Zin in een bokkepootje !!

elke keer
als heimwee mij de keel dicht snoert
en de last op mijn schouders 
is haast niet meer te tillen
dan voel ik
hoop ik
geloof ik
wens ik
smeek ik
dat de kracht tot blijven nog even sterker is
dan de wens om naar huis toe te willen

Goeiemorgen lieve mensen

Op deze zonnige zondag morgen, het is bijna negen uur en stil in huis zit ik hier met mijn tweede kop koffie en opeens krijg ik zo'n ontzettende zin in een bokkepootje !! Gek he, het zijn meestal de kleine dingen die een gevoel van heimwee opwekken, zo'n simpel bokkepootje. Het bracht me even terug naar een dinsdag morgen een paar weekjes geleden pas toen ik gezellig met koffie en kabbelend op een overheerlijk bokkepootje gezellig zat te kletsen met Ans voor het interview dat het volgend jaar, met anderen, verschijnt in een boek over Kessel. Ik ben ontzettend benieuwd ernaar en in die gezellige huiskamer van haar voelde ik me heel erg op mijn gemak tussen boeken en foto's met een mooie uitkijk naar buiten op haar tuin. Ik zag vanmorgen een video clip van haar dochter Merel en was even wow, helemaal te gek !!!

Afgelopen zondag belde Susan of ik met haar en Gil mee wilde naar Home Depot, ze gaan weer eens een badkamer verbouwen en moesten alles gaan uitzoeken. Aangezien ik niks te doen had zei ik ja en de volgende twee uur werd er naar sanitair, tegels en kranen gekeken, de kar volgeladen en een afspraak gemaakt voor een designer om alles te overleggen en plannen want Home Depot regelt dat ook, iemand die het ontwerpt en plaatst.

Daarna gingen we gezellig bij Longhorns eten, ik werd verwend dat weekend met lekker eten, hoefde 4 dagen niet te koken.

Maandag vrij, ik had eigenlijk helemaal geen zin in een film dus ik bleef lekker thuis en rustte uit, daar zijn vrije dagen tenslotte ook voor in het leven geroepen. Ian zou met zijn moeder gaan eten en toen de hele familie uit Georgia aan de deur klopte vroeg ik gewoon of ik mee mocht. April en Ravyn zouden zijn gekomen zodat April haar kaas en chocola en Ravyn haar kadootje kon ophalen maar Raini gooide weer eens roet in dat eten door gewoon bij April op de stoep te staan en Ravyn mee te nemen naar een waterpark ergens bij Brunswick GA dus ik zou alleen zitten. Ik zei, ik betaal voor mijn eigen eten, waar gaan we naar toe. De keuze was gevallen op St. John's Seafood want daar kun je op maandag onbeperkt crablegs (krabbenpoten) eten en we kregen een grote tafel aangewezen want met crablegs heb je ruimte nodig, niet zozeer voor je bord maar ook voor de plastic emmers om de omhulsels in te doen. Crablegs eten is een handigheid, tenminste, ze uit die keiharde schaal krijgen. Je krijgt een notenkraker om de schaal te kraken en dan een speciale vork om het vlees eruit te peuteren dat in warme boter wordt gedoopt en dan smullen maar. Het vlees is erg machtig maar overheerlijk – daar gaat mijn cholestorol weer – maar aangezien ik niet onbeperkt wilde, ik kan nooit zoveel ervan op – bestelde ik garnalen spiesjes en een cluster craglegs, zo'n 5 stuks. Met een baked potato, rijst en coleslaw een heerlijk maaltje. Opeens komt er een man van een tafeltje langs on die zag dat ik alles op had en gaf me een bord met drie hele clusters, hij zei, hier ik kan het niet allemaal op, dit is for you. Natuurlijk ging ik weg met een supervol buikje en toen ik wilde afrekenen kwam daar niks van in, Kelly stond erop mijn eten ook te betalen. Ze zei, je doet zoveel voor mijn kids, tijd om jou eens te verwennen !!

Thuisgekomen zat Ravyn op de bank, ik had eerder met April overlegd dat ze tot dinsdag of woensdag mocht blijven, morgen moet ze weer naar school, de eerste klas dus dan is het eventjes afgelopen met langere logeerpartijtjes.

