van een boom en een band

De roezeblaedjes verwelke
Goan de waeg dae alles geit
Ens gaaf en geurend
De kamer opfleurend
Is ut noe un zielig boeket
Wat naeve dien foto sjteit
Maar ut kerske brantj
Zoe as elken daag
Ut verleeg dien gezicht
Maakt ut moei en zaach
En ich weit, wat der auch gebeurt
Det ut laeve verder geit

Hallo lieve mensen,

Het is bijna niet te vatten, vandaag 1 februari, de verjaardag van mijn lieve petekind Anne in het verre Helden. Januari is voorbij, de maand die voor altijd een stempel in mijn herinnering zal dragen, de maand dat ik mijn lief, de liefde van mijn leven moest afgeven aan de eeuwigheid.

Zondag nam ik een stap, mijn hart vertelde me dat dit moest gebeuren, ik belde mum, ze was thuis dus ik nam Ravyn mee om haar te bezoeken. Mum had haar niet meer gezien sinds ze een paar weken oud was dus hoogste tijd voor een hernieuwde kennismaking met haar achterklein dochter dacht ik en ik geloof dat het een goede zet was. Mum was helemaal weg van haar, Ravyn vond het allemaal heel interessant natuurlijk en speelde volop met de kittens. Later gingen we naar buiten want ze wilde het bos zien waar grandpa (Martin) als kind speelde. Ik liet haar het schuurtje zien waar hij heel vaak sliep, het is nu helemaal ingevallen en ernaast staat de eikenboom, hij plantte hem als kind, eikel in de grond en nu is hij zo'm 8 tot 10 meter zeker. Ik ben er zo vaak geweest maar ik zag nooit de halsband die aan een tak hing, ik kon er net met mijn vingers aan. Met behulp van een stok kaalde ik hem eraf, leer met metalen puntjes, helemaal verweerd. Mum zei dat Martin die ooit erin gehangen had maar ze wist niet meer waarom. Ik besloot hem mee naar huis te nemen, de boom doet het niet goed, wordt verdrukt door hogere bomen, krijgt niet genoeg zon en lucht en zal dus waarschijnlijk eens tegen de vlakte gaan.  Na een genoegelijke tijd bij mum was het tijd om weer terug te rijden, ik moest Raini ophalen om half drie maar eerst gingen Susan, Ravyn en ik naa de Ramona Fleamarket want ik moest een paar dingen hebben die daar te krijgen zijn. Ik kocht een super paars hoesje voor Martin's telefoon, ik kon hem nooit vinden in mijn overvolle tas omdat hij steeds in hoekjes gleed. Voor 5 dollars is dat leed geleden. Ook vond ik nog twee super leggings, power flower en afgelopen week op het werk kreeg ik ontzettend veel complimenten erover. Boiled peanuts voor Ravyn en natuurlijk....nog een barbie, dat kind lijkt er nooit genoeg te krijgen. Raini kwam thuis en er werd gekookt, de hele bubs kwam over rond zessen, Darian, Josh en baby Josh, Ian en Logan. Ik liet Raini de halsband zien en ze vertelde dat die van daddy's dog was. Toen Martin bij Beeks, de opvangplaats voor gewonder vogels werkte, werd er een hond binnengebracht, een mix maar niemand wilde hem dus Martin nam haar mee naar huis, doopte haar Sunny en had haar een korte tijd totdat ze overleed, nog geen jaar later of zo, Dis is ongeveer 15 jaar geleden volgens Raini, hij besloot haar te begraven onder zijn eikenboom en hing haar halsband aan een tak. Ik was diezelfde avond foto's aan het bekijken met Ian en ja hoor, een foto van Sunny met diezelfde halsband die nu op de tafel in kamer bij alle andere spulletjes ligt.

Sunny met de halsband

Maandag had ik vrij omdat ik gisteren werkte en ik kreeg bezoek van Joke en Nico, ze hadden heerlijke kaas, koffie pads en een lekker Victoria Secrets geurtje meegebracht en we hebben heel fijn zitten praten. Ze gaan komende vrijdag weer terug naar Nederland maar ze komen nog een avond langs, ik geniet altijd heel erg van hun bezoek.

