As de ganze
euvervleege
En de
nachte waere keul
Weit ich ut
geit neet lang mier duure
Krieg ich
ut kriebel friemel geveul
Nog 10
waeke , 70 hiele dage
En den
vleeg auch ich hiel wiet
Tel de
oere, de minute
Ben soms
ech den tekst weer kwiet
Zeen die
sjnuutjes van die kiendjes
En zow noe
al wille gaon
Maar och,
de veurpret is auch bes aardig
Ofsjoen, un
bietje sjpooje zow de klok ech neet missjtaon
Hallo lieve
mensen
Weer een
week voorbij, als het zo doorgaat ben ik terug in Limburg voordat ik het in de
gaten heb, bij jullie gaat de temperatuur vooral ‘s nachts nu flink omlaag hoor
ik net van weerman Thijs maar hier gaat het iets langzamer, we zitten nu
tenminste in de nacht in de zestig Fahrenheit , dat is rond de 20C maar de
dagen zijn nog steeds warm met tussen de 25 en dertig graden. Best wel lekker,
die morgens, gisteren moest ik al om 8 uur beginnen dus vertrekken om kwart
over zeven, raampje van de auto open en een koel briesje dat mijn bloes deed opbollen,
wat een perfect begin van de dag. Het was een rustige week, niet teveel
telefoontjes (woensdag maar 6 over de hele dag) en ik had meer dan voldoende
tijd om wat plannetjes uit te werken. We hebben onze afdeling versierd, het
thema Olympische Spelen en dat was een uitdaging want we hadden niet echt veel
om mee te werken. Het resultaat, daar ben ik best wel trots op (zal volgende
week wat foto’s maken voor jullie), ik heb 5 hullah hoops geleend van Susan,
daar crepepapier omheen in de juiste kleuren en toen alles aan elkaar geknutseld,
het geheel hangt aan het plafond en ziet er puik uit, ook hangt mijn grote
Amerikaanse vlag aan de muur en heb ik allerlei icoontjes van de spelen,
sporten etc uitgeprint en aan linten gehangen. De bedoeling was om in het
midden van de tafel een beachvolleybal parcours uit te zetten, de doos is er,
ik heb een volleybal net gehaakt maar de collega’s zijn niet echt cooperatief
dus de beloofde zand en de barbie’s nou ja, die zijn er dus nog niet.
Martin
voelt zich veel beter al doet zijn been dat het ergste opgezwollen was van de
vocht nog veel pijn, ik wrijf en masseer elke avond maar ik denk dat een spier
of misschien wel een zenuw knel heeft gezeten of zelfs beschadigd is, als een
soort zweepslag en dat heeft tijd nodig, ja, geduld is een schone zaak, zelfs
voor meneer Gaylord. Hij is langzaam begonnen in de tuin want we hadden een
soort ultimatum van onze huurbaas, per email en per post, we zopuden alles in
order maken en dan bellen zodat hij kon komen controleren of het was zoals hij
wilde. Omdat ik vrijdag vrij was zouden we het meeste werk vrijdag doen,
eventueel met hulp van Ian en dan in de middag het telefoontje naar Bob plegen
maar ook Bob is net de geduldigste dus die stond vrijdag morgen ineens voor de
deur om 10 uur. Hij verwachtte niks dus ik kon zien dat hij aangenaam verrast
was dat er al zoveel was gebeurd, kantjes, gras gemaaid, struiken gesnoeid naar
de hoogte die hij aangegeven had (ineens was dat niet goed meer, nu moeten ze
nog lager !) en achter was alles klaar, lege tuin en alles kaal. Hij vroeg me
de rest nog te doen en dan was het ok, hij wilde ook heel graag dat wij bleven
wonen, tenslotte is dat al meer dan 4 jaar zo en ook hij weet heel goed wat een
goede betalende huurder waard is. Hij heeft zijn geld voor de boete ook binnen.
Achter in mijn bloemenbed ook een oplossing, alle onkruid eruit en een oud
plastic tafellaken op de grond en daarop alle bloempotten, het ziet er best
leuk uit. Carla’s ananas groeit als kool, ook die foto’s volgen.
