Gekkenwerk

as de waereld ten einde lupt

en alles gaet vervage

bie waem zou ich den ut leefste zien

in die letste dage

bie mien leef van waem ich zoevuul haoj

dae mich sjnapt en wermt en kent

of bie mien kinjer euver zie-e

mien hertedeeve van begin toet end

wat is ut toch moeilijk

wat is ut soms zjwaor

mien hert oeteingetrokke

noeits un antwoord klaor

want waem wet, wennier miene tied geit kome

die besjlissing waerd noe einmal neet door mich genaome

Hallo lieverds

Jullie denken misschien, wel een beetje zwaar, dat gedicht, voor een mooie zondagmorgen maar door alles met moeder en zo ga je toch nadenken over hoe het eens zal zijn. Ook lachen wij er wel eens over maar die Maya kalender eindigt toch op 21 december en wat als er iets van waar is.

Ik woon heel graag in Jax maar sommige dingen die gebeuren  zetten me toch wel aan het denken, Amerika is gekkenwerk.

De vorige week schreef ik dat een crew onze tuin verbouwde en Martin heeft verschillende keren geprobeerd de mensen die verantwoordelijk zijn te bellen maar kreeg nul op zijn rekest, ze waren er niet, ze waren in vergaderingen, ze zouden terugbellen, nou dat laatste kun je wel vergeten. Dinsdag was hij bij Jack om Barbara te helpen met her verplaatsen van meubelen. Hij belde me op een gegeven moment dat hij een gemeente truck had gespot, een man maakte foto’s van huizen en tuinen en ja hoor, een paar minuten later stopte hij voor ons huis dus ik de stoute schoenen aan en op de raam van de truck kloppen. Tom, zo heet hij vertelde mij dat hij die tuinarchitecten had gestuurd omdat hij op 23 juli (toen ik in Kessel was) had geconstateerd dat onze voortuin ok was maar dat het gras in de achtertuin te lang was. Volgens hem was een waarschuwing niet nodig want die was al in mei afgegeven. Nu kun je in discussie gaan met zo’n man maar hij beriep zich op wetten voor Jacksonville (blijkbaar kan elke gemeente zijn eigen wetjes maken) die ik niet via google kon traceren. Ik verzocht hem mij te volgen in de tuin en met eigen ogen te zien wat er gebeurd was. Hij was het met me eens dat je echt stom moet zijn om tomatenplanten aan te zien voor onkruid maar had foto’s van before en after en wees op die foto’s mijn lantana’s aan die in omzoomde perkjes staan als onkruid. Toen ik vertelde van de vuilnisbakken zei hij dat dat hem verontrustte. Hij vertelde me dat dit grapje ons 200 dollars aan gemeente bijdrage gaat kosten en zo’n 200 dollars aan kosten voor het maaien en snoeien zelf. Die rekening komt niet naar ons maar naar Bob want de eigenaar is verantwoordelijk dus dat wordt nog wat want Bob flipte al uit over die waarschuwing. Officieel zouden wij zelfs ons stekkie kunnen verliezen maar we zullen zien (vinden jullie het gek dat ik al een hele week slecht slaap?). Hij  vertelde me voor hij weer verder reed dat de contractor, het tuinbedrijf mij zou bellen over de afvalbakken. Ik verzocht erbij te zetten dat dit ‘s morgens voor 10 uur moet gebeuren want dan vertrek ik naar mijn werk. Prompt ten ik het gebouw van at&t inwandelde om twintig voor elf (moet om 1045 beginnen) ging mijn telefoon, een dame over de schade. Nadat ik haar erop wees dat ik gevraagd had om voor tienen te bellen zei ze, ja dat zie ik hier (duh!!!). Ze beloofde me dat ze de volgende dag dus woensdag voor 10 uur zou bellen. Je raadt het misschien wel, woensdag geen telefoontje, donderdag geen telefoontje. Vrijdag om 9.05 belde ik naar hetzelfde nummer en kreeg de office manager aan de lijn, ze was niet een ster in klantvriendelijkheid en ik was behoorlijk geirriteerd. Ze vertelde me dat het normaal was om alles te snoeien wat te hoog was, gras, onkruid, bloemen etc, ook werden vuilnisbakken gezien als debri (normaal het woord voor rotzooi, afval maar in dit geval schijnbaar bedoeld als, het staat in de weg). Op mijn verzoek om met de dame te praten die gebeld had vertelde ze op een heel hautane manier dat ze van niks wist, ze had geen idee wie het was (ik had jammer genoeg geen naam want ik had niks om te schrijven), ze zou het nakijken en me terug laten bellen. Tot vandaag nog niks gehoord dus ga ik maandag morgen eens flink op de kist slaan en ik probeer ook Tom te achterhalen, zijn naam staat op de waarschuwing. Ik heb met verschillende mensen gepraat die al heel lang in Jax wonen en iedereen was stomverbaasd dat dit alles zo maar kan, ze zouden het voor de rechtbank brengen enzovoort maar ja, als je geen advocaat (ping ping) meebrengt heb je geen kans. Ik heb het idee dat de gemeente Jax een wet heeft ontdekt die geld opbrengt al is het maar een schijntje. Wordt vervolgd !!!