Dinsdag begon mijn werkweek weer, altijd het gestress van de laatste dagen van de maand om je cijfertjes op orde te krijgen en ik denk dat dat weer gelukt is, gisteren kreeg ik als toetje nog twee mensen zover om met Uverse te praten dus dat is ook in de knip.

Ik ben veel alleen geweest, deze week, in de avonden en dat is niet leuk, niet dat ik me niet vermaak of zo maar binnenkomen in een donker huis waar de stilte bijna te voelen is, nee, het is soms zwaar al is Ushuaia altijd aan het wachten op mij en eten natuurlijk. De kamer ruikt naar hyacinten en het is bijna een drukkende lucht.

Vrijdag was Diana jarig en ik dacht, laat ik haar na het werk verrassen met een bloemetje, ik haalde een mooie pot roze hyacinten bij Publix maar ik had pech, niemand thuis dus ik liep achterom en zette de pot op haar tuintafel onder de tent, ze vond hem de volgende dag. Op mijn weg terug zag ik een heleboel mensen met bloemen en kaarsen, de politie was er en natuurlijk de bus van de plaatselijke nieuwszender (news4jax.com), de dag ervoor was er een 14 jarige scholiere doodgereden op die plaats terwijl ze overstak naar de schoolbus, vreselijk, voor haar ouderlijke huis. Wat is mijn verdriet vergeleken met het verlies van een kind...
Vandaag ga ik uit, ik ben uitgenodigd door Kim van mijn werk. Het is Super Bowl zunday, niet dat de game mij interesseerd maar iedereen komt samen om te grillen en zo. Ik dacht dat de meiden thuis zouden zijn maar Raini en Star gaan naar een vriendin en ik had al 1.5 kilo mooie ribjes gekocht. Toen Kim hoorde dat ik alleen was nodigde ze mij uit om samen met haar afmilie te dag door te brengen, de wedstrijd start om 6 uur maar de party al om 2. Ik ga zo dadelijk komkommersalade maken en ook heb ik stokbrood met kruiden boter. Het is niet zover hier vandaag, ongeveer 15 minuutjes rijden maar wel door het drukte deel, Blanding door Orange Park net voorbij het kerkhof waar de Lynyrd Skynyrd bandleden begraven zijn.

Het volgende weekend heb ik weer drie dagen vrij want ik werk zaterdag 14 februari, Martin en ik deden nooit echt iets voor Valentijn maar toch, als ik overal de hartjes en zo zie, dan wordt je neus weer extra erop gedrukt dat hij er niet meer is. Het is gek misschien maar vooral als ik auto rij komen vaak de tranene, je bent dan helemaal geisoleerd in je voertuig en mijn gedachten dwalen zo vaak af naar kleine dingen die gebeurd zijn en ik moet me vaak vermannen want tranen maken de wereld troebel en ik moet mijn aandacht bij het verkeer houden, Amerikanen kunnen immers niet autorijden !

4 Februari is Willemien jarig, van harte en bedankt voor alle steun die ik door de jaren van jou en Gerry heb gehad !!

Ik ben vast wel weer dingen vergeten maar dat komt wel weer...of misschien niet. Ik heb een hoop papierwerk liggen, belasting, levensverzekering maar voor alles heb ik dat overlijdenscertificaat nodig en dat is er nog steeds niet. Wel ga ik de komende week mijn ticket boeken, het is bijna 100 % zeker dat ik arkefly boek vanuit Orlando naar Amsterdam, het scheelt me maar liefst zo'n 400 dollars met de vluchten vanuit Jacksonville en het is zonder overstappen. Het is ongeveer twee uurtjes naar het vliegveld van Orlando maar ik vind vast wel een oplossing daarvoor. Ze vliegen alleen op Amsterdam, dat wordt 's morgens vroeg weggaan op de terugreis, vertrek in Amsterdam om 9.00 maar daar maken we ons dan wel druk over, wat in het vat zit verzuurt niet. Donderdag krijg ik mijn bonus en dan wordt de uiteindelijke beslissing genomen voordat alle plaatsen weg zijn.

Ik wens jullie een fijne week, geniet van al het goede dat we soms maar heel gewoon vinden maar ieder mooi moment met mensen die je lief zijn is waardevol en er is niet mooiers dat een arm om je schouders, een aai op je wang en te horen dat iemand van je houdt al kan het vaak ook zonder die woorden.

Liefs...Mariet xxxx