Schenk nog maar eens in !!!

Als je me roept in het midden van de nacht
weet dan, dat ik luister
ook al roep je nog zo zacht
is het niet meer dan gefluister
want ik ken je stem mijn lief
de stem die diep raakt in mijn hart
ik weet je me nodig hebt, mijn hartedief
soms is de nacht zo zwart
maar weet dat ik er altijd ben
altijd hier aan je zij
weet dat ik je angsten ken
en daarom, als je me nodig heb
roep naar mij

Goeiemiddag lieve mensen,

Een beetje later dan normaal maar dat komt omdat ik net terug ben van een wilde nacht in Georgia, daarover later meer.

Bovenstaande gedicht heb ik deze week geschreven voor Leny, de lieve zus van mijn vriendin Pauline, Leny verloor eerder deze week haar allerliefste aan de sluipmoordenaar die kanker heet. De strijd was lang, hevig en oneerlijk maar wat hebben ze gevochten, zij en Henk en wat waren ze sterk samen, een superteam en dan is er stilte, leegte, gemis. Ik weet dat maar al te goed, voel het nog elke dag. Ik wens je sterkte lieve schat en weet dat je alles gedaan hebt en meer en dat hij gewoon op je wacht.

Vorige week zondag niet met Susan winkelen maar met Hennie- die hier Francisca heet – eerst snoep voor de bruiloft van haar zoon en toen lekker koffie teuten in haar veranda. Hennie komt uit Echt en is een echt Limburgs maedje, ze woont hier in de US al zo'n veertig jaar maar als je haar plat hoort praten zou je dat nooit zeggen, af en toe een Engels woord ertussen door maar dat heb ik ook. Na de koffie – met een pindakoekje – naar de Walmart en daar maakten we weer vanalles mee. We waren in een van de diepvriesrijen toen in de volgende rij opeens een vrouwenstem keihard begon te schreeuwen, in het Engels natuurlijk – WHY, waarom doe je me dit aan, waarom bel je iedereen behalve mij, waarom breng je al die vrouwen in ons huis waar mijn kinderen bij zijn, waarom zeg je dat je van me houdt en zo maar door. Wij moesten ijs hebben en dat was in die rij waar die vrouw, geleund tegen in een glazen deur, in haar telefon stond te bleren. Ze gooide wat scheldwoorden eruit, f*uck you en zo en begon toen weer, WHY. Een oudere medewerker van Walmart liep ernaar toe en vroeg haar netjes om wat zachter te zijn, ze schreeuwde tegen hem, ik praat niet tegen you, shut up. Twee minuten later stilte, ik geloof dat ze haar eruit hebben gezet want ze was er niet meer. Als er niks op tv is, kun je altijd bij Walmart wat beleven !!!

Maandag vrij en ik lekker naar de film, Florence Foster Jenkins met Meryl Streep en Hugh Grant over een society dame die dol was op opera, voor geen noot kon zingen maar toch concerten gaf, waar gebeurd verhaal. Ik was de jongste in de zaal, zat helemaal bovenaan en helemaal vooraan zaten een aantal bejaarden en een lol dat ze hadden.

Dinsdag weer werken, we hadden olympia week en er kwam hoog bezoek, de hoogste baas van att Entertainment waar wij een radertje van zijn. Er was een meeting – wist ik niks van anders had ik me wat sjieker gekleed – maar we moesten naar voren komen voor R3, R30 en Employee of the Month – ik had ze alledrie – en er werden officiele foto's gemaakt.

saaen met twee collega's, een manager en Jennifer - tweede van recht op voorgrond, ze is het hoofd van een deel van att waar wij deel van uitmaken - en Cordell, rechts die onder haar komt

Woensdag potluck, Lori bracht hotdogs, Gene had baked beans en ik had een peach/pear cobler gemaakt.

Het is nog steeds ontzettend warm en dat vreet energie dus na donderdag en vrijdag ook gewerkt te hebben had ik het zaterdag helemaal gezien. Ik moest om half twaalf beginnen, nam ook netjes mijn luch mee maar het is er nooit van gekomen want om 3 uur gooide ik de handdoek in de ring en ging naar huis. Even bijkomen, heel veel drinken en toen ging het wel weer een beetje maar ik had een vluchtplan, ik moest weg uit dit huis, niet weer een avond alleen thuis zitten – alleen is niet het juiste woord met drie anderen in huis maar je weet wat ik bedoel – weg uit de sleur.

Raini was met Kelly een bril gaan uitzoeken, ze is diabetisch, net als Kelly ook en mum en dat heeft effect op haar ogen. Kelly moest vandaag werken maar ik ging evengoed gisteravond ernaar toen, Darian was er ook voor het weekend met baby Julius. Ik kwam om 8 uur aan, bijna donker en er kon meteen aangeschoven worden, eenvoudig doch voedzaam is de uitdrukking. Kelly moest vandaag een lange shift draaien, 8.30 – 20.00 maar ze wilde nog lang niet naar bed gisteravond en bier, wijn en kaneel whiskey kwam op tafel. Misty hield het om half elf voor gezien, Darian was om half twee aan de beurt maar Kelly en ik hebben nog tot half drie zitten te praten, heel veel over Martin zoals altijd, met een lach en veel tranen en dat was wat ik nodig had. Ze zei, je bent rusteloos, dat komt omdat er hier heel weinig meer voor je is, je hebt je wortels – lees Kessel – nodig om weer energie te krijgen, ik denk dat ze gelijk heeft maar dat zal toch moeten wachten.

Vanmorgen was ik redelijk vroeg wakker en heb wat met de baby gekunffeld, flesje voeren, poepluier verschonen en zingen en rond de middag was het weer tijd om naar huis te gaan, ik heb morgen ook vrij en zo maar wilde naar huis, naar Charlie, naar mijn eigen bedje dus ik reed langs Kelly's winkel voor een kaart en ballon voor Raini want ze is vandaag jarig en om gedag te zeggen tegen mijn keuze zus Kelly.

En nu ben ik weer hier, in de hitte, in de chaos, ga zo meteen kijken want Susan doet en dan zien we wel, ga vanavond bami koken want Raini is daar dol op en morgen...waarschijnlijk weer een film.

Gistermorgen, dankzij Facebook memories, realiseerde ik me dat op 20 augustus, dus 2 jaar geleden, ik dat ongeluk had met de Volvo en die dame die frontaal achterop reed waardoor ik eigenlijk die auto verloor.

Vandaag 21 augustus, is het precies een jaar geleden dat ik buiten viel en mijn enkel verzwikte – ik weet zeker dat er ook wat gebroken was – dus ik dacht gisteren, is het wel veilig om uberhaupt de deur uit te gaan maar och, als het in de sterren staat kun je thuis ook wat krijgen tenslotte.

Over drie daagjes is mijn Frank jarig, hij wordt 35 en ik wens hem van harte proficiat en een superfijne dag samen met Aline. Volgend weekend wordt er verhuisd, naar Sofia, Bulgarije en ik wilde zo graag mee helpen jongens maar dan kan jammer genoeg niet. Hij gaf me de link voor de bruidsreportage en ik heb 75 foto's laten afdrukken met een kortingsbon, die gaan dadelijk in een album.

Frank en zijn Aline

Ian zit in de kamer games te spelen, zijn tv heeft het begeven maar ik kan niet een nieuwe voor hem kopen, het is allemaal teveel en als ik alles voor ze doe, doen ze zelfs niks meer, je moet ergens een streep trekken soms.

Ik wens jullie een supermooi zomers weekend en week en tot de volgende zondag, liefs...Mariet xx