Deze week begon de gekte pas goed met het stemmen, nee nog niet voor een president maar voor allerlei andere dingen als schoolraden, rechtbank personeel en congres lees een soort eerste/tweede kamer voor de US. Sommige mensen kunnen vervroegd stemmen, dat gebeurt veel bij bibliotheken en het was gisteren dan ook een drukte van belang bij de twee die ik voorbijrijdt op weg naar werk. Een tiental mensen stonden te zwaaien en met borden langs de weg en op de opritten. Verkiezingscampagnes kunnen hier vrij aggressief zijn en ook op tv wordt de tegenstander in de pan gehakt met van allerlei dingen, zelfs in hun prive leven, geen heilige huisjes hier. Er worden miljoenen en miljoenen hieraan uitgegeven terwijl kinderen verhongeren en de criminaliteit hoogtij viert maar dat lijkt voor de politiek niet zo belangrijk op dat moment. In Nederland ben je een nummer maar in Amerika ben je maar een fraktie van dat nummer.

Maar goed dat ik zo’n optimistje ben want ik denk wel eens, wat doe ik in Godsnaam toch hier maar dan slaat Martin een arm om me heen of blaast een kus mijn kant uit en dan vervagen die gedachten weer snel.

Ook een vervolg op het drama Chris en dames. Een week geleden verzekerde hij me dat hij en Nikki het langzaam aan deden, niet overhaasten maar ik vraag me een week later wat er langzaam is aan het feit dat ze sinds die eerste keer elke nacht hier heeft geslapen, gisteren bleven ze de hele dag in bed, ze waren naar een punk concert geweest en hadden beiden duidelijk een fikse kater. Raini heeft een nieuwe auto en kwam gisteren langs om de airconditioner die ze drie weken geleden voor Chris kocht omdat ze toen nog de hoop koesterde dat zij weer samen zouden komen opgehaald samen met Ian om hem terug te brengen naar de winkel en zo tenminste een gedeelte van de centjes die ze hem leende terug te krijgen, misschien kan hij nu ook eerder mijn schuld aflossen aan mij want die loopt stiekem ook op, hij werkt wel maar ik zie er niks van, toch even op aanspreken vanmiddag als ze wakker aan aanspreekbaar zijn. Dat betekent waarschijnlijk dat de vriendschap tussen Raini en Chris definitief voorbij is al weet je nooit met die kids, het zal wel voor vreemde situaties zorgen denk ik, toen Emily hier woonde weigerde Raini om ons te bezoeken en bleef ze echt weken weg. Zijzelf heeft een nieuw liefje ondertussen, een meisje uit Orlando, afgelopen week reed ze drie keer er naar toe (3 uur heen, 3 uur terug) en ze is stapelverliefd.

