemaal.

Rusteloos maar ook zo moe, allemaal tegelijk en soms niet weten wat je moet, alle beslissingen wegduwen maar ook de tijd willen versnellen, 4 jaar is nog zo'n lange tijd voordat ik naar huis kan.

En dan heb je dat andere kiezen, na al het tumult deze week over het debat tussen de presidents kandidaten zondag avond en alle vulgaire zinnen die we hoorden van de man die beledigen van mensen tot de normale gang van zaken vindt horen ben ik gewoon ziek van politiek en van mensen die dit gewoon vinden, goedpraten. Als Amerika deze man als president kiest is dat het lachertje van de hele wereld....

Liefs...Mariet xx