Dinsdagmorgen werken maar een halve dag want om drie uur s' middags had ik mijn MRI scan. Ik kon op tijd weg, het center voor de scan is 35 minuutjes rijden van mijn werk maar over de Buckman in een druk gedeelte qua verkeer van Jax. Ik kwam er net op tijd aan dankzij de GPS en moest natuurlijk eerst weer een berg formulieren invullen. Daarna snel uitkleden en zo'n ziekenhuis jurk aan en mooie sokken – die mee naar huis mochten, ze hebben poezepoot afdrukken op de zolen – en in de machine. Sommige mensen hebben daar problemen mee want je wordt in een cocon geschoven maar ik voelde me heerlijk, op mijn gemak, ik zou zo in zo'n ding kunnen slapen – misschien naar uitkijken in een yardsale? Hehe – en met Crosby, Stills and Nash op de koptelefoon – kon een verzoek voor muziek indienen – bracht ik de volgende drie kwartier door in de cocon terwijl mijn lever geschud werd en ik allerlei ademhalingsoefeningen moest doen.

De uitslag komt in september als ik weer terug moet naar dokter Ray.

Toen snel naar huis, via een andere route die sneller was maar me midden door het centrum van Jax stuurde en koken voor Ravyn en Ian. Kip met champignons, mais en gebakken aardappeltjes gingen erin als koek.

Woensdag morgen belde ik al snel na zevenen het werk en vroeg de dag vrij, dat werd geaccepteerd en Ravyn en ik gingen samen naar de film, The secret life of Pets, heel erg leuk, daarna een rondje Mall en wat eten bij Chickfilet, ze hebben hele lekkere wafelfrietjes. Toen was het de bedoeling om naar Darian te gaan, Ravyn had baby Julius nog niet gezien maar Darian had een lange nacht en we moesten wachten tot na vijf uur, toen werd ze wakker van haar middagdutje. Josh kreeg zijn zwemvest aan en wij met hem in de pool, het water was heerlijk en we zwommen en speelde krijgertje – oma haai komt je vangen – in het verkoelende water.

Donderdag zou Ravyn opgehaald worden en ik moest gewoon werken maar toen ik thuiskwam was ze er nog steeds, April liet me weten dat ze pas zaterdag opgehaald zou worden. Nu is het meestal dolle pret met Ravyn maar ze heeft zo haar kuurtjes, wat ze in haar hoofd zit moet gebeuren en als dat niet is, verberg je maar want ze heeft een humeurtje en natuurlijk de geerfde ongeduldigheid van haar opa en tante Raini. Ook slaapt ze ontzettend onrustig soms en dat heb ik weer eens geweten. Ik werd ontelbare keren wakker midden in de nacht in de nachten dat ze hier was, dan kreeg ik een weer een trap van een voet en een elleboog tegen mijn neus aan. Ze heeft een gedeelte van een nacht op de bank geslapen, ik kon het niet meer bolwerken maar ze zei, ik wil dat niet meer, ik ben bang alleen – kom op met de lichten aan ? – dus maar even volhouden, het dekbed drie dubbel tussen ons in hielp niet echt.

Vrijdag en zaterdag werkte ik laat, tot na achten en toen ik gisteren thuiskwam was ze weer lekker thuis bij haar mama en de honden.

Nu weer twee dagen vrij, vanmiddag weet ik nog niet wat ik doe, waarschijnlijk met Susan boodschappen en morgen weer een film die ik perse wil zien,

Florence Foster Jenkins met Meryl Streep en Hugh Grant. Vrijdag werd ik weer verrast met een Employee of the Month certificaat met bijbehorende parkeerpas, dat is de zesde keer in de zeven maanden van 2016. De komende week staat op het werk in teken van de Olympische Spelen, elke dag wordt er wat georganiseerd, een foto shoot, spelletjes en woensdag potluck waarvoor ik een peach/pear cobler ga maken. Elk team heeft een land gekozen en ons team heet Amerika. In de grote hal hangen de ringen van de Olympische Spelen, gemaakt van hoolahoops, een idee dat Lori overnam van mijn creativiteit, jaren geleden toen ik ze maakte voor ons team. Ik werk alleen de zaterdag laat, de rest is allemaal 9.30 – 6.30. Ik weet niet of het er iets mee te maken heeft maar ik voel me minder moe, misschien is dat leverschudden wel goed voor een mens, gedaan met vibraties door een ding dat ze om je heen wikkelen of dat het het er tegen aan hikken van die scan was dat me uitputte dus nu die energie proberen vast te houden – misschien moet ik gewoon ook wat vaker crablegs eten, goed excuus dus !. Ik heb een aantal gedichten geschreven deze waaronder bovenstaand dus ik sluit af met een bonus gedicht. Fijna week gewenst en tot zondag !!! Liefs van Mariet de branding van het leven slaat soms mijn oever stuk dan denk ik aan jou en aan je liefde en versterk ik de dijk  met herinneringen aan liefdesgeluk