Wat weten kids van liefde vraag ik me dan af, ze zien iemand en zijn meteen stapel, de liefde van hun leven tot er iets gebeurd, zelfs een belachelijk kleinigheidje kan dit veroorzaken en opeens haten ze die ander en de liefde smelt als sneeuw voor de zon, twee weken vinden ze weer een ander love of my life.

Vandaag moet ik ook bellen voor mijn nieuwe internet via at&t en wel Uverse. Ik kon het bestellen voor een speciale prijs als werknemer, 30 dollar per maand en een gratis modem ofschoon de dame van sales een creditcheck voor me deed om te kontroleren of ik geen borg van 100 dollar moest betalen (gratis = voor niks in mijn boeken). Ik kreeg het modem en er zou een monteur langskomen op donderdag, Martin de hele dag thuis gebleven maar niks hoor. Ik belde vrijdag want mijn broadband lampje bleef rood knipperen op vrijdag, ik had al gemeld dat de att box buiten aan de muur helemaal kapot was en tegen de avond kwam een andere att man op de deur kloppen. Ik nam hem mee naar buiten naar die box en hij was het met me eens, no way kon je daar een signaal van krijgen, alle kabels dood dus gisteren zou er iemand langskomen om dat te vervangen en de kabels na te kijken die hier ondergronds lopen blijkbaar. Martin weer de hele dag thuisgezeten maar weer, niemand op komen dagen. Ik wil van Comcast internet af maar we houden de tv dus ook dat wordt vervolgd.

Martin is al een aantal dagen bij Barbara gaan helpen, voornamelijk het vorig weekend want Jack die in een hospice was(is) zou thuiskomen en er zou een speciaal bed worden bezorgd op dinsdagmorgen dus moest er ruimte gemaakt worden. Als je denkt aan een vol huis, vermenigvuldig dat dan met 5 en je hebt haar huis, overal dozen en zakken, echt een puinhoop met 7 katten en drie honden en overal kranten op de grond tegen ongelukjes en zo. Na heel veel gesjouw stond het bed en Jack werd dinsdagmiddag afgeleverd en gind donderdag middag weer terug naar het hospice want ze kon het niet aan. Hij zworf in die twee dagen door het hele huis en verborg overal pillen, wist niet waar hij was en wie zij was en hield haar twee nachten lang wakker dus ze belde op, kom hem maar weer halen. Ze voelt zich ontzettend schuldig en dan is er een oplossing, de pil.Martin heeft haar twee keer gesproken sinds donderdag en beide keren huilde ze de hele tijd en was ze nauwelijks aanspreekbaar, hij vertelde me dat ze behoorlijk in de olie was van die pillen en hij kon nauwelijks verstaan wat ze zei.

Gisteren op het werk afscheid genomen van Chris in mijn team, na 135 sollicitaties binnen at&t kreeg hij eindelijk zijn droombaan, hij moet er alleen voor naar Texas voor verhuizen, hij gaat werken voor een team bij Uverse, salarisstrookje zal 2.5 maal zoveel aangeven als nu maar ik gun het hem van harte, hij was zeker toe aan een veel betere baan met zijn opleiding en achtergrond. Hij moet op 19 augustus in Texas verschijnen op het werk dus dat betekent 7 dagen zijn hele hebben en houden in te pakken, in een verhuiswagen te stoppen en helemaal naar Texas te rijden en daar zolang in een motel te wonen tot hij woonruimte heeft. Wat een gedoe, voor Amerikanen heel gewoon maar ik moet er niet aan denken.

Ik wil vandaag afsluiten met mijn lieve vriendin Helene een hele dikke knuffel te sturen voor haar verjaardag vandaag, geniet van je speciale dag en ik zal later proberen even te bellen. Ook wens ik Ine en Mart een succesvol schooljaar toe want dat begint morgen weer voor hen.

Ook wij maken ons weer op voor een nieuwe week met nieuwe kansen en wensen voor jullie hetzelfde, veel geluk

Liefs…Mariet xxxx

Ps, ik kon het gisteren niet laten om dit mee te nemen, handpainted!!!!