Baby its cold outside

Meer dan ooit
wars van schone schijn
Steeds meer op zoek
Naar een nieuw couplet
In plaats van altijd datzelfde refrein
De muziek gaat verder
Al sta ik soms even stil
Als het zonnetje achter een wolk verdwijnt
Voelt mijn leven wel eens te kil
Maar de nachten, alhoewel donker
Zijn rustgevend, heel goed te doen
En dat alles begon
Met een zoen...

Wat zullen we ons gaan missen

Goeiemorgen lieve mensen

Wat zullen we ons gaan missen, dat weegt zwaarder op dit moment dan heel veel andere dingen. Vrijdagavond zei hij, i am going to miss you so much, we had a wonderful year (gisteren was het een jaar geleden dat alles begon tussen hem en ik) en i have been blessed.

Lief he, het maakt me blij maar ook verdrietig want we hadden een anniversary, onze eerste en laatste.

Hij zong voor mij, maakte, speelde basgitaar tussen het publiek en kwam naar mij voor een kus, om te zeggen, ze is van mij . Ik speelde de hele avond mee, tambourijn en kreeg complimentjes.

Het was koud en nat, vrijdag en ik bleef na het opruimen niet lang meer, kussen in de regen is lekker maar niet te lang, hehe. Nu moet ik wachten tot 28 november voordat ik hem weer zie. Het is alvast een beetje oefenen voor het lange afscheid...

Het was een redelijke week, werk niet te druk en ik kon twee keer eerder naar huis, ze boden etime aan en ik nam de kans, weliswaar een uurtje maar toch, ik kon koken en dat is voor mij ontspanning.

April was de hele week niet thuis, ze bleef bij haar broer zodat ze zoveel mogelijk kon werken en de sfeer in huis was een stuk meer ontspannen. Wel probeerde ze via texten naar mij toe om Ian zwart te maken, zeggend dat ze hem niet vertrouwt met haar honden en zo. Ik heb haar terug getext  dat het tijd voor is om zich als een volwassene en moeder te gaan gedragen en niet alleen aan haar zelf te denken en ook dat ze maar eens moet ga nadenken over wat ik elke dag voor haar doe en wat zij voor mij doet (niks). Einde conversatie want ze had geen weerwoord blijkbaar.

Gistermorgen moest ik haar laten weten dat haar mannelijke huskie Coda overleden was, hij lag in de garage , geen beweging, geen ademhaling meer. De andere honden huilden, wilden niet eten.

Ian heeft Coda in een oude deken gewikkeld maar Coda was een grote hond, zeker 50 kilo, waarschijnlijk meer dus we hebben een van de afdekzeilen gebruikt, op die manier konden we hem naar buiten trekken, over haar gras naar achter in de tuin waar ook Charlie begraven is. Daar is niet zoveel gras en Ian en Ravyn hebben samen een graf uitgegraven om Coda in te leggen. Ravyn was erg verdrietig, moest veel huilen dus ik haalde haar een houten hond, die heeft ze beschilderd en die gaan we op een paal timmeren en op Coda's graf plaatsen.

Vanmorgen heeft zij met Athena, de andere huskie, gewandeld en ik heb Max, de kleine hond buiten laten ravotten. Melly bekeek het een afstand maar Max had zoveel plezier in het gras en een plasje achterlaten bij elke boom en struik dat hij Melly niet eens zag.

Vandaag ga ik eerst mijn haartjes laten knippen, het wordt weer langer en ik wil het opgeschoren zoals de vorige keer.  Daarna ga ik mijn nieuwe leesbrillen halen en misschien wat winderkleren kopen met het kind want ze heeft echt helemaal niks en de komende week wordt het beduidend kouder, we duiken onder de 10 voor de nachten.

Ik heb mijn nieuwe wolven deken op bed en slaap heerlijk met Melly die nu ook wel weer onder de deken wil.

Tijd om die lekkere zachte disney pyama te verruilen voor een broek en tshirt, Mariet XX

Joe links en Ricky rechts vrijdag avond in Keystone