waers
se zoemaar gebete, door un sjpin
Hallo
lieve lezers,
Weer
een turbulente week...vervelen, dat is een woord dat ik beslist niet
ken!!
De
week begon met een naar bericht, mijn oud collegaatje Missy die samen
met haar Man Chris een heel tijdje bij ons werkte was ziek. Ze had
een beet op haar borst en die was ontstoken. Zondag voelde ze zich zo
ziek dat Chris met haar naar de eerste hulp ging. Daar kwamen ze
erachter dat het een spinnenbeet was die zo erg ontstoken was met die
nare vleesetende bacterie en doordat ze diabetisch was, wat ze niet
wist, was er voor de doktoren geen andere keuze om haar leven te
redden dan maandag morgen een van haar borsten te amputeren. Ze was
op het randje van de dood die dag en de dag erna, ze moesten weer
opereren maar gelukkig geen verdere amputaties. Op dit moment is ze
stabiel, ze moeten de wonden openhouden voor reiniging wat natuurlijk
heel erg pijnlijk is maar ze gaat er wel doorkomen.
Ik
leefde de hele week erg met hen mee, het is tenslotte niet niks, ze
is 47 en heeft een heel erg lange weg te gaan om weer helemaal de
oude te worden.
Op
het werk was het zoals gewoonlijk druk druk en gelukkig gingen de
dagen snel voorbij.
Het
gras moest weer gemaaid en ik ga eens eindelijk beginnen met opruimen
had ik me voorgenomen al is het ontzettend heet maar dat houdt nog
zeker weken aan en iedere dag een beetje helpt denk ik wel.
Donderdagavond
wist ik dat ik Raini niet hoefde op te halen dus snel de nachtpon aan
toen ik thuis kwam maar toen ik vanachter mijn computer uitkwam om in
de woonkamer naar de tv te kijken voelde ik dat iets me gebeten had.
Muggen is normaal, ik hoef maar naar buiten te lopen en ze komen
direct op me af maar deze beet zat aan de bovenkant van mijn dijbeen
aan de binnenkant dus normaal komt daar geen mug. De enige andere
optie...een spin. Nu zijn de boosdoener spinnen hier de black widow
(zwarte weduwe) en de brown recluse en beiden zijn heel klein dus je
ziet ze niet altijd. Ze zitten in kleine hoekjes, onder meubels dus
ook onder je stoel, in kieren en soms zelfs tussen je kleren.
De
beetplek was rood, een beetje opgezwollen en brandde en jeukte dus ik
maakte het schoon met bacterie dodend spul en ging naar bed.
Ik
had een hele onrustige nacht, sliep met vlagen, vreemde dromen en was
niet echt top op vrijdag morgen. Ik hoefde pas om 12 uur op mijn werk
te zijn dus deed rustig aan maar was uitgeput en duizelig wat later
veel erger werd.
Toen
ik op het werk kwam was ik echt ziek, licht in het hoofd, emotioneel,
duizelig en heel slap. Het leek heel veel op de symptomen van een
wespesteek waar ik allergisch voor ben maar ik wist zeker dat het
geen wespo was geweest want die had ik zien wegvliegen en weer, de
plaats was niet logisch.
Lori
gaf me beadryl, een middel tegen allergieen, nadeel, het maakt je
heel slaperig maar ik worstelde toch de hele shift tot 9 uur.
Op
weg naar huis was ik nog steeds ziek en toen ik over de Fleming
Island brug reed hoorde ik een stem in mijn hoofd, je gaat nu naar de
eerste hulp. Misschien vind je het gek maar ik luister naar stemmen
in mijn hoofd want dusver gaat dat altijd goed.
In
plaats van rechtdoor naar huis sloeg ik links af op Kingsley naar
Orange Park ziekenhuis waar Martin in 2012 drie weken doorbracht toen
hij bijna overleed aan die verkeerde medicatie.
Ik
was vrijwel direct aan de beurt en werd naar een kamertje gebracht,
uitkleden, op het bed en mijn boeddruk en hartslag kontroleren. Mijn
hartslag is altijd hoog maar was nu 97 en dat voelde ik ook goed. De
bloeddruk was 158/82 en even later 172/93. De dokter kwam en keek
naar de beet. Hij was het met me eens dat het een spinnenbeet was, er
was eerder een bruin speldenprik grote vlek in het midden, nu was die
vlek beduidend groter geworden.
Wat
hij wel vond was, vreemd genoeg, dat de symptomen die ik had niet van
de beet kwamen dus hij luisterde naar hart en longen, vroeg een
bloedtest en een hartfilmpje aan.
Ik
vertelde hem dat ik nooit hoge bloeddruk had dus het moest wel daar
van komen maar hij dacht dat het anxiety was, zeg maar paniek. Hij
vroeg me,heeft u ooit paniekaanvallen en nu u weet dat de beet niet
ontstoken is, bent u nog steeds duizelig...nou ja zeg...wat een
stomme vraag. Ik zei tegen hem, ik ben cool, heb net mijn man
verloren aan kanker, heb hem 16 maanden verpleegd en gesteund, ben
nooit ingestort en weet zeker wat ik voel, ik luister naar mijn
lichaam en dit is nooit eerder gebeurd tot vandaag. Mijn bloeddruk is
nog nooit zo hoog geweest als vandaag. Hij zei weer, het heeft niks
met die beet te maken, zelfs toen ik vertelde dat ik allergisch voor
wespensteken ben en dit hetzelfde aanvoelde. Soms wens je dat een
dokter naar een patient luistert !!