Al die
gedoe spoorde mij aan om toch eens rond te kijken voor een ander stekkie, niet
huren want 850 per maand voor wat we nu hebben is best wel aan de lage kant,
ter vergelijking, het huis op de hoek tegenover Susan heeft dan wel 4
slaapkamers maar geen garage of carport en is te huur voor 1100, in de 4 jaar
dat wij hier zitten is dit de vierde keer dat het verhuurd wordt en iedereen is
met een flinke huurschuld eruit gezet. Ik kwam via google terecht op een
website van goedkope koophuizen, het is bijna te goed om waar te zijn en er zal
best wel een aantal addertjes onder het gras zitten maar er staan een heleboel
huizen op die van 25000 tot 50000 dollars moeten kosten, dat zou betekenen een
kosten plaatjes van maar een paar honderd dollars per maand, minder dan de
helft van wat we nu betalen en dan is het echt van ons. Ik ben naar een gaan
kijken, klein, ja maar een leuke tuin maar het bleek dat dit net verkocht was,
voor $24900.00. Ik heb mijn droomhuisje met tuin al gevonden, gebouwd in 1953
maar het is hout en ziet er ontzetten bewerkelijk uit, och we blijven kijken,
geen haast. Ik weet ook niet wat werken met een realtor allemaal inhoudt, het
is zeker niet voor niks en hier moet je 20% van de koppprijs aanbetalen en kun
je de rest financieren dus misschien vrijdag maar eens naar mijn bank gaan om
te kijken wat mogelijk is. Ook banken verkopen huizen, het zijn foreclosures,
huizen waarvan mensen de hypotheek niet meer kunnen opbrengen en meestal wil de
bank er gewoon vanaf dus die gaan voor een hele redelijke prijs de markt op. Ik
heb meer en meer de behoefte om wat voor onszelf te hebben, geen gedoe met een
huurbaas, je moet nog steeds je tuin op orde hebben natuurlijk maar je kunt hem
ook inrichten zoals je wilt en dan denk ik, weg met dat stomme gras.
Je kunt op
de kleine foto’s klikken, er zijn er een hele serie. Het ligt iets noordelijker
van waar we nu zijn maar veel director naar werk, we blijven hopen dat het lukt
natuurlijk.
Dit weekend
is Raini ook verhuisd samen met haar nieuwe vriendin Star, ze belde Martin
gisteren met de vraag of hij al in staat was om zware dingen zoals een bed en
wasmachine te sjouwen, antwoord NEE dus toen ging het over, we proberen vandaag
even op bezoek te gaan, ik ben heel benieuwd waar ze nu wonen, het schijnt een
heel groot apartementen complex te zijn als ik op de kaart kijk.
Van de week
gingen we ook bij Hubert op bezoek, hij is een oude vriend van Martin en de
broer van de sheriff van Jacksonville, het hoofd van de politie hier. Hubert en
Martin kennen elkaar sinds de lagere school en waren broeders in kattekwaad
uithalen, je zou de verhalen moeten horen wat ze allemaal uitgevreten hebben
vroeger. Hubert is een heel plezierig mens, opgewekt, grappig en heel gastvrij.
Hij heeft een vriendin die toen we daar waren op zondag morgen net van haar
werk kwam, de hele nacht door in een bar, ze deed me een beetje aan Lonneke
denken qua uiterlijk. Ze bood me een biertje aan (in haar gedachtenwereld is
het tenslotte avond na het werk) maar ik legde haar uit dat dit voor mij
overdag absoluut geen optie is. We luisterden naar oude rockmuziek en de mannen
haalden wat herinneringen op. Hubert’s vriendin (ik denk dat ze Kathy heette
maar weet het niet meer zeker) vertelde me dat haar grootmoeder volbloed Native
American (Indiaans) was en 112 jaar oud was geworden, hey, ik ben pas op de
helft dan !!!
Ik ga er
weer een eind aan breien voor vandaag en even naar buiten, vorige week zijn we
na mijn verslag naar een park in de buurt geweest, er was nog geen mens en we zagen
maar liefst 8 red tail hawks bij elkaar op het sportveld, de omheining en de
dugouts zitten, we hebben een uur staan kijken en genoten dus dat is voor
herhaling vatbaar.
we stonden
maar een paar meter van ze af, het was indrukwekkend.
Allemaal
een fantastische week gewenst en tot schrijfs !!!
Mariet
xxxxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten