Mariet van Knippenberg: Eindelijk thuis bij mij !!

Aswoensdag hoe toepasselijk
eindelik den dae breef
ze höbbe dich laote gaon
doe kums nao hoes, mien leef

Alles wat mos is gedaon
tied om dich los te laote
noe bes se hiej, anges det waal
neet gek om taege un does te praote

oppe taofel naeve dien foto
omringd door bloome, zoe hiel sjoen
wacht noe nog dien letste plekste om te ruste
det is wat wae nog motte doon

op unne sjoene veurjaors zondig.....

Goeiemorgen lieve mensen,

Ja, hij is thuis, mijn lief...eindelijk

Woensdag, aswoensdag kreeg ik de langverwachte brief van MedCure dat Martin was gecremeerd - bleek al op 20 januari te zijn gebeurd - en dat ik hem binnen 10 dagen kon verwachten per post, brief gedateerd 12 februari en ja hoor, op vrijdag probeerde de post het pakje af te leveren maar aangezien ik moest tekenen en niet thuis was een briefje in de mailbox en gistermorgen stond ik op het postkantoor en kreeg een pakje overhandigd. Op dat moment was het gewoon een pakje, het deed me niks maar toen ik het thuis openmaakte en de plastic doos die erin zat opende en de zak zag met de as kwamen natuurlijk heel veel tranen. Ik drukte de zak heel vast tegen me aan en liep naar buiten in de stralende zonneschijn en voelde me heel dicht bij jou. Na een hele tijd daar te hebben gestaan heb ik de doos bij zijn foto gezet.

Ik was van plan dat hoekje te veranderen, de tafel was tijdelijk en ik heb rigoreus veranderd, de wandtafel die ik in de hobbykamer had staan werd daar leeggeruimd en in de woonkamer gezet, er kan niet zoveel op als op de lage tafel maar het neemt minder plaats in beslag, basgitaren erlangs, mijn mooie vuurtorenbankje erlangs om op te zitten en nu pronkt het zoals ik het wilde. Met tulpen, hyacinten, narcisjes en het wonderschone boeket dat ik vanuit Limburg kreeg van mijn zoons, mijn zus en broers dat een uur nadat Martin's as thuiskwam werd bezorgd, dat is perfecte timing.
Het houten bureau dat ik de keuken stond, afgeladen met spulletjes staat nu op de hobbykamer, alles in kasten en niks meer op de vloer. De nieuwe magnetron die ik afgelopen week bij Walmart kocht ter vervanging van de kleine die heel vies was - hij heeft een paar keer bijna vlam gevat - past niet op de koelkast dus de plannen werden aangepast, ik heb nog steeds veel meer plaats in de keuken nu de baywindow - een kleine uitbouw bij de ramen - leeg is en nu kunnen mijn keukenkruiden dan eindelijk op de vensterbank nadat ik dadelijk alles veel schoongemaakt heb.

Met het geld dat ik van Campbell's soepen kreeg in de afgelopen maanden heb ik op amazon een nieuwe stofzuiger gekocht. Ik had een mooie van Carla maar nadat Martin probeerde de zak te vervangen brak er wat af en wilde hij niet meer. Die ging dus aan de wegkant samen met onze hele oude en de magnetron en ze zijn al opgepikt door de oud ijzer mensen.

Ian kwam langs met Ravyn gisteren en die kon fijn helpen tillen. Ravyn wilde graag blijven dus die ligt nog lekker in bed met een warme poptart Robin Hood te kijken en als ik dit verslag klaar heb gaan we samen knutselen, ze wil een haarband versieren voor haar vriendinnetje.

Het was een lange werkweek mede natuurlijk ook omdat ik toch erg uitkeek naar dit drie dagen weekend, heb morgen ook nog vrij. Het was druk want door het slechte weer in Kentucky en Alabama waar ze heel veel sneeuw en ijs hadden waren andere callcentra onbereikbaar voor de werknemers en wij waren daardoor veel code red. Dat betekent geen rust tussen de telefoontjes door zoals de laatste maanden het geval was maar volle pulle er tegen aan.

Donderdag kwam Stephanie eindelijk op bezoek, ik had haar niet meer gezien sinds 5 december, haar laatste dag bij ons en heb haar erg gemist. Ze doet het heel goed in haar store, had niet anders verwacht. We hebben samen van de koffie genoten die ze meebracht en lekker bijgekletst, ik ga haar binnekort daar ook bezoeken, het is niet zover hiervandaan, maar tien minuutjes rijden.
Mrs White zoals Donna mijn autootje noemt (Snowwhite) rijdt weer lekker nadat alle remklauwen zijn vervangen. Alleen mis ik natuurlijk de muziek in de auto, misschien krijgen we de radio ooit nog aan de praat, zou heerlijk zijn !

Verder op dit moment niet veel nieuws dus ik ga maar eens beginnen met de dingen die ik vandaag wil doen, was, poetsen en natuurlijk Ravyn entertainen want die heeft net als haar grandpa en tante Raini heel erg weinig geduld en wachten op iets, dat is oh zo moeilijk !

De verjaardagen die we deze week zeker niet vergeten zijn op 23 februari dus morgen, lieve Mieke uit Helden die mij ontzettend steunt, dikke knuffel XX en dan op 27 februari schoonbroer Vijo in Kessel, van harte en je bent nu weer een jaartje ouder dan ikke.

Op 24 februari is Pieter, de man van lieve vriendin Rita uit de Zeilberg jarig, ze zijn op de terugweek van een heerlijke vakantie in Aruiba en zo te zien aan de foto's hebben ze volop genoeten van het weer en de kleurrijke subtropen.

Allemaal een fijne week gewenst en tot schrijfs...Mariet xx