Het
hartfilmpje was perfect, de bloedtesten kwamen allemaal terug, niks
geks gevonden dus hij vertelde me dat ik de komende vijf dagen mijn
bloeddruk moet opmeten, je kunt dat hier in supermarkten doen en als
het daarna nog niet over is, naar de huisarts want dan moet hij
medicatie voor hoge bloeddruk voorschrijven, ook schreef hij een
recept voor antibiotica voor die beet als voorzorg.
Ik
liet de zuster voor ik ging de bloeddruk nog eens opmeten en toen was
hij 153/78 dus flink gezakt. Ik was net na middernacht thuis en zo
moe dat ik niet kon slapen maar gelukkig zaterdag vrij.
Zaterdag
morgen werd ik wakker, de beet was niet meer gezwollen, nog wel rood
en het is nu een flinke donkerbruine punt in het midden, ik was nog
maar een heel klein beetje duizelig en toen ik naar de supermarkt
ging voor mijn bloeddruk was die nog maar 147/72 dus bijna normaal.
Ik haalde mijn pillen op en haalde brood bij de kerk voor Thomas en
zijn familie.
Om
een uur moest ik bij de Toyota dealer zijn want ik had een safety
recall in de post voor mijn auto, er moest een onderdeel vervangen
worden dat te maken had met de airbag, het is gratis en zou een
uurtje duren. Ik sprak met de manager en die vertelde me dat er ook
wat met de stoelen moest gebeuren, het zou een paar uurtjes duren en
een chauffeur kon me naar huis brengen en later weer ophalen als de
auto klaar was dus dan hoefde ik daar niet te wachten.
Thuisgekomen
belde ik Susan en we gingen samen naar de Walmart en de Kmart want ik
wilde kijken voor een diepvries kist. Het vriesgedeelte van mijn
koelkast lijkt niet zo goed te werken maar hij is dan ook poepie vol
en ik was al langer aan het denken aan een kist, kasten zijn hier
veel duurder en ze hebben geen lades, alleen maar vakken.
Bij
Kmarkt vonden we de juiste maat, een Kenmore – uitstekend merk –
en 60 dollar afgeprijst dus hij werd bij Susan in de station wagen
geladen en we sjouden hem samen in huis, hij staat nu midden in de
woonkamer in een grote doos en we hebben besloten hem in de eetkamer
te stallen maar dan moet ik spullen verplaatsen en voordat ik die
spullen – boekenkasten – kan verplaatsen moet ik eerst de
hobbykamer onder handen nemen want daar gaan die kasten naar toe. Ik
denk dat het wel een week werk is, uurtje hier en daar en dan ook nog
garage want daar ga ik de eetkamter tafel neerzetten, we gebruiken
hem alleen om er spullen op te dumpen, voornamelijk Raini dan en ik
ben dat al heel lang moe.
Gisteravond
was ik zo moe dat ik zelfs niet meer de film die ik van Redbox had
heb aangezet, ik moet Raini om 22.30 halen en toen snel in mijn nest.
De
beet is er, nog een beetje rood, geen zwelling en geen jeuk en sinds
ik gisteren zoveel met spullen gesjouwd heb 's middags en niet meer
duizelig geweest ben denk ik dat het onder controle is...gelukkig
want ik moet er niet aan denken wat er zou kunnen gebeuren.
Spinnenbeten
van deze twee kriebelbeestjes zijn gevaarlijk, het gif bevat een
onderdeel dat je vlees oplost maar meer gevaarlijk als je gaat
krabben en je krijg gemakkelijk een staf infectie hier. Kijk maar
eens op google naar de foto's, dan weet je genoeg. Martin had jaren
geleden een spinnenbeet op zijn onderbeen, was drie weken in het
ziekenhuis en kwam heel close – ze hadden bijna zijn onderbeen
geamputeerd want soms is dat de enige manier om de verspreiding van
de bacterie te stoppen, hij had een groot rond lidteken ter grootte
van een 2 euro munt er van overgehouden.
Voor
de rest is alles ok, ik ga zo dadelijk was rommelen in huis, de was
ophangen en vanmiddag in mijn koele bedroom dan toch eindelijk die
film bekijken, morgen ook weer de late dienst en dan is juli al bijna
weer voorbij.
De
komende week vrijdag ga ik met Kim, haar dochter Jenny en haar vriend
Tiant die de BOB speelt voor ons naar een concert, in een tentje
genaamd Freebird aan het strand. Mijn collega Troy speelt in een
Metallicca coverband en zijn treden op samen met een AC?DC coverband
dus een avondje hardrock en ik heb er keiveel zin in. Het is direct
aan de beach dus als we het binnen te warm krijgen lopen we zo naar
buiten met de voetjes in de oceaan.
Deze
komende week is Tim v.d. Kerkhof jarig en ik wens hem en Sabine een
hele fijne dag maar ook verwachten zijn broer Rik en Martine hun
eerste baby, spannend hoor !!
Ik
wens jullie allemaal een hele fijn en vooral gezonde week toe
Liefs...Mariet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten